De maandagmarkt herinnert mij eraan dat het leven gewoon doorgaat op een duistere dag zoals deze. Mijn fiets rolt me door de poorten van de hel. De hel van Bornem, waar een mooie dag al direct veranderd in een zielig hoopje momenten van pure routine. De routine die mijn ogen uitsteekt en vastmaakt aan de kerkklok. Hoe meer je ernaar kijkt hoe trager het gemeen ding gaat
Een lading verloren zielen voor het 3de jaar, denkend een groots en nobel avontuur te beginnen, werden door mijn (net van de klok afgehaalde) ogen opgemerkt. Binnenkort schiet er van hun droom die omschreven kan worden als "Indiana Jones en den Bovenbouw" enkel nog de slechteriken over. Alsof onze gezichten nog geen boekdelen genoeg spreken. Dan bemerkt mijn (door school gefolterde) geheugen dat ik er zelf ook nog heb gezeten. Ik zit al veel te lang op deze school weet ik plots. Nog een dikke 200 schooldagen kijken hoe traag de tijd vooruit kan gaan. Gelukkig wijst mijn optimistische oog me erop dat er nog altijd weekends zijn, vakanties en jaarmarkten. YES !
De vakantie was nog maar juist begonnen of we stonden al terug aan de vertrouwde schoolpoort die alle schoolgaande kinderen verachten. Maar een geluk bij een ongeluk: we moesten niet al te vroeg opstaan. Iedereen zag gezichten terug die ze in twee maanden geen enkele keer bekeken hebben en hier en daar vormde een mond eens een glimlach.
Na de klassenverdeling gingen we met onze 'geliefde' leerkracht naar de klas waar iedereen een afkeer van heeft. Je moet weer allemaal gegevens invullen, maar dan gaat de verlossende bel. Helaas, die van de middagpauze. Na een verkwikkend maal te hebben genuttigd, vliegen we er weer meteen in. Althans, dat was de bedoeling van de leerkrachten.
Na nog drie lesuren ging dan eindelijk de bel die menig vermoeide kinderen toestond om de school te verlaten. Maar bij vele kinderen was dat nog niet het laatste dat ze deden vooraleer ze naar hun bedjes kropen en hun oogjes sloten om weg te dommelen en in slaap te vallen met in hun achterhoofd alle mooie herinneringen aan de vakantie
Als een hagelbui op een zwoele zomerdag, ongewenst en onverwacht, was hij daar: de eerste schooldag. Omstreeks half acht 's ochtends ontsnapte een zucht, kreun of lichte vloek vele slaapkamers. Ook bij mij was dit het geval. Mentaal was ik nog niet klaar om de muffe klaslokalen weer op te gaan zoeken en de vooruitzichten van wat er me te wachten stond, waren niet aanlokkelijk genoeg om mijn lichaam tot actie te brengen.Dankzij het verlangen om de zo vertrouwde tronies die ik intussen toch al twee maanden niet meer gezien had, weer te aanschouwen, slaagde ik erin mijn onwillige zelf in het gekende en gevreesde gebouw waar we allen geacht worden wijsheid te vergaren, te deponeren. Zoals ik reeds vermoedde waren er heel wat nieuwe, jongere en frissere smoelwerken bijgekomen. De meer afgeleefde en door de tijd getekende gezichten (wat 3 jaar niet met een mens kunnen doen..) waren dan weer in de verste verte niet meer te bespeuren en hun eigenaars lagen nu hoogstwaarschijnlijk nog in een heerlijke slaap. Jaloezie alom! Het verdere verloop van deze ietwat pijnlijke dag, bestond uit het ervaren van een gevoel van verloren vrijheid. En ook die avond werd er meermaals gezucht door de schoolgaande jeugd.
Iedereen kent het, het schooljaar is nog maar net begonnen en je wordt al overstelpt met spreekbeurten voor Nederlands, te lezen boeken voor al je taalvakken, schrijftaken voor Engels en oefeningen voor Wiskunde... De moed zakt je even in de schoenen maar vorig schooljaar ben je er toch ook doorgeraakt? En vergeet ook niet de positieve kant van terug naar school! Al je vrienden terug zien (en je favoriete leerkrachten! euheum ), mooi op de foto bij de schoolfotograaf en eindelijk krijgt je geheugen weer wat training! En moest je het nu nóg niet zien zitten...denk aan de herfstvakantie die stilletjes aan weer in zicht komt!
De zomervakantie was zoals gewoonlijk veel te kort en op maandag 3 september stonden we met z'n allen klaar voor een nieuwe start. De voormiddag was voorbehouden voor het onthaal en de administratieve formaliteiten. In de namiddag stond er voor de derdes een kennismakingsspel op het programma. Dat werd afgesloten met een concert in de polyvalente zaal. De hogere jaren hadden al "les" in de namiddag en konden bij enkele schaarse zonnestralen en wat vaag binnenspijlende muziek nog wat dromen van de voorbije weken.
De foto is mijn beeld van de dag, de stoere knapen van het zesde komen de speelplaats op.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
De moed zakt je even in de schoenen maar vorig schooljaar ben je er toch ook doorgeraakt? En vergeet ook niet de positieve kant van terug naar school! Al je vrienden terug zien (en je favoriete leerkrachten! euheum
), mooi op de foto bij de schoolfotograaf en eindelijk krijgt je geheugen weer wat training! En moest je het nu nóg niet zien zitten...denk aan de herfstvakantie die stilletjes aan weer in zicht komt!
