Vandaag mochten we lekker uitslapen en daar hebben we dan ook onzettend van genoten. Iedereen begint stilaan gewoon te worden aan de keiharde bedden en het slapen in een klamboo. We hadden het ontbijt om 8 uur dus overgeslagen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet tegoed gedaan hebben aan een heerlijk fruitslaatje en een fruitshake. Lekker chillen in de voormiddag deed ons goed na zo een zware 3-daagse werkweek. Plots stopte een bus 60 plussers uit Australie, (er waren ook enkele 70 + 80 plussers bij!), en we wilden weten of ze gingen tuben of kajaken. Aan de rivier zagen we dat ze per 2 in een long tailboot stapten en duidelijk genoten van de koelte van de rivier. Na het middageten reden we met de tuk tuk naar Phouckam waar we een echte klim over de rotsen naar de grot ondernamen om diep in de grot de liggengde bhoeda te gaan bekijken. Hadden we geweten wat een avontuur dit zou worden hadden we onze outfit wel aangepast! Op open sandaaltjes, met shortjes en topjes trokken we de bergen in. Niet gelachen! Later bleek de weg naar boven peanuts in vergelijking met de tocht naar beneden. Gelukkig kwamen we allen heelhuids aan de blue lagoon aan waar we onmiddellijk het water indoken. Heerlijk!!!! Bijna waren we nog vergeten te vertellen hoe mooi het landschap was waar we doorreden. Laos heeft een prachige natuur die zeer rustgeven werkt. Onderweg zagen we echter ook veel armoede en werd de betekenis van het woord "inleefreis"nog duidelijker. In Vang Vieng konden we internetten en naar huis telefoneren. Dit deed goed! Om 18.00 uur werden we in het jeugdhuis verwacht waar de lokale jeugd ons een hele mooie Laotiaanse dans aanleerde. Ook hier hebben we weer twee fantastische (maar erg vermoeiende) uurtjes beleefd. Na het avondeten gingen 4 lln terug naar Vang Vieng om nog even langer met liefje of ouders te bellen en de rest van de groep ging een lokale drank Lao hi proeven. Dit is een rijstliqeur (denken we), gemaakt van gefermenteerde rijstpellen in water. Je drinkt dit met een rietje gemaakt van bamboe. Lekker!!!! En hoe dit afliep...
We zijn om 7.00 uur opgestaan om met het veldwerk te beginnen om 7.30 uur. We hebben eerst de geitjes met de papfles gevoerd, de grote geiten bladeren gegeven, en al het water verversd. Dan hebben we het eten van de varkens klaargemaakt en zijn we in het veld bladeren gaan plukken voor de beesten (een grote jutte zak per man). Dit was zeer vermoeiend omwille van de hitte! Dan hebben we de bladeren onder de dieren verdeeld. Phai was ons zeer dankbaar want normaal gezien, moet hij al dit werk alleen doen. Om 10.00 uur waren we klaar en gingen we ontbijten. Woensdagnamiddag trokken de lln samen met Diane naar Vangvieng waar ze konden mailen en telefoneren. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om voor de baby van Kamsong een heleboel cadeautjes te kopen zoals de nodige verzorgingsproducten, mooie kleine schoentjes en een papfles. Kamsong had Lucy en Diane immers opgevangen in zijn huis toen zij omwille van de zware regen niet meer op de Farm konden geraken. Ondertussen maakten Debbie, Pacale en Lucie gebruik van de rust om even af te koelen in de rivier. 's Avonds zijn we met de hele groep de geschenkjes gaan afgeven bij Kamsong. Het werd een hele gezellige avond.
