Eric heeft gisterenavond nog gewerkt
op zijn computer tot 24.00 u. om alle fotos en verslagen van de vorige
wandelingen klaar te krijgen om op www.bloggen.be/Seelisberg2013 te plaatsen
zodat iedereen alles wat we hier uitspoken kan volgen.
De wandeling zal starten in Isleten met de beklimming van de Chartihöreli, een
berg waarvan de bergtop 1693
m hoog is. De uitstap werd de avond ervoor besproken met
de deskundige uitleg van Christophe, hoofd van de toeristische dienst, met
Martin met de hoteleigenaar en Ervé Lernout, een gewezen Rekkemnaar die nu
uitstappen begeleid in Zwitserland.
Toen Eric en ik s morgens opstonden
om 6.30 u. scheen de zon volop en was het reeds 8 graden. Hij begon zoals
gewoonlijk met zijn computer na te zien op mails en de kranten in te kijken.
Hij was al bijzonder gelukkig dat zijn laptop weer voortreffelijk werkte. Na
het douchen nemen we zoals gewoonlijk om 8.00 u. ons ontbijt. De tafel is
rijkelijk gevuld met hetgeen ons buikje lust. Na dit lekker ontbijt maken we
het lunchpakket klaar om de dag door te komen tijdens onze beklimming.
Om 9.00 u. start Piet de wagen om zo vanuit Seelisberg te
rijden naar de startplaats van de wandeling in Isleten, zon 45 km ver. Eigenlijk ligt
Isleten maar op zon 10 km
van hier, maar er is geen rechtstreekse weg, er moet een omweggemaakt worden
via Beckenried en daar zijn nu ook werken aan de gang, zodat die oprit naar de
snelweg ook is afgesloten.
Eric wil eerst nog inkopen doen in Beckenried. Hij koopt er een
kruidendrank Appenseller, een heerlijk drankje van de streek. Verder nemen we
de autobaan, rijden door de Seelesbergtunnel, 9.250 m lang. Zo bereiken
we Isleten om 9.50 u. Eric neemt een parkeerticket voor 5 uur en gelukkig, want
er zijn controles geweest en wie er geen had werd beboet.
Om 10.00 u. starten we
op een hoogte van 450 m.
en onmiddellijk nemen we een bergpad omhoog. Na 23 minuten hadden we reeds een
hoogte bereikt van 630 m.
en hadden 932 m
staan op de wandel-gps.. We krijgen gladde, zeer steile en gevaarlijke passages
voorgeschoteld doorheen het bos. We dachten voordurend: hopelijk moeten we
niet langs zon weg dalen. Zo bereikten we een open weide en vonden we moeilijk
de rood-witte markeringen. De door koeien doortrapte vochtige weiden met lang
gras, zorgden ervoor dat ik tweemaal tegen de vlakte ging. Eric riep nog
Michel, denk je misschien dat je de paus bent, je moet de grond niet kussen.
Het fototoestel van Eric krijgt nooit de tijd om af te koelen. Na de beklimming
van een tweede steile weide lassen we een rustpauze in. We hebben 4200 m gewandeld, hebben een
hoogte bereikt van 1350 m.
en de klok duidt 12.15 u. aan. We beslissen van slechts een kleine hap te nemen
en pas te picknicken op de top. We krijgen nog een aantal zeer zware passages
voorgeschoteld en berggeit Piet, overal de eerste, bereikt de top met het kruis
op de Chartihöreli om 13.20 u. De laatsten bereiken de 1693 m om 13.30 u. Het is er
vrij smal. Johan is uiterst bezorgd voor zijn broer Piet die zich als een
berggeit voelt en zich wat te dicht bij de gapende afgrond waagt. De picknick
smaakt er dubbel heerlijk na zon zware inspanningen en zon wondermooie
panoramas met het Vierwoudstedenmeer en de besneeuwde toppen.
Om 14.00 u. vatten we de
terugweg aan. Na de sterke afdaling van de top bereiken we een mooie open grasvlakte.
