Zuid-Afrika : de Tuinroute van Port Elizabeth naar Kaapstad
08-04-2012
De Kaapse wijnstreek
We hadden het al gevreesd : de weersverwachting voor vandaag en morgen zijn somber : vandaag 60% kans op zware regenval, morgen 40% op 'gewone' regenval.
Toch gaan we ervoor : met onze K-ways in handbereik, laten we onze auto voorrijden (deze lodge biedt 'valet parking', lekker decadente luxe) en stomen we via de kaapse wijnroute naar Paarl. We passeren talloze wijndomeinen, de ene al luxueuzer dan de andere. Maar ons doel ligt verder : het Afrikaanse Taalmonument in Paarl : een impressionant monument (een betonnen 'naald' op een heuveltop) dat extra wordt benadrukt door de sombere onweershemel. Tussen de vlagen door, kuieren we met ontzag op dit domein rond.
We hebben al een mooi zicht op de voor Paarl typisch bekende 3 stenen, ttz 3 zilverkleurige, blinkende rotspartijen waaraan dit stadje zijn naam dankt (in de zon blinken ze als parels ... weinig zon echter : dus weinig parels). We zakken dan ook graag eens af naar het stadje zelf, waar weinig activiteit is. Blijkbaar zoeken de toeristen deze regio niet op op een regenachtige zondag (en bovendien paaszondag).
Dan maar onze neuzen gericht naar Franshoek, waar we het Hugenotenmonument willen zien (en waar de boekskes vooral shopping dicteren).
De sluizen gaan echter weel volle bak open, en ons bezoek aan Franshoek is er eentje van tussen de druppels en vlagen door lopen.
Wat een verschil met Paarl : het is er precies Blankenberge op 21 juli !
We krijgen al snel kou van de kletsbuien, en zoeken heil in een crêpehuisje : lekkere verse home-made chocolademelk (gewone én witte !) en daarna een ovenverse ciabatta met vanalles van cruditeiten .... we krijgen al snel weer warm van binnen.
Morgen maken we onze laatste 'grote' verplaatsing naar de 'moederstad', Kaapstad, de bron van de ontwikkeling van Zuid-Afrika.
Het weer ziet er nog niet al té best uit, maar de verwachtingen vanaf dinsdag zijn dan weer veel beter : we hebben immers nog heel wat in de Kaapstreek te zien, en met wat zon is dat toch flink wat aangenamer !
Ik laad geregeld wat foto's bij op onze site www.picasaweb.google.com/rikajuce. Spring daar gerust eens binnen voor een update.
Groetjes van ons vieren. We hebben hier werkelijk een fantastische reisbestemming gevonden en genieten met bàkken !
Vanochtend wakker geworden bij een DRASH NATIONALE !
De locale bewoners zijn opgetogen : er is immers al 18 maanden een watertekort in Hermanus en omstreken. Volgens onze lady of the house heeft dit veel te maken met de enorme bevolkingstoename in Hermanus. Zo'n 15 jaar geleden woonden hier 20.000 mensen, vandaag ruim 46.000 ! En dit zonder aanpassing van het waterbekken. Daardoor rest vandaag nog 22% beschikbaar drinkwater voor Hermanus. En dat betekent restricties allerhande (auto's wassen, tuin sproeien, ... allemaal verboden). Nu valt er volgens de weerbericht gemiddeld een 45 liter water per m2.
We besluiten om toch de scenic whale route langs de kust te nemen richting Stellenbosch. We krijgen de tip om in Stoney Point naar de pinguinkolonie te gaan kijken in plaats van de veel bekendere kolonie bij Boulder's. Vooral omdat deze nieuwe kolonie niet alleen minder toeristisch is, maar ook rijker in aantallen door de voldoende beschikbare voeding.
En het blijkt een goeie tip : we genieten, ondanks de regen, van een leuke tijd bij deze toch wel vreemde dieren.
We trekken verder langs deze prachtige rotskust, langs een benauwelijk smal baantje (met de linkerkant = passagierskant wreed dicht bij de enorme kliffen). Aangezien de voorraad vangrails blijkbaar op is, is het uitzicht aan de linkerzijde even benauwelijk als het baantje.
Met de ruitenwissers op vollen bak, rijden we maar door naar Stellenbosch, een authentiek stadje in het kader van een rijke wijncultuur.
Als de zon toch even tussen de wolken komt loeren, trekken we toch het stadje in : veel crafts en andere shoppekes ... paradijs voor onze dames. We gaan hier nog geld verdoen, dat voel ik al ! Een nieuwe hoosbui stuwt ons terug naar ons rustieke hotel, met prachtige kamers trouwens !
