|
Haasrode, elk zijne goeienavond!
Onze nachtrust was weldadig. Wat wil je, na zo'n verre busreis? Enkele vroege vogels waren toch al wakker om half zeven. De anderen werden gewekt door een vreselijk, lelijk mens die alle kamers een bezoekje bracht.
Na het ontbijt hadden we een leerwandeling in St.-Luc. Eerst verraste Jasper ons nog op een (bol) zakje chips. We begonnen bij de oude wasplaats waar nog een houten waterrad te zien is. Daarnaast leerden we over het oud-gemeentehuis van St.-Luc, waar we poseerden voor de groepsfoto die je op deze pagina ziet. Verder leerden we over de huizenbouw in een bergdorp en over het nomadische leven van de dorpsbewoners in het verleden. Maar we namen ook onze hartslag en ademritme. Enkele sneeuwklassers kwamen tot merkwaardige resultaten! Op het einde van de wandeling proefden we nog van het traditionele Seigle-brood.
Na het binnenspelen van ettelijke porties ravioli, was het tijd voor de eerste skiles! De nervositeit hing in de lucht: skilaarzen bleken spoorloos of waren 's nachts een maatje kleiner geworden, handschoenen waren op wandel of wat was nu de beste keuze: een skimasker of een skibril? Stressen, dus. Maar uiteindelijk verliep alles, onder de deskundige leiding van onze skimonitoren, vlekkeloos. De beginners kunnen al vakkundig ploegen en de gevorderden verkenden het skigebied. De kop is er dus af, zoals ze zeggen.
Van zoveel actie kregen we natuurlijk grote honger en onze inspanningen werden dan ook beloond met alweer een super lekker avondmaal. We konden maar moeilijk onze keuze maken bij het zien van het buffet: een saladbar, tonijn, cordon bleu, courgette in kaassaus, aardappelschijfjes. Na het dessert (een ijsje, mmm) kwam dan het moment waarop we al de hele dag gewacht hadden: de uitreiking van de kamerprijs! Mona, Sara, Fien, Hanne, Sari en Kaat kregen een reep Zwitserse chocolade voor het geleverde opruimwerk. Proficiat meisjes!
's Avonds drumden we naar de bar voor een optreden van de Zwitserse Reini. De zaal zat afgeladen vol met ongeveer 150 joengelen. Bleek dus dat deze artiest vlekkeloos Nederlands spreekt! Met een gitaar, een koebel en enkele Nederlandstalige hits wist hij zijn publiek moeiteloos in te palmen. We hebben meegezongen, "Anne" geschreeuwd, dos cervezas besteld, van-voor-naar-achter-van-links-naar-gerechtst. Kortom, ons enorm geamuseerd. Reini bracht nog enkele bisnummers, maar toen het tweede een slaapliedje bleek te zijn, wisten we wel hoe laat het was.
Het was een prachtige dag: zon, sneeuw, ski, een beetje wijzer geworden en veel leute. Misschien blijven we beter een weekje langer ...
Groetjes
van jullie kinderen, de juf en de meesters.
07-03-2012 om 22:45
geschreven door Meester 
|
. Daarna gingen de zetels plat en probeerden we de slaap te pakken te krijgen. Maar we weten nu dat dat in een rijdende bus bepaald niet gemakkelijk is. 
.
