Vandaag was de dag dat het zonlicht niet meer scheen. Een grauw wolkendeken hing boven het bergland en de zon scheen er maar zwakjes door. Maar we lieten het niet aan ons hartje komen: de beginners waagden zich op de rode piste van Col des Ombrintzes. De gevorderden trokken o.a. naar le Tzapé, de Fôret-piste ...
Terwijl we, na de lunch, wachtten op de bus begon het lichtjes te regenen. En toen we uitstapten aan de Place de la Marmotte in Saint-Luc viel er al smeltende sneeuw uit de hemel. Maar we trokken het ons niet aan: meer dan luidkeels zongen we everywhere-we-go. Hiermee werd ook het middagdutje van de saint-lucianen abrupt afgesloten.
In de neerdwarrelende sneeuwvlokjes maakten we een leerwandeling. We leerden over noord- en zuidflank (die niet meer te bespeuren was) en over allerlei lawinevormen. We schuilden onder de raccard bij wasvrouwen in de Rue des Lavandières, want de sneeuwbui verdapperde.
Terug thuis bereidden we ons voor op de dankavond of keken naar een film in de refter. Ondertussen begon het almaar harder te sneeuwen tot buiten alles wit kleurde.
Als avondeten, een succesnummer: saladbar en fishsticks met wortelpuree. Tussendoor kregen we ook allemaal een skibrevetje van onze skimoni. Dus, allemaal met glans geslaagd! Toen werd het donker en werden twee taarten Col des Gâteaux met spetterend voorwerk binnengebracht. Wat was die feesttaart toch mooi en zo lekker!
Daarna schoven we tafels en stoelen aan de kant en kon de dankavond beginnen. De groepjes van het dorpsspel brachten een eigengemaakt nummertje om iedereen te bedanken. En samen deden we nog het dansje dat we met juf Goedele hadden ingeoefend. Ook de skimoni's verrasten ons met een meezingertje over ons skicomplex.
Om de dag af te sluiten: een fuifje. En daarna, flink gaan slapen. Want morgen is de laatste dag van onze sneeuwklassen en dan willen we nog eens alles geven op een vers sneeuwtapijt.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
Wegens technische problemen bij bloggen.be met een beetje vertraging.
Vrijdag 21 maart 2014
Goedenavond,
We hebben weer een schitterende dag beleefd.
Deze morgen namen alle beginners, zonder fout, de ankerlift. De gevorderden lieten zich slepen tot de Bella Tola en sloten de voormiddag af met de Prilett-piste. Die piste eindigt aan onze verblijfplaats.
's Middags peuzelden we alle croque-monsieurs op. Iemand speelde er zelfs zes naar binnen!
Daarna namen we de bus naar het dorp voor een dorpsspel: in groepjes van vijf deden we een zoektocht met praktische proeven in Saint-Luc. Terug thuis hadden we één uur tijd om ons klaar te maken voor de casinoavond.
Als aftrap van de casinoavond poseerden we in paartjes met de bergen op het achterplan. Het voelde wat onwennig, maar met het nodige gegiechel overleefden we de fotosessie.
Na de kip met appelmoes, kregen we een bundeltje prilett-biljetten om die te verspelen in de casino: mikado, paardenrennen, roulette, kaartje-blaas, hoger-lager, ... Voor we het wisten was het 10 uur en werd de casino gesloten. Maar onmiddellijk opende veilingmeester Gunter de veiling om met ons gewonnen geld te bieden op geschenkjes (o.a. Toblerone). De gemoederen laaiden fel op, maar uiteindelijk werd de buit eerlijk verdeeld.
Zou het nu waar zijn dat morgen de winter terugkeert in de Alpen? We zijn benieuwd.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
De besneeuwde bergruggen glommen vanmorgen in de vroege lentezon. Het beloofde weeral een mooie skidag te worden! De beginners schaafden verder aan hun techniek op de blauwe piste. Morgen nemen ze trouwens voor de eerste keer de ankerlift. En de gevorderden namen vandaag de zwarte piste naast de Funiculaire.
