Lapland: Dorotea - Vojmans - Moskosel - Jokkmok

7 augustus

Lekker geslapen ook al was het rumoerig tot vrij laat gisterenavond op de camping.
Maar ja, om 22u lig ik meestal in de alkoof en eronder snurkt Vital in zijn nest in de stuurkabine. Na aan heel de camping te hebben aangetoond dat ik, als vrouw, met Mob, de motorhome, kan manoeuvreren om zo toch aan water te komen en mijn afvalwater te kunnen lozen op de aangewezen plaats, zijn we weer op weg.

De mooie ‘Midlandvägen’, baan 45, brengt ons Lapland in. Joepie! Eindelijk in het mooiste stukje Zweden, wat mij betreft.
Dorotea, Hoting, Vilhelmina. In Vojmans, rijden we de camping op en plaatsen ons helemaal alleen achteraan tussen wat struiken. Lekker gezellig. Nog even wat rond wandelen, van de zon genieten en aan de klaterende stroom vol zalm verpozen. Het was weer een fijne dag. Ik kocht een cd met Zweedse smartlap-liederen, die maakt nu kabaal in Mob.


8 augustus

Vandaag naar Moskosel met een omweg richting Arjeplog. Onderweg zien we vele rendieren. Vital vindt dit fantastisch. Normaal slaapt hij als ik rij, maar nu zit ie alert rond te turen over de baan en in de bossen om nog meer van die lekker ruikende dieren op te sporen. Hij gaat helemaal uit zijn dak (nog vele erger dan ikzelf J) als ze dichtbij Mob passeren. Zo bereik ik een Lappen-familie, die toeristen meer info geeft over hun tradities en leven. Ik loop er allemaal tussen een kudde rendieren. Een jong komt snuffelen aan mijn hand. Toch wel een beetje eng zo dichtbij: ze hebben allemaal geweien en zijn toch ook wel groot. Gelukkig menen ze het goed met me.

Later eet ik gerookt rendiervlees in een oude lappenhut en praat er met de vrouw des huizes. Gezellig. Zo wordt het snel avond. We overnachten op een camping in Moskosel.

9 augustus

Vandaag naar Jokkmok. De eerste 30 km trotseer ik grindweg. Tegen 30 km/h putten en grote losse stenen ontwijkend. Da’s blazen. Het hele Mob-interieur schudt en kraakt van jewelste. Er lijkt geen einde aan te komen. En dan … splinternieuwe asfaltbaan. Wauw! Zo leer je ook een uitvinding als asfalt ten zeerste appreciëren.

Even voor Jokkmok rijden we de poolcirkel over. Joepie!
Voorbij de stad parkeren we op een picknickplaats aan een …, je raadt het ondertussen al wel, … reusachtig meer. Dat is het voor vandaag.
Op een picknickbank, met mijn neus bijna in het water, maak ik mijn verslag. Rust.

10 augustus

Vandaag rustdag.

Allée, dat was toch de planning. Maar op de camperplaats kon Vital niet echt zijn gangen gaan. Dus krijgt hij een uitstapje naar Porjus. We kamperen er een aantal uren aan de gigantische afdamming van de elektriciteitscentrale. We stoken een vuurtje en vinden overal, ik vermoed, elandkeutels!? Spannend en fijn. Vital loopt los te snuffelen in de omgeving. Uiteindelijk rijden we toch tot Gällivare door en zetten ons op de camping met sauna, internet, bokrijk, wandelbos, etc. Voila, dat was de zondag, rustdag.

11 augustus

De sauna heeft goed gedaan gisterenavond. Mijn botten zijn terug opgewarmd en kunnen weer een aantal dagen de lage zomertemperaturen aan (6°C ‘s nachts - 16°C overdag). Vandaag rijden we tegen de middag richting Vittangi. Daar bezoek ik het Elandenpark. Fijn: je kan ze lekker aaien en fotograferen, die luie reuzenvegetariërs.
Vital mag even snuffelen aan de ingang; daar ruikt hij een drogende elandhoren. Als hij het ding ziet, krijgt mijn superhondenheld schrik! Jaja.
Weer wegenwerken: en dus 20km grindweg aan 30km/h te overbruggen. We zien weer rendieren langs de baan met grote geweien. Tof! Vlak na de wegenwerken ontdek ik tussen de bomen aan de overzijde van de straat een motorhome op een mooie, ietwat verstopte picknickparking. Omdraaien! Overnachtplaats gevonden. ‘t Is er weer prachtig natuurlijk.

