Weekje Bali is voorbij gevlogen! Het begon al met een spectaculaire landing: de landingsbaan is half in zee gebouwd en blijkbaar scheen er niemand rond mij dat te weten, want zowat iedereen begon plots heel ongemakkelijk te schuiven op zijn stoel toen we nog amper een meter boven het water hingen en de kust nog behoorlijk ver weg was! Al in eerste minuten in de auto wist ik wat ik in Bogor zo mis: open ruimten, mooie pleinen en parken met hier en daar een standbeeld, historische gebouwen enz. Wat een verschil met Java!! Hier kijkt er tenminste niemand mij aan als ik met blote kuiten en armen rondloop! En bikini’s zijn niet alleen normaal, volgens ettelijke mannelijke gidsen aan verlaten watervalletjes en rivieren was naaktzwemmen de normaalste zaak in Bali. Wel bij te bedenken dat ik de enige was die daar eventueel zou zwemmen onder hun toezien!! I’m not blond, you know!

Ik heb bij Suzan gelogeerd, een Balinese vrouw getrouwd met een Nederlander (en wonende in NL) die naast mij in het vliegtuig zat vanuit NL. Haar zoon woont achter zijn “gsm-herlaadkaarten-winkeltje”. Hoe kan zoiets een volwaardige job zijn?! Vooral als er in diezelfde straat nog 10 exact dezelfde zijn, maar zo gaat dat hier, 7 dagen op 7. Suzan heeft me heel wat laten zien: tempels, een waar (golf-)surfersparadijs, de bergen, stranden, kleurrijke dansopvoeringen en de traditionele offers. Ze heeft me ook op culinair vlak best verwend: een heel gamma exotische vruchten, Balinese kleefrijst-‘koekjes’, ontbijt (rijst met een hoop pikante dingen) geserveerd in bananenbladeren, … Ik heb ook in Ubud gelogeerd, in het huis van de Nederlandse kunstenaar Arie Smit (tip van Carla!!). Ubud is het kunstenaarsdorpje bij uitstek van Bali, met enkele prachtige musea (o.a. de ‘Dali van Bali’, heel knap en creatief!).

Een heel veelzijdig eiland dat een heel relaxte sfeer uitstraalt, alleen al door alle bloemen en kleuren. Heel ruimdenkende mensen. Kan me inbeelden dat het hier bijzonder toeristisch kan zijn in het hoogseizoen, Bali heeft dan ook veel weg van de ideale exotische vakantiebestemming, maar daar heb ik amper wat van gemerkt: zou nu regenseizoen moeten zijn, maar dit jaar een heel lang droogseizoen… Chanceke!

Vandaag naar de theefabriek midden in de theeplantages van Puncak geweest waar onze Lipton en Pickwick vandaan komen. Wist niet dat het zo eenvoudig was, maar had nooit gedacht dat die thee door zoveel handen ging alvorens 1 doosje te krijgen! Om een idee te geven: de zakjes worden met de hand gevuld, dan steekt iemand de builtjes 1 voor 1 in een plastieken zakje gestoken, iemand anders smelt dat dicht, de volgende zet er met een stempel en stempelkussen de datum op en de volgende steekt ze in de kartonnen doosjes! En dat allemaal op ‘t gemakske, he, ge moet niet vragen hoeveel arbeidsuren er in 1 theebuiltje steken!! Maar arbeid is hier duidelijk niet de kost, machines daarentegen…

Gisteren nog lange discussie met de IAAS studenten van hier ivm de komst van Bush naar Bogor. De meeste protesteren, maar eigenlijk vooral om het verlies van een daginkomen voor veel inwoners van Bogor, verkeer is zo goed als onmogelijk maandag, en omdat ze de kost voor de helicopterlandingsplaats , security en renovatie van het tophotel belachelijk hoog is in hun ogen (dat hotel is idd wel overdriven: Bush blijft niet eens 10 uur!). In plaats dat Bush in hen geld zal steken, vrezen zed at zee r verlies aan doen. Een andere grote reden  tot protest is dat de speciale waterlelies van de botanische tuin beschadigd zullen worden door de wind vd helicopter! Als dat de grootste zorg is, mag ik persoonlijk HEEL gerust zijn, maar vrees dat al die veiligheidsmaatregelen zoals geen gsm-signaal (bommen in Kuta vorig jaar waren ‘aangestoken’ door een gsm-signaal) niet alleen persoonlijk voor Bush zijn veiligheid zijn, zoals vele dat hier opvatten!!

Duimen dat alles goed gaat ;-)

Sarah