Na de macaroni met ham en kaassaus vertrokken we naar de druïde bij "la pierre des sauvages" aan de andere kant van het dorp. Naar het schijnt offert hij (ook op aanvraag) aan de zonnegod Belenos om die gunstig te stemmen. We zijn heel tevreden met de bijdrage van de zon aan onze sneeuwklassen en we hopen dat ze het nog even volhoudt tot het einde van de sneeuwklassen. Misschien is een offer aan Belenos nu wel gepast? We spraken af dat wie laatst aankwam bij de druïde ook geofferd zou worden. Elisa was de klos. De druïde deed eerst wat raar en plantte dan zijn offermes vakkundig in het hart van Elisa. Elisa gaf geen kik. We zijn benieuwd of ons plannetje lukt en de zon voluit gaat tijdens de volgende dagen.
Als avondeten was het weer verwennerij. Gisteren koninginnenhapje met frietjes; vandaag raclette-à-volonté! We hebben ons buikje rond gegeten.
Na het avondeten staken we onze fakkels en breeklichtjes (met dank aan de ouderraad) aan. We wandelden naar een verlaten hoekje van Saint-Luc met uitstekend zicht op de Zwitserse sterrenhemel. We vonden Jupiter, Orion en de hondsster Sirius, het Zevengesternte, de beertjes en de poolster. Na een Provençaals verhaaltje over Les étoiles keerden we terug naar de Prilett.
We besloten de dag met een house-party en een hete choco op het terras van de centre des loisirs.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
We zijn wat laat deze avond met ons verslagje. Deze avond was het muziekquiz. Superspannend, met veel ambiance. De hoofdprijs was een mega-toblerone. Uiteindelijk hebben de Sinterklaas-kapoentjes gewonnen.
Deze morgen hebben we weer zalige ski-momenten beleefd op de zonovergoten pistes van Saint-Luc. De gevorderden-in-spe namen probleemloos de pannenkoekenlift bij Par di Modze; zonder ook maar één keer te vallen. Ze skiën nu ook op de blauwe pistes. De gevorderden namen de skiweg naar Chandolin. Onderweg volgden ze ook de gele piste; juf Karlien en meester Jan durfden hen niet te volgen. Het zijn watjes. Ze leerden ook pirouettes te maken op de pistes. Ja, we maken dagelijks vooruitgang.
's Middags picknickten we aan Tignousa; onder een zalig zonnetje en met zicht op de besneeuwde bergkammen van Val d'Anniviers. Na de picknick begonnen we aan de legendarische planetenweg naar hotel Weisshorn. We waren vastbesloten een nieuw record telaten optekenen. We stapten dus stevig door en na 1 uur 10 minuten was Matthias al bij het hotel. Al na 2 minuten werd hij vergezeld door een hoop klasgenoten. Missie geslaagd !
We dronken daar samen nog een glaasje prik. En na de groepsfoto begonnen we aan de terugweg. Onderweg konden we onze lepel nog eens bovenhalen. Het laatste treintje naar het dorp haalden we op het nippertje.
Tot morgen!
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
Tijdens het ontbijt zongen we een liedje voor meester Luc. Het is al de tiende keer dat hij meegaat en dat mag gevierd worden! We gaven hem een hazenskipakje en een jamaicamuts. Als dankbaarheid voor tien jaar inzet voor de sneeuwklassen, mag hij daarmee vandaag gaan skiën. Maar daarna moet hij het wel teruggeven.
Vandaag lag er een lichte sluier over de Zwitserse hemel. Maar wederom: een schitterende dag om te skiën. Gedisciplineerd zoals we zijn stonden we al vroeg na negen uur klaar voor de tweede skiles. De gevorderden verkenden enkele nieuwe pistes, en leerden formatieskiën. De beginners oefenden hun bochtenwerk en glijden al mooi op een rijtje na elkaar. Met de paashaas op de pistes hadden we allemaal al een paasgevoel.