We wandelen op de richel en dalen in lichte mate. Zo bereiken we opnieuw een
beboste flank met sterkere afdalingen. Tijdens deze afdaling zien we plots een
boer die in de weide bloemen afsloeg met een zeis. Die plant lusten de koeien
niet. Zo bereikten we om 15.30 u. een open alpenweide. We rusten er even uit
aan een waterbak en slaan een gemeentearbeider gade die putjes in de weg aan
het vullen was. Zo vatten we de lange terugweg via een asfaltweg aan. We lopen
voorbij het dorpje Isenthal en nemen de Berenweg dwars door het bos, voor een stuk dezelfde
weg die we s morgens tijdens de beklimming hadden genomen. En zo bereiken we om
17.30 u. de parkeerplaats van Isleten. We hebben 17,280
km afgelegd.
Het was vandaag een
boeiende wandeling die heel wat inspanning heeft gekost. De zon was de gehel
dag van de partij.
Om 20.00 u. bedient Ushy
ons een lekker avondmaal. Een carpatio van Seelisbergerkaas, gevolg door een
lekkere kruidensoep. De hoofdschotel is tagliatelli met worteltjes en
suikerboontjes en rind. Het vergt voor Ushy heel wat moeite om uit te leggen
wat rind is, het is geen kalfsvlees en ook geen koevlees, maar van het dier
juist ertussen. Ah, we hebben het begrepen bij ons noemen ze dat een vaars.
En als afsluiter een sorbet overgoten met schnaps.
Oei, oei, oei wat zien ik? Zwarte
wolken overheersen de bergen: geen enkele bergtop te zien. Wordt het een magere
dag?? Bovendien hebben Eric en Michel aan het ontbijt erg kleine oogskes. Zij
hebben gepekt tot 24.00 u. met Ervé en de hoteleigenaars. Het gerstenat en de
Appenzellers hebben rijkelijk gevloeid Niet te verwonderen dat ze niet fris
aan tafel zaten. En ramp o ramp Erics grote computer is gecrasht. Wat nu? De
helft van de vakantieherinneringen kunnen waarschijnlijk niet meer opgeslagen
worden tenzij met de kleine computer.
Met een copieus ochtendmaal (croissants, pistolets, eieren,
fruitsap...) was het alweer een uitstekende start! Kousen aangetrokken; kietjes
en boterhammetjes gesmeerd, de klok slaat 9.00 u. en we kunnen vertrekken:
zigzag naar omlaag, 4,220 km naar beneden naar het Rütlihaus
waar de eerste grondslag van Zwitserland werd gelegd. De Schwurplatz was het
belangrijkste, niettegenstaande enkelen zeker ook de weide wilden bezichtigen.
De boot was pünktlich en na enkele minuten varen waren we 3 km verder in Sisikon aangemeerd. Kostprijs 8.40 CHF!
Het is 10.35 u. als we beginnen stappen. Het paadje loopt
helaas langs de autoweg en de spoorweg zodat het lawaai nooit veraf is. Langs
het meer zelf is het heel wat rustiger. We moeten weliswaar massaal veel
trappen op trappen af lopen! Onderweg valt ons oog op de verleidelijke pakken
hout die we met zn allen goed zouden kunnen gebruiken voor de houtkachel.
Erics klokkenspel t.t.z. dat van de chocoladefabrikanten geeft geen kik: geen
volkslied: niets, nada. Enkel de koebellen in de achtergrond geven ons een
teken van leven! Jammer! We staan in bewondering voor de enorme bouwwerken waar
het wegverkeer boven onze hoofden rijdt. Michel had waarschijnlijk toch meer
oog voor de aantrekkelijke madonna bij een fotoshoot en wilde dan ook zonder
aandringen graag op de foto met black beauty. Door natte en droge tunneltjes
omhoog, omlaag bereiken we tegen de middag Flüelen.
Het is nu 12.35 u. Daar verorberen we ons lunchpakket, trekken we onze schoenen
uit en rusten wat uit. Ondertussen staat er al 14,8 km op de teller. De
wolken trekken naar boven en de witte bergtoppen lachen ons toe. Alles wordt
veel aantrekkelijker.
