Ondertussen zijn we al twee dagen met de 4x4 onderweg en hebben we kunnen genieten van prachtige zichten. We moeten eerlijk zijn de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de Aussies siert hen. Ze staan te springen om te helpen (in België zouden ze zeggen "bemoei je met je eigen zaken") Na twee uurtjes uitleg en het invullen van de nodige paperassen zijn we aan onze tocht kunnen beginnen. Eerst weer wat wennen aan het links rijden (deze keer niet veel meer moeten roepen "Mark... links rijden"). Na de ervaringen van onze vorige reizen zijn we het al snel gewoon. Onze mondvoorraad (lees 24 flesjes Tooheys extra dry en 4 baccardi breezers (smiley) ingedaan in een Woolworth, onze hongerige maag gevuld zodat we konden vertrekken. Ondertussen was het al 16hr en mochten we al beginnen uitkijken voor een slaapplaats. (om 18 hr is het hier al pikkedonker) Onze eerste stop werd dus Mandurah. Het installeren van de tent verliep heel vlot (wat we niet hadden verwacht). De eerste nacht was het wennen aan de slaapgelegenheid en aangezien ik (Ann) een slechte slaper ben was mijn eerste nacht niet de beste, maar het kan alleen maar beter worden. Na een lekker ontbijtje (Australische pannekoeken met nutella) en een zalige douche zijn we aan onze tweede dag begonnen. eerste stopplaats de thrombolieten in lake clifton. Thrombolieten gelijken op stenen maar zijn een vorm van micro-organismen. Zij halen calcium carbonaat uit het water en maken er zuurstof van. (kwestie van jullie wat bij te leren.) Eveneens hebben we kennis gemaakt met onze eerste reptiel (zie foto). Daarna zijn we doorgereden naar cape naturaliste lighthouse voor een kort bezoekje. Onze volgende stop was Cowaramup Reef. Prachtig strand, schitterende hoge golven en een zalig zonnetje... en veel wind... Daarna werd het al weer tijd om een kamplaats te zoeken.
Wat hebben we vandaag geleerd: Dat een tank vullen met 140 liter diesel serieus aan ons budget tast; dat het slapen in een klein bed heeel gezellig is ; dat de muggen in Australië mijn (Ann) bloed graag mogen. (Verdoeme); tenslotte dat een kampplaats zoeken in het donker niet handig is (zeker als de receptie al gesloten is).
Ondertussen zijn we al weer twee dagen verder. Deze middag vlug een berichtje gepost op de blog om iedereen gerust te stellen maar nu hebben we internet gevonden dus wordt het een lang verhaal om te posten... Gisteren was het zondag en zijn we in de regen weggereden terug richting Perth naar Wave rock, hoe dichter we kwamen hoe mooier het weer werd en tegen dat we er waren konden we terug onze short aandoen en in t-shirt rondlopen. Wave rock, een rotsformatie die zoals de naam het zegt eruit ziet als een golf. Prachtig! Daarna zijn we doorgereden om zover mogelijk te geraken zodat we de dag nadien vroeg bij de Pinnacles konden komen. Uiteindelijk hebben we rond 21hr een rest area gevonden en hebben we daar overnacht, na eerst nog dwars door Perth te rijden wat ook niet evident was. Gelukkig hebben we een gps gehuurd en dat scheelt toch veel. Alleen als er wegomleidingen zijn... We hadden ondertussen 800km gereden die dag. Dus zijn we ook als een blok in slaap gevallen ondanks het lawaai van de voorbijrazende auto's en vrachtwagens
Deze morgen nog anderhalf uur gereden (we zijn al om 07.45 vertrokken) en dan waren we bij de Pinnacles Dessert. In een woord, prachtig,... limestone, door wind en regen en andere invloeden zijn daar rotsformaties gevormd die al duizenden jaren bestaan. Met onze auto konden we een 4km lange tocht doen langs die rotsen en nadien hebben we ook een wandelpad gedaan die ons ertussen bracht. Omdat we ook eens de was en de plas moesten doen zijn we wat vroeger in een kuststadje gestopt en genieten we nu van de zon, zee en strand en straks lamsvlees op de BBQ.
En wat hebben we vandaag geleerd.
Dat het westen van Australië heel duur is. (bv. fles cola 1,5 liter, 3.5 Australische dollar) Dat het hier herfstvakantie is dus moeten we vroeg genoeg een slaapplaats (lees kamping) zoeken. Dat het hier krioelt van de chinezen en japanezen. (zitten wij wel in Australië?)