Na de snert met korstjes en vleessalade van het huis, wandelden we naar de boerderij dicht bij les Moulins. De boer verwelkomde ons hartelijk en lachte al zijn (tien!) tanden bloot. Het bezoek aan de koeienstal was adembenemend! Ja hoor, ze bestaan echt: koeien. Grote beesten met enorme horens en zwiepende staarten. En om de haverklap bakken ze een taart. Eerlijk gezegd, we hadden een beetje schrik. We zagen ook Crocus. Zij is reine want ze won al heel wat gevechten met andere koeien. De boer had ze net verkocht: 30.000 CHF! Maar de kalfjes zijn hartenveroveraars.
Na het vieruurtje bij Les Moulins, namen we, met de stalgeur in de kleren en de neus, het steile sneeuwpad naar de Prilett terug. Toch wel eng: een smal ondergesneeuwd padje met een kolkend bergrivier vol smeltwater diep naast je. Brrr ...
Vanavond gaan we naar het optreden van Reini in onze refter.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
Vandaag, eerste skiles! Geen wolkje te vinden aan de hemel; dus dat zat al goed. Om negen uur stonden we flink klaar te wachten aan de bushalte van de Prilett: skilaarzen stevig aan de voetjes, de ski's in de hand, het snoetje grondig ingesmeerd en de skihelm op het hoofd. We pasten precies in de bus! De eerste passagier keek wel op zijn neus.
De bus bracht ons naar het skitreintje, de Funiculaire. Terwijl we wachtten in het treintje, brachten we de sfeer erin en zongen we Everywhere-we-go op Vlaamse wijze en ook over de kapotte bezem van OHL. Het skitreintje bracht ons een halve kilometer hoger bij het skistation Tignousa.
We werden in vier groepjes verdeeld en begonnen, ijverig-als-altijd, aan onze eerste les. We deden ons uiterste best en de skimoni's waren achteraf zeer tevreden over onze vorderingen en skikwaliteiten. Vanaf morgen nemen alle beginnelingen de pannenkoekenlift. De gevorderden kunnen beginnen met het aanscherpen van hun skitalenten.
Terug thuis smaakten de balletjes met tomatensoep heel erg. 's Namiddags maakten we een leerwandeling in het dorp. En we maakten ook kennis met Victor, de plaatselijke kampioen trottinette-freestyle. Met zijn step stoof hij over het marktpleintje van Saint-Luc en vloog werkelijk over de trappen op het pleintje. Plots spraken we vloeiend Frans en konden we Victor overhalen om het ook eens te proberen. En het mocht! We probeerden, maar het wilde niet zo goed lukken. En toen Wouter bijna in het venster van een huis belandde, besloten we maar stilletjes af te druipen.
Als avondmaal stond er gratin dauphinois met blinde vink op het menu. Na het eten was er nog prijsuitreiking van de mooiste kamer en de mooiste tekening van de leerwandeling. Tijdens de avondactiviteit werkten we onze t-shirt af. Daarna maakten we het dan heel stil en donker om te luisteren naar het verhaal van de sproetenprinses.
Nu hebben we onze bruine zak buiten gezet en kunnen we de vermoeidheid uit ons lichaam slapen. Het was een zalige dag.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
Eerst en vooral vele groetjes en zoentjes uit Saint-Luc, Gîte du Prilett. We zijn vanmorgen onder een bewolkte hemel veilig en wel hier aangekomen. De nachtrit verliep vlot. De bus was luxueus en bolde lekker zacht. Toch bleek het een moeilijke oefening om alle lichaamsonderdelen op de juiste plek te krijgen en dan te kunnen inslapen. Van de lange reis tot onze laatste stop, de Relais du Saint-Bernard in Martigny, kunnen we je maar bitter weinig vertellen. Maar het venijnige laatste stukje naar onze eindbestemming zullen we nog lang onthouden. De weg bleef maar klimmen en werd altijd maar bochtiger en nauwer. Eindeloze ravijnen rechts, loodrechte rotswanden links. Een 14 meter-lange bus daardoor manoevreren bleek echt geen koud kunstje. Maar onze buschauffeur deed het voortreffelijk. Alsook de touristil ...
