Zaterdag 6 september 2008
14de Wandeltocht : Rye - Appledore
Graafschap Kent : de tuin van Engeland

een inrichting van het "Lowland Trio" : Jean, Leon en Dirk 

Op deze zaterdagmorgen was het al om 6u30 verzamelen geblazen aan de bushalte Jabbeke-kerk om met de luxe-car van Anny Car Tours – Oudenburg deel te nemen aan bovenvermelde wandeltocht. De chauffeur van dienst was, zoals de vorige jaren, Redgy. Met een volle autocar werd vertrokken richting Calais. Langs de autostrade werden we al vlug getrakteerd op een fikse regenbui maar kregen daarna als beloning er gratis een prachtige regenboog bovenop. Er bestaan dus nog gratis dingen in het leven. Redgy bracht ons op een feilloze manier tegen de klok van 8u te Calais aan waar we om 8u30 konden inschepen. Dit keer werd er gevaren met de Seafrance. Voordien was er natuurlijk de gebruikelijke controle op de bus en iedereen werd verzocht om uit te stappen, zijn identiteitskaart voor te leggen, niemand had deze vergeten, het is vroeger al eens anders geweest. Mijn echtgenote werd in haar eigen taal aangesproken wat zeer uitzonderlijk is voor een Engelsman om iemand in een andere taal aan te spreken maar daarom niet minder sympathiek. De bus werd aan een grondige controle onderworpen en ze hebben werkelijk voor alles een controleur, zelfs iemand die het toilet controleert om te zien of er voldoende toiletpapier aanwezig is, men noemt hem dan ook de “pispaal” onder de controleurs.

Vertrokken om 8u40 met de Seafrance, werkelijk een prachtige boot, was het eventjes zoeken naar een plaats op de boot maar uiteindelijk was dit geen probleem vermits de boot half leeg (of was het half vol) vertrok. We deden ons dan ook tegoed aan een kop koffie, anderen genoten van een lekkere cappuccino of een pintje bier, er was keuze genoeg. Op zee was er behoorlijk wat wind, met als gevolg een woelige zee en je moest elkaar goed vasthouden wanneer je eventjes het idee had opgevat om op het dek te wandelen, het was haast niet mogelijk. De nodige kiekjes werden genomen om later aan de kleinkinderen te kunnen tonen hoe de wind in je kleren speelde. Je kon de vergelijking met een Michelin-mannetje gemakkelijk doorstaan. Er werd aangemeerd in Dover rond de klok van 10u Belgische tijd. Daarna reden we richting Hastings en wat ons hier vooral opviel was een gans andere omgeving dan we gewoon waren, eerder een vlak landschap, helemaal niet heuvelachtig. Zo bereikten we dan Rye Railway Station om 11u15.

Na een sanitaire stop, althans voor de meesten van ons, konden we dra met de tocht beginnen, alhoewel het nog even wachten was op iets minder felle buien want de regen viel met bakken uit de hemel. De regenvesten werden dan maar aangetrokken en de rugzakjes vastgesjord. Uiteindelijk werd er met enige vertraging gestart en de groep werd in twee gesplitst: eerst vertrok Dirk met een groep getrainde/geharde stappers die minder tijd wilden besteden aan het stadje Rye en enkele minuten later vertrok de tweede groep, waar ondergetekende bijhoorde, onder leiding van Jean. Rye is een middeleeuws havenstadje en ligt een tiental miles van de huidige kust op een rots en is gelegen in het graafschap Sussex. Het heeft nog steeds een kleine getijdehaven. Je ziet er talrijke pittoreske gebouwen, interessante monumenten en eeuwenoude pubs. Spijtig genoeg was de Mermaid Inn op dit uur van de dag gesloten. De straatjes zijn belegd met rolkeien, wel zeer glibberig bij regenweer. Je wandelt doorheen smalle steegjes, voorbij heel wat souvenirwinkels, pubs, antiekzaken, boekenwinkels enz. en ook voorbij een oud hospitaal uit de 15e eeuw, met name Hartshorne House. Traag en langzaam ging het dan voorbij Mary’s Church die in 2003 werd gevierd voor het 900 jarig bestaan. Iets verderop zien we in een weide een paardewachtertje, een klein vogeltje dat je bij ons nog maar zelden ziet.

