Engel, vandaag was anders dan andere dagen na dinsdag.. m'n tranen waren op.. Op een of andere manier waren m'n traantjes op, ik had verdriet, zeker en vast, maar ik kon gewoon niet huilen, ik had het gevoel of ik geen benen meer had, ik voelde mezelf niet meer, kijken was staren geworden, ik ging automatisch..
Ben voor het eerst terug op ons brug gereden, ik heb er een uur over gedaan.. Ik heb een stukje van het politielint gevonden en meegenomen, dat was de plaats waar jouw boekentas stond, samen met jouw fiets.. De fiets zonder pikkel, want hoeveel keer je die tegen m'n brievenbus hebt gezet ben ik al een beetje vergeten. Bovenop de brug, heb ik eindelijk beseft hoe hard je dit eigelijk wou.. Hoeveel lef je nodig had om deze stap te zetten.. Liefste, als je gelukkig bent, daar vanboven & je hebt rust gevonden, de ideale rust, dan wens ik jou dat toe.. Ik vergeet het vreselijke beeld van gisteren wel nog niet, het laat me niet los.. Zoals jij altijd zei; ik heb verlatingsangst.. & nog geen klein beetje he schat jou loslaten kan ik niet.. Ik heb vandaag beseft dat ik teveel gepiekerd heb over te onbenullige dingen,.. & ik het spijt véél spijt over sommige dingen..
Lieve schat, niemand begrijpt waarom, iedereen is verslagen. De brug stond vol mensen, mensen waarvan ik soms niet eens wist wie ze waren en waarom? Gek hé.. Allemaal voor jou Wees aub fier op ons.. Morgen nemen we afscheid van je lieve DALWIN
Engel, Waar ben je nu? Ik ben daarnet naar jouw brug gegaan, jouw brug, onze brug, de brug.. Wat dacht je toen je daar stond, op de afgrond van jouw leven.. Ik zal er vanaf morgen alweer dagelijks passeren.. Ik zal niet vergeten dat jij daar was, laatst nog maar ik zal ook niet vergeten dat we er samen 100x lachend erover reden of dat jij die ochtend, ook wel met mij onze weg naar het school wou afleggen.. wou je me iets zeggen schat? Of wou je stilletjes afscheid nemen? Of was het echt geen van beiden? Heb je ons echt allemaal stiekem hints willen geven, of denken we dat nu? Zo achteraf.. Nu lijkt alles voor ons een puzzel, die door die ene sprong terug bij elkaar valt.. Schat, wie gaat er nu met mij gaan lopen ( 1 straat lopen & de rest van het uur stappen? ) Wie gaat er m'n puddingskes opeten Wie komt er chocomelk drinken en maakte sindsdien elke chocomelk op M'n manier.. Wie gaat me knuffelen op jouw manier, me ronddraaien in het zonnetje, met mij animator zijn ( je was zo goed geweest) wie gaat er met me fitnissen ( nu besef ik waarom je jouw abbonement niet wou verlengen) Wie gaat er met mij voor gans Gijzenzele DRUUUUUGS roepen? Wie gaat er me nog Laula noemen, gekke laula, lale laura, LOMP, LOMPER, LOMPST, laura..?
Wie waarom wanneer hoe?
Ik zie je graag lieve schat, soms lijkt het alsof ik niet meer kan wenen, alsof m'n tranen op zijn.. maar voor jou, vind ik er altijd wel bij..
Ik weet dat er veel mensen zullen zeggen; het was z'n eigen keuze, en ja, dat was het.. maar schatje ik ga je missen dat ik jouw keuze niet ten volle 100% kan aanvaarden, is omdat ik je, puur egoistisch, nog niet wil & kan missen..
ik zie je graag m'n engel ( & ja zo heb ik je benoemd.., sorry als je dat niet wilt!)
Maatje; goh, in de gedachte dat je dit zal lezen,.. misschien ergens, daar vanboven, als engel wantja dat ben je nu voor mij, een engel, mijn engel.. m'n beschermengel? Wil je dat zijn Darwin? Jij was degene die op het bal ongerust was over mij, je zei m'n vriendinnen dat ze op me moesten letten, toen ik jou zag toen, op dat bal, schaamde ik me Darwin, schaamde ik me tegenover jou dat ik dat moment zo diep gevallen was... Maar nooit heb je me dat, of iets anders verweten.. Zo was je niet, mensen kregen bij jou een nieuwe kans, tesnoods zelf meerdere, jij was degene die voor iedereen goed wou doen, voor iedereen, je was ook degene die naar iedereen lachte, een glimlach die mensen warm deden krijgen vanbinnen, jouw ogen die fonkelden.. Waar is jouw prachtige, 'eeuwige' glimlach nu maatje? Je was er elk moment voor me Darwin, elk moment dat ik het moeilijk had.. Waarom was ik niet de persoon waarbij je jouw hartje kon luchten, ik heb je nog zoveel te vertellen, zoveel dingen te vragen, echt Darwin.. Ik ga je brieven schrijven, ik ga je nog alles blijven vertellen, & op een of andere manier hoop ik dat dat beetje darwin, diep in mij, dat jij mij antwoorden gaat geven maatje. Jij daar Als ik andere keuze's had gemaakt, in onze vriendschap? Was je er dan nog? Ik voel me schuldig.. het is misschien dom dat ik dit hier allemaal plaats, in de hoop dat jij het leest, maar ik typ, ik voel mezelf even niet, ik denk niet na bij wat ik zeg / niet zeg, ik wik mijn woorden niet... Het deed pijn, jou daarnet daar zo te zien liggen, heb je gehoort wat ik je nog wou zeggen? Ik hoop het zo .. Voor jou geloofde ik niet in 'verderleven' maar jij gaat dat doen maatje, echt waar, jij leeft verder. Je hebt vele mensen wakker geschud, vele mensen verdriet gedaan, ik hoop dat je dat ook ziet, dat er veel mensen jou graag zagen.. Sommigen van ons hebben besloten om hier samen door te geraken, om samen door ons verdriet te geraken, voor jou? Want jij wou toch ook dat we gelukkig waren é liefje.. Darwin, ik ben sprakeloos & toch wil ik zoveel zeggen ik ben verdrietig, tegelijkertijd kwaad, en misschien zelf een beetje blij, want als dit echt is wat je wou, dan wens ik je dat toe.. Het allér allér beste, hetgene dat jij het beste vind.. Dus, darwinnetje, rust in vrede! & ik, ik blijf eeuwig van je houden m'n bf..
Waarom is een vraag, die ik nog minstens honderd keer zal herhalen. Wenen is het enigste dat ik kan & het houdt gewoon niet op.. Darwin, je was m'n maatje, degene waar ik kon op rekenen & ik hoopte dat jij mij ook wist zijn als er iets was, gelijk wat, ik zou er dag en nacht geweest zijn.. Ik ben gefaald, sorry! Die dubbelzinnige woorden, had ik ze moeten doorzien, ik laula? Beetje bij beetje hoop ik dat dit duidelijk word, want maatje, iedereen is verslagen.. Niemand kan en wou je missen.. Ik wil jou niet missen maatje, ik wil samen met je gek doen, we gingen nog zoveel dingen samen doen.. We hebben al zoveel momenten samen gehad.. Laat me nu toch niet alleen Darwin, ik kan niet zonder je. Laat ik morgenvroeg m'n ogen openen & beseffen dat het allemaal een droom was, een kwaaie droom. En dan zal ik beseffen dat ik jou nooit mag laten gaan Ik zie je graag Darwin, & dat verandert niet,
