Ons knus familiehotelletje in Wallendorf, net over de Luxemburgse grens in Duitsland gelegen,torende hoog boven het dorp uit. Samen met de kronkelende rivier de Our ontvouwde zich een prachtig panorama.
Het hotel was netjes, voldoende keuze van ontbijt en het avondeten was heel lekker. We vonden dat we het echt hadden getroffen! En de weergoden waren ons ook bijzonder gunstig. Geen spatje regen, maar meestal volop zon!
Eén domper op de midweekvreugde was dat één van onze wandelvrienden, Robert, al tijdens onze eerste wandeling op maandag pijn kreeg in zijn kuit, die hem noodzaakte om niet meer veel te wandelen. Spijtig genoeg is die pijn, ook na een doktersbezoek, steeds gebleven, zodat we meestal met 3 op stap gingen. We werden door Robert gedropt en hij zette zich dan op een andere parkeerplaats, zodat we via mooie wandelingen opnieuw aan de auto kwamen.
Maandag Wallendorf-Ammeldingen 8 km Aankomst in het hotel. Na vlug alles te hebben uitgepakt trokken we meteen onze wandelschoenen aan om de omgeving te verkennen. Met de daar aangekochte wandelkaart vonden we snel een wandeling die ons van Wallendorf naar Ammeldingen bracht. We volgden een tijdje de Our. Een grote kudde schapen verwelkomde ons in Ammeldingen. Daar verlieten we de Our en gingen via een kapelletje richting Wallendorf. Door bossen en weiden, met soms prachtige vergezichten, moesten we enkele kilometers voor WallendorfRobert achter laten omdat hij teveel pijn had in zijn been. Terug aan het hotel zijn we hem natuurlijk gaan ophalen.
Dinsdag Totaal 7,5 km
Wandeling door het Müllertal. Daarna naar en door de Schiessentümpel gewandeld. De Echternacher See hebben we helemaal rond gewandeld. Via Ernzen naar Felsenweiher en daarna via Ferschweiler naar het mooi gerestaureerde kasteel van Weilerbach. Via Bollendorf terug naar het hotel.
Müllertal
Müllertal
Echternacher See
Felsenweiher
Kasteel Weilerbach
Woensdag 8,5 km
Omdat Robert terug naar de dokter moest, deden wij een dorpswandeling in en rond Wallendorf. Daarna bracht onze taxi ons via Echternacherbrück naar Ernzen, waar we door de Teufelsschlucht wandelden. Daarna klommen we naar de ruïne van Prümerburg. De waterval van Irrel was heel speciaal. In Bollendorf zagen we nog een rad draaien van een watermolen, doch de molen zelf was niet meer werkzaam.
Teufelsschlucht
Panorama vanaf wandeling Teufelsschlucht
Prümerburg
Watervallen Irrel
Donderdag 9 km
Via de Werschrummschlüff wandelden we over de rotsen en tussen de kloven (Felsenlabyrint) naar Berdorf. We passeerden enkele "Felsen" met klinkende namen zoals LEnfer (Hölle) en de Räuberhölle. Via Berdorfwandelden we naar Perekop. We passeerden de Freilichtbühne, een soort amfitheater in de rotsen. De wandelweg ging verder door het mooie Aesbachtal. Bijna aan Perekop zagen we een uitstekende rots Tour Malakoff, die een bijzondere vorm had. Perekop leek ons niet uitdagend genoeg om te beklimmen, daar het uitzicht boven niet verder ging dan de boomkruinen.
Via de Werschrummschlüff naar Berdorf, over rotsen, tussen spleten. Steeds klimmen en dalen!
Na een vermoeiende, doch heel aangename wandeling, even bekomen in Berdorf
Vanaf Berdorf naar de Perekop wandelen door het Aesbachtal
Aan het mooie liedje kwam een zonnig einde!
Wallendorf in de ochtendnevel, de dag van ons vertrek
Vrijdag 1 km
Spijtig genoeg was er een eind gekomen aan onze wandelvakantie. Via landelijke wegen bereikten we Ouren, waar we een klein wandelingetje langsheen de rivier maakten. Uiteindelijk terug de autostrade op en recht naar huis.
Ouren, waar de pannenkoeken met siroop lekker smaakten!
