De klassieke anatomie handboeken bespreken vaak de mammae als afzonderlijke organen, maar hier gaan we een geïntegreerde samenvatting maken van alle anatomische kenmerken , hun positie ten opzichte van andere structuren.
De specifieke anatomie van de voorste thoraxwand vormt het achterste deel van de mammae. Van de apertura thoracis superior , de 12 ribben, het manubrium sterni, de specifieke opbouw van de intercostale ruimten, de 12 thoracale wervels, de apertura thoracis inferior.
De thoracale wervels zijn belangrijk aspect voor de bezenuwing van de borstzone.
De spieren die het dichts in de nabijheid zijn noemen de m. pectoralis major, m. serratus anterior en een klein gedeelte van de aponeurosisch van de m. obliquus externus. Deze vormen " de draagspieren " van de borst.
De musculi intercostales vormen de vrije ruimten waardoor de arteria thoracica interna haar vertakkingen geeft naar de gevormde intercostale vrije ruimten alvorens deze de voorzijde van de romp bereiken om er de doorbloeding van het binnenste deel van de borst te verzorgen.
Kennis van de anatomie van de oksel, dat een piramidale ruimte tussen het bovenste deel van de thoracale wand en de arm vormt, blijkt ook noodzaak daar het voornamelijk de lymfebanen van de borst zijn die hiermede communiceren. Uitlopers van het bovenste-laterale quadrant van an de borst reiken tot in de okselholte en wordt de uitloper van Spence genoemd.
De anatomie van de borst heeft een bredere kijk nodig dan enkel dat orgaan. Het vormt met verschillende structuren een echte eenheid en samenwerking zodat we deze niet mogen vergeten te benoemen.
Het orgaan de borst zelve is embryologisch ontstaan als een instulping van het ectoderm in het onderliggende mesenchymale weefsel. Bij de mens ontwikkelen er zich twee, bij andere zoogdieren meerdere. Hier wordt er vaak gesproken over de melklijn, die zich uitstrekt van de oksel tot de liesstreek.
De mammae hebben een conische vorm en bevinden zich aan weerszijden van de subcutane laag van de borstkast en dit tussen de tweede rib en de zesde, zevende rib. Zijdelings tot aan het voorste deel van de mid-axillaire lijn en aan de binnenzijde reiken ze tot de laterale rand van borstbeen. De basis van de borst vormt een circel van ongeveer 10 cm tot 12 cm diameter. de gevormde gleuf tussen de beide borsten noemen we de boezem. Onderzijde borst kent een specifieke borstplooi. Het gewicht van een niet-melkgevende borst varieert van 150 gr. tot 225 gr , terwijl een zogende borst tot 500 gr. kan wegen. De dunne huid van de borst is zeer kwetsbaar en ze bevat haarfollikels.
Bij de de borst onderscheiden we drie delen : - de glandula mammaria. ( de klier zelve ) - de papilla mammariae. ( de tepel ) - de areola mammae. ( het tepelhof )
Het meest ingenieuze systeem van de borst noemt het ligamentum suspensoria mammaria ( het ligament van Astley Paston Cooper ) dat voornamelijk verantwoordelijk is voor de ophanging van de borst. Maar de vorming , de doorbleiding, draagvlak lymfestelsel van de borst mogen we niet vergeten te noemen. We kunnen het best vergelijken met de Eifeltoren en zijn specifieke vierkantjesstructuur. Binnen deze vierkantjes vormen het klierweefsel en het vetweefsel een enorme expansie zodat dit de vorm en het volume van de borst bepalen.
Bindweefsel, klierweefsel, vetweefsel vormen de bouwsteen van de borst.
Tijdens mijn jaren werken als therapeut ( Osteopaat ) en tijdens mijn vele cursusdagen was me opgevallen, dat als er technieken ter hoogte van de thoraxwand moesten gebeuren er een zachte vrouwelijke weerstand ontstond binnen het thema " ontbloten van de borsten ".
Ik stelde vast dat er alzo een vrouwelijk lichaamsdeel in de vergeethoek dreigde te geraken om te behandelen. Is dit terecht? Is dit een lichaamsdeel dat enkel binnen de sexualiteit aandacht mocht krijgen of zijn het volwaardige organen waarin er zich verschillende weefsels bevinden waar er binnen de maandelijkse cyclus ongemakken kunnen voorkomen.
Dit blog poogt een goede communicatie te doen ontstaan betreffende dit onderwerp.
We geven meer uitleg over de specifieke anatomie en fysiologie om te bewijzen dat de noodzaak van een permanente aandacht belangrijk is en dat borsten een opbouw kennen gelijkwaardig aan de constructie van de Eifeltoren te Parijs.
We gaan de verschillende weefsels en structuren van de mammae bespreken, uitdiepen of deze in de problemen kunnen komen en alzo de gezondheidstoestand van deze organen kunnen beïnvloeden.
Ik kan jullie nu reeds stellen dat veel ongemakken ontstaan omdat de borsten bij de moeilijkste te doorbloeden zones van ons lichaam behoren.
