|
Het was even over half acht,
ik keek naar de mooie nevelstrepen waarvan Saskia altijd zei dat het goed weer
zou worden. Ik maakte wat lostrappelenden bewegingen en huppelde terug naar de
auto. Het duurde lang voordat ze terug kwam, waarschijnlijk was ze zich op aan
het tutten. Even dacht ik dat ze haar geld vergeten was, maar dat kon niet want
ze had haar handtasje getoond. Ik keek naar de foto en zag dat het al wat
veranderd was. Sommige autos en mensen stonden er niet meer of waren op een
andere plaats. Ze was nu al bijna een kwartier weg, zou ik naar binnen gaan om
ze te halen? Het zou onpassend zijn als ik kwam wanneer ze een cadeautje voor
me uit aan het zoeken is. Ik wachtte nog even en ging dan toch naar het
station. Ik ging naar binnen, keek bij
de servicewinkel, bij de drankenautomaten, bij de toiletten. Ze was er niet. Ik
ging naar buiten, keek bij de kleine parking achter de winkel. Ook niet. Ik ging
terug naar de auto. Ik snapte er niets meer van. Ik voelde me alleen, alsof het
uit was. Het was acht uur, ik begon haar naam rond te roepen en ging nog eens
binnen. Was ze in een wagen gesleurd? Verkracht? Ik nam een oude foto van haar
en vroeg binnen of iemand haar gezien had. Alleen de kassiere en de kassiere
konden me helpen. We belden de politie op maar ze konden me niet helpen want ze
was nog niet lang genoeg verdwenen. Ik belde het hotel op en zij dat Saskia misschien
alleen komt. Ik vroeg de pompbedienden of ze haar gezien hadden maar ze konden
me ook niet helpen. Ze was al meer dan een uur weg. Er was maar een
mogelijkheid. Ze was ontvoerd. De chef van het benzinestation belde de politie
en ik moest de volgende dag bellen. Ik voelde de angst van de eenzaamheid van het
gouden ei.
28-07-1975, 00:00
Geschreven door Rex Hofman 
|
