Beste Mietje en equipe,
Ik voel mee met jou;Afscheid nemen in de brede zin van het woord,loslaten en willen vasthouden, maar toch moeten achterlaten en toch.. deels meenemen. Tevreden zijn over de missie en toch weer niet genoeg...Er blijft zoveel achter wat je nog had willen doen...maar de tijd vliegt, een dag is ook daar bij jullie maar 24uur lang.Een hoofd boordevol nieuwe ideeen,nieuwe noden,nieuwe initiatieven.. Kortom je bent nog niet terug in Belgenland en je bent reeds bezig te brainstormen aan een vervolgverhaal! Moedig, dapper bewonderenswaardig! Uiteindelijk zijn jullie maar met een groepje van 6 mensen, die op zo'n korte tijd en met zo weinig middelen zoveel verwezenlijkt en betekent hebben voor een gans dorp.. RESPEKT
Hopelijk hebben de betrokken instanties ook jullie blog gelezen en aangevoeld waar de noden liggen en wordt er nog meer inspanning gedaan om hulp te bieden aan ,wat men zo vlug in de mond neemt:' ons zusterziekenhuis in popo'
Zoals Zuster Lievke zegt ,maar niemand beter dan zij weet en voelt, geniet nog een beetje van de dankbaarheid en de warmte van haar volk,van de onvergetelijke geuren en kleuren, van de sterrenhemel, de op- en ondergaande zon,de grote volle maan en vooral van elkaar... jullie broederschap,jullie verhaal for ever!
Dikke zoen en knuffel
Nadine
19-09-2016 om 21:43
geschreven door nadine
|