Om 13.15 u. gooien we onze rugzak op de rug en via een
porsche-omweg wandelen door een uniek natuurgebied waar de Reuss (= rivier) in
het Vierwoudstedenmeer stroomt. De kikkers en eenden onthalen ons op een mooi
concert. We merken dat er heel veel dood hout is aangespoeld op een prachtig
recreatiestrand dat in de zomer zeer zeker een grote aantrekking heeft op de
lokale bevolking. Alhoewel de weg zeer vlak en mooi onderhouden is; loopt deze
langs een drukke weg: toch jammer maar er is geen alternatief. We merken dat er
in de laatste tijd hier zeer veel water naar beneden gestroomd is, want de
arbeiders waren nog druk bezig met het opruimen van modder, stenen en hout.
Dat alles is nog geen miserie: Erics voet begint te grote
proporties aan te nemen en bij iedere stap snijdt er als het ware een mes door
zijn voet. Ook zijn andere voet begint mankementen te vertonen. Het is dan ook
een wijs besluit dat hij in Isleten - na 23 km wandelen - de boot
neemt naar Treib om vandaar uit het
tandradspoor te nemen naar Seelisberg. Hij arriveert in het hotel om 16.30 u.
Michel heeft de zware taak op zich
genomen om de GPS aan zijn broek te hangen. Aangezien zijn broek toch zowat af
valt (zou hij nu al vermagerd zijn??) is dit geen enkel probleem. Langs het
meer, langs de weg, door de tunnels, loopt het pad verder tot het rustige
stadje Bauen. Vanhier verlaten we de rand van
het meer en kronkelt de route 99 (= Weg der Schweiz) zich naar boven. Kronkelen
is een eufemisme, want er zijn zeker meer dan 1000 (=duizend) trappen van 25 cm en meer die ons naar
boven voeren. Het zweet parelt op onze rug en ons voorhoofd: we verdampen ter
plaatse, maar hard als we zijn - en met het slechte weer van bij ons indachtig -
rapen we onze courage te samen en stijgen we tot ongekende hoogtes. De schaduw
is onze bondgenoot! Als onze waterbidons bijna uit zijn loopt het pad over in
een stijgende asfaltweg: gemakkelijker te gaan, zeg maar een fluitje van een
cent. Hier is het uitzicht op het meer en de omringende sneeuwbergen
adembenemend. Hier is het aards paradijs. Michels fotos zullen wel even goed
zijn als van Eric. Ondertussen is Piet de pijpen uit! Als een gems vlamt hij
naar beneden en is toch wel een 20-tal minuten eerder in het hotel. Hij was al
gedoucht toen wij er waren!
Wij hebben nog mooie vergezichten en landen in Seelisberg
rond 18.40 u. na 29 km
stappen. Ver, maar niet zo lastig (vlak tenzij het laatste deel). We drinken
een grote pint samen met Ervé Lernout.
Het avondmaal is typisch Zwitsers: haversoep (zoals voor de
paarden), gezond rauwe groenteschotel met rauw varkensvlees. Hoofdgerecht:
macaroni met zwijnensteak en appelmoes en afgesloten met een sorbet besprenkeld
met schnaps. Een halve liter bier is maar 1 CHF duurder als 33cl. Keuze (M + J)
vlug gemaakt. Nog wat overleg met gids Christof van toeristische dienst en dan
onder de warme dekbedden!!
Na een voor iedereen blijkbaar deugddoende nachtrust
ontwaken wij in Hotel Tell (Eric en Michel om 6.30 u., de anderen iets later),
klaar om er tegenaan te gaan.
Eerst wacht ons nog een stevig en verzorgd ontbijtbuffet. De
Gemütlichkeit van Martin en Ushi, onze gastheer en gastvrouw, stelt ons
helemaal op ons gemak en ook het Duits begint al aardig te lukken.
Herr Martin bezorgt ons een
uitstekende wandelkaart waarmee wij meteen een houvast hebben voor onze
dagtrip. Na de obligate groepsfoto voor het hotel geeft de klok van de
kerktoren het startschot (9.00 u.) voor onze eerste tocht. We vertrekken vol
goede moed en met onze rugzak gevuld met een lunchpakket richting Beckenried.
