Net zoals mijn mede redacteur alias Boris was ik er ook van overtuigd dat de eerste naam voor onze Gazet (die ik nu niet ga vermelden) een zeer goed voorstel was.
Helaas kon dit volgens de hoofdredactie niet door de beugelen wat een spijtige zaak natuurlijk is . Toch ben ik tevreden met de huidige naam van onze Gazet.
Hopelijk is dit de start van een boeiend Gazetten jaar.
De eerste dag van het nieuwe schooljaar betekent voor velen het einde van een periode lui in de zetel liggen, zwaar doorgaan op fuiven en verre reizen maken maar ook de aanvang van een periode vol met afbeulende leerkrachten, loodzware boekentassen, karrevrachten huiswerk en vooral veel bloed, zweet en tranen. Maar met zo'n negatief vooruitzicht wou ik het nieuwe jaar niet beginnen dus stelde ik mij 31 Juni 2008 al voor. Want die dag studeren wij, hopelijk allemaal, af! Brutaal werd ik uit die droom geschud toen die eerste week de leerkrachten het al in hun hoofd kregen ons te overladen met taken. En ik dacht nog zo dat het in het 6e veel rustiger aan toe ging dan de vorige jaren. Momenteel hoop ik nog dat ze gewoon alle leerstof al gezien willen hebben tegen januari maar ik denk dat die hoop eerder ijdel is. Dus leerkrachten, relax, take it easy!
Discussie op de redactie.. de Vedet²-Gazet is geboren
Brainstormen op de redactie..
Daar de eerste schooldag voor ons zesdejaars weinig nieuws bracht vond ik het persoonlijk een weinig interessante opdracht om hier iets over te schrijven. Daarom koos ik er liever voor mijn tijd en inspanning aan onze tweede samenkomst te wijden. De agenda-punten waren van groot belang deze keer, en het resultaat zou enorm veel invloed hebben op het verdere verloop van ons Schoolkrant project. We hebben het hier over de naam en verdere layout van onze krant.
Het plan ging oorspronkelijk als volgt: we zouden ons in 4 groepen verdelen en kregen de opdracht elk 1 voorstel per groep naar voren te brengen. Er waren goede-, en minder goede voorstellen.. Sommige werden reeds snel afgekeurd, anderen mochten net iets langer op het bord blijven staan.. Omdat de eerste groepen met meer dan 1 voorstel naar voren kwamen, werd er al een voorronde aangemaakt. De volgende groep kwam met het, in mijn ogen, winnende voorstel naar voren. De naam bestond uit de combinatie van een woordspelling én een bijnaam die men onmiddellijk zou kunnen associeren met een lid van onze redactie. De woordspelling was perfect gekozen, en de naam klonk nu eenmaal goed, het rolde echt van je tong. Onmiddellijk vormde zich een meerderheid van een kleine 10 stemmen. Sommige wensten zelf de anderen geen kans meer te geven, zij hadden toch hun winnaar al gevonden.
Maar, zoals reeds zo vaak gebleken is vrije meningsuiting en pure democratie een fabeltje, en slechts weinigen gegund.. Het zogenaamde "Veto-recht" van onze geliefde, behulpzame begeleiding werd ingeroepen en voltrokken.. Op vraag van o.a. de betrokkene persoon in kwestie werd het voorstel onmiddellijk van het bord geveegd en samen met de creativiteit begraven...
De laatste groep kwam met de basis van het oorspronkelijke concept naar voren. Zij hadden het idee om ons project reeds bekend te laten worden door het te linken met een reeds bestaand en bekend product. Zelfs al heeft het product in kwestie weinig tot zelfs niets te maken met journalistiek in zijn geheel. De redenering erachter was de volgende: De naam geniet reeds van een algemene bekendheid bij een ruim publiek, staat bekend om zijn scherpe verkoopprijs en is kwalitatief gezien net iets minder.. Het voorstel werd twijfelachtig ontvangen. Men vond het idee erachter goed, maar de associatie met het bekende product vonden sommigen er net iets over.
