Hey manne!!
(pakt u oogdruppelkes al maar klaar)

Ik zit op dit moment in het vliegtuig, en omdat ik wakker wil blijven, (als ik nu wakker blijf, is het gemakkelijker om aan de jetlag aan te passenJ) dus dacht ik van ah, dat is precies wel even geleden dat ik nog eens een blog bericht geschreven heb… het perfecte moment dusJ Nog 42 minuten en dan land ik in Singapore. Ik ben 7 uur geleden vertrokken in Melbourne. Het was wel even stressen in Melbourne... Ik had overgewicht… allé ja… mijn bagage éJ (Ik zit voor de moment ook niet ver van overgewicht zene:p 8 KILO is er bijgekomen…8:o:p) Maar mijn bagage had dus 7 kilo overgewicht...:o Ik kreeg het wel even warm toen ik dat hoorde en toen ik vroeg hoeveel het zou kosten om overgewicht te betalen. Daarop antwoordde die mevrouw 89 dollar, ik dacht van ah, dat is precies nog wel oké… bleek dat per kilo te zijnJ Maar ik ben dan maar beginnen herpakken. Het was wel zo dat de gastmama tandpijn had (ofziets) dus die was tamelijk ambetant en die was eigelijk echt wel hard aan het zagen, iets dat ik op dat moment best wel kon missen… als tandpijn!:) (maakt anders stomme woordspelingen?:p). Maar soit, ik heb dan mijn rugzak van wep uit mijn grootte koffer gepakt, en daar heel wat spullen ingestoken, dan terug gaan laten wegen en dan bleek ik dat ik ineens 3 kilo eronder zat. Heb ik er terug wat ingestoken. Daarna heb ik een beetje vals gespeeld want ik heb de spullen die ik dan in mijn wepzak heb gestoken, die ik eigelijk zou achterlaten, daarvan heb ik heel wat spullen terug in mijn handbagage gestoken, aangezien ze dat toch niet meer zouden wegen konden ze daar niet echt achterkomenJ. Dat was dus het korte vliegveld verhaal.

Doordat het al een tijdje geleden is dat ik nog is een blog bericht heb geschreven, moet ik even terugdenken… Maar ik denk dat ‘Mansfield’ het eerste interessante ding dat gebeurt is na mijn laatste blog berichtJ Mansfield is een dorp in het noorden van de staat victoria. De vader(Warren) en stiefmoeder(Sue) van mijn hostvader hadden mij aangeboden om een weekske af te komen en dan in het weekend te gaan camperen. Ik had eerst wat gevreesd dat een week te lang zou zijn in dat dorpje, dat daar te weinig te doen ging zijn en dat ik wat verveeld zou zijn. Maar uiteindelijk was dat best nog wel tof, tijdens de week gewoon wat relaxen, boek gelezen, muziek luisteren, wat uitrusten,… Ben daar ook even naar een boerderij geweest, en dat was écht wel plezant eigelijk. Heb zo (mee) gereden op een quad om zo koeien samen te drijven. Maar zo met een redelijke snelheid door de velden rijden, met een prachtig uitzicht… toen dacht ik écht ‘This is life!’. Dat zijn zo van die simpele dingen waar dat je echt van kan genietenJ Die stiefmama had ook 2 nichtjes die tijdens de week op de thee kwamen en dat waren echt wel 2 toffe meiskesJ
1 van die 2 is tijdens die week ook mee gaan wandelen met mij, warren en Sue. Dat was een kei lange wandeling maar het zicht op de top van de berg was écht geweldig!! (foto’s op fb). Het camperen zelf was ook best wel gezelligJ gewoon wat rustig aan het kampvuur zitten en een ‘roasted lamb’ maken. Dus ja, die week waren zo allemaal tamelijk kleine dingen, maar dat was écht wel gezellig.