Voor het eerst dit jaar beklommen we ons stalen ros om een voorzichtige korte fietstocht te maken. Het weer was goed, af en toe een vriendelijk zonnetje en de landschappen onderweg waren prachtig. Deze grensoverschrijdende route biedt veel variatie. De Kalmthoutse heide met prachtige vergezichten en duinen. De orthodox-joodse begraafplaats waar ook veel Antwerpse joden hun rustplaats hebben gevonden, Het natuurpark de Brabantse Wal. Kleine dorpjes, zoals Huybergen. We zagen op onze route zelfs een paar mini-kangoeroes, waarvan eentje nog een nakomeling in zijn buideltje verborgen had!
Deze grensoverschrijdende route kronkelt zich rond en door het natuurgebied Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide. De talrijke natuurgebieden langs beide zijden van de
Belgisch-Nederlandse grens maken van de Grensparkroute een prachtige,
groene rit. Je kijkt naar de natuur én je leert er meer over in
Natuureducatief Centrum 'De Vroente' of in het Bijenteeltmuseum. Nog op
het traject: het gezellige Heidestatieplein waar de sfeer van Suske en
Wiske hangt, enkele joodse begraafplaatsen en diverse grote
landgoederen.
Aan het orthodox-joodse kerkhof in Nederands Putte
Goedgeluimd op weg. Een oude grenspaal herinnert er ons aon aan dat we op Nederlands grondgebied zijn. Rechts onder de mini-kangoeroes die ook van het mooie weer wilden genieten!
Enkele mooie zichtjes op de Kalmthoutse Heide
Even rusten. In Huybergen was er kermis en fietskoers Na de mooie tocht, fietsen inladen en ergens de innerlijke mens gaan versterken!
Vertrekpunt: Kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Stilte aan het
Geheul.
Een vriendelijk vroeg lentezonnetje begroette ons aan de
parking bij de Kapel. Met ons zessen begonnen we met volle moed aan onze natuurwandeling,
die we aanvankelijk hadden gepland via de verkorting ervan (7,5 km), maar
overmoedig als we waren en door de gezelligheid en het mooie weer, besloten we tijdens
het wandelen om toch maar het hele traject te doen.
Met de kapel aan onze linkerzijde vertrokken we zuidwaarts
over de betonbaan van het Geheul. Na ongeveer 500m gingen we schuin links
verder over een verharde weg. De veldweg links bracht ons naar een heel mooi
natuurgebied, wat we in deze streek helemaal niet hadden verwacht. Het Hoogmoer
is dan ook een verblijf- en rustplaats van vele vogels en dieren. Via een zeer
smal poortje bereikten we dit droog heidegebied en vonden er heel mooie
plekjes. Via opnieuw een smalle doorgang wandelden we verder een schuine dreef
links in die ons tot aan een karspoor bracht. Aan het einde ervan draaiden we
links een brede zandweg op, de Bremstraat. Ook hier hoorden we de vogels
vrolijk zingen. We staken de Steenweg op Weelde voorzichtig over en wandelden
de Zondereigense Dijk op, balancerend op de grens tussen Merksplas en Turnhout.
Links zagen we de bomen van Het Moer, een zeer moerasrijk natuurgebied. We
zagen er buizerds rondvliegen en een enkele torenvalk bidden. We staken het
bruggetje van de vrij brede en proper uitziende Nonnenloop over en draaiden
meteen linksaf. De zandweg werd een asfaltbaan en later een klinkerweg, het
Bergsken genoemd. Links zagen we de volledig met groen begroeide romp van de
voormalige Moermolen. Deze molen had een dubbele functie, het droogleggen van
Het Moer en graan malen.
Op het einde van het Bergsken gingen we rechtsaf het
Lipseinde op. We zagen mooie vrij nieuwe gebouwen die ons aan een woonerf deden
denken, maar die een woongemeenschap van geestelijk gestoorde volwassenen
herbergt. Verder gaand zagen we recht voor ons een hoeve opduiken, de
voormalige Kruidenhoeve. We draaiden de Oude Baan op. Hier reed vroeger de
postkoets van s Hertogenbosch naar Antwerpen. We staken de Strikkeweg over en
bleven de Oude Baan volgen tot aan de Kromvenweg, die we links insloegen. Hier
doorkruisten we opnieuw een mooi bos, het Graafsbos genoemd. Bijna op het
einde passeerden we de mooi gerestaureerde Kromvenshoeve, waarvan reeds sprake
was in 1528. We komen aan een hoofdweg die we heel even moesten volgen om
meteen links een wandelpad in te slaan dat ons naar het Lipseinde bracht.