Uiteindelijk is er besloten om het concept over te nemen, maar het echter te linken met een ander, gelijkaardig, maar bovendien kwalitatief beter product. Na wat gegoochel met letters en cijfers om de huidige auteursrechten te omzeilen was de kogel door de kerk en hadden we onze échte winnaar gevonden:
De eerste schooldag is het einde van een leuke vakantie, en dan ook voor velen een niet zo leuke dag. Natuurlijk wordt er de eerste dag niet zoveel gedaan, maar het is toch een begin van iets heel nieuws... Misschien wel een nieuwe school, nieuwe leerkrachten, nieuwe vakken, nieuwe vrienden...
Voor ons was het niet nieuws, wij kennen deze school al van kleins af aan. Natuurlijk gingen we met gemende gevoelens naar school. Enerzijds omdat het niet zo leuk is na een lange vakantie vol 'zon' en anderzijds is het toch weer eens iets nieuws, dat zesde jaar.
xxx Innes
Jolien's impressies:
Omdat de voorbije weken nogal hectisch waren heb ik eigenlijk nu pas de kans gevonden om iets te schrijven. Helaas laat mijn lange termijngeheugen het vaak afweten (symptomen van veroudering)... Een gedetailleerd verslag van de eerste schooldag is al te hoog gegrepen dus ik hou het bij enkele impressies van de voorbije 2 weken.
Naar school gaan vind ik persoonlijk niet het ergste wat er is, maar waarschijnlijk hoor je me binnen 6 maanden wel anders piepen. Ik kan al niet meer op één hand tellen hoeveel keer we de woorden volgend jaar hé al hebben mogen aanhoren. Deze weken waren vrij verstikkend omdat we zoveel grote opdrachten kregen, en als ik onze voorgangers mag geloven zal het er niet beter op worden. Ach ja we zullen het wel overleven.
Sappige roddels ofspannende momenten kan ik me moeilijk voor de geest halen, buiten enkele grappige klasanekdotes is er dus nog niet zo veel gebeurd.
Donderdag 13 september kwam de schoolfotograaf ons al terroriseren en dat moment hebben we kunnen vereeuwigen. (zie bijlage)
(de foto lukte niet, daar moet ik nog eens op oefenen maar t'is nu wat laat ;) excuses - dus die komt nog- ) xxx jolle
De maandagmarkt herinnert mij eraan dat het leven gewoon doorgaat op een duistere dag zoals deze. Mijn fiets rolt me door de poorten van de hel. De hel van Bornem, waar een mooie dag al direct veranderd in een zielig hoopje momenten van pure routine. De routine die mijn ogen uitsteekt en vastmaakt aan de kerkklok. Hoe meer je ernaar kijkt hoe trager het gemeen ding gaat
Een lading verloren zielen voor het 3de jaar, denkend een groots en nobel avontuur te beginnen, werden door mijn (net van de klok afgehaalde) ogen opgemerkt. Binnenkort schiet er van hun droom die omschreven kan worden als "Indiana Jones en den Bovenbouw" enkel nog de slechteriken over. Alsof onze gezichten nog geen boekdelen genoeg spreken. Dan bemerkt mijn (door school gefolterde) geheugen dat ik er zelf ook nog heb gezeten. Ik zit al veel te lang op deze school weet ik plots. Nog een dikke 200 schooldagen kijken hoe traag de tijd vooruit kan gaan. Gelukkig wijst mijn optimistische oog me erop dat er nog altijd weekends zijn, vakanties en jaarmarkten. YES !
De vakantie was nog maar juist begonnen of we stonden al terug aan de vertrouwde schoolpoort die alle schoolgaande kinderen verachten. Maar een geluk bij een ongeluk: we moesten niet al te vroeg opstaan. Iedereen zag gezichten terug die ze in twee maanden geen enkele keer bekeken hebben en hier en daar vormde een mond eens een glimlach.
