Pura vida!

Onze allerlaatste uurtjes in Costa Rica lopen.De Afgelopen dagen echt nog uitgebreid genoten.Elke dag zon van 7u ’s morgens tot 5u ‘savonds (bijna elke dag trouwens de drie weken weken dat  we hier waren.Enkel 1 nacht regen gehad  in Tortuguero),hele vriendelijke ontspannen sfeer in Tamarindo en toch nog echt rustig.Alle locals die we erover aanspraken,over die afwezigheid van toeristen, kloegen steen en been dat het nog nooit zo kalm was geweest in deze periode.Voor ons kwam het goed uit,want we waren overal extra graag gezien en op het strand was plek in overvloed,zelfs als het water op z’n hoogste stond.We kenden na een kleine 3 dagen al wat mensen hier omdat je altijd dezelfde mensen op dezelfde plaatsen tegen kwam.

Onze dagen werden gevuld met ’s morgens naar het strand vertrekken (meestal met de taxi omdat we een hotelletje boekten een beetje van het centrum),daar wat naar de mensen gapen en vooral zoveel mogelijk moeite doen om uit de zon te blijven,want die brandde je gewoon kapot.Ondanks al die moeite om niet bruin te worden hebben we toch alletwee een ferm veeg gehad.

De strandjutters die rond kwamen  waren echt fijne mensen.Ze waren meestal van Nicaragua en leurden,elke dag opnieuw ,in de bloedhete zon,rond met zelfgemaakte ceramieken potten,sieraden felgekleurde,stenen vogeltjes of met vanalles om te eten.Elke dag opnieuw en sommige dagen zonder ook maar 1 ding te verkopen en toch altijd met nieuw enthousiasme,niet te begrijpen.We kochten een paar dingen  bij Carlos,een zotte vrolijke kerel  van 28,ook van Nicaragua,hij had al 3 zoontjes bij 2 verschillende vrouwen en hij wilde nog graag een dochtertje nu.Hij leek altijd goedgezind en vrolijk,ook al waren er dagen waarop hij niks maar dan ook niks verkocht…Straf!En toch was deze manier van (over)leven beter danzijn leven  in Nicaragua vertelde hij.Een van zijn 4 broers en 3 zussen deden hetzelfde ‘werk’ op hetzelfde strand.Carlos… %%%foto1%%%

Gisteren en eergisteren probeerde ik op mijn eigen 2 keer een uurtje te surfen (golfsurfen,zonder zeil).Echt wel indrukwekkende golven daar in Tamarindo.2 tot 3 meter,niet de Beringzee,maar toch,ik had het nog nooit meegemaakt bij zo’n zalig weer.Bovendien waren ze als je er in lag met je surfplank nog eens zo grellig precies.Serieuze patatten gekregen,amai!Vooral gisteren verschillende liters zeewater binnen gekregen en een paar keer ferm dooreengeschud geweest door met plank en al opgeslokt te worden door een golf.Ik kreeg een paar tips van andere,ervaren surfers en slaagde er zo toch in om een paar keer een golf te pakken een een stuk recht te staan.De 2^e dag ging nochtans slechter dan de eerste dag,gewoon stikkapot,van mijn conditie schiet blijkbaar weinig over en ik had bovendien overal spierpijn van de dag ervoor.Quadriceps,borst-en buikspieren (van het peddelen),verbrande knieen van 100 keer terug op de plank te klefferen en een pijnlijke kin van er constant mee op de plank te steunen.Maar toch had ik het graag nog wat langer geoefend in deze omstandigheden.

Gisteren waren we eigenlijk van plan om al rond 14u te vertrekken vanuit Tamarindo richting San Jose,zodat we goed op tijd hier waren,een hotelletje konden regelen buiten het centrum en nog een avondje met de taxi naar het centrum konden gaan.We lagen echter zo goed in Tamarindo dat we ons plan veranderden,nog zo lang mogelijk genoten van de zon en de zee en pas om half zes vertrokken voor wat,volgens onze (klote)GPS, een rit van 100km en 3u30 bollen zou moeten geweest zijn.De combinatie op zich,100km en toch 3u30 rijden,leek me al heel verdacht.We hadden vooraf  wel bij een paar mensen geinformeerd ver de duur van de rit en de meningen verschilden van 3u rijden tot 5u rijden,van aantal kilometers werd niks gezegd.We reden het centrum van Tamarindo uit en de eerste pijl die we zagen staan zei ‘San Jose 254 km’.WTF??

