Luc had de beste papieren. Hij was met een licht voordeel uit de opening gekomen en kon wat druk ontwikkelen. De tegenstander had wat vaag tegenspel dat uiteindelijk in een offer voor eeuwig schaak uitdraaide, wat Luc niet meer kon vermijden. Remise dus.

Hendrik zat in een stelling die hij ook als zwart speelt. Het behelst een pionoffer waarbij wit eigenlijk de pion niet mag bijhouden volgens de theorie. Dat wist de tegenstander niet en hij hield de pion dus bij. Hendrik kreeg er een dynamische stelling voor maar niets dat echt opwoog tegen de pion achterstand. Hij vond echter een leuk offer om de stelling in zijn voordeel te laten doorwegen. Dat lukte, maar toen had Hendrik nog te weinig tijd over om het af te maken. Remise dus.

Peter kreeg een rustige stelling op het bord waarbij er van voordeel niet veel sprake was. Het gemanoeuvreer in het middenspel kon aan die diagnose niet veel veranderen. Het 'diagnoseren' kostte echter veel tijd aan beide spelers en met nog slechts een beetje tijd op de klok, stelde de tegenstander remise voor. Remise du... oh nee, Peter speelde nog even voort. Het complex paardeneindspel gaf wederzijdse kansen. De tegenstander behaalde een dame, Peter's pionnen stonden op de zesde rij. Dat bleek net niet ver genoeg. Na enkele krachtzetten haalde zij het punt binnen.

Stefan kwam goed uit de opening, maar zette zijn loper verkeerd en moest de volgende zet al terug. Het tijdsverlies uitte zich onder de vorm van een centrum dubbelpion. Ook daarvan geraakte Stefan af, maar dit keer ten koste van pionverlies. De stelling zag er lange tijd bedenkelijk uit, het toren en paard-eindspel culmineerde in een pionnenpakrace waarbij uiteindelijk ook een tweede pion verloren ging. In het toreneindspel dat ontstond speelde de tegenstrever niet secuur, en in een paar zetten tijd had Stefan een remise in de hand, wat hij niet meer liet glippen. Remise dus.