18 augustus

Vandaag geniet ik nog zo’n 130 km van Finnmark. Lichtblauwe fjorden van Vestretana en Smallfjorden, waar we even verpozen. In Tana Bru rij ik terug de E6 op die volgt de Tana rivier. De rivier kolkt ofwel woest over stenen of vloeit feilloos langs lange witte zandstranden. Prachtig om zien beide. Het stralende weer nodigt uit om op het strand te zitten. Dat doen we dus. Ik picknick ’s middags buiten bij 21°C. Even voor Utsjoki steken we de rivier over en belanden we in Finland. Euro’s bovenhalen!
In Utsjoki maken Vital en ik een fijne wandeling van 4 km over een smal met stenen bezaaid, drassig paadje. Overal zie je sporen van (half) wilde dieren. Vital zijn neus is niet te houden. Ik moet hem uiteindelijk aanlijnen om zeker te zijn dat ik hem nog terugzie. En de muggen zijn er ook terug, die hebben zich blijkbaar allemaal in Finland verzameld. Tja. Op de parking slapen we.


19 augustus

Ik wil van noord naar zuid Finland doorkruisen de komende weken.
Ik heb me vandaag als opdracht gesteld om Mob’s olie te laten verversen. De motorhome heeft ondertussen, sinds februari, met me 10.000 km afgelegd. Het enige probleem is: hoe leg je dit uit in het Fins? Daarom vroeg ik raad deze ochtend aan de Finse motorhome achter me. Spijtig genoeg kon ik geen weg met Engels en was het een gesprek met tekeningen en handgebaren. Best grappig. Maar ook zo kunnen mensen elkaar begrijpen, als ze willen. Dus schrijft de vrouw netjes de woorden in mijn schrift. Voila, ik kan op weg.
Ik zet koers richting Kaanamen. Onderweg zien we weer veel rendieren. Er was een exemplaar bij met een prachtig gewei (zie foto), die ik even vroeg om netjes te pozeren. Dat deed ie vriendelijk, na wat aandringen althans.
Ineens zie ik aan Kaanamen een bordje langs de weg met iets dat voor mij lijkt op ‘werkhuis’ of ‘garage’ … zou ik hier terechtkunnen? Even het zandpad indraaien … Jawel, de Mob krijgt nieuwe olie. En natuurlijk, als je voorbereid bent in het Fins, kan het gesprek gewoon in vloeiend Engels afgehandeld worden J. Zo ben ik weeral gerust dat ik Mob’s prima motor netjes kan onderhouden. 1 km verder rij ik de camping op om 13 uur. Tijd om van de zon te genieten. Die heb ik een aantal weken al gemist, dus nu zonnebaden bij 14°C & rusten. Aan rust ben ik echt wel toe, stilaan. De reis begint te wegen. Ik heb nu een maand bijna dagelijks rondgetrokken. Het was al prachtig!

Hoe vraag je een klein auto-onderhoud en vooral oliewissel in het Fins? Ik heb me laten wijsmaken dat je dat als volgt doet:

Haluaisin
Öljynvaihdon va suodattimen

Gelukkig moest ik de woorden uiteindelijk niet uitspreken!


20 augustus

Geslapen tot 10u30! Ik voel de energie borrelen nu!
Ik rij naar de voeding-/postkantoor/internetlokaal/telefooncentrale-winkel.
Er naast is het restaurant met benzinestation en de bushalte. Het is een menselijke oase in het groen. Ik koop wat voedingswaren en een uurtje internetten om de blog up-to-date te houden.
Daarna keren we Mob’s neus zuid. Aan de eerste souvenierwinkel langs de baan stop ik om Vital’s beloofde rendierenvelletje te kopen (en stiekem ook een prachtige regenboogkleurige lamswollen trui voor mezelf). De eerste minuut zou je gedacht hebben dat het vel van toch €10 binnen de 10 minuten zou verdwenen zijn in Vital’s muil. Ik vermaan hem en gelukkig vindt hij rendierenpels niet zo leuk in de bek. Nu ligt hij op het zacht velletje in zijn nest. Maar af en toe krijgt het toch nog een beet!
In Inari en Ivalo snuiven we de lucht op. Tussen Inari en Ivalo ben ik Vital even kwijt! Die held was, tijdens een pit-stop, op rendierjacht getrokken. In de verte hoorde ik hem bang blaffen: hij had ze vast gevonden. Ik maar roepen, maar geen soelaas. Dan maar een kop thee in Mob genuttigd; die was nog niet uit of meneer de hond was terug van de jacht. ‘t Is ne gast!!! Eind goed, al goed.
Onderweg krijgen we nog volop kans om rendieren van zeer dichtbij (3m af Mob) te observeren. Prachtige dieren!
23 km voorbij Saariselkä vinden we een parking iets weg van de E75. Daar slapen we.