Vanmorgen stonden de beginscenes van de film voor LLL op het programma. De locatie was ergens in het midden van de rijstvelden. We dachten dat we met de tuk tuk zouden rijden, maar we moesten de weg die de kinderen 4 keer per dag afleggen om naar school te gaan, te voet afleggen. Dit was zwaar afzien geblazen: De blakende zon vertraagde onze stappen aanzienlijk en Tania haar handen en voeten waren goed verbrand. De opnames verliepen vlekkenloos: we zijn echte filmsterren geworden. De weg terug verliep op dezelfde manier, burning, burning. Its like hell. Nu voelden we met heel ons lijf wat die kinderen 4 keer per dag voelen. Een schoolje in de buurt, zeker voor de eerste leerjaren zou een oplossing kunnen bieden. Maandagnamiddag mochten we gaan kajakken, Diane en Lucie bleven hier om de lessen voor te bereiden van maandagavond, woensdag en donderdag. Het lesgeven is hier toch heel anders als bij ons. Ze zitten soms met 3 lln op een bankje, het bord is totaal versleten en de lokalen zijn ontzettend warm. De leeftijd van de lln die op basis van vrijwilligheid Engels leren varieert van 8 tot 21 jaar. Due zitten allemaal in een klas samen en dit vond Lucie een moeilijke maar uitdagende situatie. Zij heeft de lln een brief naar de lln van haar school laten sturen. Gelukkig was er een tolk bij om hier en daar bij te sturen. Na het kajakken, eten en vroeg slapen want iedereen was uitgeput.
Vanmorgen om 6.30 uur werden we gewekt door Ward, want vandaag was het werken geblazen. We hielpen de lokale jeugd bij het sorteren van de theebladen en daarna bij het drogen ervan. Dit was een werk dat veel zwaarder was dan we verwacht hadden. Je moet de theebladen kneden tot een balletje in je hand en daarna het vocht verwijderen, je moest we heel hard rollen in je handpalm. Het was ontzettend warm want onder de ketel waar de bladeren gedroogd werden, werd een vuurtje gestookt. Na een poosje ontstond er een goed contact tussen onze lln en de meisjes van het dorp. Deze waren echter al van 6 uur 's morgens bezig want de bladeren moeten eerst geplukt worden. Het hele proces van het plukken tot het eindresultaat, de gedroogde thee duurt ongeveer 12 uur. De meisjes verdienen per kg gedroogde thee 13000 kip (1 euro). Per meisje mag je ongeveer van 1 tot 1,5 kg per dag tellen. De leeftijd van deze meisjes varieerde van 14 tot 16 jaar. Onze meisjes waren erg onder de indruk van het karige loon van deze zware arbeid, pauzeren was er ook niet echt bij. Om 10.00 uur stopte ze even om te eten en daarna ging het weer keihard tegen aan. Dankzij de hulp van onze lln waren ze vandaag twee uur eerder klaar. Tijdens de middag konden we met z'n allen even aan het water waar we stevig verbandden van de zon bij het kijken naar al die knappe jongens die aan het tubing doen waren. Namiddag hadden we een afspraak in het plaatselijke jeugdcentrum waar het oorspronkelijk de beldoeling was aan de lokale jeugdleidsters Vlaamse spelletjes aan te leren. Toen we daar aan kwamen bleken er ook 80 kinderen aanwezig te zijn en daarop waren onze lln in eerste instantie niet op voorzien. Geen paniek echter de lkr werden onmiddellijk opuit gestuurd om ons spelmateriaal te gaan halen en de lln begonnen met inprovisatiemateriaal te spelen. Daarna kregen we de tijd om even te rusten want om 18.00 moesten we terug naar het jeugdcentrum om de jongeren te leren jumpen en huckle bucklen. Dit was echter een absoluut hoogtepunt voor iedereen. Het zweet liep in beekjes van iedereen af maar het samen dansen gaf een enorme voldoening. Morgen herhalen wij dit, maar dan leren zij ons dansen.