We verlaten Rye, de zon was ondertussen van de partij, en steken de rivier River Rother over en trekken daarna noordoostwaarts. Het gebied rechts van ons, de Romney Marsh, is een poldergebied waarvan een netwerk van grachten en sassen het waterpeil regelt. Links ontwaren we de oude kustlijn (de “Saxon Shore”) en verder langs public-foot paths en smalle paadjes gaat het zo stilaan naar onze rustpost in Iden Lock waar de picknickzak werd aangesproken. Het was er wel zeer winderig, je deed er goed aan om de boterhammen goed vast te houden, maar het bleef gelukkig de hele tijd droog, bij een niet al te hoge temperatuur.

Na de lunchpauze ging het dan richting Stone-in-Oxney, een tocht van zo’n 3 kilometer. Het was voor onze begeleider eventjes zoeken om het juiste spoor te vinden maar alles kwam in orde en zo ging het dan verder door open veld waar we daarna het pad bergop naar Stone Cliff (54 m) namen, de kustlijn van het vroegere eiland Oxney, nu volledig door land omgeven. Langs een macadambaantje daalden we af naar Stone, waar de prachtige gotische St-Mary’s Church een zonderling en vrij zeldzaam voorwerp bevat, “The Roman Altar”, ter ere van de god Mithras (Romeinse tijd), voorstelling van een stier. Iets verderop stond de autocar ons op te wachten, een mooie gelegenheid om eventjes wat stoom af te blazen, iets te drinken, zich wat op te frissen enz.

Vervolgens ging het dan verder richting Stone Ferry, een tocht van zo’n 2,5 km, doorheen een nogal drassig veld, deels weiden, deels stoppelvelden en die we dan volgden tot aan de “Stone Ferry Inn” uit de 17e eeuw. Zo bereikten we Stone Ferry omstreeks 16u45, maar dit was het einde van onze wandeling, het laatste gedeelte van Stone Ferry – Appledore, zo’n 2 km konden we, door tijdsgebrek, niet meer doen, omdat we de ferry moesten halen van 18u50.

Daarna werd de eerste groep opgepikt in Appledore aan de ”Red Lion” en ging het richting Dover, waar we nog even moesten wachten op de boot omdat deze door de woelige zee ongeveer een half uur vertraging had opgelopen. De terugweg naar Dover werd aangevat omstreeks 19u25 en het was met dezelfde boot als in de voormiddag. Tijdens de overtocht zelf genoten we met volle teugen van een glaasje witte wijn, gevolgd door een al even lekkere rosé wijn, oh wat een zalig gevoel, om dan toe te komen in Calais om 20u45. Daarna ging het richting Jabbeke. Op de bus kregen een aantal wandelaars een kleine attentie aangeboden voor hun 10de deelname, wat op een mooi applaus werd onthaald. Het was rond 22 u toen we aan de bushalte Jabbeke-kerk voet aan de grond zetten.

Het was een prachtige wandeling, spijtig dat we in het begin wat regen te verwerken kregen maar vanaf de middag bleef het droog. Rest mij nog alleen om Jean, Leon en Dirk van harte te bedanken voor deze mooie tocht, ook voor de begeleiding en de nodige uitleg bij de talrijke bezienswaardigheden.Tevens gaat mijn dank ook uit naar onze chauffeur Redgy, die op een rustige en bekwame manier ons naar huis bracht.

Next year, up to number 15 en mensen denk eraan: bloemen van geluk moet je zelf planten….

Sevenhant Marc, lid RBS Jabbeke