zoals vorige twee keer..dagje bordet en dan terug naar huis..maar dat was dus zonder een duiveltje gerekend..

ik zeg een duiveltje omdat hij niks is vergeleken met de grote duivel die we bestrijden..

di is ondertussen ook diabeet..en dit kleine duiveltje  wou zich ook eens laten voelen..suikerspiegel véél te hoog..

dus insuline toedienen en afwachten..ieder half uur prikken..zakt maar niet genoeg.ganse namiddag hield men de spanning erin.om dan te horen dat toen de waarden eindelijk goed waren..het te laat was om die avond nog met de chemo te beginnen..kwam daarbij dat di in kliniek moest overnachten om die suiker onder controle te houden om vandaag de chemo te kunnen toedienen..

dit is dus wel héél slecht aangekomen..kregen gevoel dat men wat met onze voeten gespeeld had..vroegen assistent  arts te spreken..kregen héél veel uitleg en allemaal goedbedoeld maar..we waren er niet veel mee..en een mens zou voor minder maar bij di begon het stilaan te veel te worden..dus hebben we kordaat maar vriendelijk de behandelende oncoloog  te spreken gevraagd ..en openlijk gezegd wat we dachten van de hele situatie..het heeft veel opgehelderd..en we kregen eindelijk de harde waarheid te horen..geen beloftes meer van 10 % kans op genezing..maar..dat ..genezing  er niet meer in.zit wel als alles goed gaat een  verlenging van...  .....deze plaats laat ik open..wil dit nog even voor ons houden..maar ik verzeker jullie..de tranen zijn beginnen stromen.. .deze nacht niet veel geslapen..

deze morgen gaan werken..hoe ik het kan? geen keus..en ergens zorgt het ook voor afleiding..en andere gedachten..en ik doe mijn werk graag..vandaag berichtje gehad dat chemo gestart is..en nu hopen dat ze vanavond naar huis mag...

deze stap hebben we nu terug achter de rug..binnen tweetal weken grote scanner..en dan zullen we eindelijk weten of /hoe product werkt..

en we duimen.want als het goed is dan 'mag' ze nog eens aan reeks van drie chemo's beginnen..om de kankercellen zo veel mogelijk te verkleinen..

nadien krijgt ze enkele maanden 'rust'..met alleen controles..en dan afwachten wanneer de grote duivel zich weer roert..van dat zal afhangen..hoeveel extra we samen krijgen..

hoe ik me voel? vooral machteloos..je kind niet kunnen helpen..ja er zijn wel..maar ik kan die duivel niet met mijn handen kapotslaan..

moet op artsen en vuile producten vertrouwen ( die mijn kind ziek maken ) om haar langer bij mij te hebben.. is shit..

je kind triestig zien en niet weten wat te doen of zeggen om te troosten..hoe kan je ook maar iemand troosten die zo een nieuws te verwerken krijgt? die deze behandelingen moet ondergaan? hoe kan je als moeder dit zelf een plaats geven? niet..het ondergaan, toekijken, zoveel mogelijk zeggen..di ik zie je graag..en er zijn als ze me nodig heeft..me sterk houden voor haar en iedereen rond mij die ik ook graag zie..de zonen, mijn lieve man,  stiefkinderen ,mijn kleinkinderen., familie en vrienden...en ..hopen...hopen dat de artsen het mis hebben, dat di een uitzondering zou zijn ( en aangezien ze een sterke madam is zou da nog kunnen lukken ook )

whishfulling thinking? ja..maar wat schiet er anders over? hopen..tegen beter weten in? op wat? op nieuwe medicijnen, behandelingen, een wonder? ..zeg nooit nooit..

en bij deze..di ik hou heel veel van jou..en mama staat te supporteren..aan de zijlijn..