Dinsdag 26 juli ‘11

Rit van Gincla naar Saint Marie Plage (Perpignan)

7 uur, blauwe hemel, lekker ontbijtje en we hijsen ons in de fris geurende fietspakjes (onze gastvrouw was zo vriendelijk onze was en plas te doen).   8 uur, en de lucht zit weer dicht.  9 uur, vertrek in de regen.  Het wordt opnieuw een wisselvallige dag, maar geen erg.   De eerste beklimming naar de col des Aussières is goed te doen, zo’n 7 km aan vijf %.  We zijn duidelijk hoogte meters aan het inboeten, maar het parcours blijft mooi en van de mist hebben we geen last meer. De warme zilte lucht waait ons tegemoet van over de Middellandse zee, die we vanop de top aan de horizon menen te ontw               aren.  Nog zo’n 80 km  scheiden ons van ons uiteindelijk reisdoel,  namelijk het uitgieten van ons flesje Atlantische zeewater (met dank aan Peter die dat heel de trip heeft meegezeuld).  We laten ons rustig de berg afbollen , nu  minder snel dan in het hooggebergte , en genieten van onze laatste dag.  In Montalba Le Chateau slaan we af naar Belesta waar de honger begint toe te slaan. We vinden daar een gezellig restaurantje “Chez Pierre”  die ons verwent me heerlijke spijzen. Paul en Rik bestellen naar goede gewoonte een “steakske” , en even later krijgen ze elk nen entrecote van zo’n 400 gram ! Dat is voor beter den berg af te bollen zeker. Ondertussen werk ik mijn boulettekes naar binnen en Peter zijn sobere omelet.  Als alles binnen gespeeld is zetten we onze tocht verder. Tijdens het eten herinnerden  ik en Rik ons dat een collega van het UZBrussel (vroeger AZVUB) in de Roussillon wijnverbouwer geworden was en prompt googlede Peter hem  met zijn i-phone. Hij bleek in Corneilla La Rivière gesitueerd te zijn, en een blik op de kaart leerde ons dat ons traject daar langs liep!

Na wat rondvragen bij de dorpelingen bleek Luc Charlier, want zo heet hij, warempel in het centrum van dat dorp te wonen. Het naamplaatje op de deur vermelde “L.Charlier” en dus belden we aan.

Onze wijnbouwer -collega verscheen boven op zijn balkon, duidelijk nog nagenietend van zijn siesta. Het wederzien was hartelijk en na wat oprakelen van herinneringen uit de AZVUB –tijd en na een rondleiding in zijn werkplaats, kochten ik en Rik elk een fles van zijn beste wijn  (COUME MAJOU) en zijn we voort gereden.

Vermits we nu wat vertraging hadden zetten  we er vaart achter en tegen zo’n 35 per uur vlogen we richting Perpignan. Na nog wat gezoek aan de péripherique van de Perpignan arriveerden we eindelijk, na 8 dagen en een kleine 800 km (juiste cijfers volgen later) in Sainte Marie Plage, een wat troosteloos badstad, met de hulp van Arthur en Louis, de zoontjes van Pater en Els, op rituele wijze het Atlantisch Water in  de Middellandse zee gegoten.  “Missie volbracht”.

Nadien terug naar Perpignan, sommigen met de auto, ik en Paul met de fiets (we konden het niet laten) en onze kamers betrokken in  de  splinternieuwe Novotel  naast het al even nieuwe en in aanbouw zijnde theatergebouw.

We hebben de avond nog gezellig doorgebracht in het centrum van Perpignan na het nuttigen van een welverdiende whisky onder de wol gekropen, tevreden over onze prestaties maar toch een beetje teleurgesteld dat we wegens het slechte weer niet echt van de vergezichten hebben kunnen genieten.

Samenvatting van de rit van Gincla naar Saint Marie Plage (Perpignan):

Afstand 87 km

Gemiddelde snelheid : ongeveer 27  km per uur.

Hoogtemeters ongeveer 500 hm

Bedankt voor het lezen van onze blog en slaapwel

Patje Pedaal

29-07-2011, 00:35 geschreven door patrick  

Maandag 25 juli:

Rit van Tarascon sur Ariège naar Gincla.

(kleine correctie : dit was dus NIET het Tarascon van Tarantin)

Nog een ambitieuze rit stond op het programma met als groot obstakel de Col: Port de Pailhères (hoogte 2001 m.) . Een col die volgens ons lijfboek “Fietsen in de Pyreneeën” van Alex Polfliet zelfs gemeden wordt door de meeste wielertoeristen wegens té lang en té steil. Zelfs  de Tour de France passeert hier zelden.  Bovendien was het die dag weer slecht weer en zonk de moed ons in de schoenen. Om wat vlugger vooruit te gaan namen we ipv de D20 richting Chioula de N20 naar Ax Les Thermes. Druk verkeer en veel camions waren ons gezelschap tijdens dat stuk. Leuk is anders. De toeristische dienst van Ax raadde ons af bij dit slechte weer de Port de Pailhères te nemen en in de plaats de gemakkelijkere (nou ja!) en minder hoge Col de Pradel te nemen. Na nog wat extra bevoorrading in Ax zijn we dan begonnen aan het eerste deel van de Port de Paillhères (het minst steile stuk, ongeveer 5%).  Aan de splitsing met de D258 namen richting Col du Pradel. Daar hebben we onder een Sequoia van een camping van Nederlanders onze voorraad verslonden vanwege de grote honger en zijn we aan de beklimming van de Pradel begonnnen. Het was nog een relatief aangename rit ondanks het slechte weer. Wat  waren we blij de onherbergzame Port de Pailhères vermeden te hebben.

Hierna volgde een zééééér lange afdaling (zeker 30 km) lans het riviertje de Rebenty met zijn spectaculaire Gorges naar Axat. Nadien  nog effe de Col Camperie beklommen op de D117, en rechts afgedraaid richtin Glinca , waar we het  Pays des Cathares binnenreden. Hoog boven ons torende de burcht van Puilaurens en kwamen wat verder aan in Glinca waar ons hotel lag. Het schitterende , sfeervolle, prachtige hotel “Le Grand Duc de Glinca”, met een zeer innemende gastvrouw die ons sommeerde onze fietsschoenen uit te doen om haar mooie parket niet te beschadigen , maar evengoed aanbood onze fietskleren te wassen  en te drogen. Het hotel was in feite een historische gebouw dat ooit toebehoorde aan een rijke landheer.

Overal in het hotel keken uilen-ogen je aan vanop schilderijen en beeldjes , dit om ons eraan te herinneren dat Le Grand Duc geen graaf betrof maar de Oehoe, de  grootste uilensoort. Een   exemplaar van deze prachtige vogelsoort huisde ooit op de zolder van het gebouw.

’s Avonds kunnen genieten van de gastronomische keuken van haar echtgenoot , Mr Bruchet,   blijkbaar een gerommeerde “toque blanche” v an Frankrijk blijkens de vele diplopma’s aan de muur.

Vervolgens onder de wol gekropen in onze prachtige vertrekken  en gelijk nen blok in slaap gevallen.

Voor meer info ivm dit prachtige hotel: www.host-du-grand-duc.com

Samenvatting van de rit  van Tarascon sur Ariège naar Gincla van 25 juli ’11:

Afstand:  94 km

Hoogtemeters: 1565 hm

Gemiddelde snelheid: 20 km/u

Slaapwel,

Patje Pedaal.

28-07-2011, 20:43 geschreven door patrick  

25-07-2011, 19:48 geschreven door patrick  

25-07-2011, 19:44 geschreven door patrick