Zoals gezegd, hadden we vandaag alle tijd. Er was geen lange afstand te overbruggen en dus konden we voldoende stops inbouwen om foto’s te maken. Want dat moet gezegd, als motorrijder, zie je ontzettend veel maar je kan niet altijd stoppen en dus blijven de herinneringen vooral in je hoofd en in je hart kleven.

Al vroeg stond de zon aan de hemel en we genoten van een super ontbijt. Het wordt stilaan dagelijkse routine, inpakken, uitchecken en wegwezen. Onze GPS gaf zoals elke dag zonder aarzelen de route aan en wij genoten. De ochtend stond vooral in het teken van het Caledonisch Kanaal. We reden er links van, we staken over, reden rechts, staken terug over, enfin … je snapt het verhaal. Een mooie rit langs de flanken van de bergen was ons deel voor deze dag en verder overal water, riviertjes, een loch op zijn tijd en kort na de middag zelfs een ‘arm’ van de Atlantische Oceaan.

Op onze route vandaag ook een stop aan een monument voor de gesneuvelden van de Common World, een stop aan Loch Loyne, even stoppen aan Loch Cluanie en uiteraard eentje aan ‘Eileen Donan Castle in Kyle of Lochlsh. Tot slot nog even een ‘sprong’ over Skye Bridge om aan te komen in Kyleankin.

Een toffe hotel-madam verwelkomde ons hartelijk en kwam eerst en vooral naar de moto’s kijken. Hier zijn motards van harte welkom en dat is leuk. Een ‘private parking place’ voor onze ‘fietsen’ en een kamer in de garden house vlakbij. Super vriendelijk volk.

Eén gebeurtenis van vandaag probeer ik uit mijn geheugen te wissen, maar het lukt me niet dus hier kort wat er is gebeurd (en vraag me niet waarom alle stommiteiten altijd mij overkomen). We komen deze middag op een schoon pleksken in het zonneken aan een lokale eettent langs een arm van de Atlantische Oceaan. Alle ingrediënten dus voor een zalige lunch maar wat denkt ge, die mens zijn parking is recent opgevoerd met wat nieuwe asfalt (zonder deftige ondergrond allicht). Moto’s geparkeerd, even geschud of hij toch relatief goed in balans stond en dan richting ‘eethuis’. Terwijl we op het bord onze keuze uit de menu staan te maken, komt er ineens een figuur uit de keuken gesprongen : “Your bike has fallen over”.

En inderdaad, mijn machine lag op zijn zijkant (of is het haar zijkant). De poot waarop dat ding steunt was zo’n 15 cm in mijnheer zijn asfalt gezakt en dus vond die fazer het moment rijp om erbij te gaan liggen. Ik moet het niet vertellen, wat ‘kasseibrand’ aan mijn zijkoffer, linker spiegel, kuip, enz … Ach alles bij mekaar is dat geen ramp. Hij was al ne keer gearrangeerd bij mijn duikske op de reis in Noorwegen en toevallig aan dezelfde kant. Hij is 7 jaar oud, dus waardeloos voor de 2^de handsmarkt maar voor mij hopelijk nog jaren de ideale reisgezel. (en ik zie er ook geen 3X7 meer uit dus mijne moto kan wat ‘schartzjes’ hebben)

Ge ziet, ik troost mezelf.

Al bij al goed dat die mens mijn motor zag ‘zinken’ want die van Tony was ook bijna vertrokken en die hebben we dus nog kunnen redden.

Vreemd ….. wat we ook doen ….. alles overkomt altijd mij (ge moogt zoeken maar hiervan zult ge geen foto vinden = geen tijd gehad, moesten beide paarden snel op een andere wei parkeren)