Hey allemaal, weer even geleden, dus weer tijd
voor een zééér lang bericht;)
Mijn laatste bericht was net voor de
vakantie(23 september- 9 oktober) denk ik. Ik ben tijdens de vakantie naar de
outback geweest, dat is de grote woestijn in het midden van Australië, en daar
zijn dingen te zien zoals, ayers rock (uluru), kata tjuta, kings canyon en
vééél zandJ.
Die trip begon op vrijdag 22 september voor het verlof, toen ik voor de eerste
keer hoorde dat die trip 1 dag begon voor dat vakantie was dacht ik dat het een
probleem zou zijn maar toen ik vroeg aan de directeur of dat oké was zei hij
gewoon oh maar gij moet de trials niet meedoen, dus jij hebt 1.5 week extra
vakantie. De trials zijn testexamens, dat is leerstof van het hele jaar, en
dat is gewoon voor te zien of je het zou kunnen als het de echte examens zijn.
Maar die trials betekenen dus niets voor het eindresultaat van year 11 (dat
is te vergelijken met het 5e middelbaar). Ik dacht zelf dat ze
zeiden dat het onmogelijk is om in te blijven zitten in year 11. Dat is
blijkbaar enkel voorbereiding op year 12. Ik heb wel nog de trial van Engels
mee gedaan. Gewoon voor te proberen, om te zien of ik dat zou kunnen. Ik heb
een speciaal examen gekregen, omdat ik maar 1/3 gezien heb van wat de rest van
de klas gezien heeft (ik ben hier maar in term 3 gekomen, terwijl de rest hier
logischerwijs al van term 1 was). Maar ja dat 1.5 weekje extra vakantie was
niet slecht, gewoon wat uitgerust, want heel veel was er niet te doen omdat al
de rest examens aan het doen was.:) Niet dat er anders zo heel veel te doen is
in waggaJ. We zijn dan in de nacht van donderdag op vrijdag naar Melbourne
gereden, om 12 uurvertrokken, ik wou
daarvoor nog een paar uurtjes slapen maar dat is door de stress niet gelukt.
allé ja, stress had ik niet, het was eerder nerveus zijn. Ik ging al mijn
vlaamse WEP vrienden terug zien, veel nieuw volk zien en heel wat dingen zien
dus slapen is voor de trip niet echt gelukt. Ik heb juist een uurtje geslapen
in de 5-uur trip naar Melbourne maar dat was het dan ookJ. Toen we
naar Melbourne reden werkte de gps voor de hele tijd totdat we na een stop, 30
km van Melbourne, verder reden, werkte die GPS niet meer. Natuurlijk juist op
het moment dat we de gps het meeste nodig hadden. Na wat rondvragen bij taxi
chauffeurs, werkmannen en rondgerij hebben we het toch gevonden, op een bepaald
moment zaten we wel in het verkeerde vak. Dat was wel tamelijk angstaanjagend
om ineens lichten van de andere kant te zien komen. Ik vond wel, ondanks dat
het4 uur was, maar weinig leven was in
Melbourne. In grote steden heb je toch op alle uren van de dag wel leven, maar
daar was bijna niemand op straat. Toen we het dus eindelijk gevonden hadden was
het wel tof om de vrienden terug te zien. Iedereen van ons vlaams groepje was
druk met bijpraten maar mijn hostmoeder stond daar wel tamelijk alleen te
staan, omdat de gastvader niet mee binnen wou komen, dus was het zo wat over en
weer lopen tussen de hostmoeder, vlaamse vrienden en het ontbijtbuffet