De aarzelende wolkjes van deze ochtend hebben voorwaar plaats geruimd voor een
heerlijk zonnetje. We kunnen dus al vlug onze trui opbergen in onze rugzak. Al
na een paar honderd meters duikt rechts van ons een uniek zicht op over de Urnersee, een prachtig meer dat door de schittering
van de beboste flanken net iets groener lijkt dan de rest van de
Vierwaldstätter See. Voor de rest van de voormiddag blijft dit uitzicht onze
tochtgenoot, in al zijn facetten. Ondertussen klimmen wij geleidelijk langs
bospaden omhoog. Terecht merkt Philippe op dat het hier op warme zomerdagen
wellicht heerlijk toeven is. Vandaag zal het niet zon vaart lopen met de
hitte, maar we zijn toch uitermate tevreden met hetgeen de weergoden ons te
bieden hebben. De zon blijft ons verwennen. In het bos hebben de Zwitsers hun
beste beentje voorgezet voor het aanleggen van trappen en passerellen waar
nodig. Bij de waterval, bijvoorbeeld. Eerst wandelen we aan de bovenkant en
krijgen we dus een prachtig bovenaanzicht. Het geluid van het water is
betoverend. Eventjes verder dan komen we voorbij de nog imposantere onderkant
van de waterval. Indrukwekkend met welke kracht het water zich naar beneden
stort en langs de rotsen schuurt. De overvloedige regenval van de laatste dagen
of weken zal hieraan wellicht niet vreemd zijn.
Na al dat geweld komen we dan
nauwelijks een 15-tal meter lager bij Risleten
(11.00 u. - 442 m - 6,14 km),
een oase van rust, een groene lagune bijna. Hier zijn op het kalksteenplateau
ooit sporen gevonden van een voetafdruk van een dinosaurus. Michel vindt het
doodjammer dat we hiervan niets terugvinden, helaas. We zetten onze tocht
verder langs het meer en arriveren net op de middag in Beckenried
(12.00 u. - 436 m
- 10,8 km).
Terwijl Johan, Philippe en Piet bij de aanlegsteiger van de boten een plaatsje
zoeken voor de middagpicknick, kunnen Eric en Michel onmogelijk de Pfarrkirche van Sankt-Heinrich voorbij zonder er eens
binnen te lopen. Mooi kerkje met prachtig orgel. Buiten bij de ingang van het
kerkhof staat een kaarsenautomaat. Je stopt 2 Zwitserse frank in de gleuf en
er rolt een Grablicht (een kaars om op het kerkhof te plaatsen) uit de
automaat. Er is zelfs een aansteker beschikbaar om de kaars aan te steken. Nog
nooit gezien!
Tijdens ons middagmaal meren twee
boten aan: eerst de Stadt Luzern en onmiddellijk daarna de Waldstätter.
Passagiers hebben niet veel tijd om aan of van boord te gaan. Het gaat allemaal
heel snel. We gaan nog even wat informatie nemen bij een heel vriendelijk
juffrouwtje van het toerismebureau (Eric bleef verdacht veel vragen stellen en
vond het niet erg om daar nog wat langer te blijven staan).
Na onze picknick (13.00 u.) begint
het echte werk voor vandaag. Steigen, bitte!!! Vanuit Beckenried lopen wij
eerst door een tunnel onder de autosnelweg om onmiddellijk daarna een serieuze
klim aan te vatten. Een echte kuitenbijter. Eric krijgt het even lastig wegens
pijn aan zijn voet. Hij heeft zich vorige week wat geforceerd bij het lopen.
Maar hij geeft niet op. En als we even later langs een weide met schapen lopen
die worden bewaakt door twee grote honden, hebben we het ergste wel gehad. We
lopen op een geasfalteerde weg door glooiende weidelandschappen richting Emmetten. Daar aangekomen (14.45 u. - 750 m - 16,3 km) overleggen we even
welke weg we kiezen. We gaan voor een rustige weg die ons door het bos zal
leiden. Hoewel we niet gereserveerd hebben, vinden we toch nog een plaatsje in
een blokhut (15.30 u. - 865 m
- 19,15 km)
waar Philippe zijn laatste boterhammetje met smaak kan verorberen.
Nu is het nog even doorbijten om
thuis te komen. We hebben verschillende mogelijkheden in het bos en dankzij
onze uitstekende kaart maken wij altijd de juiste keuze. Net voor we Seelisberg binnenwandelen is er nog een kapelletje.
We hadden het kunnen weten: Eric en Michel blijven daar even plakken.
