en is de  eerste  klop (van niet meer te genezen ) voor di.en ons..moeder, stiefvader, broers, rest van de familie.al wat verwerkt.;en.ergens wisten we  dit al door huisarts..maar als de behandelende oncologe dat zegt is het toch nog tikkeltje anders..die geheime hoop word vernietigd..en dan.hoelang rest haar  nog? wie kan het zeggen..zoveel faktoren die meespelen..enkele jaren? ja zeker..als alles goed gaat.;en wat dat weeral wil zeggen? dat we moeten blijven vechten en erin geloven..moeilijk..maar moeilijk gaat ook..en dus..gaan we verder zoals we bezig zijn..en ondanks alles we gaan genieten van elkaar en de kleine dingen..blij zijn met de tijd die we samen hebben..en proberen om hoopvol vooruit te kijken.;want..je weet maar nooit.;er worden immers iedere dag nieuwe medicijnen op de markt gebracht..duimen dus.;en onderzoekers.;doe een beetje vooruit aub..

want ook aan de zijlijn is het bang afwachten..en..ik zeg het niet genoeg..di en iedereen die dit aanbelangt..ik hou van jullie..