Eventjes moesten we rechts en enkele tientallen meter verder linksaf. Aan de
Verbindingsstraat gekomen draaiden we rechts en moesten de drukke verkeersweg
naar Weelde oversteken. Via de zuidelijkste dreef van het Zwart Goor kwamen we
terug uit op de Kapel van het Geheul.
Eindelijk nog is een droge dag. Het kriebelde al langer en
doordat de weersvoorspellingen gunstig waren besloten we nog is onze beentjes
te strekken voor een wandeling van 7,5 km in Rijkevorsel.
Het Peer Van Aertpad heeft zijn naam te danken aan de
gelijknamige soldaat van Napoleon die in Achtel (gehucht van Rijkevorsel)
geboren werd op 22 juni 1786. Peer heeft verschillende veldslagen meegemaakt
o.a. in Danzig en de Russische veldtocht. Het was dan ook niet verwonderlijk
dat men dikwijls zijn spoor bijster was en men zelfs dacht dat Peer eervol
gesneuveld was. Verschillende zielenmissen werden voor hem opgedragen. Tot Peer
in het voorjaar van 1814 terug thuis kwam. Hij is nadien nog acht jaar schepen
geweest in Rijkevorsel.
Even kijken op het wandelbord. Ludo kwam met de motor. Enkele kiekjes langs de wandeling
We kozen deze wandeling omdat ze over grotendeels verharde
wegen gaat en we niet het risico wilden lopen om een eind in de modder te
wandelen. Maar het zou geen echt goede wandeling geweest zijn als er geen
modder aan te pas kwam. Inderdaad, het enige onverharde stukje was voor een
groot deel slijkachtig en kapot gereden door de landbouwtractoren. Maar dat kon
onze pret niet bederven, temeer daar er ons kort daarna een verrassing wachtte:
de spiegeltent van Gust Klessens in de Klaterstraat, die bovendien nog afgeladen
vol zat met ietwat oudere generatie die er nostalgische herinneringen ophaalden
over hun jeugdjaren. Gust Klessens begon op 70-jarige leeftijd te bouwen aan
een nieuwe spiegeltent. Zeven jaar lang heeft hij samen met zijn echtgenote
gewerkt aan hun levenswerk. Vele jaren stond de Spiegeltent met een beroemd
Decap-orgel zomaar opgebouwd in hun achtertuin. Nu hebben ze de tent in een
loods neergezet en kan er iedereen, van jong tot oud, dansen, drinken en
plezier maken op donderdag en zondag van 13u tot 18.30u.
Wandelbeschrijving: (lichtblauwe borden met witte pijl)
We starten onze wandeling aan de kapel van Achtel en gaan
meteen schuin links de Gildenweg in. Op het einde van de straat draaien we
opnieuw links en passeren het geboortehuis van Peer Van Aert. Iets verder aan
de linkerkant zien we De Schalmei, een kampeerplaats voor jeugdgroepen. We
vervolgen onze weg en draaien links een dreef in, omzoomd met witte berken. Op
het einde ervan steken we de hoofdweg over en draaien de Houtelweg in. We zien
hier een groot modern fruitverwerkend bedrijf. Hier was een eeuw geleden een
grote beerput waar men het mest van de stad Antwerpen in opsloeg. Menig stukje
Rijkevorselse grond werd er vruchtbaar mee gemaakt. Juist voorbij het bedrijf
draaien we links de Heesbeekweg in. Hier stond ooit de tiendenschuur van de
Antwerpse St.-Michielsabdij. We wandelen verder en komen aan een veldkapelletje
waar de rustbank ons een aangename verpozing bezorgde. We vervolgen de weg en
draaien een eindje verder links in. Ne een stukje asfalt volgt een zandweg (die
nu was veranderd in een modderweg) die ons uiteindelijk op de Kruisboogweg
brengt. We steken opnieuw de hoofdweg over en wnadelen rechtdoor de
Klaterstraat in. Hier kwamen we aan een drankstop en wat voor één! Een heuse
mooie spiegeltent met bijhorend orgel en de nodige ambiance! Na een paar
drankjes genuttigd te hebben, lekker te hebben meegezongen en zelfs meegedanst,
gingen we terug op stap en passeren we nog enige kleiputten, nu visvijvers. Aan
de Nering draaien we linksaf Tussen de weilanden door dalen we geleidelijk af
naar de vallei van de Kleine Mark. Het meanderend beekje is hier al anderhalve
meter diep in het landschap ingesneden. We blijven de weg volgen en komenterug
aan de kapel van Achtel, die er nog staat zoals in de tijd van Peer Van Aert.