Dat er hier lekkere wijn bij het eten wordt geschonken (en gedronken) hoef ik jullie alvast niet te vertellen, zeker !
Hopelijk klaart het morgen wat uit voor een bezoekje aan de Kaapse Wijnstreek.
O ja : we kregen toch al foto's online, maar niet via de blog. Surf naar www.picasaweb.google.com/rikajuce en klik op 'mijn foto's. Je vindt er per locatie een mapje met wat extra beeldmateriaal. Enjoy !
Alvorens we onze neus opnieuw richting zeegat richten, krijgen van onze Hollandse gastvrouw een prachtig ontbijt voorgeschoteld : een schilderijtje van een bord, met een variatie van fruit, vlees- en kaassoorten (en voor onze mamsels : een eitje), verschillende toastsoorten, warme donkerbruine boterhammen, warme blueberry muffins, warme scones .... jongens, wat kan dat smaken.Ik vrees dat de weegschaal de eerste dagen na thuiskomst niet zal bovengehaald worden.
De lucht is dreigend bewolkt, maar de temperatuur zit goed : van pas weer om een 200km in de auto te zitten, want we sturen richting Cape Agulhas, het meest zuidelijke punt van het Afrikaanse continent, en de officiële grens tussen de Indische en de Atlantische Oceaan. We rijden door een zeer afwisselend landschap, dat meer en meer wijst op landbouwactiviteit (schapenfarms, struisvogelfarms, koetjes en kalfjes), nu en dan onderbroken door een toeristisch dorpje van net 1 straat groot/breed.
We hebben geluk op de Cape : we zijn vroeg aangekomen, er is nog niet veel volk te bespeuren : het is er wel zeeeeeeer winderig. Onze monovolume moeten vechten tegen de zijwind. Wat doet het deugd met de voeten in de branding te lopen ! Dat het hier toch zeer toeristisch is, merk je aan de talrijke villa's van welgestelde tweedeverblijvers, de duurdere auto's op de opritten, de grote menigte auto's die richting Cape rijden als wij alweer onderweg zijn naar onze bestemming, en .... de flitscontroles : deze keer niet in de struiken, maar in een strandstoel onder een donkere parasol (zwart manneke, blauw petje, witte colgatesmile, en speedgun in de aanslag).
In de namiddag rijden we Hermanus binnen : in het paarseizoen van de walvissen (nu niet dus) komen die giganten tot vlak bij de kust hun kunstjes vertonen. We wisten echter dat dit niet voor ons ging zijn; we genieten wel van de prachtige stranden, de fenomenale branding (zoals Justine kon ervaren toen ze toch nog een fotootje van het opzwepende water wou nemen en iets té dicht naderde .... gelukkig maar een kleine douche).
Morgen trekken we verder naar de Kaapse wijnstreek, en logeren we 2 dagen in Stellenbosch. Onderweg stoppen we zeker even bij Almenkerk Estate, waar we graag even gaan praten met Oostduinkerkenaar Joris, die er ondertussen al meer dan 5 jaar actief is in de wijnbouw.Liefhebbers, wend u tot De Mikke, die deze lekkere wijnen als huiswijn serveert.
Vandaag trekken we verder naar Swellendam via de prachtige Trabouwpas. Schitterende panorama's, prachtige baantje (motoliefhebbers, hier kun je je hartje ophalen, niet-te-doen).
Vandaag ook onze eerste flitscontrole tegengekomen : nadat tegenliggers ons met lichtsignalen verwittigden, zagen we even later IN het manshoge struikgewas langs de weg een zwart kopje met blauw petje aan (gelukkig hebben die gasten allemaal een mooie colgatesmile) met speedgun in de hand. Schitterend zicht, spijtig genoeg niet te doen om op foto vast te leggen, maar geloof ons vrij : je komt de eerste minuten niet meer bij van het lachen (tenminste, als je de verkeersregels respecteert ... anders zal je snel groen lachen).
In Swellendam werden we alvast warm onthaald door een Nederlands koppel dat daar de Country Lodge uitbaat. Het was een warme dag en een vermoeiende dag in de auto, dus lassen we graag een namiddagje zwembadbakken in.
's Avonds gingen we right next door eten in The Old Mill, uitgebaat door een Vlaamse dame (die er spijtig genoeg die avond niet was). Alhoewel er stoverij met frieten op de menukaart stond, hebben we ons toch niet laten verleiden. De kids hadden immers eens zin in spaghetti bolognaise (en eerlijk is eerlijk : ze was verdomd lekker). Kathleen hield het bij een sappig kippefileetje en ik kon het weeral niet laten de locale keuken te proberen : een trio van wild (struis, kudu en springbok). Man, man, man, .... lekker dat dat was, en dat schuimig pintje bracht de smaakpapillen nog meer tot leven.
