Lap, ’t is al zover….. we zitten met ambetantegaars ! Reeds na het eerste verslag waren er, ook al was het maar één iemand, maar ’t is er één teveel, waren er dus al die interessanterig moesten doen en beginnen vragen te stellen over mijn vorig verslag. “Ja maar, hoeveel was het nu eigenlijk”, werd er gevraagd. Via mail dan nog. Hela, zal ik u eens zeggen hoeveel het was op uw bakkes ja ?

Vragen stellen… Uw reporter komt uit een milieu waar beter geen vragen gesteld werden. En zelf heeft hij dus ook niet graag dat er vragen gesteld worden. Mijn ouders vonden namelijk dat vragen stellen iets voor intellectuelen was en mijn ouders waren tégen intellectuelen, tegen de Marc Reynebeau’s, de Etienne Vermeersen, de Pol Goossensen, de Hugo Clausen : “véél en véél te veel pretentie en ze hebben nog nooit een stro van de aarde geraapt”. Ze waren wel niet tegen intellectuelen zoals Mao in China tegen de intellectuelen was, of je moet niet denken dat mijn ouders maoïstische of communistische sympathieën hadden ofzo, dat nu ook weer niet. Een voorbeeld dat ze niet fundamenteel maoïstisch waren : volgens Mao waren mensen die een bril droegen intellectuelen en daarom vijanden van het Volk. Mijn ouders hadden niks tegen mensen met een bril want mijn broer had een bril en volgens mij is hij daar nooit of te nimmer voor gefolterd geweest of verbannen naar de kelder of zo. Ik ben het wel niet helemaal zeker want ik heb het hem nooit gevraagd. Maar je moest bij ons thuis nooit vragen stellen…

Een vraag waar je zeker niet moest mee afkomen, was waar de kinderen vandaan kwamen. Tegenwoordig staan de kindjes bij manier van spreken er met hun neus op te kijken hoe papaatje lief hun moeke een beurt geeft. Bij ons thuis was dat allemaal niet zo de gewoonte. Uw reporter weet nog als de dag van gisteren dat hij op zesjarige leeftijd op een middag na school naar mémé’s moest gaan eten (“oma’s “ bestonden er toen nog niet), en dat zijn vader daar plots binnen stormde met de melding dat uw reporter er een jongere zus bij had. Nooit in de negen maanden vooraf iets van gemerkt bij zijn moeder, uw reporter had trouwens niet eens geweten waar hij had moeten op letten.

Maar ook andere vragen mochten er niet gesteld worden. Bijvoorbeeld vragen aan vader of één of ander klusje die hij bij jouw thuis deed “nog lang ging duren ?”. Je kon er vergif op innemen dat het antwoord dan zou zijn, dat “vader niet opgejaagd wenste te worden” en “dat als je wou dat vader onmiddellijk gedaan zou hebben, hij nu al reeds zijn alaam zou wegsteken en huiswaarts zou keren”. “Neenee vader, doe rustig verder”, kon je dan nog wel zeggen, maar meestal kon hij je dan al niet meer horen want tegen dan zat hij al op zijn fiets huiswaarts te keren. Driftig met zijn alaambak zwaaiend naar geschrokken automobilisten, die zich afvroegen hoe er in Godsnaam zwarte rook kon komen uit de oren van die fietsende jonkheid. Jaja, mijn vader zaliger….. Ik denk nog elke dag aan hem.

Aan mijn moeder mocht je dan weer niet vragen “hoe het geweest was….. “. Als wij bijvoorbeeld met een hamerende kater op zondagmiddag uit ons bed rolden en we voor de Wiedergutmachung aan een spinnijdige moeder vroegen “hoe het geweest was in de zondagse mis en of het een schone dienst geweest was met een troostende preek en schone liederen en of ze er veel aan gehad had” antwoordde ze daarop dat, als het ons dan toch allemaal zo interesseerde, dat we de volgende keer dan maar moesten meegaan met haar, naar de mis van ten achten. Of mee met ons vader ‘s ochtends te zessenhalf naar den ‘aantjeshoek. Met de fiets !

Mijn moeder vroeg nooit hoe we het gesteld hadden… Ze moest het meestal ook niet vragen, want ze kreeg spontaan al meer dan genoeg uitleg…, bijvoorbeeld van die politie-agent, aan wie ze de borgsom voor onze vrijlating moest betalen. Bijvoorbeeld in 1980. Op de wei van Rock Torhout. In afwachting van het optreden van Mink Deville draaide men tussendoor plaatjes. En “Skandal im Sperbezirk” van “die Spider Murphy Gang” was toen een hit. U kent het liedje wel “Ja Rosie hat ein Telefon, Auch ich hab’ ihre Nummer schonn, unter 32-16-8 herrscht Konjuctur die ganse Nacht, und draußen im Hotel d’Amour, langweilen sich die Damen nur, weil jeder den die Sehnsucht quält, ganz einfach Rosies Nummer Wält. Und draußen vor der großen Stadt stehen die Nutten sich die Füße platt ! Skandal, im Sperbezirk, Skandal enz…”. En naast ons stonden die Duitsers wild te pogooën en wij kregen ook een duw, hoewel we daar niet om gevraagd hadden. En toen struikelde ik en riep ik dat ene woord…. Wist ik veel dat het woord “GESTAPO” in het Duits hetzelfde betekende als in het Nederlands…. Ik had nooit Duits geleerd. Niet dat ik geen Duitse les gekregen had ! Tweemaal per week, twee jaar aan een stuk, kwam Tiete onze klas binnen en begon de Duitse les. Maar nooit één woord Duits geleerd. Het was een publiek geheim dat zelfs zijn collega-leraars de man qua lesgever maar niks vonden. En ook niet qua mens tout court. Dus nooit Duits gesproken. Nooit bij stilgestaan dat het woord “Gestapo” ook in het Duits “Gestapo” is. Die Duitsers hadden mij dus perfect verstaan en dat jaar zaten er ook nogal veel punkers op de wei. Jammer van mijn geld voor de toegangskaart want Mink Deville stond redelijk vooraan op het programma en mijn moeder kwaad omdat ze de borgsom moest betalen… Maar vooral : mijn drankbonnen waren nog niet op. Skandal um… Stella Artois.

En zo komt het dus dat ik een natuurlijke aversie heb tegen mensen die vragen stellen. Op examens ook. Altijd gehad. Altijd maar vragen stellen, die leraars. Konden een mens nooit rustig in vakantie laten gaan, nadat je toch een heel jaar op de schoolbanken versleten had. Ze moeten op het eind van het jaar toch wel een beetje zelf weten of ze hun studenten iets bijgebracht hebben. Stel je voor dat je naar de bakker gaat en die vraagt je (vlak voor hij in verlof gaat) “En, heeft mijn brood dit jaar een beetje gesmaakt ?” Je zou toch denken dat hij er zelf niet gerust in is en hem verdenken van rare middelen in zijn brood gestopt te hebben. Maar die leraars ? Mensen toch… als ik er nu nog maar aan denk. Ambetantegaars !

Carl Mestdagh

© Reporter Objectiv Press

Ps. Ik kon vanavond niet naar de match van De Seuns gaan kijken. Kan er mij dus iemand vertellen wat De Seuns gedaan hebben ? Graag antwoord per kerende. Met dank.

04-12-2008, 00:00 geschreven door de seuns