Deze voormiddag hebben e met z'n allen een bord gemaakt voor de tubers en kajakkers om hen te vragen geen geld aan de kinderen te geven die hen helpen bij het instappen van de banden. Dit beetje geld verdienen is uiteraard veel interessanter dan naar school gaan en aangezien wij ons willen inzetten voor het onderwijs willen wij dit absoluut vermijden. Deze namiddag zijn naar Vangvieng geweest om een kijkje te gaan nemen op de lokale markt. Hier heeft Pacale een heleboel schriftjes, pennen, potloden, kleurtjes en stiften gekocht met een donatie van haar vader. Dit materiaal gaan we schenken aan de school in Soksai waar we gisteren waren en waar volgens ons de nood het hoogst is. Dus dank je wel papa. We mochten op de lokale markt op een bepaald moment geen foto's maken. Dat kwam omdat er nogal wat lokale vleeswaren werden verkocht zoals ratten met of zonder haar, papegaaien, otters, eekhoorns, een roofdief dat lijkt op een kat en vissenkoppen. Toch hebben we hier stiekem foto's van gemaakt want dit moeten jullie zien. Vanavond nemen we afscheid van de Farm met een bbq en hopelijk met een dansavondje. Morgenvroeg vertrekken we met de bus naar de grens waar we de nachttrein naar Bangkok nemen. Het vervolg van de blog kunnen jullie pas lezen wanneer we terug in Belgie zijn. Dus tot mails....
Sorry voor al de typfouten maar dit is hier en qwerty bord en het is voor ons ongelooflijk moeilijk en het duurt heel lang voor dit allemaal geschreven is.
We krijgen onze foto's niet op de blog gezet wegens het trage internet. Deze worden zo snel mogelijk geplaatst als we thuis komen.
Donderdagmorgend was het voorlaatste luik van onze stage. We trokken naar Soksai. Toen we daar aan kwamen waren we allemaal heel erg onder de indruk van de slechte staat waar deze school zich onder bevond. We zagen ook aan de kleren van de kinderen en de gele snotbellen dat we hier in een zeer arm dorp terecht kwamen. De kindjes waren dol enthousiast en konden er niet genoeg van krijgen. We hebben ook de klaslokalen bezocht, je kan bijna overal dwars door de muren heen kijken. Een lokaal werd echter gescheiden door een rieten wand, het bord lag schuin op een bank want je kon het niet ophangen en ipv de gebruikte luikjes hadden ze hier bamboe stokken tegen de ramem geklopt. Deze school heeft heel veel hulp en geld nodig. Daarom hebben onze lln in de promotiefilm hun oproep gedaan aan iedereen die de kinderen van Laos wil steunen om hulp te geven via de de vzw LLL. Voel je je geroepen op mee te werken, neem dan een kijkje op de website daar vind je ook een rekeningnr. Hier hebben onze lln al de pennen en stiften nagelaten die ze meebrachten van thuis. Het is hier waar we allemaal ons hart hebben verloren en het beeld van deze school en deze kinderen zal voor altijd in ons geheugen gegrifd blijven. Na de lunch trokken we naar een andere school waar de lln hun laatste stage afwerkte in een bloedhete zon. Densondanks verliep alles prima maar iedereen was blij dat zij in de tuck tuck naar huis konden. 's Avonds waren we uitgenodigd bij Palamie, de directrice van de school in Pongpeng. Die ons vergastte op een heerlijke Laotiaanse maaltijd. Als aperitief dronken we Lao Lao. Een soort jenever-tequila die je in een keer achterover moest kappen. Wij vroegen uiteraard heel beleefd of een halfje ook goed was want we wisten dat we volgens de traditie twee maal moesten drinken. De gezichten die getrokken werden toen dit drankje door ons keelgat ging kun je wel voorstellen. Na het diner (gezeten op de grond) hebben we samen met Palamie gedanst. Bij het afscheid kregen we nog een hele zak mini-banaantjes mee als geschenk. Rond 21.00 uur werden we afgehaald om naar de plaatselijke disco te gaan. We hadden ook het keukenpersoneel en de andere medewerkers van de farm uitgenodigd om samen met ons te gaan dansen. Voor vele (personeel) was dit de eerste keer in de disco. We hebben de hele groep vrijgehouden omdat ze dit zelf niet kunnen betalen. Om 01.00 uur arriveerden we op de Farm en besloten om uit te slapen.