Het werd nog een hele lange en vermoeiende rit.De,op het eerste zicht op de kaart,verhoopte autostrade bleek een pikdonkere drukke kronkelbaan met slechts 2 rijvakken.Den huittere kan nogal moeilijk rustig het verkeer volgen (was nu ook gewoon niet te doen,want den ene reed 30 per uur,den andere 120 en sommige vrachtwagens kropen tegen 10 per uur de bergen op,dus je kon niet anders dan constant inhalen waar het enigszins kon) dus het was echt vermoeiend,ook voor mij als passagier,want je zit constant mee te volgen,te remmen en uit te wijken.De costaricanen zijn echte zotten op de baan,niet te doen.Voorbijsteken in bochten,rechts voorbijsteken,lichten negeren,noem maar op.Als ik het goed voorheb was er hier tot over een aantal jaren bovendien nog geen wet die alcohol en rijden verbood,dus ik wil echt niet weten hoe het er toen aantoe ging hier.

We reden uiteindelijk 4 uur en half en stonden plots al op de luchthaven omdat we onderweg al een hele tijd niks van hotels of cabinas waren tegen gekomen.We volgden de pijlen richting ‘Holiday Inn Hotel’ vlakbij de luchthaven,we gingen er even binnen…en weer buiten.147 dollar per nacht,halloow!Dan nog zeker drie kwartier rond gereden hier in de buurt op zoek naar een klein hotelletje.3 weken overal,tot op de meest afgelegen plaatsen een overvloed aan slaapmogelijkheden en nu plots,vlak bij de luchthaven en de stad niks meer.De GPS was weer geen hulp en het verkeer bovendien super hectisch.Uiteindelijk Rond 11u-half 12 toch iets gevonden op een paar kilometer van de luchthaven,dit keer voor 38 dollar,dat trok er al meer op.Douche genomen en bed in.Wel slecht geslapen want de kamer ligt aan de drukke straatkant en bovendien staat er hier 3meter onder ons op ’t straat ene al van half 6 deze morgen zo hard as m kan ‘Lottery,Costa Rica’ te roepen,zone pipo mee van die kraslotjes ofzo…

Sewes de huurauto nog veilig op de luchthaven krijgen en hopen dat we niks moeten bij betalen,want er zijn een paar prulletjes aan de plastieken bescherming langs de onderkant,waarschijnlijk door opvliegende stenen,niks ernstigs,maar het kan genoeg zijn om moeilijk te doen.We zien wel.

Zo zit onze trip er sewes op en kan ik mijn rapport voor Costa Rica opmaken.De tico’s zijn hele vriendelijke mensen,maar spreken meestal enkel spaans,ze zijn proper,alles altijd opgekuist,nergens afval.Ik voelde me hier ook vrij veilig,de politie is constant overal aanwezig,de variatie aan natuur,landschappen en klimaatzones op zo’n kleine oppervlakte is moeilijk te overtreffen volgens mij.De overvloed aan dieren zit er ongetwijfeld wel,maar komt zich niet zomaar tonen aan 2 ‘gehaaste reizigers’ zoals wij,dat was wel een beetje spijtig.Om echt de dieren te gaan opzoeken moet je meer tijd spenderen op meer afgelegen plekken in de national parcs denk ik en dan zou je echt meer dan 3 weken moeten hebben.Pas op,we hebben vanalle beesten gezien,maar we waren op dat gebied toch alletwee met wat hogere verwachtingen gekomen.De stranden zijn prachtig,het was hier super aangenaam,rustig wat toeristen betreft en ook veel goedkoper dan gevreesd (denk dat we gemiddeld 15 euro per man per nacht betaalden met ontbijt in).Het eten is zeker niet speciaal lekker hier,veel van hetzelfde (bonen en rijst),maar wel voedzaam en voor ons zeker geen reden om er niet meer terug te komen.Alles samen zou ik Costa Rica een 9 op 10 geven als vakantieland.A ja de keuze voor een huurauto was voor ons wel de goede,het geeft je veel vrijheid natuurlijk,maar met het openbaar vervoer geraak je volgens mij ook wel overal.Of dat dan veiliger is,dat durf ik niet te zeggen.
Zitten nu op de luchthaven,auto binnen brengen bleek geen probleem,we reden er uiteindelijk 2000 kilometer mee rond door dit mooie land.Met het toevoegen van de foto's op de blog is weer wat mis gegaan denk ik,maar dat probeer ik morgen nog op te lossen als ik thuis ben.