natuurlijkJ De eerste dag zijn we gewoon van Melbourne naar Adelaide gereden met
de bus, en ik zit misschien soms te zagen dat er in Wagga niet veel te zien is,
maar we zijn daar op plaatsjes gestopt waar echt niets te zien was. Juist voor
we in Adelaide aankwamen deed Max, de leider van de organisatie, een speech
waardoor ik ineens een beetje de indruk had dat ik mij in een bootcamp had
ingeschreven in plaats van in een outback trip. Toen we in Adelaide (een van de
5 grote steden in Australië, adelaide is in het zuiden van de staat southeren
australia, dat is een staat in het midden van australië) waren had ik ook het
probleem dat ik geen tentvriend had omdat alle andere vlaamse wepvrienden meisjes
waren.Dan heb ik maar gevraagd aan een
braziliaan of die samen wou liggen (je hebt die waarschijnlijk een paar keer
zien terugkomen op fotos van de trip). Ik was wel blij dat ik daar mee in de
tent lag, was echt een sympathieke gast, Ik had daar tijdens de dag niet zo héélvaak contact mee (meer naar het einde van de
trip wél maar in het begin dus niet), maar s avonds in de tent deden wij
altijd zo een babbel van een uur over van alles en nog wat. Ik heb me met die
gast echt wel wat afgelachenJ. De dag na Adelaide zijn we naar poorta gaastra gereden. Het laatste
stukje civilisatie voor een 1000 kilometer. Daar was zo iets strandachtig en
ook een outbackcenter, een museum over de outbackà BOOORINGJ. De dag
erna zijn we naar Coober Pedey gereden, dat is een dorp waar veel opal miners
wonen. Opals zijn typische australische diamant-achtige dingen. Ze leven daar
ook onder de grond. omdat het overdag heel warm en s nachts heel koud kan
zijn. Het was wel vreemd dat als we in dat stadje rondreden dat je dan zo heel
wat buizen (ventilatiebuizen) uit de grond zag komen en het idee dat er daar
onder dan een kamer is , is dus vreemd. Ze hadden gezegd dat we daar
ondergronds gingen slapen, maar daar had ik eigenlijk een ander beeld van, ik
had zo een heel traject van gangen verwacht, maar dat was eigenlijk gewoon een
lange gang, die op het zelfde niveau lag als dat van de parking maar gewoon
uitgehouwen in de rotsen. Ik ben normaalgezien, wat normaal is voor een jongen
denk ik, niet zo een diamanten-iemand maar daar waren wel een paarheel schone opals, die ook gemakkelijk naar
de 500 dollar en meer gingen. De dag na Coober Pedey, de 4e dag zijn
we naar Ayers rock gereden. Ik heb op derit naar ayers rock wel den duurste magnum ooit gekocht, namelijk 7
dollarJ . De zonsondergang was echt wel knap, als je zo hoort van ayers rock
denk je misschien dat is toch maar een rots. Maar als je daar bent, geeft dat
wel een speciaal gevoel. De ondergaande zon die op ayers rock schijnt is écht
wel knap!!! De andere bus (misschien vergeten te melden dat er 2 bussen waren,
40 exchangestudents in elke busJ) had een platte band, dus die hebben de zonsondergang dus juist
gemist. De volgende ochtend zijn we met een hele hoop om 4.45 5.00 opgestaan
om de zonsopgang vanuit ons kamp te zien, maar de zon kwam pas op om 6 uur.