Dinsdagmorgend landen we in Thaise tijd om 11 uur. (6 uur Belgische tijd). We werden onmiddelijk door de enorme hitte overvallen en waren ontzettend blij toen we na een half uur wachten op een koele bus konden stapten. De trip naar de binnenstad duurde langer dan verwacht en dat maakten dat we eingenlijk in Bangkok niet veel konden zien. Sommigen moeten nog pasfoto,s laten maken voor hun visum in Laos en we zijn in Bangkok iets gaan eten. Daarna vertrokken we terug naar het station waar we om 9 uur de nachttrein ;oesten gaan ne;en. Toen we in het station aankwamen bleek echter dat ons ticket gekocht was voor 2 april en aangezien alle slaapplaatsen bezet waren, waren we verplicht terug de stad in te trekken om ergens een guesthouse te zoeken. Gelukkig hadden we Ward bij die voor ons heel snel een plekje gevonden had waar we lekker konden douchen en slapen.
Om 11 uur was het verzamelen geblazen aan het Redingenhof waar we opgewacht werden door onze directeur. Het afscheid viel voor de meesten een beetje zwaar, maar het vooruitzicht van wat zij zouden meemaken in Laos verzachtte de pil. Toen we Dusseldorf aankwamen bleek onze vlucht 2 uur vertraging te hebben, geen probleem echter ze hadden er lekkere fruitshakes en je kon gezellig in de winkeltjes kijken of een heerlijk bakje koffie drinken. 2 van de leerlingen vlogen voor de eerste keer in hun leven en dan nog wel naar Bangkok maar dit heeft geen enkel probleem geleverd.
Om half 8 werden we gewekt om te gaan ontbijten. We werden vergast op heerlijke eitjes met tomaat en ajuin, lekkere stokbroden en zelfgemaakte jam van de moerbei. Dan namen de tuk tuk naar de school van Meuang Song, de plaats waar voor Laat Laos Leren alles begonnen is. Het was zeer confronterend voor iedereen onder ons om te zien hoe een speelplaats in Laos eruit ziet. Er is gewoon niets enkel gras en zand. De kinderen werden ingedeeld in drie groepen en ze speelden achtereenvolgens zakdoek leggen (met zang en handgeklap), touwtje leren springen, vlaggenstok, 1,2,3 piano en een ballonnenspel. De meisjes legden alles uit in het Engels en wonderwel begrepen de kinderen vrijwel onmiddellijk wat er van hen verwacht werd. Trouwens voor een kind is het helemaal niet belangrijk dat het een taal verstaat, de taal van het lichaam zegt voor hen meer dan genoeg. Het was dan ook op een zeer enthousiaste manier dat ze afscheid namen van onze meisjes. Ondertussen werden ook de eerste scenes opgenomen van de promotiefilm voor LLL met onze meisjes in de hoofdrol. Ook hier kunnen we weer zeggen dat ze dit geweldig goed gedaan hebben. Als volleerde actrices introduceerden ze Ward en Kham en intervieuwden hen. daarna reden we terug naar de Organic Farm waar we lunchten. Tot ons grote plezier mochten we allemaal tijdens de rondleiding op de farm de geitjes eten geven met een papfles. Op de farm zaggen we ook echte bananenbomen, ananasplanten en kokosnootbomem. Ward liet ons dan ook een huis zien dat vrijwilligers volledig uit stro en modder gebouwd hadden. Om half 2 namen we de tuk tuk naar de school van Phonpeng. Toen we daaraaan kwamen stormden onmiddellijk de kinderen naar ons toe. We zagen dat een aantal van deze kinderen zeer duidelijk uit arme gezinnen kwamen maar hun lachende gezichten verborgen dat heel mooi. Een van de kinderen wilde zelfs eten geven aan Tania ondanks het feit dat ze zelf bijna niets had. We kregen voor de eerste keer de nieuwe klaslokalen te zien en we waren allemaal heel erg blij toen we zagen hoe mooi het allemaal geworden was. Ward was immers gestopt met foto's doorsturen toen het dak erop lag om de verrassing voor ons te bewaren. Onmiddellijk werd ook de tweede scene van de film opgenomen en daarna begon voor de kinderen maar ook voor onze meisjes de dolle pret van het spelen. De kinderen konden er gewoon niet genoeg van krijgen maar op een bepaald moment ging de bel en moesten ze naar het plein voor de groet aan de vlag. Voor ons Vlamingen een vrij eigenaardig schouwspel dat we enkel kennen bij de jeugdbeweging maar dat bij hen echt het afsluiten van de week betekent. Het afscheid hier was geen vaarwel maar een tot binnenkort want dinsdag 8 april gaan we met z'n allen de school inwijden. Tot mails