Als wij na 24,660
km en om klokslag 17.00 u. ons hotel bereiken, staat
onze gastvrouw ons al op te wachten en trakteert ons met een biertje (wijntje
of appelwijntje). Ook Herr Martin komt even in de ronde zitten en samen
overleggen we welke tocht we morgen ondernemen. Het wordt weer een serieuze
klepper maar we hebben vandaag toch al goed getraind.
We
besluiten de dag met een heerlijk avondmaal (al hadden sommige tafelgenoten
meer oog voor het Amerikaans gezelschap dat het hotel kwam binnengerold).
Op het menu:
Voorgerecht
(Vorspeise):Tortellini
Soep (Suppe): Brotsuppe
Tussengerechtje: gemengde sla
Hoofdgerecht (Hauptspeise):
Schweizer Rösti mit Geschnittliches (kalfsvlees met champignons)
·Nagerecht
(Nahtisch): ijsdessertje met bosbessensiroop
Ik zou zeggen: een heel geslaagde eerste dag, ware het niet
van die ene grote tegenslag: Johan is zijn klakke kwijt.
De tweejaarlijkse
bergvakantie van de ACR-vrienden is opnieuw aangebroken. We hebben er dit jaar
een man bij die gelukkig is te mogen meestappen, Michel Six. De anderen zijn
Philippe Bauduin, Johan en zijn broer Piet Van de Walle en Eric Vanthournout.
Deze keer wordt de reis
gemaakt met de Audi A6 van Philippe. Hij haalt eerst Michel op en tegen 6.00 u.
stipt is hij in de Murissonstraat. Het is schikken en duwen om alle reiszakken
in het koffer te krijgen. Inderdaad, Eric heeft veel extras bij; zijn grote
laptop, een grote tas fotomateriaal En dan zijn er nog van iedereen die
bergschoenen Het lukt bijna, op enkele rugzakken na. We nemen die naar binnen en
houden die bij zo goed als het gaat.
6.10 u.vertrek
vanuit Rekkem. Michel wordt de
eerste chauffeur. (121370
km)
We nemen
de snelweg Moeskroen - Doornik - Mons - Namen. Zon 30 km voor we de snelweg naar
Luxemburg moeten nemen zijn er werken en is de snelheidbeperking aangeduid op 50 km per uur. Punctueel als
Michel is, houdt hij zich aan die 50
km per uur. Het is precies kruipen als een slak en de
weinige autos die er de zondagmorgen zijn, razen ons voorbij. 30 km rijden aan 50 km per uur, das lang We
hadden vooraf afgesproken dat de boetes betaald worden door de chauffeur die
rijdt. Eenmaal op de snelweg richting Luxemburg hebben we opnieuw een stuk
wegeniswerken, maar daar mogen we toch aan 70 km per uur rijden.
08.25 u.216 kmMichels shift zit erop en we stoppen
op een kleine parking in Tellin. Helaas is de zaak met drank en WCs gesloten. Geen nood, bij de
bomen kunnen we ook terecht. Kennen ze in Wallonië reeds de GAS-boetes?
08.32 u.Johan neemt
het stuur over en rijdt nu gezwind tot in Luxemburg.
09.12 u.293 kmBelgisch/Luxemburgse grens.
09.30 u.318 kmAire de Berchem. We laten eerst de
dieseltank vollopen en genieten daarna van een boterhammetje of een broodje zittend
aan een picknickbank. Het is eventjes goochelen met het fotoapparaat om die op
een bank te installeren zodat we allemaal op de foto kunnen staan.
10.30 u. Het is de beurt
aan Piet om te rijden. Na een
vijftal minuutjes bereiken we al de Franse grens en hebben 325 km op de teller. Het is
ondertussen heel zonnig geworden en de landschappen ogen fris groen. Het
verkeer op deze zondag is nog altijd even kalm en we vorderen heel goed, zelfs
al is de snelheid beperkt tot 110
km per uur. Na Metz volgen we verder richting Nancy en
dan nemen we de richting Colmar. Ons doel voor de middag is de Col du Bonhomme
halen. Maar deze bereiken we slechts via de departementale weg Par le col.
12.15 u.539 kmCol du Bonhomme (949 m). We parkeren de Audi op de parking en
trekken naar de rand van het bos om te genieten van onze picknick. De zon straalt.
