26-03-2007 om 11:09 geschreven door Renaat  

Vertrekpunt: Kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Stilte aan het Geheul.

Een vriendelijk vroeg lentezonnetje begroette ons aan de parking bij de Kapel. Met ons zessen begonnen we met volle moed aan onze natuurwandeling, die we aanvankelijk hadden gepland via de verkorting ervan (7,5 km), maar overmoedig als we waren en door de gezelligheid en het mooie weer, besloten we tijdens het wandelen om toch maar het hele traject te doen.

Met de kapel aan onze linkerzijde vertrokken we zuidwaarts over de betonbaan van het Geheul. Na ongeveer 500m gingen we schuin links verder over een verharde weg. De veldweg links bracht ons naar een heel mooi natuurgebied, wat we in deze streek helemaal niet hadden verwacht. Het Hoogmoer is dan ook een verblijf- en rustplaats van vele vogels en dieren. Via een zeer smal poortje bereikten we dit droog heidegebied en vonden er heel mooie plekjes. Via opnieuw een smalle doorgang wandelden we verder een schuine dreef links in die ons tot aan een karspoor bracht. Aan het einde ervan draaiden we links een brede zandweg op, de Bremstraat. Ook hier hoorden we de vogels vrolijk zingen. We staken de Steenweg op Weelde voorzichtig over en wandelden de Zondereigense Dijk op, balancerend op de grens tussen Merksplas en Turnhout. Links zagen we de bomen van Het Moer, een zeer moerasrijk natuurgebied. We zagen er buizerds rondvliegen en een enkele torenvalk “bidden”. We staken het bruggetje van de vrij brede en proper uitziende Nonnenloop over en draaiden meteen linksaf. De zandweg werd een asfaltbaan en later een klinkerweg, het Bergsken genoemd. Links zagen we de volledig met groen begroeide romp van de voormalige Moermolen. Deze molen had een dubbele functie, het droogleggen van Het Moer en graan malen.

Op het einde van het Bergsken gingen we rechtsaf het Lipseinde op. We zagen mooie vrij nieuwe gebouwen die ons aan een woonerf deden denken, maar die een woongemeenschap van geestelijk gestoorde volwassenen herbergt. Verder gaand zagen we recht voor ons een hoeve opduiken, de voormalige Kruidenhoeve. We draaiden de Oude Baan op. Hier reed vroeger de postkoets van s’ Hertogenbosch naar Antwerpen. We staken de Strikkeweg over en bleven de Oude Baan volgen tot aan de Kromvenweg, die we links insloegen. Hier doorkruisten we opnieuw een mooi bos, het “Graafsbos” genoemd. Bijna op het einde passeerden we de mooi gerestaureerde Kromvenshoeve, waarvan reeds sprake was in 1528. We komen aan een hoofdweg die we heel even moesten volgen om meteen links een wandelpad in te slaan dat ons naar het Lipseinde bracht. Eventjes moesten we rechts en enkele tientallen meter verder linksaf. Aan de Verbindingsstraat gekomen draaiden we rechts en moesten de drukke verkeersweg naar Weelde oversteken. Via de zuidelijkste dreef van het Zwart Goor kwamen we terug uit op de Kapel van het Geheul.

11-03-2007 om 00:00 geschreven door Renaat  

Zondag 4 maart 2007

Eindelijk nog is een droge dag. Het kriebelde al langer en doordat de weersvoorspellingen gunstig waren besloten we nog is onze beentjes te strekken voor een wandeling van 7,5 km in Rijkevorsel.

Het Peer Van Aertpad heeft zijn naam te danken aan de gelijknamige soldaat van Napoleon die in Achtel (gehucht van Rijkevorsel) geboren werd op 22 juni 1786. Peer heeft verschillende veldslagen meegemaakt o.a. in Danzig en de Russische veldtocht. Het was dan ook niet verwonderlijk dat men dikwijls zijn spoor bijster was en men zelfs dacht dat Peer eervol gesneuveld was. Verschillende zielenmissen werden voor hem opgedragen. Tot Peer in het voorjaar van 1814 terug thuis kwam. Hij is nadien nog acht jaar schepen geweest in Rijkevorsel.

Even kijken op het wandelbord. Ludo kwam met de motor. Enkele kiekjes langs de wandeling

We kozen deze wandeling omdat ze over grotendeels verharde wegen gaat en we niet het risico wilden lopen om een eind in de modder te wandelen. Maar het zou geen echt goede wandeling geweest zijn als er geen modder aan te pas kwam. Inderdaad, het enige onverharde stukje was voor een groot deel slijkachtig en kapot gereden door de landbouwtractoren. Maar dat kon onze pret niet bederven, temeer daar er ons kort daarna een verrassing wachtte: de spiegeltent van Gust Klessens in de Klaterstraat, die bovendien nog afgeladen vol zat met ietwat oudere generatie die er nostalgische herinneringen ophaalden over hun “jeugdjaren”. Gust Klessens begon op 70-jarige leeftijd te bouwen aan een nieuwe spiegeltent. Zeven jaar lang heeft hij samen met zijn echtgenote gewerkt aan hun levenswerk. Vele jaren stond de “Spiegeltent” met een beroemd “Decap-orgel” zomaar opgebouwd in hun achtertuin. Nu hebben ze de tent in een loods neergezet en kan er iedereen, van jong tot oud, dansen, drinken en plezier maken op donderdag en zondag van 13u tot 18.30u.

We starten onze wandeling aan de kapel van Achtel en gaan meteen schuin links de Gildenweg in. Op het einde van de straat draaien we opnieuw links en passeren het geboortehuis van Peer Van Aert. Iets verder aan de linkerkant zien we “De Schalmei”, een kampeerplaats voor jeugdgroepen. We vervolgen onze weg en draaien links een dreef in, omzoomd met witte berken. Op het einde ervan steken we de hoofdweg over en draaien de Houtelweg in. We zien hier een groot modern fruitverwerkend bedrijf. Hier was een eeuw geleden een grote beerput waar men het mest van de stad Antwerpen in opsloeg. Menig stukje Rijkevorselse grond werd er vruchtbaar mee gemaakt. Juist voorbij het bedrijf draaien we links de Heesbeekweg in. Hier stond ooit de “tiendenschuur” van de Antwerpse St.-Michielsabdij. We wandelen verder en komen aan een veldkapelletje waar de rustbank ons een aangename verpozing bezorgde. We vervolgen de weg en draaien een eindje verder links in. Ne een stukje asfalt volgt een zandweg (die nu was veranderd in een modderweg) die ons uiteindelijk op de Kruisboogweg brengt. We steken opnieuw de hoofdweg over en wnadelen rechtdoor de Klaterstraat in. Hier kwamen we aan een drankstop en wat voor één! Een heuse mooie spiegeltent met bijhorend orgel en de nodige ambiance! Na een paar drankjes genuttigd te hebben, lekker te hebben meegezongen en zelfs meegedanst, gingen we terug op stap en passeren we nog enige kleiputten, nu visvijvers. Aan de Nering draaien we linksaf Tussen de weilanden door dalen we geleidelijk af naar de vallei van de Kleine Mark. Het meanderend beekje is hier al anderhalve meter diep in het landschap ingesneden. We blijven de weg volgen en komen terug aan de kapel van Achtel, die er nog staat zoals in de tijd van Peer Van Aert.

05-03-2007 om 14:00 geschreven door Renaat