Rondreizen in Zuidoost-Azië betekent in eerste instantie een oefening in geduld hebben. Volgens het tijdschema zouden we om 7 uur aan de grens zijn, maar toen we om 7 uur gewekt werden voor het ontbijt, bleken we nog zeker 7 uur trein voor de boeg te hebben. We hebben het dus wel heel erg op ons gemak gedaan. Sommigen van ons hadden goed geslapen, anderen hadden gewoon gerust. We namen een tuk tuk, maar onze chauffeur bleek niet zoveel ervaring te hebben met zo een massa bagage en verloor een van onze rugzakken. Geen nood echter: achteruit schakelen en in volle verkeer achteruit rijden, rugzak oppakken en terug weg. Toen we om 14.00 uur aan de grens kwamen, moesten we weer een heleboel formulieren invullen. Onze buschauffeur stond toen al van 's morgens 9.00 uur te wachten en wij verwachtten een ineengeschrompeld hoopje mens te vinden, maar onze mister P bleek een welgevulde, goedgezinde Laotiaan te zijn. Je had ons in de bus moeten zien zitten met boven op het dak een hele verhuiswagen. We leken wel een zigeunerfamilie op weg naar hun nieuwe thuis. De trip vanaf de grens tot aan de Organic Farm duurde ongeveer 5 uur met een korte plaspauze (om te plassen betaal je hier 1000 kip). We checkten onmiddellijk in en waren blij dat alles zo netjes en proper was. Na een half uurtje konden we al aan tafel waar ons een heerlijk menu geserveerd werd. De meesten onder ons hebben voor de eerste keer in hun leven gebakken bladeren gegeten van de moerbeiboom en ze smaakten overheerlijk. Daarna overliepen we het programma van de komende dagen, kregen we het scenario van de film die we gingen maken voorgeschoteld en werkten we aan de voorbereiding van de lessen die we zouden gaan geven op vrijdag 4 april.
Het schooljaar 2007-2008 was nog maar 1 week bezig of de leerlingen gingen reeds van start met maken van snoepzakjes. De leerlingen van 7 Kinderzorg hebben sindsdien al hard gewerkt om zoveel mogelijk acties te ondernemen, zoals soep, broodjes, chips en bicky burgers verkopen tijdens de speeltijd, broodjes voor het voltijds onderwijs, een fuif in Leuven en in Hasselt, spaghetti-avond op school en auto's wassen.
K.A. Redingenhof biedt onderwijs aan voor leerlingen van 14 tot 18 jaar. Onze school telt ruim 1000 leerlingen verdeeld over 22 verschillende richtingen. Sinds verscheidene jaren profileert onze school zich meer en meer als een sociaal geëngageerde gemeenschap. Tijdens het schooljaar 2007-2008 zal onze school trachten geld in te zamelen voor het internationaal pedagogisch ontwikkelingsproject "Laat Laos Leren". www.laatlaosleren.be. Het geld dat we inzamelen gaat rechtstreeks naar de bouw van schooltjes in Laos, zodat deze kinderen ook een kans krijgen op degelijk onderwijs. Dikwijls beseffen de leerlingen niet hoe het er aan toe gaat aan de andere kant van de wereld. We zien wel beelden op televisie maar we worden er niet meteen mee geconfronteerd. Daarom besloot de school om de leerlingen van het 7de specialisatiejaar kinderzorg de kans te geven om op inleefstage te gaan ter plaatse. Hun sociale vaardigheid zal toenemen doordat zij niet enkel iets leren van de jongens en meisjes van Laos, maar ook gaan nadenken over hun verdere leven. Op deze manier probeert onze school ontwikkelingshulp op een andere manier te benaderen en haar leerlingen - mede door confrontatie met de elementairste dingen des levens - een andere levensvisie te geven. Wij hopen tevens dat zij na deze waardevolle ervaring hun omgeving hiervan bewust zullen maken . We vertrekken op 31 maart en zullen ongeveer 2 weken ter plaatse zijn. Op 14 april landen we weer in België. U kan ons reilen en zeilen volgen via deze blog. Dus zeker regelmatig aanloggen!!