Even rust... Waar men overal een WC neerpoot...
De toog en het mooie Decap-orgel in de spiegeltent. En we lieten het ons smaken!
Met zijn zessen trokken we de Kalmthoutse Heide in. Om de overvolle parking van De Vroente te vermijden vertrokken we op de zuidelijke parking. Dit gaf eveneens het zeer grote voordeel dat we ongeveer halfweg een gezellige drankstop konden inbouwen.
Vertrek: parking Verbindingsstraat Kalmthout - Afstand 7,2 km. Bewegwijzering: houten palen met logo van een duin
Als je ergens de Kempen in een notendop kunt ontdekken, dan is het op de Kalmthoutse Heide. Maar opgelet, hiermee bedoelen we de Kempen van voor 1700. Een woest zanderig landschap dus, met uitgestrekte heidegronden en landduinen en hier en daar een ven.
De Kalmthoutse Heide maakt deel uit van een aaneengesloten natuurgebied dat zich aan beide zijden ven de Belgisch-Nederlandse grens uitstrekt. In totaal beslaat dit gebied 3750 hectare. In het natuureducatief centrum De Vroente, langs de N111 tussen Putte en Kalmthout, kan je een permanente tentoonstelling bekijken. Die leidt je naar de bijzondere ontstaansgeschiedenis van het natuurgebied en van de planten en dieren die er zich genesteld hebben. In het aanpalende bijenteeltmuseum zoemen de beestjes rond dat het een lieve lust is.
De Duinroute bracht ons langs uitgestrekte
heidevlaktes, waardevolle duinmassieven, natte heide en weilanden. Weidse landschappen, afgewisseld met stukjes bos waar schapen in graasden en niettegenstaande het dagen voordien erg had geregend, ook erg mul zand, wat het wandelen heel wat vermoeiender maakte. Maar al bij al een heel mooie wandeling in een nog vrij ongerept gebied!
Zijn we wel goed? Dan moeten we over de schrikdraad via het trapje, om zo bij de grazende schapen terecht te komen.
Het was een prachtige zonnige dag. De lente leek wel aangebroken te zijn. Na dagen van regen voelden we het opnieuw kriebelen om een wandelingetje te maken.
Vertrek: op de Kruisweg aan de Napoleonshoeve - 9 km - rode pijl
We vertrekken aan het oorlogsmonument en wandelen langs de Molenstraat die ons leidt naar een verdwenen molen in de Molenbergen. Aan de Nieuwmoersesteenweg bereiken we de parochie Sterbos. We steken over langs het zebrapad, volgen het voetpad tot aan het tweede zebrabad en steken terug over in de Molenheide. Een paar honderd meter verder slaan we linksaf. We volgen de zoom van het bos tot we de Mastendreef bereiken, vroeger één van de mooiste dreven van Wuustwezel. We vervolgen onze wandeling door het domein Sterbos. We nemen geen verkorting en slaan in de Mastendreef linksaf, om terecht te komen op het Engels baantje, een oude verbindingsweg met Nederland. Dat baantje liep destijds door vennen en moerassen (nog gedeeltelijk) die aansloten bij het waterlandschap de Maatjes te Kalmthout. Men heeft er mooie vergezichten en er bevinden zich ook grote boerderijen. Van in de middeleeuwen bestond hier een bloeiende turfnijverheid. Een kanalensysteem verbond dit gebied met de internationale turfmarkt in Roosendaal. We slaan rechtsaf de Heistraat in. We gaan hier opnieuw voor het volledige traject en volgen de bewegwijzering over de Steertheuvel links. We passeren twee geklasseerde hoevetjes die tegen de oude verbindingsweg tussen Antwerpen en Breda liggen. We slaan de Kruisweg in en komen zo opnieuw bij onze vertrekplaats aan de Napoleonshoeve. De naam Napoleonshoeve is in de volksmond gegroeid nadat Napoleon, op 6 mei 1810 op huwelijksreis met zijn tweede vrouw, deze afspanning gebruikte als stopplaats. Ze ligt inderdaad aan de oude verbindingsweg tussen Antwerpen en Breda op één dagmars van beide garnizoensteden.
We vonden deze wandeling afwisselend. Weidse landschappen, bospartijen en boerderijen wisselden elkaar af. Het enige minpunt: sommige onverharde wegen waren stukgereden door de tractoren en aangezien het veell geregend had de laatste tijd, was het hier en daar nogal slijkerig. Op één plaats waren we trouwens verplicht om door het water te badderen!