Hebben we daar een uur de zombie uitgehangen en uiteindelijk was de opgang niet
zo speciaal omdat er te veel wolken waren. Die 5e dag heeft de organisatie
ook 1 Italiaan en die Portugees naar huis gestuurd omdat die zich van niets
iets aantrokken, nooit luisterde enz Die 2, en ook nog 2 andere waren echt
typische Italiaanse machos. Wat dan wel weer vreemd was, was dat 2 andere Italianen
echt super sympathieke gasten waren. Het is wel zo dat een van de ambetante
dingen was, was dat die Italianen (30-40/80 exchangestudents die mee waren)
bijna de hele tijd italiaans spraken. Tegen het einde probeerden ze wel wat
meer engels te spreken, en er waren er ook een paar die dat ook altijd zeiden
van ow mannen, een niet-Italiaan, Engels vanaf nu. Maar het was toch vaak
enkel Italiaans, Ik begrijp dat ergens wel, maarhet was soms wel wat vervelend. Ondanks dat
dat vervelend was, ik vind dat wel een prachtige taal. Schoner als het frans,
dus soms vond ik dat wel tof om te horen. Ook de duitsers (toch ook met een
20-25 tal) spraken vaak duits als ik er bij was, maar dat vond ik iets minder
erg omdat ik dat tamelijk goed kon volgen. Meine deutsche sprache is sehr
slecht aber ich verstehe die deutsche leute om in het in mijn gebroken duits
te zeggen. Maar de mensen die niet duits of italiaans waren spraken wel bijna
de hele tijd Engels, enkel als wij op ons eigen waren spraken wij Nederlands
maar vanaf dat er iemand anders bij was, die mocht zelf het gesprek niet
volgen, begonnen wij terug in Engels. Voor
de rest waren er ook nog 2 franstalige belgen, 2 fransen, 2 chilenen, 3
brazilianen, 1 zwitserse, 1 noorse, 2 jappaners,2 nederlanders en dan 6 vlaamse
belgen. Die 5e dag zijn we dan terug naar ayers rock gereden, Ik wou
er best wel op wandelen, maar dat was dicht tegen dat wij aankwamen, jammer,
dan ben ik er maar rondgewandeldJ De buschauffeur had 2 uur gerekend, maar het traject was veranderd, en
het was nu een heel stuk langer, waardoor de wandeling 3 uur was. Ik was alleen
beginnen wandelen omdat de rest van de mensen (3 anderen) die ook er rond
wouden wandelen al vertrokken waren. Na een goed half uur, was mijn water op,
heel belangrijk in dat weer. Toen ik na een dik uur wandelen de andere in de
verte zag wandelen was ik aan het twijfelen voor een sprintje om die in te
halen, maar op het moment dat ik wou beginnen lopen, begonnen die zelf te
lopen, omdat ze beseften dat ze te laat waren. Daar trok ik mij persoonlijk
niet zo heel veel van aan, ik verkoos om te laat te zijn boven gedehydrateerd
te zijn.:) Uiteindelijk waren we maar een goed halfuur te laat. Daarna zijn we
naar Kata Tjuta gereden. Dat is in de buurt van Ayers rock, maar dat is half
zo groot als Ayers rock. Daar hebben we dan ook een zonsondergang gezien, maar
dan op Kata Tjuta, dat heeft hetzelfde effect, maar het was te bewolkt om het
goed te zien. Die avond was écht een heel toffe avond in het kamp, echt een
toffe sfeer. De dag erna gingen we normaal gezien naar Kings Canyon, maar een
paar weken ervoor hadden ze daar geplande bosbranden (dat zijn bosbranden die
de brandweer aansteekt zodat ze de echte bosbranden later in het jaar
gemakkelijker onder controle krijgen.) Maar die geplande bosbranden waren uit
de hand gelopen door de wind, dus konden we er niet geraken. Dat vond ik écht
wel jammer, want de natuur daar is PRACHTIG!!! We hebben dan maar een rustig dagje
gehad. We zijn naar Alice Springs gereden, hebben we de tijd gekregen om wat
rond te hangen en inkopen te doen. Alice Springs is een stad van 30000 mensen,
vooral bewoond door Aboriginals. Dat is eigenlijk wel een beetje vreemd, zo de
Aboriginals die zo half westers, half aboriginals leven. Die zijn vaak
werkloos, hangen gewoon wat rond, zijn vaak dronken, allé, ik wil niet
racistisch zijn é, maar ze hebben daar blijkbaar heel wat problemen mee. Daarna
zijn we naar Helens canyon gereden om daar te camperen. Dat was echt chique.
