Camping Le Voconce Saint Marcellin les Vaison alsof het gisteren was. We waren net gearriveerd en van op onze camping hadden we een angstaanjagend geweldig zicht op de reus van de Provence. Met zen allen stonden we te staren, met open mond te gapen ik voelde me zo klein bij het aanschouwen van die majestueuze groene joekel met zen kale kop.Hij leek me gegroeid en zoveel grootser sinds die laatste keer, zon 25 jaar geleden toen ik met men Toyota Corollake naar boven tufte. (dat is em he Pete!) Ik weet nog hoe de moed in mijn schoenen zonk, hoe het schoolreisgevoel tot dan toe, plaats ruimde voor angst, voor het gevoel van - wat kom ik hier doén Maanden van voorbereiding, kilometers en kilometers training, zelfvertrouwen, hoop .het vloeide zo uit mijn benen
Klimmen is ne strijd, is sowieso afzien, een gevecht tegen de berg, tegen jezelf. Een gevecht tegen die kleine mannekes die op je schouder springen en je aanmoedigen om op te geven, om je benen stil te houden, je fiets neer te leggen en lekker int gras te gaan liggen .de pijn is zo weg - écht waar, beloofd ! Je slaat ze weg, keer op keer en je bijt op je tanden, je herpakt je, zoekt kracht, moed, de goeie tred Klimmen is een constant gevecht tegen de zwaartekracht, want jij wil omhoog maar je fiets wil naar beneden. Maar dan, met de top in zicht, komt er hulp. Nu mogen ze me van menne fiets slagen; ik kruip er terug op en zal het halen. Dit geef ik niet meer af! De adrenaline, de euforie, de vleugeltjes ipv die ellendige rotzakskes op je schouders, noem het zoals je wilt. Maar het gevoel, de overwinning op de berg, samen met je fiets, je eigenste moment van glorie daar doe je het voor.
We zijn nu bijna 3 jaar later, 3 fietsvakanties later ook en hebben samen mooie momenten achter de rug. Het plezier, het vakantiegevoel, het sportieve vertoeven in een prachtig kader. Legendarische namen als de Galibier, Alpe dHuez,Telegraph, Croix de fer, col de Bonette, col de Cayolle, col de Vars, col dAllos, ..en jazeker, ook die
allereerste keer op de Mont Ventoux prijken ondertussen op ons palmares met een mooi streepje derachter. Nooit gedacht als ik terugdenk aan die dag in Mei 2006 .