27-01-2013 om 00:00 geschreven door RieX  

Gisteren rustig opgestaan,ontbeten in het hotel en een beetje aan het zwembad gelegen  .Canas,superheet,superdroog en superwinderig.Voor de rest,geen bal te beleven.Rond een uur of 10 reden we door naar Miravalles,een vulkaansite bekend om zijn ‘hornillas’ (oventjes).Dat zijn stoomgaten en borrelelende en sissende modderpoelen die de ondergrondse vukanische activiteit op een spectaculaire manier aantonen.

Toen we dachten dat we er waren stopten we aan een hele mooie lodge op een prachtig domein.Toen bleek dat dit nog niet de plaats was waar we moesten zijn besloten we om er iets te eten en even rond te wandelen op het domein.Er waren thermische baden,verwarmd door de actieve vulkaan op de achtergrond.Er zijn in Costa Rica,toch een klein land, 7 actieve en minstens 60 ‘slapende’ of uitgedoofde vulkanen.

Na het eten  reden we een paar kilometer door naar de plaats waar we echt moesten zijn  en het was echt de moeite.Rokende en naar zwavel stinkende gaten en modderpoelen,een andere planeet precies,echt indrukwekkend,spijtig dat de foto's niet echt weergeven wat er te beleven viel.

Rond de middag reden we door van in Miravallas richting de westkust.We kozen Tamarindo als bestemming omdat dat volgens de reisgids het levendigste kustplaatsje van Costa Rica was aan de grote oceaan.We hadden in onze 2 weken en half nog niet zo veel volk gezien en dus dachten we dat het geen slecht plan was om onze reis daar rustig af te sluiten op een mooi strand.Bovendien is het momenteel de periode dat de lederschildpad eiren komt leggen op een beschermd strand vlakbij Tamarindo en zo konden we dat dus ook nog proberen mee te pakken.

De rit viel prima mee en om half 4 zaten we al op het strand met een frisse pint in de hand.Ze was wel wat duurder dan dat we gewend waren,maar ze smaakte zeker niet minder goed,integendeel.Tamarindo is een gezellig  badplaatsje,maar zeker niet de drukke toeristische trekpleister die we verwacht hadden.Maar het is prima zo,de mensen zijn vriendelijk (alle Tico’s die we zijn tegen gekomen trouwens),de stranden prachtig en het eten lekker vergeleken met de andere plaatsen waar we aten.Gisteren nog van de zonsondergang genoten en weer op tijd bed in voor de verandering.

Vandaag extra laat opgestaan (half 10) en naar het strand,2km verder, gewandeld .Bloedheet is het hier,ongelofelijk.Onderweg gestopt,ontbeten en iets gedronken.Voor de rest van de dag gewoon den toerist uitgehangen,strand,rond slenteren,pintje drinken,zalig!

Morgen nog wat van hetzelfde waarschijnlijk en dan hopellijk ook nog naar de schildpadden gaan zien.

Hasta Luego!  

25-01-2013 om 04:57 geschreven door RieX  

Okay,we’re back!