's Avonds laat werden we dan getrakteerd op een knetterend berg-onweer. Voor de locale bevolking zijn enkele extra druppels zeer welkom na een verschroeiend zomerseizoen.
Sorry voor het ontbrekend beeldmateriaal : de internetverbindingen zijn onstabiel, en bij het uploaden van de foto's gaat er vaak iets mis.
Vandaag was een dag om werkelijk nooit te vergeten !!!
Na weeral een lekker ontbijt (de kids kozen voor Suidafrikaans, wij voor continentaal), reden we naar de Safari Ostridge Showfarm in Oudtshoorn. Deze struisvogelfarm huisvest zo'n 2.500 van deze dieren (zowel de Afrikaanse als Zimbabwese en witte struizen, en ook een aantal emoes).
Naast het educatieve luik, hebben Justine en Céline elk ervan geprofiteerd om even met een struis te rijden .... schitterend gewoonweg. Het is écht geen kwestie van er even op te gaan zitten en juuuu. Je moet je aan de vleugels vasthouden (neen niet aan de nek, daar heb je gewoonweg geen grip aan), je voeten over de borst kruisen, de vleugels goed vastpakken (het dier plooit zijn vleugels immers over je benen) en dan .... achteruitleunen en vooral goed vasthouden !! Prachtige beelden, dat garanderen we.
Afsluiter van de toer was een race tussen 2 snelle struisen : Judy en ... Sebastiaan Vettel : natuurlijk had Judy geen kans tegen Seb : welcome to my world ... the world op Red Bull
Van daaruit gingen we langs in de Cango Wildlife Ranch. Dit is een educatief en ontspannend themapark, gekoppeld aan een overheidskweekprogramma van bedreigde dierensoorten, zoals Cheetahs, luipaarden, Bengaalse tijgers ....
Onze gidse Ronnie nam ons mee langs de verschillende dierensoorten in het park : leuk was vooral dat de rondleiding via een boardwalk boven de dieren gebeurde. Zo zitten de dieren niet achter tralies en worden ze niet door bezoekers gestoord.
We zagen nijlkrokodillen,
We hadden dan de kans om bij de dieren te geraken. Dat moet je geen twee keer vragen : Céline en ik gingen stoeien met de cubs van de Bengaalse tijgers, Kathleen en Justine zochten interactie met volwassen cheetahs. Dankzij de ervaren begeleiders was dit een moment om nooit te vergeten. We hebben gelukkig een hoop foto's als souvenir ! België was voor een van de verzorgers trouwens geen onbekend terrein, omdat er een uitwisseling van cheetahs is geweest met Planckendael. Zelfs de Olmense Zoo is hier bekend !!!
Vannacht een onrustige nacht gehad : gisteren heeft Kathleen bij terugkomst aan de lodge na het diner waarschijnlijk een inbreker betrapt. Ze zag in het licht van onze koplampen iemand op ons terras door de ruit loeren. Tegen dat we uitgestapt waren, was de vogel (gelukkig) al gaan vliegen.
Voor de zekerheid hebben we de hele nacht enkele lichten laten branden ... you never know.
Nu we het toch over veiligheid hebben : we merken toch dat vele lodges omgeven zijn door hoge muren met prikkeldraad. Op dit ene feit na hebben we nog niets van onveiligheid gevoeld, maar je blijft toch maar beter altijd op je hoede.
Het zou echter te sterk zijn om van onveiligheid te spreken, als de inheemse bevolking zo vriendelijk, charmant en open in de omgang is als tijdens ons verblijf. Iemand vertelde me voor ons vertrek dat Zuid-Afrika een speciale plaats inneemt in je hart ... we beginnen die stelling van langs om meer te begrijpen !
Back to business :
Vandaag verlaten we Knysna en de oceaankust en trekken landinwaarts naar Oudtshoorn, land van de struisvogel.
En het valt al snel op : we passeren de ene na de andere Ostridge Farm. Dit is trouwens ook een hoppestreek! Waarom krijgen we nu toch zo'n zin in struisvogelsteak met een frisse schuimige pint ???