Hmm… wat is er voor de rest nog gebeurd… Ik heb een afscheidsfeestje gehad (bij een vriend, want mijn gastouders wouden het niet bij hun thuis doen). En het feest was écht super!! Ik was eerst wat bang dat het uit de hand zou lopen omdat de gemiddelde Australische tiener wel is graag aan bingedrinking doetJ En ik wist ook niet goed wie uit te nodigen. Aangezien ik een exchangestudent ben en dus iets speciaal ben waardoor iedereen mij kent, waardoor ik dus heel veel mensen kende, maar voor veel van die mensen wist ik niet of ik kon zeggen of dat échte vrienden zijn. Ik had een paar échte vrienden en ik had veel mensen die iets tussen kennissen en vrienden zijnJ Dus het was wat moeilijk kiezen en er was dus best wel wat volk uitgenodigd maar uiteindelijk was zo wel het aantal mensen als het alcoholverbruik perfect! De ouders van de vriend bij wie dat feestje was waren daar ook en die hebben alles wat mee in het oog gehouden en die hebben volgens mij deden die dat écht supergoed. Dus het feestje was écht geweldig.  Ik ben nog aan het nagenieten.

nu deel 2, ja ik ben gestopt met schrijven op het vliegtuig, maar ondertussen zit ik al wel weer in Franrkijk, dat maandje thuis ik ook weer gelijk gek voorbij gevlogen :o. Maar ja, ik ben de 4^e geland, was écht superplezant dat er zo veel volk was! Dat vond ik écht leuk! Want ik had wat schrik dat als ik zou terugkomen dat de vriendengroep wat uiteen zou gevallen zijn omdat iedereen op verschillende momenten en vooral op verschillende faculteiten les hebben. Maar ja, het deed dus echt goed om daar bijna de hele familie en een paar vrienden te zien staanJ Ik had wel al een kleine hint gekregen via iemand per smsJ deze persoon had namelijk terwijl ik op mijn bagage stond te wachten een tof ‘welkom terug in België smsje gestuurd met daarachter en ik vond het jammer dat ik er niet kon bijzijn’ :p dan begon ik al wel iets te vermoeden maar ik durfde zo ook niet zeker zijn omdat als dat dan niet zo zou zijn… maar ja nog maals, ik vond het écht leuk!! Ik  heb als ik in de aankomsthal ook al rap een pintje gedronken. Man dat smaakte!!:) En dan daarna met heel den hoop bij ons gaan brunchen. Dat deed echt goed, zo nog is goed en aan de tafel etenJ De week daarna heb ik nog wat met vrienden proberen af te spreken en heel hard geprobeerd om van mijn jetlag af te geraken. De 2^e en 3^e week van december heb ik bij vink, een bedrijf dat van alle dingen uit plastiek maakt, nog gewerkt. Het is niet dat ik daar niets deed, maar zo heel hard was het nu ook weer niet werken.  Ik deed mijn job, maar doordat de persoon waarmee ik werkte niet zo superhard doorwerkte, kon ik dus ook niet superrap doorwerken. Dat was een toffe é, maar ja, die deed dat niet zo graag, van die jobkes waar ge altijd hetzelfde moet doen. Want ik denk dat ik daar op een week uiteindelijk 30 palletten heb afgewerkt, dus dat betekend 1100 van die tafeltje. Allé ja, de eerste week was het niet zo hard werken, 2^e week wel. Ik moest de eerste week gewoon heel de tijd dozen plakken en die plastieke… dingen (dat waren bijzettafeltjes voor casa of zoiets) dus in die dozen steken. Toen dat ik dat aan het doen was, vroeg mezelf soms al lachend af, ben ik hiervoor nu 12 jaar naar het school gegaan?:)
En ja de laatste week van december waren het familiefeestjes(kerstmis, verjaardag, nieuwjaar,..) , met vrienden afspreken, super plezant nieuw jaar gevierd ( iedereen was super maar den Arne P was toch wel op zijn best!) en er is ook nog een duitse vriendin die bij mij op Wagga Wagga high school gezeten heeft.