Eergisteren dus om 10u vertrokken in Tortuguero.Ik was al een hele tijd wakker en was wat op de computer aan’t prullen geweest op ’t terras van ’t hotelletje en nadien een wandeling gaan maken op het strand toen el Huittere ook wakker was,mij kwam opzoeken op het strand en me vertelde dat hij ‘door de lavabo was gezakt’.Bij het al leunend op de lavabo tandenpoetsen was de lavabo van de muur gebroken,de leidingen gebroken en de kamer ‘een beetje onder water gelopen’ zei hij.

We wandelden nog wat over het strand,namen nog een paar fototjes en gingen dan pas terug langs de kamer om onze spullen op te halen zodat we om 10 u zeker op de pier waren om de boot terug te nemen.Den huittere vroeg zich af of hij al dan niet iets zou zeggen tegen de hoteluitbater over het lavaboprobleem.Ik zei, ‘laat eens zien wat er aan de hand is’ en toen hij de deur van de kamer open deed stroomde het water ons tegemoet.Hij dacht dat hij de watertoevoer had afgesloten,maar niet dus,er stond ne centimeter of 2-3 water in de hele kamer en de pompbak lag volledig van de muur op de grond.Het was half tien en om tien uur hadden we onze boot terug.De eigenaar van het hotelletje kwam kijken in de kamer en zei vrij lakoniek ‘olala we need a canoe in this room!’.No problemo zei hij,we betaalden 5 dollar per man voor het ontbijt en trapten het zonder problemen af,toffe gast!

De boottocht terug viel ook goed mee,we hadden effe motorpech,maar dat werd snel verholpen,stopten nog voor een paar schildpadden en een kaaiman,we troffen onze jeep ongeschonden terug aan in Moin en reden richting Volkan Poas,our next goal…

De Irazu was ons nochtans wat tegengevallen,maar de Poas lag op onze route en leek ons ‘iets actiever’.We reden tot op een tiental kilometer van de top,stopten bij een mooie lodge,maar die was volzet tenzij de mastersuite van 220 dollar per nacht,maar dat zagen we dan toch niet zitten.De volgende lodge was ook volzet,maar ze wilden ons toch verder helpen en begeleidden ons naar een andere zaak die ook door hen werd uitgebaat.Eerst vroegen ze 50 dollar per man per nacht en toen we vroegen voor een betere prijs was het ineens maar 20 dollar voor ons 2 voor een nacht.De kerel reed ons voor met zijn auto naar een oude schuur,deed de deur open en we hadden een hele living,4 slaapkamers,een keuken en al wat we wilden.Maar de wind schoot er langs alle kanten binnen,niet te doen.We kozen voor een klein slaapkamertje met 2 eenpersoonsbedjes en ik koos het juiste bed,want dat van den huittere had ne lattenbodem met slechts 4 latten,we moesten ze een beetje correct plaatsen zodat hij in een toch ietwat fatsoenlijke houding kon liggen.Alsof dat wat uitmaakte,want hij sliep (en snurkte) weer als een roos.Ikke integendeel,ik werd wakker van de tocht,de koude en het gesnurk,pakte mijn lakens en ging in een ander kamertje liggen dat ‘los was’.Daar leed ik ook kou,maar sliep toch iets beter.

’s Anderendaags dus naar de Poas en dat was de moeite,een perfect zicht,een, indrukwekkende,rokende krater en onze verwachtingen dus ingelost.

Na de poas reden we verder in de richting van de Arenal vulkaan.We reden tot in La Fortuna,de uitvalsbasis voor alle activiteiten in de buurt van de Arenal,stopten op goed geluk aan een hotelletje en boekten een prima kametje voor 1 nacht.Onderweg van de Poas richting Arenal staken we wel 10 rivieren over,geen wonder dat dat land hier zo groen is,het wordt overal volop gevoed door water dat overal stroomt.Op onze nieuwe locatie aangekomen,legde den Huittere zich weer effe horizontaal en viel direct in’t slaap.Ik deed ook moeite,maar weer tevergeefs.Ik stond op en dacht ene te gaan drinken aan de inkom van het resort.Ik trok de deur van de kamer achter mij dicht en stapte op mij blote voeten,zonder de sleutel van de kamer mee te nemen,tot aan de inkom.Bleek dat ze geen drankvergunning hadden en de dichtstbijzijnde supermarkt 500m veder was.Aangezien ik onze schone slaper niet nodeloos wilde wakker maken stapte ik maar op mij blote voeten naar de supermarkt en terug met als gevolg 2 knoerten van bleinen op mijn hielen.Maar goed,ik had mijn frisse pint. ;-)

