Na 5 overwinningen op rij, maakten de Lembeekse miniemen nog eens kennis met de nederlaag: op Lovendegem gingen we de boot in met 5-2. Lovendegem is nochtans een ploeg die zeker binnen onze mogelijkheden ligt, maar FCL haalde vandaag niet het niveau dat we van de spelers konden verwachten. De overwinning van Lovendegem is verdiend te noemen, maar de uitslag is wat overdreven en eigenlijk hadden wij even goed de drie punten op zak kunnen steken .... Het klinkt misschien allemaal wat tegenstrijdig, maar zo is het wel.
Lovendegem begon het meest overtuigend aan de wedstrijd en kon via de flank een aantal keer de bal goed voor doel brengen, maar kon daarbij verder niet echt gevaarlijk zijn. Nadien kwam Lembeke iets meer in de wedstrijd en kon halfweg de eerste helft de score openen. Lovendegem kon niet lang daarna de stand terug in evenwicht brengen. Beide ploegen hadden nadien nog mogelijkheden om te scoren (wij troffen o.m. de onderkant van de lat) maar de 1-1 bleef tot de rust op het bord.
De tweede helft begon voor Lembeke zeer goed. Er werden drie open kansen bijeengespeeld, daarvan werd er echter maar eentje benut. Als op dit moment de kloof verder wordt uitgediept, zou Lovendegem wellicht nog moeilijk teruggekomen zijn. De gemiste kansen braken ons uiteindelijk zuur op, temeer we ook verdedigend niet secuur genoeg acteerden. We lieten op deze manier Lovendegem op korte tijd eerst langszij en nadien op voorsprong komen. Wij konden daarna geen vuist meer maken om deze achterstand op te halen, meer zelfs, de verdedigende risico's werden door Lovendegem afgestraft, het werd aldus nog 5-2.
We mogen deze nederlaag zeker niet 'dramatiseren', als groep haalden we vandaag niet ons beste niveau. Niettemin moeten de spelers er zich van bewust zijn dat meer vanuit de positie moet gespeeld worden en dat daarbij ook de verdedigende taken niet mogen verwaarloosd worden. Daar wordt alleszins nog eens op teruggekomen en hopelijk kunnen we daar dan al de vruchten van plukken in de volgende wedstrijd.
25-10-2008 om 20:31
geschreven door Yves Van Acker 
|