Ik ben, om eerlijk te zijn, ook wel wat verschoten dat ik toch nog wel wat contact heb met Australische vrienden. Ik dacht dat dat veel minder ging zijn omdat er het grote uurverschil is en omdat de vriendschappen daar oppervlakkiger zijn. Maar ja, ik heb dus verbazend meer contact dan verwachtJ het is nog altijd maar gwn 1 berichtje over en weer sturen per dag (door het uurverschil) maar goh, als dat dagelijks is vind ik dat nog te doen :)
Maar ja, na dat die Duitse vriendin dus vertrokken was, was het ineens al tijd om op den tgv te stappen en richting Parijs(citytrip van 2 dagen met WEP) te vertrekken é…J Ik heb wel serieus wat vertraging gehad (in totaal 1.5 uur, op een lijn van +/- 3 uur kan dat toch al tellen vind ik) Ja den tgv was al 40 min te laat, en heeft in brussel noord dan nog is 1 uur stil gestaan. Ik ben in het station van Parijs door iemand opgehaald, we hebben daar eerst nog wat met een valies van over de 30 kilo (voordeel en nadeel van niet met vliegtuig te gaan… ge kunt veel meepakkenJ) wat verloren gelopen voor we de juist metro hadden. Dat oriëntatieweekend/citytrip was écht leuk. Er waren 20 uitwisselingsstudenten, waarvan 16 aussies, 1 Columbiaan, 1 Zwitserse en 1 Hongaarse. Het was echt leuk met al die Australiërs, ik voelde mij zo een beetje terug, want ik heb de Australische mentaliteit echt wel gemist eigenlijk! Zo ‘ow mannen, het werk dat vandaag niet gedaan is, is er morgen nog zene’ en gewoon zo tegen vreemde mensen op straat goeiendag zeggen. Als ik dat in België deed kreeg ik een vies gezicht terug. Maar ja, dat was dus echt wel leuk, op zich heb ik niet heel veel dingen gedaan in Parijs die ik nog niet had gezien/gedaan. We hebben ’s avonds de Eifeltoren bezocht, dat was wel tof, want ’s nachts is die veel schoner, ik vond als ik die laatste keer gezien had niet zo héél mooi, wel impressionant maar niet mooi. Maar nu was het dus ook mooi:) we zijn dan tot op het 2^e niveau gegaan, dat is ongeveer op 1/3 van de Eifeltoren. Het ambetante was, was dat het kei hard aan het waaien was, maar echt hard en als ik mijn camera aan die tralies hield, om een foto van Parijs te hebben zonder de tralies had ik altijd schrik dat ik die zou laten vallen door de wind. Maar ja, was wel een schoon zicht, Parijs dat ’s avonds verlicht werd… chic! Wat ik nu wel niet zo tof vond is, Parijs mag dan wel de city of love zijn… laat dat binnendoen is voor thuis, dat moet echt niet op de Eifeltoren. Er waren zeker 3-4 koppels bezig waren. Langs de andere kant, is dat hier in Frankrijk blijkbaar ook wel niet zo heel speciaal als ge dat zomaar ongegeneerd in het openbaar doet, er zijn er wel meerdere die gewoon droog op de speelplaats mekaar ongegeneerd aan het tongkussen zijn. De 2^e dag  in Parijs zijn we naar het Louvre geweest. We kregen daar wel niet genoeg tijd vond ik, allé ja, in het Louvre kan je nooit genoeg tijd hebben, en KAN je gewoon niet alles zien, maar ik vind een uur echt wel te kort.  We zijn dan eerste allemaal samen naar Mona Lisa gegaan en daarna kregen we dus nog de rest van het uur om vrij rond te lopen. k had graag nog wat meer gezien, maar goh, ik heb nu nog wel ‘Mona Lisa’ , ‘venus van Milo’ , ‘het trouwfeest’ (grootste schilderij dat ik ooit gezien heb) ,de ‘gevleugelde overwinning’ , ‘de stervende slaaf ‘van michelangelo en de ‘psyche en cupido’ gezien. Maar doordat we ons hebben moeten haasten hebben we ook heel wat dingen gemist, zoals de kroning van napoleon, en een kolossaal van ramses2.  