Augustus begon goed omdat ik eindelijk Juanito als vriendje had voor een maand.... Toen kwam september en toen ging het uit. Mijn liefdesleven is  gewoon een hel geworden. Ik wil eigenlijk never nooit meer een vriendje, ze breken toch altijd je hart. Misschien denk ik er binnenkort anders over maar nu heb ik alleen maar slechte zin en een gebroken hart! en het stomste is dat ik ongesteld ben dat is echt kut. 

ik ben al zolang verliefd op Juanito geweest en dan mij dumpen voor een ander is het stomste wat ik ooit heb meegemaakt. Mijn vrienden zijn alleen maar blij dat het uit is, ze haten hem heel erg ze noemen hem zelfs de sukkel van de stad. Ik heb nooit naar mijn vrienden geluisterd dat hij vreemd zou gaan, en raad eens ze hebben allemaal gewoon gelijk. Ik heb een gebroken hart en het liefst zou ik hem helemaal onder schelden dat hij een sukkel is en dat hij gewoon nooit meer een vriendin meer mag krijgen, maar dan denk ik ook dat ik dan weer een trut ben en dat ik hem gewoon ontzettend mis. Ik ben dan wel zo jong, maar je moet toch genieten van je leven! dat heb ik gedaan tot nu dan. Weet je ik moet niet verdrietig zijn dat het uit is, ik moet blij zijn dat ik het meemaak. Toch?..... of moet ik nog steeds van hem blijven houden en het weer opnieuw proberen?