Ik ben Sandra Van Belle
Ik ben een vrouw en woon in Opdorp (België) en mijn beroep is Studente Handelswetenschappen.
Ik ben geboren op 24/07/1988 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen, kazou, klarinet, muziek beluisteren, fanfare, kajak, koken ....
Laat je leiden door het POSITIEVE in jezelf!!
Le Havre - Normandie
23-11-2008
La vie en rose
Hallokido!
Zoals gezegd: dit weekend zijn mijn ouders me een bezoekje komen brengen; kort maar krachtig en ik heb er van genoten! Zaterdag tegen de middag zijn ze aangekomen. Nadien zijn we in een bistro aan het station gaan eten en hebben we le nouveau beaujolais geproefd (de eerste geperste wijn vant jaar). In de namiddag zijn we wat gaan wandelen in Le Havre en hebben we een beetje gewinkeld. Rond 18h zijn we in "Chocolate passion" een specialiteit op basis van chocolade gaan drinken. Tegen 20h waren alle erasmussers (met ouders) uitgenodigd bij Marcus, de Braziliaan. Hij had voor ons een diner bereid en ik kan jullie vertellen dat het zeer lekker was!
Vandaag zijn we nog een korte wandeling gaan maken en hebben we een museum bezocht: muséum d'histoire naturelle du Havre. Er stonden tekeningen, foto's en opgezette dieren ten toon van in Australië en Tasmanië en we konden er ook de evolutie van dieren bekijken. Nadien zijn we in een restaurant gaan eten en tegen 13h30 moesten ze alweer vertrekken. Het was een kort bezoek, maar binnen een 4tal weken sta ik alweer thuis. Natuurlijk zijn er eerst nog partiels... en de vele werkjes.
Hieronder zien jullie een paar foto's van een weekend onder familie in Le Havre!
Lang geleden hé?! Eerst en vooral aan Emily en de ganse familie: de groetjes terug. Alles gaat hier nog steeds zijn gewone gangetje. Alhoewel, elke dag gebeurt er wel iets nieuws, maar ik heb jammergenoeg niet zo veel tijd meer om deze avonturen elke dag op mijn blog te zetten. De mission was iets minder goed verlopen, maar het is beter om daar niet meer bij blijven stil te staan; het leven gaat immers voort, ook na een tegenslag. Ik stel voor dat ik even de gebeurtenissen op een rijtje zet na de mission:
Vrijdag was er een apéro bij Rebekka, een Duitse erasmusser van de univ in Le Havre. Nadien zijn we nog met een 20tal anderen naar Black Café geweest. 't Was echt wel nog super gezellig, maar ik heb het niet te laat gemaakt want ik was heel moe van de twee weken mission. Zaterdagavond ben ik met een paar Franse studenten naar Mc Daid's geweest; dé Ierse pub bij uitstek in Le Havre. Zaterdag en zondag heb ik bijna de hele dag gestudeerd voor een test van recht maandag. Deze is vrij goed verlopen, we moeten natuurlijk het resultaat nog afwachten... Maandagavond ben ik samen met één van mijn collocs naar een Blues Folk Akoestisch concert gaan kijken in... jawel Mc Daid's. Na een tijdje zijn er nog twee Duitsers afgekomen. Het was dus weer een multicultureel avondje...
Ondertussen ging de week steeds verder en steeds sneller... Ik heb elke avond wel iets gedaan voor school, want het werk stapelt zich echt op. Dinsdagavond stond er niets speciaal op het programma. Woensdag, echter was een avond om (nooit) te vergeten. Waarom staat "nooit" tussen haakjes vraag je je mss af? Wel, die avond was ik uitgenodigd op een verjaardagsapéro bij Rémi. Het was echt een feestje om van te smullen, letterlijk en figuurlijk. Er waren drankjes en hapjes (quiche, chips, toastjes...) Tegen 23h30 waren er al een paar mensen een beetje in de wind. Op dat uur zijn we naar Del Rio vertrokken. Onderweg had iemand het geweldige idee om een loopspelletje te spelen. Ik werd van de grond genomen door een Franse student die liever anoniem wil blijven en hij begon -met mij in de armen- te lopen. Na een paar meter gaf hij me door aan iemand anders die op zijn beurt met mij begon te lopen. Het was allemaal heel leuk tot op het moment dat de laatstgenoemde zijn evenwicht verliest. Gevolg we vallen allebei... Ik ben plat op mijn rug gevallen, waardoor ik een schaafwonde op mijn rug en linkerelleboog heb, maar het ergste was mijn hoofd: ik bloedde vrij hard. Vandaar het woordje nooit entre parenthèses. Begrijp me niet verkeerd; zo'n schitterend feestje wil je gewoon niet vergeten, maar het had wel eens goed gekund dat ik door de val ertoe verplicht werd
Donderdagmorgend had ik enorm veel hoofdpijn en moeite om me te concentreren. Vandaag (vrijdag) was het al een stuk beter, maar ik ben toch maar naar de dokter geweest voor alle zekerheid. Hij heeft me een spray voorgeschreven voor mijn hoofd en een zalf voor op mijn schaafwonden. Als ik overgegeven zou hebben, dan was een bezoek aan het hospitaal verplicht geweest, want dan was het risico groot geweest dat ik een hersenschudding had. Gelukkig was dit niet het geval. Deze morgen hadden we een presentatie voor Duits die vlekkeloos is verlopen. We kregen toch schitterende commentaren en nadien hadden we nog een Duitse specialiteit meegebracht... Het laatste uur en half van de dag op school hadden we nog een test op de computer (analyseren van enquetes met behulp van een logiciel). Vandaag werden ook de punten bekend gemaakt van de test van powerpoint en geloof het of niet , maar ik had de volle 100% én dat allemaal in het Frans
Morgenmiddag staan de mama en de papa hier, dus het zal een druk weekendje worden. Ik kijk er wel naar uit om ze nog eens te zien!
en hij begon -met mij in de armen- te lopen. Na een paar meter gaf hij me door aan iemand anders die op zijn beurt met mij begon te lopen. Het was allemaal heel leuk tot op het moment dat de laatstgenoemde zijn evenwicht verliest. Gevolg we vallen allebei... Ik ben plat op mijn rug gevallen, waardoor ik een schaafwonde op mijn rug en linkerelleboog heb, maar het ergste was mijn hoofd: ik bloedde vrij hard. Vandaar het woordje nooit entre parenthèses. Begrijp me niet verkeerd; zo'n schitterend feestje wil je gewoon niet vergeten, maar het had wel eens goed gekund dat ik door de val ertoe verplicht werd 