12 augustus

Vandaag verlaten we Zweden en rijden zonder poeha Finland binnen, gewoon door een brug over de rivier te nemen. Voila! Even souvenirs jagen … ‘t hier terug in Euro’s, da’s makkelijk. We rijden langs prachtige permafrostlanden nog steeds noordwaarts. We bezoeken een plankenpad met infobordjes over de permafrostheuvels. Gelukkig heb ik mijn Australische muggenhoedje bij!!! Ik heb het nodig hier in Finland!!! Even verder in Kilpisjärvi overnachten op een parking, waar Finnen nog laat vertrekken, met grote rugzakken op, de bergen in. Indrukwekkend. Bovenop de bergtoppen ligt nog wat sneeuw. Maar vooral de overweldigende donkergrijze tot zwarte wolken zijn spannend om zien. Rendieren en kraanvogels zagen we ook nog op onze tocht. Vital vindt dat fantastisch.

13 augustus

Een wandeling door het natuurreservaat, Malla, met de duizenden jonge berkenbomen waar je over een klein pad tussenloopt. Speciaal zicht: spookachtig mooi.
Dan verlaten we Finland en rijden Noorwegen binnen. Voila! De weg loopt golvend op en neer tot aan Skibotn. Daar dalen we af en heb ik zicht op een prachtige fjord met aan de overzijde besneeuwde toppen. De Barentszee. Joepie!
De E6 europaweg rijdt vloeiend door dalen en tunnels (max. 3,2 km) en over bergen; het geeft je tijd om al het moois in je op te nemen. Onderweg stop ik aan een lappenkamp en koop een rendierenvel. Dat siert nu mijn rustbank. Lekker zacht en warm. Vital is ook blij met dit aanwinst; het is zijn snuffel en knabbelvel, vind ie. Dus hou ik het maar veilig uit zijn buurt.
In de namiddag rijden we een parking op aan oude lappenschuilhutten, dit wordt onze slaapplaats. Het was een prachtige dag. Ik ben blij dat ik gekozen heb om ook Finnmark te bezoeken.
Toch nog van slaapplaats veranderd. Ik was er niet helemaal gerust in zo alleen; Vital die neemt mijn gevoelens over, maar dan in ‘t kwadraat en had schrik… Dus reden we om 20u30 nog op zoek naar een staanplaats met andere MH’s. Het was een vrije camping met brievenbus om geld in achter te laten in Rqtstromen aan de fjord. Bij hoogtij haalt de stroming er 18 tot 19 knopen! Machtig om zien.


14 augustus

Op z’n ochtendwandeling ontdekt Vital een half gedroogde zeester en knabbelt ze op. Ik denk er het mijne van, aan afpakken moet ik niet denken, da’s duidelijk. Enkele uren later kan ik ze opvegen, natuurlijk! Voor de rest is ie superbraaf. Je kan je geen betere hond bedenken;
Vandaag naar Alta. We vervolgen de mooie E6-weg langs de fjorden. Alta-fjord volgen we voor wel 30 km. Het regent heel de dag. In Alta bezoek ik het museum met o.a. de zeer oude rotstekeningen. Het is een fijne rondwandeling, gelukkig blijft het droog.
Daarna zoeken we een camping aan de stad met internetmogelijkheid natuurlijk.


15 augustus

Rustdag. Vanavond is er een Sami-trouwfeest hier vlakbij de vele gasten lopen rond in traditionele lappenkledij. Mooi om zien al dat blauw en rood.

16 augustus

Het is hier genieten in Finnmark van de prachtige uitzichten, de vele rendieren (Vital wordt bijna gek!). Na 120km hoogvlakte vanuit Alta belanden we opnieuw aan de fjordenkust. We bezoeken de trollen van Trollholmsund, het lappen natuurhuis van Stabbursnes en het natuurreservaat met uitzonderlijke noordelijke zoutwaterplanten.
Zo’n 25 km buiten Lakselv richting Karasjok slapen we in het wild. Lekker geslapen!

17 augustus

Ik besluit om nog wat langer in Finnmark te vertoeven en weg 98 te wagen. Hopelijk is de wegkwaliteit ok? Dus terug naar Lakselv en weg 98 op. Die is prima tot Ifjord daarna wordt het iets smaller, bochtiger en vooral hobbeliger (putten in de weg).
Ik zie prachtige fjorden, bergen met nog wat sneeuw op, barre stenen landschappen en de immense ruimte. Dit alles in een oogverblindend noorderlicht. In Ifjord start de herfst al: ze markeren er de rendierkalveren al. Ik kijk toe hoe de laatsten in de ronde omheining uitgezocht worden. Halverwege Ifjordfellet (berg van 370 meter hoog) slapen we op een parking.