Dat was een camping plaats bij een rivier en een hoge rots. Echt knap. De
mensen van bus 2 (mijn bus) moesten vroeg naar bed(22.00), maar die van bus 1
hadden geen uur gekregen, dus die waren naar de sterren aan het kijken op het
strand van de rivier, dan ben ik daar met meegegaan, voor ik het wist was het 2
uur s nachts. Ik heb, buiten 1 keer in Italië, nog nooit zo veel sterren
gezien, dat was echt prachtig. Ook gewoon dat gevoel was echt tof, met wat
vrienden naar muziek luisteren terwijl we op het strand lagen. Thats
life!!!Daarna zijn we terug na een stop
aan iets canyon-achtig (wat dat ook héél schoon was) terug naar Alice Springs
gereden. In Alice Springs zijn we 2 dagen gebleven, de 1ste dag
hebben we terug een beetje rondhangtijd gekregen in Alice Springs, daarna zijn
we naar de hal gereden waar we bleven, wat gevoetbald (Duitsland/België/Chili
tegen Italië/Brazilië). Daarna is er ook zo een reptielenman langsgekomen, daar
heb ik van alle vreemde beesten vastgehad en slangen in mijn nek gehad (een
slang voelt echt raar). De dag erna zijn we naar the flying doctors centre
geweest. ( flying doctors zijn dokters die zorgen voor de mensen die medische
bijstand nodig hebben als die mensen in de outback zijn.) Daarna weeral wat
rondhangtijd gekregen in Alice springs en terug naar de hal gereden. Weer een
voetbalwedstrijd gespeeld en nog wat gechilld. Die dag hadden we ook geen uur
gekregen om naar bed te gaan. Wat betekende dat ik er pas na dat ik mee had
geholpen met duitse benen vol te tekenen, een goed gesprek had met een duitse
vriendin en een lang filosofisch gesprek met een paar Italianen er om half 5
pas in lag. Als je er pas om half 5 inligt dan pikt 7 uur toch wel in de ogenJ Die dag
hebben we een aboriginal opgepikt, die heeft ons dan wat over alice springs
verteld en dan zijn we verder gereden naar het aboriginal kamp. Daar hebben we
een hele wandeling gedaan, op de terugweg ben ik wel mee op een jeep
gesprongen. We hebben die dag ook met een boomerang leren gooien. De eerste
keer heb ik bijna 2 keer Italianen geraakt (dat betekent dus dat de boomerang
eerst een groepje Italianen mistte en daarna een ander groepje Italianen
mistte). De tweede keer dat ik gooide heb ik een belgische vriendin geraakt en
een ander in het zand doen springen. Achteraf vind ik het wel jammer dat ik
geen boomerang gekocht heb, want dat is best nog wel cool hoorJ Ik krijg
in Melbourne natuurlijk nog wel de kans om er een te kopen, maar veel kans zijn
dat dan van die gedecoreerde boomerangs. en dusgeen echte. We hebben ook kangeroo (de staart) klaar gemaakt, man da
stinkt als ge dat zo op zijn aboriginals klaarmaakt. Allé ja, dat is gewoon
dat verbrand vlees dat je ruikt, maar dan nog, je proeft dat een beetje in dat
vlees. Maar dat was niet het echte avond eten, het avond eten was kangeroo en
kameel (uit de winkel). We hebben voor het avond eten ook nog een voorgerechte
gehad: honingmieren.(dat zijn mieren die aan hun achterste een hele bol met
honing hebben) Ik heb er zo een paar gegeten, tot er iemand mij bij de laatste
zei, hoe? Gij eet die helemaal op? Ge moet wel alleen maar de honing opeten
é . OwwJ S avonds aan het kampvuur heeft de aboriginal die ons rondgeleid
had, nog wat op de didgeridoo gespeeld, en een aboriginal verhaal verteld. Die
nacht heb ik ook maar 2 uurtjes geslapen omdat het tamelijk tot zeer kou was onder
de blote hemel en mijn emergency blanket dat mij warm moest houden was de
woestijn in gevlogenJDe volgende dag werden we om
half 6 wakker gemaakt (het uur was veranderd naar zomeruur, dus een uur minder
slapen). Toen kregen we nog wat douchetijd en is er een deel van de groep naar
Melbourne gevlogen, ik was in dat deel van de groep. Daar afscheid nemen is