Na het ontbijt (geitenkaas van de Farm) trokken we met de schoolbus naar Phonpeng naar de openingsceremonie van het schooltje dat LLL gebouwd heeft. We werden ontvangen als echte ministers en kregen een ereplaats om te zitten. Eerst werden een heleboel toespraken gehouden waarvan we niets verstonden, maar toch was het fijn om erbij te zijn. Ward zijn speech was gelukkig in het Engels. Er waren heel wat hoogwaardigheidsbekleders aanwezig en waren heel blij met de realisatie van het project. Ward en Lucie kregen ook een certificaat aangeboden voor LLL en Lucie kreeg een mooi handgemaakt tapijt dat ze aan LLL gaat geven. Dan volgde de baei-ceremonie. In het midden stond een soort bloemenboom met allemaal draden aan, die we als teken van verbondheid met elkaar, moesten vastnemen. Een van de dorpsouderen sprak gebeden uit en zegende de boom. Er werd ook met rijst gegooid. Daarna werden vele draadjes rond onze polsen gebonden en kregen we eieren, snoep en rijst in onze handen gestopt. Dit heeft allemaal een symbolische betekenis: vruchtbaarheid, gezondheid, lang leven enz. Daarna werden we aan tafel genodigd: eten en drinken a volente.We dronken af en toe mee in Lao stijl: een glas voor heel de groep. Dit glas gevuld met ijs en bier (licht!), drink je uit en een schenker geeft het aan de volgende. Na het eten werden we uitgenodigd om te dansen. Het was een hele eer als de chief of the village je uitnodigde om te dansen. Er is geen lichaamscontact tussen de danspartners, enkel de voeten en handen worden langzaam bewogen. Af en toe konden we het toch niet laten om een beetje te shaken en dan lagen de Laotianen plat van het lachen. Het feest duurde van 9.00 uur 's morgens tot 18.00 uur en toen waren we blij dat we terug naar de Farm konden. Dit unieke feest hadden ze speciaal uitgesteld om het met ons te vieren. Heel weinig mensen maken dit mee, we zijn bij de gelukkigen.
Vandaag mochten we lekker uitslapen en daar hebben we dan ook onzettend van genoten. Iedereen begint stilaan gewoon te worden aan de keiharde bedden en het slapen in een klamboo. We hadden het ontbijt om 8 uur dus overgeslagen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet tegoed gedaan hebben aan een heerlijk fruitslaatje en een fruitshake. Lekker chillen in de voormiddag deed ons goed na zo een zware 3-daagse werkweek. Plots stopte een bus 60 plussers uit Australie, (er waren ook enkele 70 + 80 plussers bij!), en we wilden weten of ze gingen tuben of kajaken. Aan de rivier zagen we dat ze per 2 in een long tailboot stapten en duidelijk genoten van de koelte van de rivier. Na het middageten reden we met de tuk tuk naar Phouckam waar we een echte klim over de rotsen naar de grot ondernamen om diep in de grot de liggengde bhoeda te gaan bekijken. Hadden we geweten wat een avontuur dit zou worden hadden we onze outfit wel aangepast! Op open sandaaltjes, met shortjes en topjes trokken we de bergen in. Niet gelachen! Later bleek de weg naar boven peanuts in vergelijking met de tocht naar beneden. Gelukkig kwamen we allen heelhuids aan de blue lagoon aan waar we onmiddellijk het water indoken. Heerlijk!!!! Bijna waren we nog vergeten te vertellen hoe mooi het landschap was waar we doorreden. Laos heeft een prachige natuur die zeer rustgeven werkt. Onderweg zagen we echter ook veel armoede en werd de betekenis van het woord "inleefreis"nog duidelijker. In Vang Vieng konden we internetten en naar huis telefoneren. Dit deed goed! Om 18.00 uur werden we in het jeugdhuis verwacht waar de lokale jeugd ons een hele mooie Laotiaanse dans aanleerde. Ook hier hebben we weer twee fantastische (maar erg vermoeiende) uurtjes beleefd. Na het avondeten gingen 4 lln terug naar Vang Vieng om nog even langer met liefje of ouders te bellen en de rest van de groep ging een lokale drank Lao hi proeven. Dit is een rijstliqeur (denken we), gemaakt van gefermenteerde rijstpellen in water. Je drinkt dit met een rietje gemaakt van bamboe. Lekker!!!! En hoe dit afliep...