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Vandaag mochten we lekker uitslapen en daar hebben we dan ook onzettend van genoten. Iedereen begint stilaan gewoon te worden aan de keiharde bedden en het slapen in een klamboo. We hadden het ontbijt om 8 uur dus overgeslagen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet tegoed gedaan hebben aan een heerlijk fruitslaatje en een fruitshake. Lekker chillen in de voormiddag deed ons goed na zo een zware 3-daagse werkweek. Plots stopte een bus 60 plussers uit Australie, (er waren ook enkele 70 + 80 plussers bij!), en we wilden weten of ze gingen tuben of kajaken. Aan de rivier zagen we dat ze per 2 in een long tailboot stapten en duidelijk genoten van de koelte van de rivier. Na het middageten reden we met de tuk tuk naar Phouckam waar we een echte klim over de rotsen naar de grot ondernamen om diep in de grot de liggengde bhoeda te gaan bekijken. Hadden we geweten wat een avontuur dit zou worden hadden we onze outfit wel aangepast! Op open sandaaltjes, met shortjes en topjes trokken we de bergen in. Niet gelachen! Later bleek de weg naar boven peanuts in vergelijking met de tocht naar beneden. Gelukkig kwamen we allen heelhuids aan de blue lagoon aan waar we onmiddellijk het water indoken. Heerlijk!!!! Bijna waren we nog vergeten te vertellen hoe mooi het landschap was waar we doorreden. Laos heeft een prachige natuur die zeer rustgeven werkt. Onderweg zagen we echter ook veel armoede en werd de betekenis van het woord "inleefreis"nog duidelijker. In Vang Vieng konden we internetten en naar huis telefoneren. Dit deed goed! Om 18.00 uur werden we in het jeugdhuis verwacht waar de lokale jeugd ons een hele mooie Laotiaanse dans aanleerde. Ook hier hebben we weer twee fantastische (maar erg vermoeiende) uurtjes beleefd. Na het avondeten gingen 4 lln terug naar Vang Vieng om nog even langer met liefje of ouders te bellen en de rest van de groep ging een lokale drank Lao hi proeven. Dit is een rijstliqeur (denken we), gemaakt van gefermenteerde rijstpellen in water. Je drinkt dit met een rietje gemaakt van bamboe. Lekker!!!! En hoe dit afliep...
Dinsdagmorgend landen we in Thaise tijd om 11 uur. (6 uur Belgische tijd). We werden onmiddelijk door de enorme hitte overvallen en waren ontzettend blij toen we na een half uur wachten op een koele bus konden stapten. De trip naar de binnenstad duurde langer dan verwacht en dat maakten dat we eingenlijk in Bangkok niet veel konden zien. Sommigen moeten nog pasfoto,s laten maken voor hun visum in Laos en we zijn in Bangkok iets gaan eten. Daarna vertrokken we terug naar het station waar we om 9 uur de nachttrein ;oesten gaan ne;en. Toen we in het station aankwamen bleek echter dat ons ticket gekocht was voor 2 april en aangezien alle slaapplaatsen bezet waren, waren we verplicht terug de stad in te trekken om ergens een guesthouse te zoeken. Gelukkig hadden we Ward bij die voor ons heel snel een plekje gevonden had waar we lekker konden douchen en slapen.
Om 11 uur was het verzamelen geblazen aan het Redingenhof waar we opgewacht werden door onze directeur. Het afscheid viel voor de meesten een beetje zwaar, maar het vooruitzicht van wat zij zouden meemaken in Laos verzachtte de pil.
