We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Het republiekje Macedonië kunnen we op de Europese kaart een beetje verstopt terugvinden tussen de (grotere) buurlanden Servië, Bulgarije, Griekenland, Albanië en Kosovo. Ondanks de kleine oppervlakte vormt de bevolking van Macedonië een etnisch lappendeken: de meerderheid bestaat uit Slaven, die zichzelf Macedoniërs noemen met daarnaast een grote minderheid van Albanezen, gevolgd door kleinere bevolkingsgroepen zoals de Roma (zigeuners), Vlachen (met Roemeense roots), Turken en Grieken. De naam van het republiekje wordt wereldwijd erkend, behalve door het fanatieke zuidoostelijke buurland Griekenland, vermits er zich in het noorden van Griekenland een gelijknamige provincie bevindt. Dit Griekse Macedonië vormde het kernland van het legendarische Macedonische imperium dat gesticht werd door de eenogige Philippus II en zijn wereldberoemde Alexander de Grote. Gezien de Grieken hun reputatie als baarmoeder van onze glorieuze westerse beschaving hoog hebben te houden, eisen zij onvoorwaardelijk de naam Macedonië binnen hun landsgrenzen op en om de gemoederen te sussen, ging Macedonië aanvankelijk door het leven onder de naam FYROM (Former Yugoslav Republic of Macedonia), verwijzend naar de eerdere bestemming van Macedonië als deelrepubliek van de federale communistische staat Joegoslavië. In deze naamgevingskwestie speelt niet alleen het historisch erfgoed een rol, maar misschien meer nog het feit dat het noorden van Griekenland bevolkt wordt door een aanzienlijke Slavische minderheid, verwant met de Slaven van hun gecontesteerde buurlandje en in Griekenland wordt wel eens gevreesd dat de Macedoniërs deze naam en hun verwantschap met de Griekse Slaven zouden durven gebruiken in het kader van territoriale eisen op hun grondgebied. De betwisting van de naam Macedonië vormt in de eerste plaats het probleem van de Grieken en behoort niet tot het domein van deze bijdrage, de scherpe en vijandige tegenstellingen tussen de Slavische Macedoniërs, die een orthodoxe vorm van het christendom belijden en de etnische Albanezen, aanhangers van een soefistische vorm van de islam, daarentegen wel. Nergens in het land worden deze tegenstellingen scherper in beeld gebracht dan in de hoofdstad Skopje.
Het begrip 'gespleten stad' wordt in de Macedonische hoofdstad Skopje in haar meest extreme vorm geëtaleerd, aan de ene kant van de rivieroever bevinden zich de islamitische Albanezen en aan de andere kant de orthodox-christelijke Macedoniërs. Skopje is gebouwd in een vallei omringd door hoge bergtoppen rond de rivier de Vardar en beide gemeenschappen hebben zich elk op een aparte rivieroever gevestigd. Aan de Albanese kant vinden we het oude Skopje met een fort dat nog uit Romeinse tijd dateert en een oude bazaar uit de Turkse tijd, waar de moëzzin tot het gebed oproept en waar men zich reeds in een souk in de Arabische wereld waant. De Macedonische kant van de stad is veel minder pittoresk, gezien vooral dit deel van de stad getroffen werd door een immense aardbeving in 1963 en men sindsdien grote werken tot heropbouw heeft laten uitvoeren. Het nieuwe bewind van de republiek probeert de hoofdstad te verfraaien met protserige monumenten die moeten verwijzen naar het grootse verleden dat niet per definitie tot het nationale erfgoed van het huidige grondgebied behoort. De twee delen van Skopje worden over de Vardar met elkaar door een stenen brug, reeds van oudheid gebouwd door de eerste bewoners van Skopje maar symbolisch belangrijk omdat op deze plek tijdens de Turkse overheersing Slavische opstandelingen levend werden gespietst en in de rivier gegooid. De Ottomaanse Turken hebben gedurende zes eeuwen over het grootste gedeelte van de Balkan geheerst en dat wordt hun nog steeds niet in dank afgenomen door de Slavische bevolkingsgroepen. De Albanezen belijden net als de vroegere overheersers de islam en worden daardoor nog steeds aanzien als de erfgenamen van de Turken, wat één van de belangrijke oorzaken voor de wederzijdse vijandschap vormt. Albanezen leven