Het was me nogal een weekend... Vandaar hier een uitgebreid verslagje: We vertrokken vrijdag met het 'busje' naar Ndangane. Daar zouden we vrijdagnacht slapen. Na vier uur rijden kwamen we eindelijk aan, hunkerend naar stromend water. Helaas, geen stromend water, zelfs geen water in een kom... Zware teleurstelling. Maar kom, we stonken allemaal, dan is dat zo er niet . We zijn dan maar gaan eten (biefstuk met friet, maar je moet je hier niet te veel bij voorstellen...), maar Hanne heeft niks gegeten. Het Frans toilet daarentegen was wel voldaan... Het was duidelijk dat haar buikje niet in orde was. Later zou blijken hoe erg niet in orde. Toen we gingen slapen en al een tijdje probeerden de muggen van ons weg te slaan, begon Hanne pas echt ziek te worden. Extreme buikpijn, uitdroging, koorts, geen kracht,... We besloten er een dokter bij te roepen (het was 2uur 's nachts), maar die zei dat we naar zijn praktijk moesten komen. Dus Tashje in haar geweldig mooie pyjama (Cannavaro bloesje) mee en op naar de dokter. Nuja... dokter... Hij besloot dat Hanne moest blijven, ze kreeg een baxter en een bende zakjes hier aan. Was het ene leeg, kreeg ze een ander. Het was ondertussen zo'n 3/4uur en we waren best wel moe, maar de dokter dacht er blijkbaar anders over. Ik weet nu verdacht veel over zijn leven (en nee, ik hoefde dat allemaal niet te weten...). Ook het feit dat hij lachte omdat Hanne wat schrik had van de spuit (je zou voor minder als je de hygienische toestand daar zag), was niet bepaald meelevend te noemen. Maar kom, nadat alle zakjs leeg waren en de dokter was uitgepraat, ging ie toch slapen. Wij ook. Of toch niet, want Hanne moest om de tweevoet naar toilet. En als echt vriendin hield ik haar natuurlijk gezelschap Nu hebben we geen geheimen meer voor elkaar, HAHA Veel geslapen hebben we niet (gemakkelijk gezegd: niet geslapen), zeker niet toen we iets te veel diertjes ontdekten... 8 spinnen boven mijn hoofd (JA reuzespinnen en JA heb ze laten hangen!! Ik word groot ), enkele kakkerlakken over de grond, minidiertjes (vlooien?) tegen de muur en op de koop toe een megamot. Maar die is niet meer... Na enkele keren kloppen en missen, vloog het ding in m'n broek en TOEN HAD IK ER GENOEG VAN 1 minuut stilte voor het beesje... 's Morgens ging ik dan terug naar het logement, toen Kim en Joke me aflosten. Krijg ik even later het bericht dat de dokter Hanne niet wil laten gaan. En ik ken Hanne, die ging daar niet blijven. Inderdaad, na een bericht van Kim dat hij verantwoordelijk is, mocht ze vertrekken. Ze zou wel naar een privéziekenhuis in Kaolack gaan, terwijl wij de bootjes naar Toubacouta zouden nemen. Dat is er niet ver van af en dan zou ze tegen de avond naar ons komen (we bleven in Toubacouta slapen).
Verder op de dag draaide het iets anders uit, maar nu even apart verslag. Want de zaterdag was voor ons wat verschillend.
TASH: We vertrokken naar de boot (Pyroc. Stel hier maar een grote kano bij voor met motor) en met zn allen er in. Heel tof (toen de motor besloot te starten ). We voeren op de Sine Saloum en daar zijn zo'n 300 eilandjes in. We zouden er een viertal bezoeken. Het eerste eilandje was 'Ile de Diable'. Veel schelpen, veel armoe (het artisanaal marktje bestond uit welgeteld 3 kraampjes...), nog meer krabben (die lopen hilarisch!! En Ineke loopt er hilarisch tussen, want ze had reuzeschrik ). De duivel hebben we echter niet gezien. Wel een klein 'vakantiedorpje', bestaande uit 4 hutjes MET STROMEND WATER. Opgericht door de zoon van de vorige president. Hoera!
Op naar het volgende eilandje. Djirnda genaamd. Niet veel te zien, buiten een bende kindjes die je direct komen begroeten, geld vragen, handje geven,... Heel gek wel: ze wachten je op de aan de kade, precies of je bent de prinses van t een of t ander. TUBAAB TUBAAB TUBAAB... Of hoe het voelt als je een attractie bent... Volgende eilandje: Fambine. Kade opgelopen, tafel vol met dooie vissen gezien (stinkeeeuuuhhh) en dit is ook het eiland waar de pyrocs worden gemaakt (foto's volgen ). We waren het ondertussen wel beetje beu in de boot en we wilden zo snel mogelijk naar Toubacouta (er was ons tenslotte lopend water EN een zwembad beloofd). Op naar het laatste eilandje, een onbewoond. Hmm... niet echt interessant, maar wel mooi: beetje groen, beetje zand,... En dan de laatste lijn naar het zwembad.
