Voorwoord: liefst helemaal tot het einde lezen, het besluit is zowat het belangrijkste.

De aanleiding van de staking en een kleine evaluatie:

In economisch goede tijden zijn de ambtenaren sukkelaars:

·         Hun vlakke loopbaan ligt al bij de dag dat ze starten vast. Carrière maken binnen de overheid is nagenoeg onbestaand;

·         Onderhandelen over loonsvoorwaarden is tijdens de jaarlijkse evaluatie onbestaand. Laat staan vragen voor loonsopslag;

·         Vakantiegeld bedraagt 92 % van het bruto maandsalaris. (Wat is dubbel vakantiegeld uit de privésector?);

·         Eindejaarstoelage bedraagt 60 % van het bruto maandsalaris. (Wat is een 13^e en 14^e maandbonus? );

·         Premies en vergoedingen in natura bestaan niet. (Premies, winstdeling, bedrijfswagens, …);

·         Van een 2^e pensioenpijler hebben ze bij de overheid nog nooit gehoord?;

·         Een groepsverzekering is de overheid onbekend …

·         …

Om alle bovenstaande nadelen/belemmeringen te compenseren is het ambtenarenpensioen uitgevonden. De loopbaan van een ambtenaar begint laag en evolueert minder.

Om dit te compenseren werd het ambtenarenpensioen uitgevonden dat ervoor zorgt dat op een hele carrière + pensioen voor beiden (ambtenaren en privésector) de verloning gelijk ligt.

In economisch slechte tijden zijn de ambtenaren smeerlappen. Profiteurs op de kap van de “werkende mensen”. De voordelen van de privésector komen vreemd genoeg nooit ter sprake in de discussies …

En dan plots zouden de pensioenen van de ambtenaren moeten hervormd worden. Hervormd door Van Quickenborne zonder ook maar enige vorm van overleg.

Ik maak graag de vergelijking met een koppel dat een huis wil kopen. Op een avond komt de vrouw thuis en zegt:
- Vrouw: “Je weet het nog niet maar ik ben naar een huis gaan kijken. Het spreekt me aan en morgen ga ik tekenen bij de notaris.”

- Man: “Toch wel ingrijpend, zouden we niet eerste een overleggen en rond te tafel gaan zitten.”

- Vrouw: “Gaan we doen, maar morgen, nadat ik bij de notaris getekend heb.”

- Man: “Maar … is het dan niet te laat?”

- Vrouw: “Stilte ... “

De vergelijking:

- Quicky: “Ik ga de pensioenen hervormen.”

- Werknemersorganisaties (WO): “Goed, we gaan rond de tafel zitten en er over onderhandelen.”

- Quicky: “Ik ga ze dit jaar in december hervormen en in januari gaan we rond de tafel zitten.”

- WO: “Maar … is het dan niet te laat?”

- Quicky: “Stilte …”

Is het dan niet logisch dat de werknemersorganisaties hiertegen ageren? De werknemersorganisatie weten dat er hervormingen nodig zijn, ze zijn hier ook niet (meer) tegen! Maar op zijn minst mag er toch over gepraat worden, als volwassen mensen rond de tafel. Op voorhand en niet nadien!!

Besluit:

Ik geef even mee dat ik niet aangesloten ben bij een vakbondsorganisatie. Maar als er niet als volwassen mensen kan gepraat worden - in respect met elkaar - gaan mijn haren recht overeind staan.

Zijn de vakbondsacties goed te praten? Moeilijk want ze veroorzaken telkens weer heel wat nadelen en ellende voor iedereen.

Maar als Quicky categoriek weigert overleg te plegen, als hij de dialoog verafschuwt, wat zijn dan de alternatieven??

Misschien zie ik het helemaal verkeerd! Ik ben ervan overtuigd dat een mening pas in discussie gevormd kan/mag worden dus laat gerust weten waar ik in de mist ga.

Rutger M.