Aangezien we nergens op het net kunnen zal er heel wat in een keer te lezen vallen. Ook het tijdsgebruik zal niet altijd kloppen. Meestal schrijf ik 's avonds als we in onze luie kampeerzetel zitten. Het is hier nl. al om 18u pikkedonker dus veel kunnen we niet meer doen behalve koken, eten, lezen en spelletjes spelen. (en natuurlijk genieten van de rust) Vandaag zijn we zaterdag maar er volgt eerst nog een verslagje van gisteren. Vrijdagmorgen waren we al vroeg weg want we wilden heel wat kilometers rijden en tevens ook veel zien. We zijn naar Cape leeuwin gereden (genoemd naar een nederlands schip die in 1622 daar gezonken is) De vuurtoren daar is de grootste van West Australië en gebouwd in 1896. Een punt waar ook de Indian en de South ocean samen komen. Daarna zijn we doorgereden naar Walpole wat toch enkele uurtjes rijden was en hebben we eerst een Camping gezocht (peaceful bay caravan park) om daarna nog wat te wandelen en aan sight seeing te doen. Voor het eerst hebben we de tent helemaal opgezet want het beloofde een koude avond te worden. We werden dan ook midden in de nacht beloond met een regenbui van enkele uurtjes. Het vroege opstaan deze morgen werd later want we hadden geen zin om 'op te kramen' in de regen. Ondertussen is het dus zaterdag geworden en zijn we naar de Valley of the giants gereden, daar kon je een tree top walk doen. ze hebben een 600 meter lange ramp gebouwd die je tot 40 meter hoog tussen de bomen brengt. Spectaculair... maar niet voor mensen met hoogtevrees! We hebben onze auto ook eens off road getest en terwijl een bezoekje gebracht aan Greens Pool en Elefant Bay (rotsen in de vorm van een olifant). Alleen jammer dat de zon niet van de partij was... Onze volgende stop was Albany.(drukste commercieel center van het Zuiden) en je raad het nooit... hebben we een Mac Donalds aangedaan, speciaal voor onze bloglezers want daar hebben ze gratis wifi alleen als wij dat willen gebruiken... inderdaad, werkt het niet. (de hamburgers hebben gelukkig wel gesmaakt, mjammie) Hopelijk lukt het een van de volgende dagen wel want we willen jullie niet te lang op jullie honger laten zitten. Nu zitten we in Jerramungup op een camping waar er nog één andere caravan staat.
En wat hebben we vandaag geleerd: Dat we nog altijd geen levende kangoeroes zijn tegengekomen (alleen een paar gesneuvelde langs de weg; dat alles veel duurder is geworden in vergelijking met de vorige keren; dat we weer veel kilometers gaan rijden...en weer veel tijd te kort zullen komen...; dat de regen even nat is als in België... en dat de muggen nog altijd liever mijn bloed drinken dan die van Mark... pfff.
Hoi iedereen, normaal gezien zou je hier al heel wat gelezen hebben van onze reis, maar we vinden hier heel moeilijk internet. Bij deze laten we dus weten dat we het hier ontzettend naar onze zin hebben en dat alles ok is. Wanneer we deftig en goedkoop op het net kunnen zullen we onze belevenissen van de laatste week met jullie delen.
Nu we gemakkelijk verbinding hebben profiteren we ervan om onze blog te updaten. Na een niet bedoelde (wekker verkeerd gezet) lange nachtrust zijn we begonnen aan een tweede verkenning van Perth. Alles wordt overal in gereedheid gebracht voor de festiviteiten voor Anzacday (25 april). Dit is een herdenking van de australische en nieuw zeelandse slachtoffers van de eerste wereldoorlog. (we zagen net nog in het nieuws op tv een interview die gemaakt was in Passendaele hierover, wel grappig dat vervlaamst Engels te horen) Met een schitterend zonnetje en een temperatuur rond de 24° zijn we aan onze tocht begonnen. Onze eerste stop was voor een lekker ontbijtje kwestie van de nodige energie op te doen. In de lonely Planet stond een mooie wandeling uitgeschreven die ons langs de mooiste (maar niet altijd bekendste) stukken van Perth brachten. De wandeling eindigde in Kings park, man ... wat ben ik jaloers van zulke mooie en grote parken. Ook wat betreft de voorzieningen voor de fietser kunnen ze in België nog wat van Perth leren. Je zou denken dat iedere Perthinwoner in zijn vrije tijd zijn wandel of fietsuitrusting neemt. Mijn (Ann) goeie voornemen voor na de reis, alez als ons Belgisch weertje het toelaat... Morgen gaan we onze auto ophalen en de nodige voorraad inslaan en beginnen we aan onze tocht die ons uiteindelijk naar Darwin zal leiden.
Een mens vergeet als eens vlug hoe vermoeiend een lange vlucht kan zijn! Bij deze zijn we hieraan terug herinnerd. Brugge - Zaventem - Londen - Singapore - Perth is gelukkig geen dagelijkse kost. Moe (6 uur verschil met België), maar nieuwgierig naar nieuwe avonturen hebben we alvast Perth een eerste keer verkend. Brede lanen, palmbomen, een goede 21c°, veel gekleurde vogels en de typische aussie-vriendelijkheid. Morgen begint de echte verkenning van de Capital Citie van Western Australia om woensdag onze 4X4 op te pikken en onze tocht richting Darwin aan te vatten. Maar eerst en vooral zullen we genieten van een Australisch biertje en een welverdiende nachtrust.
We zijn aan het aftellen naar onze 3e grote reis naar Australië . Hoewel we beiden serieus gesneuveld zijn (koppijn, keelpijn en ferm grogy) kijken we uit om het Westen van Australië te verkennen. Jammer genoeg (met hartzeer Sabine !!) kunnen we deze keer geen bezoek brengen aan Sydney. We beginnen ons avontuur in Perth en eindigen in Darwin. We zullen jullie op de hoogte houden van onze belevenissen en waar mogelijk zullen we de blog updaten.
Ondertussen zijn we al twee dagen met de 4x4 onderweg en hebben we kunnen genieten van prachtige zichten. "Laughing"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
Ondertussen zijn we al weer twee dagen verder. 
Aangezien we nergens op het net kunnen zal er heel wat in een keer te lezen vallen. 
Nu we gemakkelijk verbinding hebben profiteren we ervan om onze blog te updaten. "Wink"){kind=icon}
Een mens vergeet als eens vlug hoe vermoeiend een lange vlucht kan zijn!  "Embarassed"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
