De volgende dag was ik al vroeg wakker. Vanaf vandaag zou ik er echt helemaal voor gaan. Het moest gewoon lukken. Ik wandel stil de trap af en de treden van waar ik weet dat ze kraken slaag ik over. Ik wil echt niet dat mijn ouders wakker worden.Ze zouden zich anders vast afvragen waarom ik zo vroeg op ben. Ik loop de keuken binnen en doe het licht aan. Gisteren avond had ik nog redelijk lang op de pro ana website gezeten en ze hadden daar aangeraden wanneer je nog maar net met pro ana begonnen bent rustig af te bouwen. Dan voorkom je eetbuien, zeiden ze. Maar neeh, ik wil niet meer afbouwen, ik wil meteen voor het grote werk gaan, dus heb ik met mezelf afgesproken om verloopig alleen nog maar mijn avondeten op te eten. Dat moet me toch lukken. "Lieverd zo vroeg wakker" hoor ik opeens iemand zeggen. Verschrikt draai ik me om en zie daar mijn moeder staan. "Jah, kon niet slapen" brabbelde ik snel. Shit nu zou ik geen nep ontbijtje meer kunnen maken. Wat doe zij in hemelsnaam zo vroeg op? Het is nog maar half 7 s'morgens. "Wat wil je eten, schat?" hoor ik mijn moeder vragen aan me als ze in de koelkast rondneust. "Eeumm...ik eet straks nog wel iets" zeg ik haastig en zo snel als ik kan wandel ik de keuken uit. Met een zucht loop ik weer de trap op richting mijn kamer en laat me neerzakken op mijn bed. fjoew, bijna was heel mijn dag weer verpest. Ik neem mijn laptop van mijn nachtkastje en start hem op. Ik surf weer naar pro ana en klik gelijk verder naar babbelbox. "Kom net terug van een toertje hardlopen. Voel me zo goed nu. Lekker veel calorieën verbrand en dat al zo vroeg in de morgent. Mijn dag kan al niet meer stuk" heeft ééne Lore op het prikbord gezet. Direct krijg ik een idee. Als ik nou ook eens ging hardlopen. Dan zeg ik gewoon tegen mijn moeder dat ik ga oefenen voor een loop test op school. Meteen zwier ik mijn laptop naast me neer op bed en trek de eerste de beste jogging uit de kast. Ik doe nog snel mijn haar in een staart en daarna raas ik de trap af. "Mam, is het goed dat ik een toertje ga lopen? We hebben volgende week bij gym een test van lopen en ik wil niet altijd als slechtste eindigen snappie?"vraag ik lief en zo normaal mogelijk. "Jah hoor, doe maar lieverd, dan verbrand je dat vet op je buik eens" zegt ze met een glimlach terwijl ze me een por geeft in m'n zij. Onmiddellijk probeer ik een neppe glimlach op te zetten. Ik weet wel dat ze het niet gemeen bedoelt, maar het is gewoon niet leuk om te horen, maar tjah het geeft wel steun om er vollop voor te gaan. Ik wandel de keuken uit richting de hal en trek snel mijn sportschoenen aan. "Oei, deze beginnen een beetje krap te zitten." zeg ik fluisterend tegen mezelf terwijl ik de schoenen aantrek. Blijkbaar heb ik er dringent nieuwe nodig. Met een zucht wandel ik de deur uit en met een luide klap laat ik deze ook toevallen. Ik jog de oprit af en zie net dat onze overbuurman buiten gezellig op een stoeltje een krant zit te lezen. Ow wat haat ik die man toch. Elk jaar nodigde hij ons gezin uit voor een barbecue en elk jaar kreeg ik te horen van: "Jullie dochter wordt toch steeds molliger hoor, zou je haar niet beter op een dieet zetten." Ik kan die man echt waar iets aan doen. Snel versnel ik mijn pas en kort daarna ben ik aan het einde van de hoek. Kom op, Lotte!!, denk ik bijmezelf. Ik moet volhouden. Na 30 minuten te blijven lopen stop ik. Ik ben kapot. Ben helemaal bezweet en voel me kotsmisselijk. Ik laat me neerzakken op de grond en laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik voel me zo slecht. Ik adem diep in en weer uit, maar niets lijkt de helpen. "Gaat het wel?" hoor ik een jongenstem vragen. Verschrikt kijk ik op en zie daar een jongen staan van ongeveer mijn leeftijd. Snel knik ik jah, maar eigenlijk voel ik me nog steeds rotslecht. "Zeker?, ik loop anders wel even met je mee."zegt de jongen aardig.