We zijn niet de enigen die genieten van een zondaagse picknick. De
waterdruppels glinsteren in de zon op het frisgroene lentegras. Het zijn
precies diamantjes. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Michel bemerkt er zelfs
een leuke kever en ook die moet op het beeld worden vastgelegd.
12.50 u. We hebben allen
genoten van een stevige middagpicknick. We kunnen al een rugzak meer in de
koffer duwen. Philippe vindt zich nu
al voldoende wakker om het stuur over te nemen. In snelle vaart gaat het de col
naar beneden naar het dorpje Bonhomme. Michel ziet zichzelf al naar beneden
snellen met zijn koersfiets.
13.15 u.563 kmWe rijden op de Route du Vin en eenmaal het bekende
wijndorp Kaysersberg voorbij, houden we even
halt tussen de vele druivenvelden. We genieten van een wijds landschap met
rondom rond niets anders dan wijngaarden. Na de korte fotosessie bereiken we Colmar en geraken we op de
snelweg naar Mulhouse. Vandaar gaat het in
snelle vaart naar de grens met Zwitserland in Basel.
633 km14.05 u.Een file
om aan te schuiven tot aan de grens. Het vlot tamelijk. Eric kent gelukkig de
klappen van de zweep en geeft aan de grenswacht teken dat ze een vignet gaan
kopen en eerst zullen parkeren. Terwijl de anderen gebruik maken van het toilet,diept
Eric 40 Zwitserse frank op voor het vignet. Eric is immers aangesteld als de
kassier voor de gehele reis. De zon is ondertussen niet meer van de partij en
heeft de bewolking de plaats ingenomen.
14.20 u.Voor
het laatste stuk tot Seelisberg neemt Eric nu het stuur over. Via de vele
tunnels die door de grensstad Basel lopen wordt de snelweg naar Luzern bereikt.
Het verkeer is er heel wat drukker en het is goed uit de doppen kijken. Ja,
zelfs nog te weinig goed gekeken! Door wegeniswerken is de snelweg in twee rijstroken
verdeeld en plots stelt Eric vast dat hij verkeerd bezig is, richting Zurich is
niet juist. In snelle vaart wordt de gps ingesteld en gelukkig kunnen ze iets
verder de snelweg verlaten. Via gewone wegen gaat het nu, via enkele dorpen
naar de zon 30 km
verder gelegen snelweg. Philippe vindt het helemaal niet erg, zo zien we ook
nog eens enkele Zwitserse dorpen.
Het gaat dwars door Luzern doorheen de vele
tunnels. Niet moeilijk, altijd de richting Gothard aanhouden en zo kom je aan
de afrit naar
Beckenried.
Nog 12 km voor de boeg en een
sterke klim met enkele scherpe haarspeldbochten scheiden ons van ons einddoel.
Maar eenmaal Emmetten voorbij zien we dat de weg eindigt in een enorme waterplas. Alles
staat onder water, de elektriciteitspalen staan precies midden een meer. Het
verkeer wordt beurtelings via een kunstmatig opgehoopte grintweg verder geleid.
16.10 u.773,5 kmNa precies 10 u., bereiken we ons
einddoel, het hotel Tell in Seelisberg. We laten alles in de
auto achter en trekken het hotelletje binnen. Ushi, de waardin, komt ons
onmiddellijk begroeten. En voor Eric is het geen onbekende, hij wordt
verwelkomd met drie zoenen. We mogen aan tafel plaats nemen en krijgen een
welkomstdrankje aangeboden. Het wordt voor Eric een Appenzeller, voor Michel
en Johan een glas witte wijn, een koffie voor Philippe en een water voor Piet.
Ook de waard, Martin, heet ons hartelijk welkom. Zo zijn we klaar om de kamers
te betrekken. We halen het gerief uit de koffer en trekken naar boven. We raken
het vlug eens, Johan en Piet, Eric en Michel in een tweepersoonskamer en de
eenpersoonskamer is voor Philippe. Die mag een verdieping hoger huizen.