Maar ja, je kan nooit alles zien in het louvre. Daarna hebben we een korte boottocht gedaan, dan nog een uurtje vrij gekregen op de Champs Elysees, en de Arc de Triomph dus ook gezien. Dat is echt wel grappig, zo gewoon een paar minuten aan dat rond punt staan kijken naar het verkeer, dat is zooo lachen al die auto’s. Hier en daar zijn er ook wat toeristen die oversteken om onder de arc de triomph te geraken (onder hen een paar van onze aussies) terwijl er zo ergens gewoon een tunnel onder dat rond punt doorgaat om onder arc de triomph te geraken… ach ja, die aussies toch… om de dag af te sluiten zijn we op restaurant geweest, en terug naar het hotel gegaan. We hebben de 2^e dag ook de capaciteit van de lift is uitgeprobeerd. Er waren wat mensen die rap mee in de lift sprongen, totdat er op een bepaald moment James, een van de Australische jongens riep, Let’s see how many people we can get in the elevator!! Het uiteindelijke resultaat was 18 J en guess what, de lift wou niet vertrekken… maarrr, de deuren wouden ook niet meer open… oeps:p eerst was er natuurlijk volledige hilariteit, dan hebben we op die noodknop geduwd, en die van de balie antwoordde dan en vroeg ons met hoeveel we in die lift zaten,  toen we 18 zeiden gingen we natuurlijk weer strijk van het lachen, die van de balie kon er niet mee lachen maar wij na een tijdje ook niet meer, want zo na 10 min in een lift van 1.5 op 3 meter met 18 man… veel lucht is daar niet, ze hebben dan de deuren een halve cm geopend, dat hielp wat voor de mensen vooraan, maar voor die van achteraan merkten daar dus niets van. Na 15 min was er dus ook iemand die niet goed geworden was, en die dus wou flauw vallen, het enige ‘probleem’ was, die kon niet vallen, daarvoor zaten we veel te op elkaar gepaktJ maar 2 min daarna hebben ze er ons wel uitgehaald, dan waren ze ons bij het buitengaan aan het tellen, en James als laatste kei fier 18!!! Maar normaal moeten die deuren als die niet wilt bewegen wel gewoon terug opengaan, maar dat neemt natuuurlijk niet weg dat het dom was van ons, leuk, en grappig maar dom. Ja, toffe dagen, het was wel niet zo goed voor mijn Frans, want ik had mij dus mentaal volledig voorbereid om frans te spreken, en dan kwam ik daar aan in Parijs, waar dat dan 16 aussies zitten, ik had het accent echt al gemist en bijna geen enkele van die Australiërs spraken frans (er waren er 3 die het echt wat spraken zoals de gemiddelde Vlaming frans spreekt). Er waren er heel wat die zo wel 2 jaar les hadden gevolgd, waardoor ze het wel verstonden, maar daar stopte het dan ook.  Doordat ik dus de enige was die in het frans al wat een gesprek kon voeren, zat de vrouw, Martine, van WEP die met ons mee was wel vaak op mij te zagen. Allé ja, ik begrijp dat ergens ook wel zene, als ge in zo’n grote stad zijt met zo ne groep jongeren, die er geen kwaad in zien om is ergens bij een winkel stoppen om te kijken of om even een foto te nemen,  en een groot deel van de australische simkaarten/gsm’s werkten om de een of andere reden dan bijna niet op de franse netwerken, dus als ge mekaar dan kwijtspeelt… en omdat ik dus de enige was die frans sprak werd dat dus vaak op mij geprojecteerd, en dat ik de oudste was heeft misschien ook meegespeeld. Dat vond ik wel een beetje verassend, dat ik daar de oudste was. Maar daar waren er bij van 15 jaar die geen woord frans spraken en die dan even naar de andere kant van de wereld komen… chapeau zene!! Want er waren mensen, voor mjn vertrek bezig van dat ze dat knap vonden dat ik dat durfde (vooral voor australië dan natuurlijk) De jongste was zelf maar 14 denk ik, ik vind dat zelf misschien iets té jong, maar ja, ik vind dat van die jonge aussies dus wel een stuk knapper dat die dat durven;) Dus ja het was echt een supertoffe sfeer in ParijsJ De laatste dag hebben we de Notre dam nog bezocht en dan zijn we allemaal in verschillende richtingen gegaan. 