HANNE: Hele dag in de bus geslapen en iets gaan drinken in een restaurant met een miljoen vliegen aan je glas. Tot hier toe mijn verslag.
Aankomst in Toubacouta: Hanne wacht ons op en wat zie ik als ik een bende trapjes neem??? EEN ZWEMBAD. Dus kleren uit (had bikini onderaan hoor, niet geschokeerd zijn...), douche nemen (lopend water, manman, LUXE) en SPRINGEEUUHHHH Even echt genieten dus, zoals we het gewend (en verwend) zijn.
's Avonds begon ik me dan niet goed te voelen (als je drie keer op een halfuur naar het toilet gaat, is er iets mis, hè), dus antibiotica genomen en gaan rusten. Alhoewel ik snel terug uit bed was... De eigenaar van ons hotelletje (ook huttencomplexje) had speciaal voor ons voor een 'spectacle' gezorgd. Djembés, danseressen (voelde me even in Toast Kannibaal), vuurspuwer, 'glasligger',... Naar die laatste twee heb ik amper gekeken... Vuur in je oog, rollen in glas... Nee dankje. Blijkbaar hadden ze ook al opgetreden op Couleur Café.
De volgende dag naar het marktje gegaan, busje terug naar Pikine genomen. 7 uur rijden (rijden is hier relatief...), dus enkele keren gestopt: iets gaan eten (in een pizzeria, zonder pizza, zonder fruitsla, zonder pannenkoeken, maar MET spaghetti) en in Mbour even het strand bezocht. Dan eindelijk aangekomen bij ons 'thuis'. Nog nooit zo blij geweest ons potje met water te zien
Besluit: Tof weekend, extreem vermoeiend en alles is terug ok (ja mama, dit is tegen jou, niet ongerust zijn ) Nog een besluit: er zitten hier te veel muggen (17 beten op 1 been...), te veel vliegen, en naar mijn gevoel nog te veel ander ongedierte Maar zoals eerder vermeld: ik word groot (al kan je me soms wel horen roepen tot in België denk ik - hoe zou je zelf zijn als er een kakkerlak over je voet loopt...)
Tot het volgende verslagje!!
PS Meter: Bedankt voor de toffe berichtjes, meer van dat! En de friet komt er aan (nuja, echt friet is dat hier niet....), maar de boulet moet ik nog zoeken en andalouse hebben ze hier niet (ketchup en mayonaise wel Vooral de ketchup is een zéééér goede zaak)
Vandaag zijn we naar het slaveneiland geweest, de trip naar daar was de moeite amaai. We spraken daar 3 taxi's aan of ze ons voor 3000cefa naar de boot wilde doen. Okej, geen probleem ... We vertrokken... Rijden op de baan (als ge da baan kunt noemen ) in senegal ... een hele belevenis. Iedereen rijdt hier naar eigen goesting. De een steekt voorbij langs rechts, de ander rijdt te hard, nog ne andere rijdt kei stil, pinken doe je door je hand uit de raam te steken, want de pinkers werken vaak nie meer. (de auto's zijn heel luxueus ) Op het rond punt wist de chauffeur niet goed waarheen, dus rijden we daar maar 2 keer rond, en als we het rond punt af waren, werden we tegengehouden door de politie, oeioei ... we kregen schrik. De politie vroeg de papieren van de chauffeur, nam ze aan en reed ermee weg. Okej, wij van 'ey, wa gebeurt er hier' en dieje chauffeur antwoordt 'c'est ne pas grave' en dieje rijdt gewoon verder, zonder papieren. Waarvoor hij tegengehouden werd is ons niet duidelijk, hij deed zoveel overtredingen, dus voor welke van de 10000 hij tegengehouden is weten we niet. Achteraf zei kim dat de Senegalezen 4 of 5 rijbewijzen hebben, voor moest er een afgepakt worden, dus dieje mens kon gerust verder rijden ... (wij waren iets minder gerust)
Dan op de boot naar het slaveneiland ... rustig boottochtje.
Eens daar aangekomen werden we overrompelt door verkopers ... wat we daar allemaal gekocht hebben (met ons hele groepje), daarvoor is deze blog te klein (veel dus) Even een opsomminge van wat we er allemaal gekocht hebben: -oorbellen -oorbellen -oorbellen -oorbellen -ketting ==> Daar smeten ze mee naar onze kop, amaai!!!! -ketting -ketting -djembees -schilderijen
De verkopers zijn wel heel opdringerig, je mag hun kraampje niet verlaten zonder iets te kopen, of ze bekijken u echt vies. (maja we komen daar maar ene keer ...) Maar dingen kopen was natuurlijk ook leuk, wij maakten er een spel van om af te dingen, en uiteindelijk betaalden we meestal ongeveer 1/5 van de prijs dat zij ervoor wilden hebben. Hoe goed zijn wij. (maar ze vragen dat ook zelf, om af te dingen, dus das normaal hier)
En dan na al het gekoop zijn we met zen allen gaan eten. Eten samen met de poesjes. Er leven heel veel straatkatten op dat eiland, en die kwamen steeds onder de tafel eten zoeken, wat soms wel lachwekkende situaties met zich meebracht, telkens als we iets voelden aan onze benen, dachten we dat het een kat was en was het even verschieten. (en de mensen rondom ons zullen het geweten hebben wanneer er een kat was, want dan kwamen ze af met een zweepje, om de katten weg te jagen. )
Dan de boot terug naar huis en ook de taxi. Deze taxi verliep vlotjes, de chauffeur was ook wel redelijk agressief in het verkeer, maar dat zijn we hier nu ondertussen wel al gewoon. Een andere mentaliteit van rijden in het verkeer. (voor ons een hele aanpassing, en soms al eens met wa schrik in de auto zitten ...) Maar we zijn allemaal heelhuids terug aangekomen in ons appartement.