De volgende dag was ik al vroeg wakker. Vanaf vandaag zou ik er echt helemaal voor gaan. Het moest gewoon lukken. Ik wandel stil de trap af en de treden van waar ik weet dat ze kraken slaag ik over. Ik wil echt niet dat mijn ouders wakker worden.Ze zouden zich anders vast afvragen waarom ik zo vroeg op ben. Ik loop de keuken binnen en doe het licht aan. Gisteren avond had ik nog redelijk lang op de pro ana website gezeten en ze hadden daar aangeraden wanneer je nog maar net met pro ana begonnen bent rustig af te bouwen. Dan voorkom je eetbuien, zeiden ze. Maar neeh, ik wil niet meer afbouwen, ik wil meteen voor het grote werk gaan, dus heb ik met mezelf afgesproken om verloopig alleen nog maar mijn avondeten op te eten. Dat moet me toch lukken. "Lieverd zo vroeg wakker" hoor ik opeens iemand zeggen. Verschrikt draai ik me om en zie daar mijn moeder staan. "Jah, kon niet slapen" brabbelde ik snel. Shit nu zou ik geen nep ontbijtje meer kunnen maken. Wat doe zij in hemelsnaam zo vroeg op? Het is nog maar half 7 s'morgens. "Wat wil je eten, schat?" hoor ik mijn moeder vragen aan me als ze in de koelkast rondneust. "Eeumm...ik eet straks nog wel iets" zeg ik haastig en zo snel als ik kan wandel ik de keuken uit. Met een zucht loop ik weer de trap op richting mijn kamer en laat me neerzakken op mijn bed. fjoew, bijna was heel mijn dag weer verpest. Ik neem mijn laptop van mijn nachtkastje en start hem op. Ik surf weer naar pro ana en klik gelijk verder naar babbelbox. "Kom net terug van een toertje hardlopen. Voel me zo goed nu. Lekker veel calorieën verbrand en dat al zo vroeg in de morgent. Mijn dag kan al niet meer stuk" heeft ééne Lore op het prikbord gezet. Direct krijg ik een idee. Als ik nou ook eens ging hardlopen. Dan zeg ik gewoon tegen mijn moeder dat ik ga oefenen voor een loop test op school. Meteen zwier ik mijn laptop naast me neer op bed en trek de eerste de beste jogging uit de kast. Ik doe nog snel mijn haar in een staart en daarna raas ik de trap af. "Mam, is het goed dat ik een toertje ga lopen? We hebben volgende week bij gym een test van lopen en ik wil niet altijd als slechtste eindigen snappie?"vraag ik lief en zo normaal mogelijk. "Jah hoor, doe maar lieverd, dan verbrand je dat vet op je buik eens" zegt ze met een glimlach terwijl ze me een por geeft in m'n zij. Onmiddellijk probeer ik een neppe glimlach op te zetten. Ik weet wel dat ze het niet gemeen bedoelt, maar het is gewoon niet leuk om te horen, maar tjah het geeft wel steun om er vollop voor te gaan. Ik wandel de keuken uit richting de hal en trek snel mijn sportschoenen aan. "Oei, deze beginnen een beetje krap te zitten." zeg ik fluisterend tegen mezelf terwijl ik de schoenen aantrek. Blijkbaar heb ik er dringent nieuwe nodig. Met een zucht wandel ik de deur uit en met een luide klap laat ik deze ook toevallen. Ik jog de oprit af en zie net dat onze overbuurman buiten gezellig op een stoeltje een krant zit te lezen. Ow wat haat ik die man toch. Elk jaar nodigde hij ons gezin uit voor een barbecue en elk jaar kreeg ik te horen van: "Jullie dochter wordt toch steeds molliger hoor, zou je haar niet beter op een dieet zetten." Ik kan die man echt waar iets aan doen. Snel versnel ik mijn pas en kort daarna ben ik aan het einde van de hoek. Kom op, Lotte!!, denk ik bijmezelf. Ik moet volhouden. Na 30 minuten te blijven lopen stop ik. Ik ben kapot. Ben helemaal bezweet en voel me kotsmisselijk. Ik laat me neerzakken op de grond en laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Ik voel me zo slecht. Ik adem diep in en weer uit, maar niets lijkt de helpen. "Gaat het wel?" hoor ik een jongenstem vragen. Verschrikt kijk ik op en zie daar een jongen staan van ongeveer mijn leeftijd. Snel knik ik jah, maar eigenlijk voel ik me nog steeds rotslecht. "Zeker?, ik loop anders wel even met je mee."zegt de jongen aardig.