Hallo, ik ben Vital.
Ik heb van vrouwke een rendiervel gekregen. Wauw!
Dit zal me helpen om dichterbij bij die lekkere beesten te komen.
Ik kan nu op stap in camouflagepak.
Wat vind je ervan? Lijk ik op de foto al niet wat ren’s?
Als vrouwke nu nog een rendiermuts voor me zou bemachtigen,
ben ik er helemaal klaar voor.
Natuurlijk moet ik nog wel in mijn outfit kunnen wegglippen
zonder dat ze het ziet … maar ik vind wel een manier …
Als ik even lief luister, dan mag ik weer wat meer nadien.
Slim van me, hé?! Een poot aan alle bekenden thuis!

21 augustus

We trekken naar Vuotso en snuiven daar de goudkoorts op aan het goudmuseum. Goud zoeken laat ik aan anderen over; als economist heb ik berekend dat de kans zeer klein is dat ik meer dan de inkomprijs van €23 bij elkaar kan zeven met de goudpan. Dus lijkt het me geen goede besteding.
Ik rij 400m verder, de toeristische attracties liggen hier voor het rapen, en stap binnen in het natuurmuseum van het nationaal park Koilliskairan. Terwijl ik daar aandachtig de plaatjes lees, hoor ik buiten Mob (allée Vital dus) druk toeteren …?
We wandelen wat af vandaag. Da’s leuk vinden Vital & ik. In Karavelo rijden we de camping op. Sauna?

Hallo, ik ben het nog een keer, Vital.
Ik vertel ook graag eens wat op vrouwkes blog.
Het was me wel het dagje vandaag!
Tijdens mijn ochtendwandelingetje zegt vrouwke, “kom Vital dit pad loopt dood; hier kunnen we niet verder”. Maar ik zag een uitweg en wou het haar tonen; dus spring ik over het beekje in een berg hoog gras. Splash!!! Zink ik toch wel weg in de modder … Vrouwke maar lachen met me: “da’s geen gras Vital, da’s riet dat in het water staat!!! Vier roestbruinige poten en eenzelfde kleur van buik. Maar gelukkig is er de hondenhanddoek om me af te drogen.
En wat gebeurde er ‘s middags? Vrouwke zegt steeds als we vertrekken: “Vital jij hebt de beste neus, jij speurt rendieren op onderweg.” Maar steeds is vrouwke me voor, want je hebt vooral goede ogen nodig om vanuit Mob dieren te ‘watchen‘.
Maar deze middag zag ik toch wel een dik rendier voor de deur van het natuurmuseum zeker! Ik, als eerste! Ik dacht: “dit moet ik vrouwke melden!” “Maar hoe? Ze zit daarbinnen …” “Toeteren, natuurlijk!” En zo ging ik op het stuur staan. Goed van me, hé!

21 augustus

Vandaag de kerstman bezocht, na een prachtige ochtendwandeling door de bossen langs verlaten hutten en meren. Het dorp van de kerstman tovert een glimlach op ieders lippen. Het is er gezellig kuieren langs alle pakjes en kerstversiering.
Vlakbij is een husky-dierenpark. Ik wandel er met Vital voorbij en we kunnen genieten van een grote husky die bovenop een gebouw staat. Vital en husky kijken elkaar indringend aan.
Daarna verlaten we E75. Het is me hier te stressy op (Hum!); laat me kleinere wegen proberen … bijv. weg 81 naar Posio … een zaligheid blijkt uiteindelijk. Ik kan terug over de baan slenteren … we genieten onderweg van de waterval van Auttin, van rendieren en van een haas die een hele tijd voor Mob uitrent over de middenlijn. Vital wordt zowat gek! Dan, in Posio, vind ik een prachtig gelegen camping. Het aards paradijs. Zo mooi! Zo stil! Het doet pijn aan je oren. Genieten van het bos, het meer, de oude rivierbedding, etc.


23 - 24 - 25 augustus

Rustdagen in Himmerki (Posio).