|
Morgen vertrekken we eindelijk naar Amsterdam!
Ik heb een tijdje niet geblogd omdat ik plots heel erg ziek werd. De tickets die Gus me cadeau gaf met zijn laatste wens en waarmee ik dus EINDELIJK Peter Van Houten in levende lijve zou ontmoeten, mocht ik door mijn terugval bijna niet benutten. Ik was er kapot van maar ben nu dubbel zo tevreden zo tevreden dat het morgen toch zo ver is. Ik ben van plan om Peter mijn prangende vraag te stellen. Maar daarvoor nog ga ik op een romantisch diner met Gus  . Mam komt gaat ook mee op reis, vooral voor als ik weer een noodgevalletje heb aan mijn longen. Voor de zekerheid moet ik ook wat extra medische apparatuur meesleuren doorheen Amsterdam. Dat is wel jammer, maar het is een klein offer dat ik bereid ben te maken zodat de reis mag doorgaan!
Nu ga ik slapen zodat ik fris en uitgerust aan de reis kan beginnen.
|
Vandaag was het eindelijk zover: het moment waar ik al naar uitkeek sinds ik dat ene boek gelezen had. DE ontmoeting met Peter. Na de romantische avond van gisteren, was ik klaar voor mijn "moment suprème". 
In een kamer vol ongeopende fanmail ontaardde een zinloze discussie over muziek en oneindigheden: wat een gezever. Omdat ze duidelijk medelijden had, voorzag Lidewij ons toch nog van een ietwat aangename namiddag. Ze bezocht samen met ons het huis waar de familie Franck was ondergedoken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was echt pakkend om te zien hoe die mensen moesten leven. Voor mij was het wel een uitdaging om alle trappen binnenin te beklimmen, zeker met mijn zwakke longen. Gelukkig eindigde die enorme beklimming in de meest fantastische kus van mijn leven. Nu ben ik het zeker! IK BEN VERLIEFD.
