Beide dagen verkenden we het Westen en Noorden van Schotland van binnenuit. Het waren 2 onvervalste bergritten met vandaag als absolute kroon. We reden langs de kust maar gingen stilaan dieper het binnenland (de Highlands dus) in. De wegen werden van 2-vaks naar 1,5 naar 1 vaks met af en toe een passeer-strook. Stilaan werden ook de limieten verhoogd : geen caravans, geen auto's langer dan ..., en tot slot geen mobilhomes.

Je kan dus al gissen hoe de wegen waren. We beklommen de beregen met onze berggeiten die het blijkbaar nog prima vonden ook. Hoewel toch wel zwaar bepakt, hadden ze geen moeite met de hellingen. Eerst was alles te doen in 3de versnelling maar steeds vaker was het nodig naar 2de te gaan. Een bordje 25% deed me even slikken maar de motoren deden netjes hun ding. Steil dus maar absoluut prachtig. Ik zou er zowaar poëtisch van worden. Soms erg ruig met lage grasachtige begroeiing die redelijk bruin en verdord leek. Hier en daar een struik, een rots, wat schapen. Maar overal van die prachtige gele bloemen. En overal waar je keek doken meertjes en riviertjes op uit het niets. 

De omgeving die we de voorbije 2 dagen mochten ontdekken onder een stralende hemel, was een echt cadeau. Al mijn verwachtingen zijn ingelost en meer, veel meer. Ik besef meer dan ooit hoeveel geluk we hebben om dit land te mogen verkennen met de zon boven ons hoofd. (en ik zou de rit van vandaag met een heel bang hartje hebben gereden in de regen)

Om jullie een idee te geven hoe vaak we 'op en af' gingen vandaag, voeg ik het profiel van onze route van vandaag toe en uiteraard enkele foto's van de hellingen vol gele bloemen.

Als je dan zo'n super 2-daagse kan afsluiten met een delicious etentje en een wandeling op het strand langs de Atlantische Oceaan bij zonsondergang, wat zou een mens nog meer verlangen.