écht wel zwaar. Dat was echt een supertoffe groep op het einde, en op kampen
met de OZ weet je dat je die mensen nog kan terugzien omdat die van België
komen, dus als je echt terug wil afspreken, maar hier, naar Italië vind ik al
ver om een reünie, laat staan Brazilië of Chili. Dus dat is echt wel rot, om zo
vaarwel te zeggen. In Melbourne heb ik dan van het vliegtuig de skybus naar het
centrum gepakt en daar een paar uur gewacht met een paar vrienden en dan alleen
de trein naar Wagga gepakt. Ik heb in het station nog een Belgische chocomelk
gedronken. Hemels!!! Juist zoals mijn merci chocolaatje dat ik daarjuist
gegeten heb, dat was met donkere chocolade met een dark-cream vulling. Mijn
lieve mama en papa hebben namelijk een overlevingspakket, gevuld met chocolade,
gestuurd. I <3 them J. Ik had eerlijk gezegd wat schrik om thuis te komen, omdat het al een
paar keer geweest is dat wanneer ik zo kei blij terug thuis kwam van
school,vrienden, dat ze mij op een of andere manier dan terug verdrietig
maakten. Gewoon doordat ze zo droog deden dan, maar toen ik na de outback terug
thuis kwam waren die echt heel vriendelijk. Ze zeiden zelf dat het kwam omdat
de gastbroer niet thuis was. Om eerlijk te zijn, voor de moment word ik ook wel
zot van de gastbroer!! Dat is écht een boer!!! Ik ga die gewoon gastboer noemen
denk ik. Nee maar die heeft écht geen manieren, die praat de hele tijd onzin,
(voor een deel ook wel om zichzelf te beschermen denk ik, maar ook om cool te
doen), en die is lui!! Niet te doen. Maar soit, ik heb op de outback verhalen
gehoord dat ik dacht van hmmm, ik heb het niet zo slecht. Ik weet ook wel dat
ik het niet slecht heb hoor, het gaat voor de moment heel goed tussen mij en de
gastouders, enkel met de gastbroer, en ook aan de schoongastbroer (het vriendje
van de gastzus) erger ik mij soms. Maar toch, ik ben voor de moment tamelijk
gelukkig met de thuissituatie, het enige wat écht suckt is dat er voor de
moment thuis geen internet is ;s. De auto was in Melbourne stuk gegaan,
waardoor ze een rekening van 500 dollar moesten betalen, daardoor is/was het
eten wat gerantsoeneerd en hebben we voor de moment dus geen internet omdat ze
dat zich voor de moment niet kunnen veroorloven. Het is wel, als ik het écht
niet meer kan uithouden, ga ik dat (met de mama haar geld) betalen denk ik.
Want dat is écht ambetant, als je zo ver van huis zit. Maar we zien dus nog
wel. Ik ga dit blogbericht online zetten door het internet van Mc Donalds of
door dat van de bibliotheek.
Nog 1 laatste puntje: Ik heb deze week op
assembly gelezen. Assembly is een wekelijkse bijeenkomst van de hele school,
waarin de directeur, onderdirecteurs, leerkrachten, aankondigingen doen. De
directeur doet zo altijd een speech van wat er beter kan, wat goed was, maar
die zaal zit dus gevuld met zon 1000-1200 man, en de directeur had voor de
vakantie gevraagd of ik dat zag zitten om te spreken, en ik dacht van ah
waarom niet. Toen ik daar op het podium zat te wachten om te spreken zat ik
toch wel serieus te stressen. Ik had, vond ik, een tamelijk goede tekst
geschreven, het enige ambetante was, was dat ik door de stress een zinnetje
vergeten was, waardoor het begin en einde niet meer samen hingen, maar toch
vond iedereen het wel goed, en heb ik ook heel wat felicitaties gekregen. Ik
kreeg ook wel een paar keer te horen dat ik te rap sprak (door de stress).
Bijna iedereen op school herkent mij nu ook wel, en er zijn nu zo vaak vreemde
mensen die zo gewoon op mij afstappen en beginnen te babbelen. Dat heeft op
zich wel iets, maar als zo van die 13 jarige meiskes beginnen te wuiven, dat
vind ik toch maar niets JJJ. Ah ja, en ik heb eindelijk ook mijn schooltrui met mijn naam op mijn
rug, fotos volgen later op facebookJ