Met volle moed begonnen we aan de wandeling
Enkele zichtjes onderweg. Het arme hondje kon alleen maar met zijn hoofd door de deur! En het water kwam al is tot onze enkels!
Vrijdag 9 februari Het goede weer en wetende dat het weekend regen gaat brengen, deed ons besluiten om met z'n twee dan toch maar een klein wandelingetje van 6 km te maken!
Vertrekpunt: Blakheidestraat in Beerse (zijstraat van de baan Beerse-Rijkevorsel) - zeshoekige rode bordjes met witte pijl.
Bij het startpunt wandelen we heel even de Rijkevorselseweg op richting Beerse. Gauw slaan we rechts bij een grote vijver een bospad in. De waterplas is eigenlijk een volgelopen kleiput, waar nu volop gevist wordt. Door een bos bereiken we het kanaal Dessel-Schoten. Oorspronkelijk werd dit kanaal gegraven om kalkrijk Maaswater vanuit Luik naar de Kempen te voeren. Dat zou de weinig vruchtbare Kempense zandgrond moeten bevloeid hebben. Het uiteindelijke doel, de landbouw in de Kempen een zetje geven, werd niet bereikt. Tijdens het graven echter stootte men op klei, waarvan men gauw bakstenen zou beginnen bakken. Langs het kanaal wandelen we voorbij twee moderne steenfabrieken. Ook in de verte zien we overal schoorstenen boven de bomen uitsteken. Ook zij behoren bij (voormalige) steenbakkerijen. We verlaten de kanaaldijk en volgen opnieuw even de Rijkevorselseweg om hem dan over te steken. Voorbij de laatste huizen bereiken we een mooi natuurgebied. Snippers heide, wat berkjes en andere vegetatie maken het geheel echt Kempens. Aan onze linkerkant zien we een heel groot meer. In werkelijkheid is het echter eveneens een verlaten kleiput Vogels rusten er in groten getale uit en hebben er hun winterverblijfplaats. Prachtig gebied voor de vogelliefhebbers! Langs een mooi bospad wandelen we rond deze grote kleiput terug naar ons vertrekpunt.
Al bij al een heel mooie en vooral rustige wandeling met veel natuur. Een aanrader. Onderweg zagen we dat deze wandeling nog verlengd kan worden naar 10 km.
Lichtaart (34-37-36-23-33-34) 7,2 km Kasterlee Lage Rielen (47-48-50-49-47) 6,3 km Herentals (10-14-16-15-11-10) 6,4 km Radio 2 wandeldag 8 km 2 Kerstwandelingen in Merksplas: ± 18 km Modderwandeling Kallebeekveer ± 6 km Gestelpadwandeling in Berlaar 9,3 km GVA wandeling 21 's Gravenwezel 7,5 km Knooppunten Kasterlee: (73-72-74-75-71-70-69-72-73) 6,6 km GVA wandeling 13 Rijmenam 8 km
Beschrijving: Bij de kerk gaan we rechtsaf, en volgen tussen betonplaten het asfaltpad achter het kerkgebouw. Op het einde van het pad gaan we naar links de geasfalteerde Heringstraat op. Ze leidt ons, 50 meter verder, tot een kruispunt, dat we oversteken om het andere eind van de Heringstraat te volgen, dalend en kronkelend door velden en langs weiden met hier en daar wat landhuizen. Voorbij een vijver links gaan we niet de doodlopende straat "Klein Kapittel" op, maar slaan we linksaf en volgen de stevig klimmende weg. Op het hoogste punt ervan bevinden we ons op zowat 100 m boven het zeeniveau. We komen andermaal uit op een kruispunt met voor ons een lege kapel en rechts ervan een kruisbeeld bij twee linden. Hier moeten we naar rechts de lichtjes dalende Vissegemstraat opgaan. Af en toe vooruitblikkend zien we de kerktoren van Rozebeke. Ongeveer 10 minuten verder gaan we het plaatsnaambord van Michelbeke voorbij. Links in de vallei kabbelt de Boembeek, een vredig en fraai tafereel. Opnieuw 10 minuten na het plaatsnaambord komen we op een betonnen dwarsweg. Daar gaan we naar rechts, de klimmende Borgveldstraat op, maar al na 100 meter gaan we bij een kruis aan onze rechterkant, naar links een dalende asfaltweg in. Links zien we de vallei van de Boembeek; voor ons zien we Rozebeke liggen. We komen bij een kapel (links), met een oude hardsteen, waarvan het inschrift bijna niet meer te lezen is. Hier gaan we rechtdoor. Wat verder is nog een aftakking naar links, maar