6 van ons richting Lyon met de TGV. Normaal gezien had ik een andere trein gepakt, maar omdat alle andere wepstudenten met een vroegere trein gingen, heb ik die ook maar gepakt, daardoor konden mijn gastouders mij wel niet op tijd oppikken en heeft mijn coördinator met mijn gastouders ergens op een parking van een carrefour afgesproken. Dat was wel raar om mijn gastouders daar zo te ontmoetenJ Dan was er zo een vreemde autorit naar Thurins… dat is zo moeilijk van wat moet ik nu zeggen…zeker als ik dan niet uit mijn woorden kon komen omdat ik het hele weekend engels heb gesproken. Dan heb ik ook de rest van de familie ontmoet. De gastbroer en de 2 gastzussen. De Gastvader, André, (54) heeft een schrijnwerkerij, de gastmoeder, Françoise (54) is een verpleegster in een bejaardetehuis. De gastbroer, Thomas, (22) die doet zo af en toe interimjobkes. De oudste gastzus, Sophie, (19) studeert rechten aan de universiteit, maar ze wilt daar mee stoppen omdat dat haar niet interesseert. Ze zei me ook iets dat ze volgend jaar ergens au-pair wilt zijn, maar dat haar engels daar niet goed genoeg voor is. De jongste gastzus, Camille,(16) zit op internaat. Dat is een speciale school met een paardrij richting ofzoiets. De gastfamilie is echt supersympathiek!! Ik had er eigenlijk een beetje schrik voor, want wie mijn australische blogberichten heeft gevolgd en wat tuseen de regels heeft gelezen, weet waarom ik er wat schrik voor had. (ik denk dat ik in australië daardoor wel veel meer geleerd heb, maar soit) Maar dit is dus volledig de andere kant van de lijn!! Ze doen hier echt superveel van die kleine dingen voor mij, die toch wel super lief zijn. Van de kinderen klikt het het beste met de oudste gastzus. Daarmee ben ik het centrum van Lyon een paar weken geleden mee gaan ontdekken en dat was echt heel plezant. Thomas is ook een heel sympathieke kerel, maar ik vind die persoonlijk ook een heel klein beetje vreemd. Die is super sympathiek en heeft ook veel vrienden en zo hoor, maar ja, gewoon wat stil denk ik. De jongste gastzus was de moeilijkste om zo wat een band mee te scheppen, omdat die op internaat zit en ook wat geslotener was (komt ook wel omdat ze denk ik gewoon was om alle aandacht van de ouders te krijgen en nu zit daar ineens zo een ambetante uitwisselingsstudent…J) maar daar heb ik intussen ook al wel een plezante babbel mee gehad dus dat is ook allemaal in ordeJ Ja ik heb het hier best wel naar mijn zin! Het huis is ook goed. Het is een gewoon huis, waarbij iedereen zijn eigen kamer heeft, die niet extreem groot zijn, maar die eigenlijk juist goed zijn. Ik heb hier gewoon mijn bureau, bed en 2 kasten en meer moet dat voor mij niet zijn. Er is hier boven (ja ik slaap samen met gastbroer op boven verdiep en wij delen ook met 2 de badkamer, de rest van het gezin slaapt en doucht beneden) ook een ‘chill out room’ met wat zetels, een tv, sjotterkas en de familie computer. Het enige beetje ambetante hier is dat hier, juist voor ge moet afdraaien om den trap af te gaan, hangt hier een balk, en de rest van de familie is daar te klein voor om tegen te lopen, maar ik ben daar dus juist groot genoeg voor, ik heb hem al een paar keer juist met wat geluk kunne ontwijken, maar ik ga er toch is heel hard met mijne kop moeten tegen lopen voor ik het echt ga onthouden. Dan is het wel te hopen dat ik niet juist mijn laptop of gsm vastheb.