En dan zijn we met een paar gaan djembe spelen, wij zijn gewoon natuurtalenten. (binnenkort een djembee-groep in belgie)
Wegens wat weinig tijd, hier enkele weetjes: => Wij zijn allemaal TUBAAB, dat betekent blanke. Dat roepen ze hier de hele tijd naar jou. Wij roepen dan terug OLOF (zwarte dus) => Douchen: Potjes water vullen en over je gieten => Haar wassen: Samen met hanne water gieten over je hoofd, shampoo uitwrijven met vier handen => Toilet: Potjes water gieten en hopen dat alles weg stroomt => Om 5 uur 's ochtens zingt de 'moskeeman'. Alllaaaaaaahhhhhh Akbaaaaaarrrrr => Als je om 9 uur afspreekt, is het goed als je tegen half 10/10 uur er bent. Dan ben je hoogstwaarschjnlijk nog de eerste. => we doen een spelletje met de groep. Als we samen in het salon zitten en de bel van de deur gaat, roepen we om ter snelst 'HALLO WIJ ZIJN DE NIEUWE BUREN'. Kim (=begeleider) woont blijkbaar in een Nederlandse wijk en daar komen ze dan bellen en zeggen ze dat. Als je de laatste bent die het roept, moet je 50cefa geven (1euro=650cefa). Op t einde gaan we daar iets mee drinken :) => Een banaan kost hier 100cefa... reken maar eens uit! Flesje cola: 400cefa (drinkeeeeeuuuuuhhh) => Qua eten: rijst met vis, rijst met rund, rijst met groenten, rijst rijst rijst!! => Qua drinken: Water in zakjes dat naar planten smaakt en natuurlijk cola (maar toch andere dan thuis hoor, zei de kenner) => Ene had hier Nederlands woordje geleerd: poepen. Ze hadden hem gezegd dat het een begroeting is... We hebben hem maar duidelijk gemaakt dat hj dat NOOIT mag zeggen => Enkele woordjes Wolof: - Salaam Maleikum (en je antwoordt: Maleikum Salaam), Das een groet en betekent 'Vrede met jou' - Nan Nga def = Hoe gaat het? (je antwoordt: Magni Fi) - Waw = ja De rest volgt later Nu eten (heb net gehoord dat we frietjes gaan eten... ben benieuwd ) Straks nog werken (op z'n Senegalees, dus meer pauzes dan werken) Daarna is er een concert. Morgen de toerist uithangen in 'Ile de Gorée' en dan maandag nieuwe week met werken (internetcafé schilderen en inrichten) en animatie TOT DE VOLGENDE !! Tash & Hanne
Hey allemaal, Even dit korte berichtje om te laten weten dat alles goed gaat, dat het hier vré warm is en dat we zeker nog van ons gaan laten horen. We hebben niet veel tijd tussen om veel te schrijven, maar ik kan je verzekeren dat we al een hele boek kunnen schrijven. Over talibés, toubab, het Wolofs,... Maar we doen ons best, us nog even geduld! Tot de volgende! De smeltende groep :)
Hey allemaal, Morgen vertrekken we naar Senegal ! En via deze blog houden we jullie op de hoogte van onze avonturen. Vergeet zeker niet ons gastenboek aan te vullen of reacties te geven op de berichten. Het zou fijn zijn van jullie te horen ! Hopelijk tot snel ! NATASHA & HANNE
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
.
), enkele kakkerlakken over de grond, minidiertjes (vlooien?) tegen de muur en op de koop toe een megamot. Maar die is niet meer... Na enkele keren kloppen en missen, vloog het ding in m'n broek en TOEN HAD IK ER GENOEG VAN 
). We voeren op de Sine Saloum en daar zijn zo'n 300 eilandjes in. We zouden er een viertal bezoeken. Het eerste eilandje was 'Ile de Diable'. Veel schelpen, veel armoe (het artisanaal marktje bestond uit welgeteld 3 kraampjes...), nog meer krabben (die lopen hilarisch!! En Ineke loopt er hilarisch tussen, want ze had reuzeschrik
Hoi hoi,
Hey allemaal,