we blijven ook hier rechtdoor gaan. Nog twee minuten verder maakt de weg een bocht naar rechts. Net voorbij die bocht stappen we rechts een geasfalteerd wandelpad op. Aan onze linkerkant horen we de Zwalmbeek kabbelen. Recht voor ons zien we de Hostellerie Sint-Goriks, ondergebracht in de oude Zwalmmolen. Het wandelpad dat we nu volgen ligt op een oude spoorbedding, die ooit Zottegem met Brakel verbond. Het is er aangenaam wandelen, afwisselend met bomen, weiden en akkers, én met de nodige rustbanken om van het landschap te genieten. Een goede 10 minuten verder zien we aan de rechterkant de kerk van Michelbeke en het instituut Stella Matutina. Aan onze linkerkant vloeit nog steeds de Zwalmbeek. Op het eerstvolgende kruispunt gaan we rechtsaf en verlaten dit rustige wandelpad. Na 200 meter, rechtover een benzinepomp, gaan we links de Kerkweg op die ons leidt naar het Sint-Sebastiaansplein in Michelbeke. Met de rug naar de kerk gaan we rechtdoor en na zowat 100 meter bereiken we de Guido Gezellestraat, die we rechts op gaan. Weer eens 100 meter verder volgen we, op een Y-vormig kruispunt, de meest linkse weg (Zwalmroute). Heel even verder aan een splitsing met een kapel, volgen we rechts de Heksteelstraat, de Zwalmroute en de pijl Rozebeke (3 km). Hier onze volgende klim. Links aan een boomgaard zien we een kapel en een doorstreept plaatsnaambord van Michelbeke. Voorbij enkele huizen rechts wacht ons een fraai uitzicht over de met populieren begroeide Zwalmvallei. Verderop gaat de weg, na een bocht, dalend naar links. Recht voor ons zien we de fraaie kerk van Rozebeke. Bij een met linden omgeven kapel verlaten we de weg en gaan linksaf de klimmende Poorterijstraat in. Deze straat slingert tussen boerderijen en landschappen. We gaan verderop de Nederpoorterijstraat - rechts - voorbij een betonweg op. 200 meter verder maakt deze weg een bijna haakse bocht naar links en begint opnieuw te stijgen. Even verder een bocht naar rechts. Voorbij een boerderij met kruisbeeld - met rechts voor ons de kerk van Elst - zwenkt de weg naar links en wordt nu een soort holle weg. Even verder bereiken we de rijweg die Elst met Michelbeke verbindt; op dit kruispunt, met Sint-Antoniuskapel, slaan we rechtsaf een betonweg op en we bevinden ons terug op het grondgebied van Elst en wel in de Lepelstraat. Aan onze linkerkant zien we opnieuw een serie prachtige landschappen, richting Brakel. Ongeveer 7 minuten voorbij het kruispunt van daarnet, gaan we, voor een huis met een kruisbeeld in de gevel, naar links een betonnen paadje op (Bassegemstraat). Recht vooruit zien we de kerktoren van Elst. Dit straatje leidt ons regelrecht terug naar de kerk, ons vertrekpunt.
Spijtig genoeg hadden we wat mist in het begin van de wandeling, maar uiteindelijk hebben we ook kunnen gneieten van enkele straaltjes zon. We hebben het in elk geval droog kunnen houden! De mooie vergezichten, glooiende landschappen, maken deze streek de moeite waard om te bewandelen. Na onze wandeling deden we ons uiteraard tegoed aan het degusteren van de plaatselijke "geuteling", die er rond de geutelingenfeesten gebakken wordt in een echte houtoven.Het geutelingenfeest is steeds de zondag na 9 februari en je kan ze proeven vanaf de 4e zondag voor het geutelingenfeest. Voor elke geutelinggieter een spannend moment : Zal het opnieuw lukken ? Heb ik na een jaar, de techniek nog in de vingers ? Is de oven voldoende - of niet te veel - uitgeheet ? Is de ovenvloer nog gaaf en ligt hij effen ? Zal de bloem dit jaar sterk genoeg zijn, of wordt het een slap deegje ? In ieder geval, onze geutelingen smaakten verrukkelijk, met of zonder Ename (bier)saus!
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Op onderstaande knop kan je een berichtje nalaten. Heb je een mooie wandeling/fietstocht gedaan?
Suggesties en vragen over dit blog zijn eveneens welkom.