Rond de middag komen we aan in Oudtshoorn, midden in de festiviteiten van het jaarlijkse Kunstenfestival. De hele binnenstad is verkeersvrij, en alle beschikbare pleintjes en parkjes staan vol met tentjes. Dit lokt dus verdorie veel volk !! Van al die drukte is zelfs onze GPS madam onder de indruk. Ze stuurt ons via een godvergeten rotsweggetje naar onze bestemming ... 't is te zeggen : grosso modo in de richting van onze bestemming. Onderweg raakt zij (en wij) het spoor bijster (onze plaats van overnachting heeft immers geen eigen postadres ... dat belooft). We weten enkel dat we de weg naar de Cangogrotten moeten nemen om bij de lodge te passeren. Dus bollen we maar richting Cangogrotten ... die we bereiken zonder onze lodge te zijn gepasseerd. Daarom lunchen we maar meteen aan de grotten, lekker in het zonnetje.
We keren nu op onze stappen terug richting Oudtshoorn (via de juiste weg deze keer) en vinden al gauw onze lodge, de Thorntree. Wat een prachtlocatie, een paradijselijke tuin in the middle of nowhere. De lodge bestaat uit verschillende gebouwtjes (waarvan wij er al eentje voor onze rekening nemen) met gemillimeterd gras, fonteintjes, paadjes, en enkele zoutwaterzwembaden. We opteren ervoor om een rustnamiddag in te plannen, want onze dames hebben bruinen als prioriteit gesteld. We genieten van de rust in de tuinen, de kabbelende fonteintjes en het fenomenale uitzicht om de omliggende bergen. Het weer is op en top zomers. We zitten ondertussen al vrij hoog in de bergen, dus geen zeebriesje hier, de temperatuur klimt nu dik boven de 30°. Zààààààààààlig. Veel zonnevitamientjes ! Onze batterijtjes geraken vlot weer geladen.
Ik hoor net dat er vanavond alvast struisvogel op het menu staat, dus dat wordt smullen !
Morgen blijven we in de streek, en plannen we een uitstap naar een struisvogelfarm/natuurpark in de omgeving.
Wordt dus vervolgd !
(we hebben nogal wat technische problemen met het opladen van de foto's : ik werk aan een alternatieve oplossing : blijf ons volgen, update volgt zo spoedig mogelijk)
Opnieuw genoten van een goeie nachtrust. We nemen ons ontbijt in restaurant Boogie's op de Club. Geen Engelse toestanden deze keer, maar lekkere toast, verse frisse fruitsla, oma's marmelade en heerlijke fruityoghurt.
Programma vandaag : uitstap naar The Heads (de kliffen die de poort van de lagune vormen waarin Knysna ligt). Het weer zit ook vandaag goed mee, want de temperatuur flirt met de 30 graden. Een fris windje bedriegt de gevoelstemperatuur, met gevaar voor een kreeftenkleurtje! Onze factor 50 doet haar werk perfect. Het zicht vanop de Heads is adembenemend, zowel richting lagune als richting oceaan. Hier zouden we wel een buitenverblijven willen !
Vanuit de Heads rijden we eindje terug richting Plettenberg Bay voor een bezoek aan de Elephant Sanctuary, een overheidsproject ter bescherming van de Afrikaanse olifant. We maken er kennis met Marulla, ons olifantenvriendinneke van 17 jaar voor vandaag. We gaan allevier met haar op stap, hand-in-slurf. Een ongelooflijke ervaring die ons veel respect doet opbrengen voor dit indrukwekkend intelligente dier. We gaan dit niet gauw vergeten !!
Op de terugweg van het Sanctuary, genieten we van een natje en droogje aan een Crafts Market met artisanale weefgetouwen en nogal wat Pottery ! Hoeft het nog verteld dat dat droogje ook hier bestaat uit home made crumble pie ? Even verderop zien we een Wolf Sanctuary. We houden graag nog even halt bij dit 'privé-initiatief ter bescherming van deze bedreigde dierensoort. Eigenlijk is de wolf niet eigen aan deze streken, maar de weinige exemplaren die hier verzeild geraakten, werden door de mens vakkundig geëlimineerd om schade aan vee te beperken. Indrukwekkende beesten !
Morgen verhuizen we richting Oudtshoorn, het Mekka van de struisvogel ...
Alvorens we onze neus opnieuw richting zeegat richten, krijgen van onze Hollandse gastvrouw een prachtig ontbijt voorgeschoteld : een schilderijtje van een bord, met een variatie van fruit, vlees- en kaassoorten (en voor onze mamsels : een eitje), verschillende toastsoorten, warme donkerbruine boterhammen, warme blueberry muffins, warme scones .... jongens, wat kan dat smaken.Ik vrees dat de weegschaal de eerste dagen na thuiskomst niet zal bovengehaald worden.