Verkenningswandeling
17.15 u.We zijn klaar voor een eerste
wandeling. Eric had de bedoeling de rondwandeling te maken die hij twee jaar
eerder met de groep had gedaan. We trekken naar het Bahnstation, vinden een
pad naar beneden maar omdat er aangeduid staat Rutli begint Eric te twijfelen. De weg leidt door het bos naar
beneden We keren op onze stappen terug en bij het baanstation bestuderen we de
kaart. We hadden die beter eerst bekeken. Het was toch juist om verder naar
beneden te lopen, op een bepaald moment zou het bospad splitsen en terug naar
boven trekken, naar Oberdorf. We
nemen nu maar de grote weg die naar Oberdorf leidt. We komen voorbij een
prachtig gebouw, eertijds een luxueus hotel en nu een Universiteit van de Hare
Krishna. Na wat zoeken bereiken we een prachtig uitzichtpunt. De zon schijnt in
alle heerlijkheid op de toppen aan de overzijde van het meer. Brunnen baadt in
de zon. Deze week zullen we die gehele flank bewandelen. Het is moeilijk om een
deftige foto te maken, tegen de zon in lijkt alles zwart. Het wordt stilaan
tijd om op onze stappen terug te keren. Om 19.30 u. is het avondmaal voorzien.
Onze verkenningswandeling was toch 7.700 km. lang.
We genieten nog even van
een aperitiefje op de kamer. Michel trakteert met zelfgemaakte porto.
Het avond maal is
bijzonder lekker. Als voorgerecht krijgen we een bordje met fijne plakjes
gebakken rosbief. Daarna volgt een zeer lekkere aspergesoep. De hoofdschotel
bestaat uit frietjes met twee plakken varkensvlees en als dessert krijgen we
nog een soort pudding, moeilijk om precies te omschrijven wat het was. In elk
geval, het smaakte voortreffelijk.
Vooraleer we naar onze
kamer trekken roept een Zwitsezr ons naar buiten. Hij wijst ons p de rode gloed
van de zon die op de berg aan de overzijde schijnt. Volgens hem is dat zeer
uitzonderlijk en ook Ushi beaamt dat we puur geluk hebben? Zoiets komt zelden
voor. En daarmee sluiten we de fotos van de eerste dag af. Eric en Michel
werken op de kamer verder aan de afwerking van het verslag en de fotos en om
23.15 u. doven ze het licht. Onze buren zijn ondertussen reeds lang in
dromenland.
Van zondag 2 tot en met 9 juni trekken 5 ACR-vrienden (atletiekclub Rekkem) voor een weekje naar Zwitserland en verblijven in Hotel Tell te Seelisberg. Ze trekken voor de 9de keer naar de bergen om een week lang te wandelen in de bergen en de klimmen naar de hoogste toppen. Seelisberg is een mooi uitgangspunt en is gelegen aan het Vierwoudstedenmeer. Het wordt vast en zeker weer een spannende week die heel wat inspanningen vergt van de spieren en het hart weer heel wat sneller zal doen pompen. Maar de beloning is des te groter wanneer ze een top hebben bereikt.
Je kan dagelijks de foto's bekijken en verslagen lezen op www.bloggen.be/Seelisberg2013
Bekijk alvast eens het programmaboekje met onze planning, maar hopelijk stuurt het weer niet alles in de war en kunnen we de geplande wandelingen maken.
PS. Seelisberg is de tweede thuishaven van onze gewezen Rekkemnaar Ervé Lernout. Ervé is er na die vele jaren bevriend met de hoteleigenaars.
Wil je ook eens goedkoop naar Seelisberg, dat kan. Deze zomer trekken naast de 5 wandelaars, nog enkele families naar Seelisberg, ja zelfs met kleine kinderen. Voor 58 euro per dag verblijf je er in volpension. In deze prijs zit 's middags een lunchpakket. Er zijn heel leuke kinderbedjes (autootjes) en de prijs voor de kinderen is uitermate kindvriendelijk.
Wil je meer foto's van het hotel en de streek zien, klik dan op deze linken Eric was er reeds enkele keren. Je raakt vast en zeker overtuigd van de streek.
Dag 4 - Woensdag, 5 juni 2013
Dag 3: dinsdag, 4 juni 2013
Dag 2. Maandag, 3 juni
2013
SEELISBERG - 9 juni 2013
Beste Blogvrienden,