18 augustus

Vandaag geniet ik nog zo’n 130 km van Finnmark. Lichtblauwe fjorden van Vestretana en Smallfjorden, waar we even verpozen. In Tana Bru rij ik terug de E6 op die volgt de Tana rivier. De rivier kolkt ofwel woest over stenen of vloeit feilloos langs lange witte zandstranden. Prachtig om zien beide. Het stralende weer nodigt uit om op het strand te zitten. Dat doen we dus. Ik picknick ’s middags buiten bij 21°C. Even voor Utsjoki steken we de rivier over en belanden we in Finland. Euro’s bovenhalen!
In Utsjoki maken Vital en ik een fijne wandeling van 4 km over een smal met stenen bezaaid, drassig paadje. Overal zie je sporen van (half) wilde dieren. Vital zijn neus is niet te houden. Ik moet hem uiteindelijk aanlijnen om zeker te zijn dat ik hem nog terugzie. En de muggen zijn er ook terug, die hebben zich blijkbaar allemaal in Finland verzameld. Tja. Op de parking slapen we.


19 augustus

Ik wil van noord naar zuid Finland doorkruisen de komende weken.
Ik heb me vandaag als opdracht gesteld om Mob’s olie te laten verversen. De motorhome heeft ondertussen, sinds februari, met me 10.000 km afgelegd. Het enige probleem is: hoe leg je dit uit in het Fins? Daarom vroeg ik raad deze ochtend aan de Finse motorhome achter me. Spijtig genoeg kon ik geen weg met Engels en was het een gesprek met tekeningen en handgebaren. Best grappig. Maar ook zo kunnen mensen elkaar begrijpen, als ze willen. Dus schrijft de vrouw netjes de woorden in mijn schrift. Voila, ik kan op weg.
Ik zet koers richting Kaanamen. Onderweg zien we weer veel rendieren. Er was een exemplaar bij met een prachtig gewei (zie foto), die ik even vroeg om netjes te pozeren. Dat deed ie vriendelijk, na wat aandringen althans.
Ineens zie ik aan Kaanamen een bordje langs de weg met iets dat voor mij lijkt op ‘werkhuis’ of ‘garage’ … zou ik hier terechtkunnen? Even het zandpad indraaien … Jawel, de Mob krijgt nieuwe olie. En natuurlijk, als je voorbereid bent in het Fins, kan het gesprek gewoon in vloeiend Engels afgehandeld worden J. Zo ben ik weeral gerust dat ik Mob’s prima motor netjes kan onderhouden. 1 km verder rij ik de camping op om 13 uur. Tijd om van de zon te genieten. Die heb ik een aantal weken al gemist, dus nu zonnebaden bij 14°C & rusten. Aan rust ben ik echt wel toe, stilaan. De reis begint te wegen. Ik heb nu een maand bijna dagelijks rondgetrokken. Het was al prachtig!

Hoe vraag je een klein auto-onderhoud en vooral oliewissel in het Fins? Ik heb me laten wijsmaken dat je dat als volgt doet:

Haluaisin
Öljynvaihdon va suodattimen

Gelukkig moest ik de woorden uiteindelijk niet uitspreken!


20 augustus

Geslapen tot 10u30! Ik voel de energie borrelen nu!
Ik rij naar de voeding-/postkantoor/internetlokaal/telefooncentrale-winkel.
Er naast is het restaurant met benzinestation en de bushalte. Het is een menselijke oase in het groen. Ik koop wat voedingswaren en een uurtje internetten om de blog up-to-date te houden.
Daarna keren we Mob’s neus zuid. Aan de eerste souvenierwinkel langs de baan stop ik om Vital’s beloofde rendierenvelletje te kopen (en stiekem ook een prachtige regenboogkleurige lamswollen trui voor mezelf). De eerste minuut zou je gedacht hebben dat het vel van toch €10 binnen de 10 minuten zou verdwenen zijn in Vital’s muil. Ik vermaan hem en gelukkig vindt hij rendierenpels niet zo leuk in de bek. Nu ligt hij op het zacht velletje in zijn nest. Maar af en toe krijgt het toch nog een beet!
In Inari en Ivalo snuiven we de lucht op. Tussen Inari en Ivalo ben ik Vital even kwijt! Die held was, tijdens een pit-stop, op rendierjacht getrokken. In de verte hoorde ik hem bang blaffen: hij had ze vast gevonden. Ik maar roepen, maar geen soelaas. Dan maar een kop thee in Mob genuttigd; die was nog niet uit of meneer de hond was terug van de jacht. ‘t Is ne gast!!! Eind goed, al goed.
Onderweg krijgen we nog volop kans om rendieren van zeer dichtbij (3m af Mob) te observeren. Prachtige dieren!
23 km voorbij Saariselkä vinden we een parking iets weg van de E75. Daar slapen we.