En zo kwamen we dus bij ons verblijf waar meester Luc ons van in de verte stond toe te wuiven. Het was bewolkt en het zonnetje wist het nog niet goed. Eerst sleurden we onze zware koffers naar onze slaapkamers. De meesten slapen in het centre de loisirs naast de Prilett. De andere in de Prilett zelf. Nadat we een beetje geïnstalleerd waren, maakten we een tochtje door het dorp van Saint-Luc. Het is een gezellig bergdorpje, met nog authentieke huisjes. Een beetje zoals toen onze ouders nog jong waren. Onderweg tastten we ook behoorlijk diep in onze beurs om skipassen te kopen. Maar ja, zonder gaat niet.
Toen we terug "thuis" kwamen, konden we al onze benen onder de eettafel schuiven. Onze keukenploeg was er in recordtempo in geslaagd een lekkere vleeskoek met kersen klaar te maken. Dat was welkom. Dank je wel, Dirk, Lief, Lieve, Ludo en Nico!
In de namiddag begonnen we aan de zowat gevaarlijkste activiteit van de sneeuwklassen: lepelglijden op weide naast de Prilett. In het begin schoof de poep nog niet goed, maar de glijbaan werd gladder en gladder. Al heel vlug haalden we indrukwekkende snelheden op de ijsbaan. Als afsluiter begonnen de jongens nog een sneeuwballengevecht. De meisjes verkozen een zonnebadje. Want ondertussen was de zon van de Valais haar reputatie aan het waar maken: heerlijk straalde ze aan een hemel van azuur.
Voor het avondeten stelde de skichef Kristin ons de skimonitoren Kris, Jasmine en Roecki voor. Daarna legde ze ons uit waar we allemaal moesten op letten als we morgen gaan skiën. We wisten al heel veel, maar herhaling kan nooit kwaad. Kristin heeft ons ook beloofd dat we op het einde van de sneeuwklassen allemaal goed zullen kunnen skiën. En onze latten en botten zijn allemaal gepersonaliseerd met een hip stickertje.
Daarna genoten we van de heerlijke spaghetti met slaatje als voorgerecht en pudding als nagerecht.
Nu nog even de film van Harry Potter uitkijken die we in de bus moesten onderbreken. Dan onder de wol. We moeten goed uitgeslapen zijn om van onze eerste skidag morgen een groot succes te maken.
Slaapwel, en tot morgen, maandag, voor ons volgend verslagje.
Groetjes van de sneeuwklassers, de meesters, de juf, de ski-moni's en de keukenploeg, de verpleegster!
Plaspauze in Berchem. Hevig verjaardagsfeestje voor Lisa. Lolly's likken. Straks gaan we pitten en dromen van ballet. Groetjes van alle sneeuwklassers.
De bowling was heel gezellig. Iedereen heeft weer eens zijn beste beentje voorgezet. De pannenkoek na de inspanning smaakte dan ook heel goed. Sommigen ontdekten daarna nog een ander balspelletje. Hieronder enkele staaltjes van Jan de fotograaf.
Ook juf Goedele is weer helemaal mee met het sneeuwklassenverhaal. Ze heeft weer een prachtchoreagrafie bedacht waarin alle leerlingen zich kunnen vinden. Weeral bedankt juf. Prachtig gedaan!
Hier de link waar je al een 'kladversie' van het dansje kan bekijken:
Ook in de klas wordt er hard gewerkt. De lessen over de Alpen, het rare Zwitserse geld, de rivieren,... vliegen de kids momenteel rond de oren. De bowling gisteren was alvast een succesnummer!