Dan… de Franse school… Mijn school noemt Lycée Descartes en is op ongeveer een halfuur van Thurins.  Dat is echt een kei grote school, er zitten ong 1700 leerlingen. Ze hadden mij eerst in Terminal Scientifique gezet… maar dat zag ik niet heel hard zitten.. die richting is zo wat te vergelijken met het laatste jaar wetenschappen met 7 uur wiskunde… dan zou ik ook 6 uur fysica, 4uur biologie, en 4 uur chemie gehad hebben… daar heb ik toch vriendelijk even gevraagd of ik niet mocht veranderen. Ik heb daar wel heel veel chance gehad want ze hebben mij dan in 1 Literaire gezet, dat is gewoon talen. Dus nu heb ik 6uur Frans, Frans is écht moeilijk op het moment, we zijn zo bezig over Molière, dat is een Franse toneelschrijver en dat is in het oud frans. Jelle en andere 6G1ers die vorig jaar bij mij in het groepke zaten voor het toneel van Nederlands, herinneren jullie het toneelstuk ‘de vrek’ nog? Dat is van de zelfde schrijver, en in het Nederlands was dat al niet zo heel gemakkelijk…  Maar ja, zelf de Franstaligen vinden het moeilijk om te volgen. Ik doe echt mijn best wel om te volgen, maar het is meestal dat wanneer ik het 2 uur achter elkaar heb, dat ik het 2^e uur te moe ben om op te letten. Dan heb ik ook nog 8uur Engels per week, dat is wel gemakkelijk. Het Engelse niveau ligt hier ook gewoon niet zo hoog als in België+ ik heb dan door mijn 5 maanden Australië wel een kleine voorsprongJ Ik heb zo veel Engels omdat ik zoizo 5 uur Engels had gehad per week, maar ik heb dan nog is voor een Engelse aanvulling gekozen, dus daarmee dat het zo veel is. Dan heb ik ook nog 3 uur Duits, 4 uur Aarderijkskunde/geschiedenis (ja dat is dezelfde leerkracht en die wisselt dat zo wat af), dan nog 1 uur fysica/chemie (zelfde verhaal als bij aard/gesch), 1 uur biologie, 2 uur gymnastiek, en 1 uur filosofie. Het is qua niveau, buiten Frans dan, best wel doenbaar. Het is zo wat hetzelfde als in België, maar doordat ik nu wat ouder ben lijkt het iets gemakkelijker, maar de franse taal compenseert dat verschil dan weer. Het enige ambetante is dat het écht lange dagen zijn, elke dag om 6.15 opstaan, om 7u de bus te pakken en om 8uur te beginnen Ik was de 2^e dag al direct te laatJ gsm was plat waardoor de wekker niet is afgegaan en de gastouders dachten dat ik al vertrokken was. Waardoor ik dus nog heb moeten lopen om de bus van 8uur, en tevens ook de laatste ochtendbus te pakken. Dus als ik 5 min lange had blijven liggen, had ik de 2^e dag al verlof gehad. Die hebben wel een middagpauze van 2 uur, ik persoonlijk vind dat nogal stom, ik blijf liever ’s morgens een uur langer liggen en een uur minder middagpauze maar soit. Ik eindig dus meestal om 4 uur, soms om 3 uur, maar dan moet ik toch nog een uur wachten op de bus. 1^e keer om de 2 weken heb ik ook pas om 5uur gedaan. Ik heb wel chance dat ik nog veranderd ben, want die van Terminal S hebben altijd van 8 ’s morgens tot 18 ’s avonds les, dat is écht lang! Het enige beetje deprimerende hier is dat als ik ’s morgens vertrek is het dus nog volledig donker, en als ik ’s avonds thuis kom is het bijna donker. Het maken van vrienden gaat iets moeizamer dan in Wagga Wagga High School, omdat ik bijna altijd bij dezelfde mensen in de klas zit. Toffe mensen é, maar het zijn dus wel vaak dezelfde. Juist voor Duits en Engels zit ik bij andere mensen, maar Duits vind ik helemaal geen toffe klas, en die van Engels een beetje. Mijn eerste les was Duits, maar ik dacht dus dat die klas mijn vaste klas was, ik dacht van oooh nee é… maar gelukkig was het dus niet zo, toen ik daarna in mijn klas binnenkwam, was iedereen kei vriendelijk en stelden ze zich voor en zo, dat was wel een hele verlossing  Een andere reden dat het iets minder vlug gaat is omdat ze iets minder open zijn dan de Australiërs, wat ook niet verwonderlijk isJ En voor de moment zijn de meeste vrienden wel meisjes, omdat de jongens van mijn klas, dat zijn wel sympathieke gasten, maar best nog kinderachtig. Ik ben blijkbaar ook niet de oudste in de klas, er is nog een meisje van 19, die heeft een zwaar auto-ongeluk gehad, en daardoor 2 jaar heeft moeten herstellen.