nog op een veel traditioneler manier dan hun meer 'geëmancipeerde' Slavische buren en kennen bijgevolg een hoog geboortecijfer, een voorname bron van angst en ergernis voor hun orthodoxe medeburgers. In totale aantallen vormen zij een minderheid ten opzichte van de Macedoniërs, maar door de nabijheid van hun 'kernland' Shqipteria (Albanië) en het sinds kort onafhankelijk geworden Kosovo met een overwegend Albanese meerderheid leeft bij vele Macedoniërs de vrees dat de Macedonische Albanezen zich wel eens zouden willen afscheuren van de republiek Macedonië. Die vrees werd bijna bewaarheid in 2001 toen gewapende infiltranten vanuit Kosovo Macedonië binnendringen om op een gewelddadige manier de Albanese afscheuring van Macedonië uit te lokken, waarna er ternauwernood een bloedige burgeroorlog werd vermeden. Mede onder druk van de in Kosovo opererende NAVO staakten de strijdende partijen het vuren en kregen de Macedonische Albanezen meer rechten toegekend, waarna er een relatieve rust weerkeerde in het bergstaatje. Uit die woelige periode dateert ook het zeventig meter hoge Millennium-kruis op een bergtop aan de Macedonische kant van Skopje: het grootste kruis ter wereld werd daar officieel gebouwd ter ere van tweeduizend jaar christendom, maar is tevens een symbool van trots van de Slavische gelovigen en een duidelijk signaal aan het adres van de moslims dat ze zich maar beter gedeisd houden in dit overwegend orthodox-christelijke land.
In tegenstelling tot andere bloedig bevochten gebieden zoals Kroatië, Kosovo en Bosnië slaagde Macedonië er reeds in 1991 in om zich vreedzaam los te maken uit de unie van Joegoslavië. Tijdens een referendum stemde meer dan negentig procent van de bevolking voor onafhankelijkheid, waarna de Macedonische president Gligorov er in slaagde om de in Joegoslavië dominante Serviërs te overtuigen het landje zonder slag of stoot los te laten. Het feit dat Macedonië eerder een armlastige republiek dan een welvarende natie vormde en dat er geen Servische minderheid woonde waarvan de belangen dienden behartigd te worden, heeft ongetwijfeld mede de tolerante houding van de Serviërs tegenover de Macedonische onafhankelijkheid verklaard. Aanvankelijk trachtte de jonge natie met beperkte middelen een eigen economie uit te bouwen en leefden de Albanezen en Slaven in wederzijdse harmonie samen, maar een door de slabakkende economie toenemende armoede scherpte de wederzijdse tegenstellingen aan en hoewel de twee bevolkingsgroepen in vrede bleven samen leven terwijl door Kroatië, Bosnië en later ook Kosovo het spook van een alles vernietigende oorlog waarde, barstte ook in Macedonië de bom kort na de door de NAVO afgedwongen wapenstilstand in Kosovo. De meeste Albanezen in Macedonië zijn gevestigd in hun eigen wijken in de hoofdstad Skopje, maar ook in de zuidelijker gelegen steden Tetovo en Gotiva waar ze reeds lang voor onderwijs en meer voorzieningen in hun eigen taal en gewoontes ijverden. De Macedonische autoriteiten probeerden de Albanese culturele ontwikkeling zo vee mogelijk af te remmen uit vrees voor de ontwikkeling van een scherp Albanees nationalistisch bewustzijn, maar het waren net deze beknottingen die het verzet des te meer stimuleerden. De Macedonische Albanezen voelden zich in hun aanspraken sterk gestimuleerd door het succes van de Kosovaarse onafhankelijkheidsoorlog, want in 1999 waren de Kosovo-Albanezen er in geslaagd om de NAVO tegen de Serviërs in het harnas te jagen onder de dreiging van een grotendeels in scène gezette volkerenmoord door de Serviërs. Onder druk van de luchtmacht van het westerse militaire bondgenootschap trokken de Serviërs zich terug uit Kosovo, wat de Albanezen daar grote autonomie en uiteindelijk een onafhankelijke staat opleverde. Gesterkt door hun overwinning in de voormalige Servische provincie vielen integristen van de Kosovaarse paramilitaire groepering UCK op een koude winternacht het Macedonische grensstadje Tanusevci binnen en balanceerde de kleine republiek even op de rand van een bloedige burgeroorlog.
POSTHISTORIESTRAVELLING
