We zitten in Alice Belle Colle. Vooral da laatste is belangrijk. Straks meer.
Gisteren was ik ook op tijd binnen, maar voor wifi moest ik wachten op de echte receptionist. Nu die kon er nog minder van dus niet gelukt. Eerst nog een wandeling en boodschappen gedaan in stad. Daarna een Spaghetti frutti di mare gegeten. Superlekker. Alhoewel dit er niks meet te maken had een slechte nacht gehad. Nu slaap zullen we wel inhalen. Het ontbijt had meer weg van een After Noon tea meer gebakjes dan iets anders. Op de grafiek had ik twee beklimmingen gezien en de eerste was al na 15 km en die viel reuze mee. Het weer draait rond de 18* maar mijn wintex moet ik nog niet afdoen. Nogmaals dank voor jullie steun via sms , email en blog. De wielertoeristen die ik hier tegenkom moedigen me ook hard aan. Ene liet al van 200 meter ver zijn stuur los al roepend bravo, bravo dat doet toch iets hoor. 15 km voor het einde kwam ik in een dorpje waar er rommelmarkt was. Even gestopt om een lekker kreemtje te slurpen. Wel ik moet zeggen hun spaghetti is super maar die kreemptjes mogen er ook zijn. Morgen zal dit zeker weer een extra halte zijn. Dan dacht ik de laatste km op mijn gemak af te haspelen. Maar dan kwam Alice met haren Coll in zicht. 5 km serieus klimmen hoor. Ik had in het begin gezegd dat ik naar de Grote Baas ga fietsen, maar bedoelde wel die juist onder hem hé. De superbaas kan nog een paar jaar wachten. Nu wel een superzicht vanuit de kamer.Fotos volgen later als ik thuis ben.
De Alpen liggen achter de rug. Na een 40 tal km bij het verlaten van de bergketen bedankte ze me met een fikse regen bui. Vermits het toch een kort ritje was zette ik me in een bushokje. In gezelschap van 2 jonge Italianen die het Engels goed meester waren. Die wisten me te vertellen dat na een half uurtje de bui wel zou overgaan. En inderdaad zo geschiedde. Het liep constant bergaf. Zalig. Wel via een drukke weg maar kom als je de Belgische automobilisten gewoon bent , pas je, je vlug aan de Italiaanse rijstijl. Met amper 105 km voor de boeg wild ik eens vroeg binnen zijn. Zo maar om ook eens op mijn gemak niks te doen. Met nog 10 km te fietsen zag ik het al van ver aankomen . Boven Chivasso hingen donkere wolken. Mijn riempjes eens aangetrokken (de ouderen onder ons , kennen da wel) de rug gebogen, tong scheef naar buiten, blik op oneindig en verstand op nul (kweet het voor mij is da laatste nie moeilijk) en weg waren. Maar wat dacht je 5 km voor de meet Water gieten en met klank en lichtspel. Juist op tijd een onderdakje gevonden. Het water stroomde zeker 10 cm boven het beton. Een Italiaanse motorrijder stopteook en al verstond ik hem niet, ik denk niet dat ik die woorden zal moeten herhalen in Rome bij de Grote Baas. Wanneer het iets mindere dan maar doorgereden . Weer gemakkelijk gevonden. Probleem de receptioniste sprak enkel Italiaans. Nu wij Belgen trekken ons plan. Vind dit wel jammer voor een *** hotel had ik toch meer verwacht. In ons landje worden ze verdorie toch beter bedient. Let op vriendelijk en attent en proper en al wat je wil.
Nu morgen nog een putteritje om uit te rusten en we naderen Rome. Mijn dochter zegt dat het van morgen mooi weer zal zijn in Rome. Ben ik vet meen. In Haiti is het zelfs vandaag mooi weer.
En wat voor een rit! Dit was een van de ritten waar ik een beetje bang voor was (wil ik nu pas toegeven). Deze morgen vlug door het venster gekeken en het zag er goed uit. Gewassen en aangekleed. Het ontbijt was zeer uitgebreid en lekker.
Het eerste gedeelte naar Martigny verliep vlotjes. Dan moesten we enkel de Col de Grand Saint Bernard volgen. 45 km klimmen. Diegene die me kennen weten dat dit niet mijn specialiteit is.Dus had ik me voorgenomen het zéér rustig aan te doen en om de 10 km een pauze te houden. Maar de eerste 20 km verliepen zo goed dat dit mijn eerste stop was. Ik wist dat het venijn in zijn staart zat van die hond. De rest verliep iets lastiger met 8 tot 10% maar zeker nog haalbaar. Bij mijn voorlaatste stop (dacht ik ) op 13 km van de top, even op een terras gezet met een glas bier en een gesprek met twee Belgen op doortocht naar Italie, met de wagen uiteraard. Want echt ik dacht een massa trekkers tegen te komen , maar dit viel tegen. Af en toe een wielertoerist die me voorbij stak met de woorden bon courage. Op die terras heb ik ook een foto kunnen nemen , aan mijn fiets, van eenSint Bernardus hond met tonnetje. Allé en wijle weg. Toen kwamen we aan de tunnel, waar we uiteraard nie doormochten. Ok dan maar de weg op voor 7 km naar de top. Wel vrienden dit is het zwaarste wat ik ooit gedaan heb. Ik moet nog zeggen dat ik de eerste 20 km mijn vest even kon afdoen want de zon was van de partij. Maar nu veranderd dit rap. Mist en koud. 3 km heb ik zitten zwoegen en zweten. Dan nog eens 2 km en danseusse voortslingeren. En de laatste 2 km had ik 3 keuzen, of met de fiets in het water belandden, of ter plekke sterven (allé das overdreven) of te voet. Schande !!! misschien wel maar echt die bagage was er te veel aan. Toen ik boven kwam potdikke mist en hevige wind. Vlug mijn beenstukkken aangedaan en naar beneden. Maar wie doet nu zijn winterhandschoenen mee als je naar Rome gaat ? Ik nie ! wel dikke vergissing. Koud jongens.