We zijn om 7.00 uur opgestaan om met het veldwerk te beginnen om 7.30 uur. We hebben eerst de geitjes met de papfles gevoerd, de grote geiten bladeren gegeven, en al het water verversd. Dan hebben we het eten van de varkens klaargemaakt en zijn we in het veld bladeren gaan plukken voor de beesten (een grote jutte zak per man). Dit was zeer vermoeiend omwille van de hitte! Dan hebben we de bladeren onder de dieren verdeeld. Phai was ons zeer dankbaar want normaal gezien, moet hij al dit werk alleen doen. Om 10.00 uur waren we klaar en gingen we ontbijten. Woensdagnamiddag trokken de lln samen met Diane naar Vangvieng waar ze konden mailen en telefoneren. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om voor de baby van Kamsong een heleboel cadeautjes te kopen zoals de nodige verzorgingsproducten, mooie kleine schoentjes en een papfles. Kamsong had Lucy en Diane immers opgevangen in zijn huis toen zij omwille van de zware regen niet meer op de Farm konden geraken. Ondertussen maakten Debbie, Pacale en Lucie gebruik van de rust om even af te koelen in de rivier. 's Avonds zijn we met de hele groep de geschenkjes gaan afgeven bij Kamsong. Het werd een hele gezellige avond.
Vanmorgen stonden de beginscenes van de film voor LLL op het programma. De locatie was ergens in het midden van de rijstvelden. We dachten dat we met de tuk tuk zouden rijden, maar we moesten de weg die de kinderen 4 keer per dag afleggen om naar school te gaan, te voet afleggen. Dit was zwaar afzien geblazen: De blakende zon vertraagde onze stappen aanzienlijk en Tania haar handen en voeten waren goed verbrand. De opnames verliepen vlekkenloos: we zijn echte filmsterren geworden. De weg terug verliep op dezelfde manier, burning, burning. Its like hell. Nu voelden we met heel ons lijf wat die kinderen 4 keer per dag voelen. Een schoolje in de buurt, zeker voor de eerste leerjaren zou een oplossing kunnen bieden. Maandagnamiddag mochten we gaan kajakken, Diane en Lucie bleven hier om de lessen voor te bereiden van maandagavond, woensdag en donderdag. Het lesgeven is hier toch heel anders als bij ons. Ze zitten soms met 3 lln op een bankje, het bord is totaal versleten en de lokalen zijn ontzettend warm. De leeftijd van de lln die op basis van vrijwilligheid Engels leren varieert van 8 tot 21 jaar. Due zitten allemaal in een klas samen en dit vond Lucie een moeilijke maar uitdagende situatie. Zij heeft de lln een brief naar de lln van haar school laten sturen. Gelukkig was er een tolk bij om hier en daar bij te sturen. Na het kajakken, eten en vroeg slapen want iedereen was uitgeput.
Vandaag mochten we lekker uitslapen en daar hebben we dan ook onzettend van genoten. Iedereen begint stilaan gewoon te worden aan de keiharde bedden en het slapen in een klamboo. We hadden het ontbijt om 8 uur dus overgeslagen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet tegoed gedaan hebben aan een heerlijk fruitslaatje en een fruitshake. Lekker chillen in de voormiddag deed ons goed na zo een zware 3-daagse werkweek. Plots stopte een bus 60 plussers uit Australie, (er waren ook enkele 70 + 80 plussers bij!), en we wilden weten of ze gingen tuben of kajaken. Aan de rivier zagen we dat ze per 2 in een long tailboot stapten en duidelijk genoten van de koelte van de rivier. Na het middageten reden we met de tuk tuk naar Phouckam waar we een echte klim over de rotsen naar de grot ondernamen om diep in de grot de liggengde bhoeda te gaan bekijken. Hadden we geweten wat een avontuur dit zou worden hadden we onze outfit wel aangepast! Op open sandaaltjes, met shortjes en topjes trokken we de bergen in. Niet gelachen! Later bleek de weg naar boven peanuts in vergelijking met de tocht naar beneden. Gelukkig kwamen we allen heelhuids aan de blue lagoon aan waar we onmiddellijk het water indoken. Heerlijk!!!! Bijna waren we nog vergeten te vertellen hoe mooi het landschap was waar we doorreden. Laos heeft een prachige natuur die zeer rustgeven werkt. Onderweg zagen we echter ook veel armoede en werd de betekenis van het woord "inleefreis"nog duidelijker. In Vang Vieng konden we internetten en naar huis telefoneren. Dit deed goed! Om 18.00 uur werden we in het jeugdhuis verwacht waar de lokale jeugd ons een hele mooie Laotiaanse dans aanleerde. Ook hier hebben we weer twee fantastische (maar erg vermoeiende) uurtjes beleefd. Na het avondeten gingen 4 lln terug naar Vang Vieng om nog even langer met liefje of ouders te bellen en de rest van de groep ging een lokale drank Lao hi proeven. Dit is een rijstliqeur (denken we), gemaakt van gefermenteerde rijstpellen in water. Je drinkt dit met een rietje gemaakt van bamboe. Lekker!!!! En hoe dit afliep...