Aan ons kamertje waren de kolibri’s weer volop in actie,echt leuk om te zien!Bovendien hadden we van aan het zwembad een indrukwekkend zicht op de in dreigende wolken gehulde Arenal,echt de moeite!

In La fortuna konden we bovendien eindelijk nog eens echt lekker eten ’s avonds en dat deed deugd.Na het eten (19u) was er verder weer niks te beleven,zelfs niet in een super toeristische plaats als La Fortuna en dus lagen we weer om een uur of 8 in ons bed.

Vandaag reden we dan verder tot aan het Arenal National Parc en maakten er een wandeling.We kozen voor the ‘Tucan Trail’ en dat bleek een voltreffer.We zagen inderdaad een toekan (prachtige vogel!) en een tijdje nadien stak er bovendien  plots op een meter of 10-15 voor ons een ‘grote zwarte kat’ het wandelpad over.Echt een indrukwekkend beest.We bleven verstomd staan,slopen dichterbij,maar zagen niks meer,hij verdween even snel als hij gekomen was,maar we waren alletwee onder de indruk.Na de wandeling vroegen we aan de parkwachter wat voor beest het kon geweest zijn en hij vertelde ons dat het hoogstwaarschijnlijk een ‘costarican lion’ was,een van de meest bedreigde diersoorten in de streek,een soort van jaguar en iets dat hij zelf nog maar 1 keer in z’n leven had gezien.’You’ve just won the lottery’ zei hij.

Na de wandeling reden we nog tot in een ‘vlinderboerderij’.Het deed me denken aan mij eigen oude hobby,het kweken van wandelende takken.De uitbaters kweekten vlinders,van het eitje,over de rups tot de vlinder.Ik nam foto’s van de vrouw die cocons van de rupsen vast kleefde aan een koordje om ze rustig te laten ‘ontpoppen’ tot prachtige vlinders.Toen we er arriveerden was er toevallig net een mooi felblauw vogeltje te pletter gevlogen tegen een van de grote ramen van het gebouw.De eigenaars vertelden ons dat dat regelmatig gebeurde en dat ze de beestjes dan een tijdje in een soort van recoveryroom zetten tot ze wat bekomen waren en weer konden worden vrij gelaten.

Nadat we onze toer hadden gedaan in het park bleek er ondertussen ook nog een kolibri  tegen de ruit te zijn gevlogen.Die was ook effe het noorden kwijt en zat dus ook in het kooitje bij het andere vogeltje.De vrouw nam hem er uit, den huittere pakte hem over in zijn hand en liet hem vrij,een speciaal moment en een unieke kans om zo’n speciaal beestje eens van heel dichtbij te kunnen bekijken…

Toen we terug vertrokken bleek onze naftmeter weer op 0 te staan en moesten we dus eerst terug naar La Fortuna om te tanken.Bak vol,maag vol en weer verder.We reden rond het Arenalmeer,een hele trip zo bleek,en strandden nu in Canas,een heel winderig,droog,heet cowboydorpje.Net iets gegeten en gedronken en het plan is nu om morgen van hieruit naar Volcan Miralles te rijden waar hete dampen en fumarolen uit de grond komen nabij een actieve vulkaan.Daarna rijden we normaal naar het strand en gaan er effe bij liggen,want het is nodig.Prachtig,maar vermoeiend deze reis…

Buenos noches…

Ondertussen is het al ‘morgen’ omdat ik gisteren niet op internet geraakte op de kamer…

23-01-2013 om 17:15 geschreven door RieX