Nu het hotel opnieuw vlug gevonden( bedankt gps) douche en lekker geg
Laat ons beginnen met een advertentie! Te koop/ Zonnebril en zonnebrandolie, spiksplinternieuw in originele verpakking. Moet weg: reden hebt dzat hier verdomme nie nnodig.De 6° Rit zit er op. Wel enigszins ingekort , daarover later meer. Deze morgen om 06h00 even buitengekeken en idd het regende. Had toch alles droog gekregen. Dus vlug gaan eten en toen ik buiten kwam was de regen opgehouden. Maar donker dat da zat! Amaai. Nu met volle moed vertrokken. Wat moest ik anders doen. De eerste km waren zoals verwacht serieus klimwerk. Ja wat wil je wie zwitserland zegt denkt aan bergen. Wel die hebben ze. Mijn hartslagmeter sloeg ook tilt constant 205 en daarboven. De statistieken zullen niet zo goed kloppen. Door Lausanne gereden met een mooi zicht op Lac Leman.
En ja op 35 km voor het einde zette ze de watersluizen weer open.
In Aigle toegekomen moest ik nog naar Leysin. Draaitje links en wat zag ik ! C
ol de Leysin OPEN 14 km 1200 meter hoog. Wel dat zag ik nu eens nie zitten. Want morgen moest ik dat opnieuw naar beneden en het zou wel koud zijn. Dus hier een hotel in Aigle opgezocht. Waarom heb ik dat thuis nie gedaan!! Goeie vraag.Want als je zo in de regen omhoog rijdt en je hoort contstant die koeien bellen? Is het of zo lachen je uit.
Een Psje : voor de vrienden die me mailen of smsen, dit doet me plezier en ik lees het graag maar kan nie persoonlijk antwoorden.
Wat dachten jullie gisteren. Hij geeft opgegeven? Verslagen door Jeanne darcq. Nee hoor geen Wifi in het rustoord. Restaurant was ook een eindje wandelen , maar wel lekker. Heb de dienster 10 cent gegeven voor haar vriendelijkheid. Was eigenlijk nog 9 cent te veel , maar kom. Toen ik van morgen door het raam keek zag ik de bomen goed wiebelen. Nu het was in mijn voordeel dus da kon geen kwaad. Ik had op de grafiek gezien dat de laatste 50 km goed omhoog gingen. Maar ik dacht er weer bij ok maar alles die omhoog gaat , valt ook weer naar beneden. Wel die laatste 5O km voor Pontarlier nie dus.Ja de laatste 5 km, wil zeggen dat ik die eerst moet klimmen morgen. Ah ja nog een detail. De regen hadden ze ook voor die laatste 50 km gehouden. Dus alles opnieuw nat.
Maar ik ga nu vlug eten. En dan eens zien hoe ik da hier op los.
Opnieuw een zwaar ritje vandaag. Geen regen , maar veel wind. Bij één van de beklimmingen zag ik 12% staan, het was maar voor 400 meter, maar das verdorie stampen hoor. Ik zal het toch iets kalmer moeten aandoen geloof ik. Ben altijd voor op het schema en dus vroeg binnen. Let op ik voel me goed , maar ja het is nog maar het begin.
Deze middag op bezoek geweest bij Jeanneke DArc. Ja het was 12h15 en zij werkt niet tussen 12 en 14 uur. Ja dat hebt je met helden hé . Eens ze naam hebben gemaakt denken ze enkel aan poen scheppen. Hopelijk lappen ze me dit niet met die Toren van Pisa. Als ik daar aankom dat ze hem juist binnen hebben gezet om dat het regent. Dan zullen ze me horen hé.
Het was dus gans de dag op en neer. Maar ben ook in een Bos beland . Want doordat ik toch alleen was heb ik de routes niet gecheckt op de landkaart. Welnu prachtig stukje maar zeker niet voor met de koersfiets. Een km of 8 prachtige natuur. Voor diegene die willen gaan. Nu niet in het weekend want er is een jachtpartij. En zo te zien wat ze daar allemaal klaar zette was ik zelf een paar dagen te vroeg.
Het hotel is hier simpel maar proper. Aan de receptie waren ze blij eens een jonge gast te zien. Heb al schrik om straks aan tafel te gaan.
Morgen één van de langste ritten. We zullen zien/.
De 3° Rit zit er ook op. Was vroeg binnen want het was maar 109 km. Maar daar heb ik ook alles gehad uitgenomen zon. In het begin , ik was al om 07h00 weg, een uurtje klimmen om uit Reims te geraken . De zogenaamde Champagne route , wel mooi. Maar als ontbijt kon dat wel tellen en redelijk druk ook. Toen ik boven was begon het te regenen. Nu een salavlaagjes zoals ze bij ons zeggen. Maar dan eentje voor al de salades voor alle boeren hier. Duurde tot rond de middag. Vlug een stukje gegeten want stilstaan als je nat bent niet gezond. Toen ik opnieuw vertrok was de regen gestopt maar kwam de wind op. En natuurlijk op de kop.
20 km voor Saint Dizier wilde ik nog even stoppen om een appeltje te eten. Maar het begon opnieuw te regenen . Dus verkoos ik maar door te rijden.
Opnieuw zonder problemen het hotel gevonden. De wintervoorbereiding op de pc was toch nuttig.
Vlug naar de kamer. En eerst een wasje geslagen voor de Blog. Nu alles nog droog krijgen is de kunst. Maar de truc met de haardroger werkt nog altijd (hé Willy) .
