dees zijn mijn laatste dagen in nieuw-Zeeland spijtig maar ja we moeten verder gaan he we kunnen hier spijtig genoeg niet eeuwig blijven rondtrekken. We hebben nog een paar dagen met de stray bus voort gereisd naar mount cook en nog een beetje verder. Mount cook en het meer erbij is best wel een streeling voor het oog het is ook als ik mij ni vergis het hoogste punt in nieuw-Zeeland. daar hebben we naar de gletsjers gaan zien van op een afstandje wel is waar maar tis wel plezant om stukken gletsjer te zien vallen. Dan zijn we verder gegaan naar rangitata want Liesbeth is daar nog is gaan raften het was de moeite blijkbaar. De dag er na heb ik even afscheid moeten nemen van Liesbeth voor een te lange tijd.  want zij had haar vlieger in christchurch een week vroeger dan ik in queenstown. Van de bus gestapt liesbeth nog is goe vast gepakt en zo een 400 km voor de boeg beginnen we maar te liften naar lake tekapo.  Een kiwi (ne niet de vogel of stuk fruit ik zen nog ni zot geworden)  die mij had opgepikt vertelde mij dat dat een leuk plekske is om effe te blijven. En inderdaad het was de moeite.  De dag erna verder gelift richting queenstow na 5 uur, 5 verschillende liften en  iets meer den 300 km achter de rug zijn we in queenstown lifften gaat hier best wel vlot moek zeggen. Nu zijn we nog een paar dingen aant regelen voor een auto te kopen een bankrekening te openen en houden we ons nog op andere manieren bezig. 

Na 2 maand in nieuw-Zeeland veel te veel schoone omgevingen te hebben gezien en meegemaakt te hebben vind ik dat 2 maand lang ni genoeg zijn en dat ze mij hier zeker nog een mogen terug verwachten er is hier zoveel te zien. Het is hier een stukje paradijs op aarde dat iedereen is zou moeten gezien hebben. 

Kwas hier heel graag en kzal dees nooit vergeten .

Groet ginder en tot de volgende in Australië 

Salaat