De rode wouw (Milvus milvus) is een vogel uit de familie van arendachtigen (Accipitridae). Een volwassen examplaar is circa 65 centimeter groot. Het uiterlijk lijkt op dat van de buizerd, maar de vogel is meer roodachtig en heeft een diep gevorkte staart. De soort is hieraan te onderscheiden van de nauw verwante zwarte wouw, die een ondiep gevorkte staart heeft.
Leefwijze
De roofvogel jaagt op kleine en middelgrote zoogdieren en vogels, maar kan ook prooien van andere roofvogels afpakken. Daarnaast is de rode wouw een aaseter. De rode wouw heeft een voorkeur voor halfopen landschappen, waar in landbouwgebieden kan worden gejaagd, en in kleine bossen kan worden gebroed.
Broedgebied
De rode wouw komt als broedvogel voor in grote delen van centraal en zuid Europa. Vooral in Duitsland en Frankrijk komen grote populaties voor. Duitsland herbergt 30% van de totale broedpopulatie in Europa. Daarnaast kan de rode wouw broedend worden aangetroffen in Spanje, Portugal, Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Polen, de Baltische staten, west Rusland, Hongarije, Slowakije, Tsjechië, Roemenië, Bulgarije, de Kaukasus, Wit-Rusland, de landen van voormalig Joegoslavië en Noord-Afrika. In Scandinavië is de soort beperkt tot zuid Zweden en het eiland Gotland. In Groot-Brittannië en Ierland ontbreekt de soort, met uitzondering van een geïsoleerde populatie in het noorden van Wales. Recente herintroductie in Engeland, Schotland en Ierland verloopt echter succesvol. In Nederland en België is de rode wouw een onregelmatige broedvogel.
Overwinteringsgebied
De rode wouw overwintert voornamelijk in Zuid-Europa en Noord-Afrika, deels ook elders in Afrika. Rode wouwen komen het gehele jaar door in Spanje, Portugal, Italië en de Balkan voor. In de winter komen ze ook in Griekenland voor.
Het Keizerrijk Japan eerde de rode wouw met een militaire Orde van de Wouw die in 1945 werd opgeheven.
Voorkomen en status in Nederland en Vlaanderen
In Nederland is de rode wouw vooral een regelmatige doortrekker in klein aantal in voor- en najaar. De soort is echter ook een onregelmatige broedvogel. Tussen 1973 en 1977 werden 2 zekere en 6 waarschijnlijke broedgevallen vastgesteld, tussen 1977 en 2000 waren er minstens 10 pogingen tot broeden. Tussen 1975 en 1999 zijn 55 dood gevonden rode wouwen onderzocht en toen bleek dat 45 dieren vergiftigd waren.[2] Volgens SOVON waren er tussen 1998-2007 geen broedgevallen.[3] Gelukkig werd in 2008 -door Natuurmonumenten- een broedgeval gemeld in Oost-Groningen, waarbij een jong werd grootgebracht. De rode wouw is in 2004 niet op de Nederlandse rode lijst gezet. De soort staat wèl op de Vlaamse rode lijst als zeldzaam. De rode wouw staat als gevoelig op de internationale IUCN rode lijst.[1]
FOTO ' S
.jpg)
.jpg)
.jpg)