Hmmm… nog interessante verschillen te vermelden…? Ah, 2/3 van het school staat tijdens de speeltijd buiten te roken. Ja hier wordt gerookt jo, dat is niet te doen. Koppeltjes staan ook zonder enige schaamte mekaar tussen de rest binnen te draaien. ’s Middags loopt iedereen ook naar de kantine, zodat ze rap slecht eten hebbenJ ja, het eten in de kantine kost 4 euro per keer en dat werkt met een kaart waar je geld op moet zetten. Maar ik ga 1/2 ook ergens anders eten, als ge toch 2 uur hed, kan je die beter maar gebruiken zeker?:)  maar daar ga ik wel eens mee stoppen, want zo heel goedkoop is dat nu ook weer niet van altijd te gaan eten.

Ik ga hier tijdens het krokusverlof, en in maart 2 weekends ook skiën. SUPER!!! Ze wouden ook met mij dit weekend al gaan skiën maar doordat ik een WEP-reünie had in Lyon, ging dat dus niet. Jammer maar ik vond het al superlief dat ze dat wouden doen!! De WEP-reünie was ook wel super leuk hoor, ik amuseer mij echt altijd als ik bij andere uitwisselingsstudenten ben, dat komt denk ik omdat we zo wat het zelfde soort mensen zijn en die hele ervaring dus delen é. In mijn klas zit ook een Columbiaanse, die deze week na 5 maanden hier te zijn vertrekt, en die spreekt écht SUPER goed frans!! Die heeft wel vanaf haar 5 jaar naar een Zwitserse privéschool geweest in Columbia, dus dat is wel een beetje valsspelen, maar dan nog, die spreekt dat dus zéér goed. Maar doordat die dat dus zo vloeiend spreekt, dacht ik altijd van amai wat ben ik weer aan het klungelen me mijn frans, maar als ik dan met andere uitwisselingsstudenten spreek, eender welke, dan denk ik van, amai ik breng het er nog best wel goed vanaf. Ik ben dan ’s avonds ook nog met een australische vriendin en haar gastzus, die hier bij mij in Thurins achter de hoek woont nog een film gaan zien. ‘Les Intouchables’, een Franse film en een aanrader voor iedereen. De franse films zijn zeer goed, de TV is heel wat minder maar de films zijn dus meestal wel goed. Ik ben gisteren ook nog gaan zaalvoetballen met de gastbroer en daar wat vrienden van, was echt wel plezant. Vorige week ben ik in het weekend naar een afscheidfeestje geweest van een vriendin van de gastbroer en de dag daarna naar een optreden in een jeugdhuis geweest met die mannen. Dus hier is dus, ondanks het 30 keer zo weinig inwoners heeft als wagga wagga, is hier wel 30 keer zo veel te doen.
Ik ga u ogen vanaf nu ‘sparen’ en hier stoppen. Later, en hopelijk korter , blogbericht volgt nogJ

Sebas

23-01-2012 om 19:12 geschreven door sebastiaan-the-down-under