Na de klassenverdeling gingen we met onze 'geliefde' leerkracht naar de klas waar iedereen een afkeer van heeft. Je moet weer allemaal gegevens invullen, maar dan gaat de verlossende bel. Helaas, die van de middagpauze. Na een verkwikkend maal te hebben genuttigd, vliegen we er weer meteen in. Althans, dat was de bedoeling van de leerkrachten.
Na nog drie lesuren ging dan eindelijk de bel die menig vermoeide kinderen toestond om de school te verlaten. Maar bij vele kinderen was dat nog niet het laatste dat ze deden vooraleer ze naar hun bedjes kropen en hun oogjes sloten om weg te dommelen en in slaap te vallen met in hun achterhoofd alle mooie herinneringen aan de vakantie
Als een hagelbui op een zwoele zomerdag, ongewenst en onverwacht, was hij daar: de eerste schooldag. Omstreeks half acht 's ochtends ontsnapte een zucht, kreun of lichte vloek vele slaapkamers. Ook bij mij was dit het geval. Mentaal was ik nog niet klaar om de muffe klaslokalen weer op te gaan zoeken en de vooruitzichten van wat er me te wachten stond, waren niet aanlokkelijk genoeg om mijn lichaam tot actie te brengen.Dankzij het verlangen om de zo vertrouwde tronies die ik intussen toch al twee maanden niet meer gezien had, weer te aanschouwen, slaagde ik erin mijn onwillige zelf in het gekende en gevreesde gebouw waar we allen geacht worden wijsheid te vergaren, te deponeren. Zoals ik reeds vermoedde waren er heel wat nieuwe, jongere en frissere smoelwerken bijgekomen. De meer afgeleefde en door de tijd getekende gezichten (wat 3 jaar niet met een mens kunnen doen..) waren dan weer in de verste verte niet meer te bespeuren en hun eigenaars lagen nu hoogstwaarschijnlijk nog in een heerlijke slaap. Jaloezie alom! Het verdere verloop van deze ietwat pijnlijke dag, bestond uit het ervaren van een gevoel van verloren vrijheid. En ook die avond werd er meermaals gezucht door de schoolgaande jeugd.
Iedereen kent het, het schooljaar is nog maar net begonnen en je wordt al overstelpt met spreekbeurten voor Nederlands, te lezen boeken voor al je taalvakken, schrijftaken voor Engels en oefeningen voor Wiskunde... De moed zakt je even in de schoenen maar vorig schooljaar ben je er toch ook doorgeraakt? En vergeet ook niet de positieve kant van terug naar school! Al je vrienden terug zien (en je favoriete leerkrachten! euheum ), mooi op de foto bij de schoolfotograaf en eindelijk krijgt je geheugen weer wat training! En moest je het nu nóg niet zien zitten...denk aan de herfstvakantie die stilletjes aan weer in zicht komt!
De zomervakantie was zoals gewoonlijk veel te kort en op maandag 3 september stonden we met z'n allen klaar voor een nieuwe start. De voormiddag was voorbehouden voor het onthaal en de administratieve formaliteiten. In de namiddag stond er voor de derdes een kennismakingsspel op het programma. Dat werd afgesloten met een concert in de polyvalente zaal. De hogere jaren hadden al "les" in de namiddag en konden bij enkele schaarse zonnestralen en wat vaag binnenspijlende muziek nog wat dromen van de voorbije weken.
De foto is mijn beeld van de dag, de stoere knapen van het zesde komen de speelplaats op.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
De moed zakt je even in de schoenen maar vorig schooljaar ben je er toch ook doorgeraakt? En vergeet ook niet de positieve kant van terug naar school! Al je vrienden terug zien (en je favoriete leerkrachten! euheum
), mooi op de foto bij de schoolfotograaf en eindelijk krijgt je geheugen weer wat training! En moest je het nu nóg niet zien zitten...denk aan de herfstvakantie die stilletjes aan weer in zicht komt!