Hallo, ik ben Vital.
Ik heb van vrouwke een rendiervel gekregen. Wauw!
Dit zal me helpen om dichterbij bij die lekkere beesten te komen.
Ik kan nu op stap in camouflagepak.
Wat vind je ervan? Lijk ik op de foto al niet wat ren’s?
Als vrouwke nu nog een rendiermuts voor me zou bemachtigen,
ben ik er helemaal klaar voor.
Natuurlijk moet ik nog wel in mijn outfit kunnen wegglippen
zonder dat ze het ziet … maar ik vind wel een manier …
Als ik even lief luister, dan mag ik weer wat meer nadien.
Slim van me, hé?! Een poot aan alle bekenden thuis!

21 augustus

We trekken naar Vuotso en snuiven daar de goudkoorts op aan het goudmuseum. Goud zoeken laat ik aan anderen over; als economist heb ik berekend dat de kans zeer klein is dat ik meer dan de inkomprijs van €23 bij elkaar kan zeven met de goudpan. Dus lijkt het me geen goede besteding.
Ik rij 400m verder, de toeristische attracties liggen hier voor het rapen, en stap binnen in het natuurmuseum van het nationaal park Koilliskairan. Terwijl ik daar aandachtig de plaatjes lees, hoor ik buiten Mob (allée Vital dus) druk toeteren …?
We wandelen wat af vandaag. Da’s leuk vinden Vital & ik. In Karavelo rijden we de camping op. Sauna?

Hallo, ik ben het nog een keer, Vital.
Ik vertel ook graag eens wat op vrouwkes blog.
Het was me wel het dagje vandaag!
Tijdens mijn ochtendwandelingetje zegt vrouwke, “kom Vital dit pad loopt dood; hier kunnen we niet verder”. Maar ik zag een uitweg en wou het haar tonen; dus spring ik over het beekje in een berg hoog gras. Splash!!! Zink ik toch wel weg in de modder … Vrouwke maar lachen met me: “da’s geen gras Vital, da’s riet dat in het water staat!!! Vier roestbruinige poten en eenzelfde kleur van buik. Maar gelukkig is er de hondenhanddoek om me af te drogen.
En wat gebeurde er ‘s middags? Vrouwke zegt steeds als we vertrekken: “Vital jij hebt de beste neus, jij speurt rendieren op onderweg.” Maar steeds is vrouwke me voor, want je hebt vooral goede ogen nodig om vanuit Mob dieren te ‘watchen‘.
Maar deze middag zag ik toch wel een dik rendier voor de deur van het natuurmuseum zeker! Ik, als eerste! Ik dacht: “dit moet ik vrouwke melden!” “Maar hoe? Ze zit daarbinnen …” “Toeteren, natuurlijk!” En zo ging ik op het stuur staan. Goed van me, hé!

21 augustus

Vandaag de kerstman bezocht, na een prachtige ochtendwandeling door de bossen langs verlaten hutten en meren. Het dorp van de kerstman tovert een glimlach op ieders lippen. Het is er gezellig kuieren langs alle pakjes en kerstversiering.
Vlakbij is een husky-dierenpark. Ik wandel er met Vital voorbij en we kunnen genieten van een grote husky die bovenop een gebouw staat. Vital en husky kijken elkaar indringend aan.
Daarna verlaten we E75. Het is me hier te stressy op (Hum!); laat me kleinere wegen proberen … bijv. weg 81 naar Posio … een zaligheid blijkt uiteindelijk. Ik kan terug over de baan slenteren … we genieten onderweg van de waterval van Auttin, van rendieren en van een haas die een hele tijd voor Mob uitrent over de middenlijn. Vital wordt zowat gek! Dan, in Posio, vind ik een prachtig gelegen camping. Het aards paradijs. Zo mooi! Zo stil! Het doet pijn aan je oren. Genieten van het bos, het meer, de oude rivierbedding, etc.


23 - 24 - 25 augustus

Rustdagen in Himmerki (Posio).