Vandaag biedt zich aan als een rustdag en dat wordt
het ook, ten dele. We staan laat op en verfrissen ons in het zwembad. De zon is
immers weer genereus met haar warmte. De kinderen doen wat ze al heel de week
doen: duiken, duiken en nog eens duiken. Vooral Estée bevestigt haar reputatie
als waterrat. Tristan is soms wat terughoudend. Voor papa staat vandaag de
wandeling naar Croix de Justin op het programma, een kruis dat uitkijkt op Die
en bij uitbreiding de vallei van de Drôme en die we iedere dag zien als we van
Chamaloc naar beneden rijden. De kinderen willen van geen wandeling meer weten,
maar mama wil van het uitzicht kunnen genieten en wil ook de beklimming
trotseren. Bijgevolg moeten Tristan en Estée ook de hort op. We klokken af op
16u bij het begin van de wandeling aan de Pont Rompu (alt 400m): het is niet zo
steil als het eerste deel van Archiane, we wandelen grotendeels in de schaduw,
maar het is wel een eindje.En
ondertussen lacht het kruis ons toe van op zijn rots. Mama ziet serieus af,
Estée zeurt wel een beetje, maar allemaal bereiken we de bestemming na een uur
of 2. Het is inderdaad een prachtig zicht op de omgeving en we genieten ten
volle. We nemen enkele obligate groepsfotos (bewijs van prestatie) en vatten
de terugweg aan. mamas voeten beginnen haar parten te spelen, maar na een goed
uurtje bereiken we het startpunt. We baden nog even in de Drôme en rijden dan
naar huis, met het vooruitzicht op een lekkere BBQ. Maar de wind steekt op en
papa krijgt het vuur niet aan. Alles in de pan dus. Het smaakt alleszins niet
minder. We praten na en kruipen dan in ons bed.
Vandaag staan we laat op, de wandeling naar de Croix
zit in ons benen. Om 11.00 belanden we al in Die, want we willen ons
vannamiddag verfrissen in de Drôme. Eerst nog een zwemband voor elk (dat hebben
ze gisteren gezien), watersandalen voor mama en papa en off we go. Het is
werkelijk zalig: met een prachtig decor op de achtergrond genieten we van deze
gratis wellnessbeurt in het water van de Drôme. We zitten op een plaats waar er
een lichte stroomversnelling is, een ideaal parcours voor onze Tristan en Estée
met hun zwemband. Bij de eerste poging gaat Estée ondersteboven en kopje onder,
ze is een beetje terughoudend de volgende keer, maar eenmaal ze de smaak te
pakken heeft, gaat ze er volledig voor. Ze verliest enkele malen een crock,
roept de hele meute samen want zelf gaat ze er niet achter en dan mogen
Tristan, papa of mama stroomafwaarts madame haar schoeisel halen. Tristan is
niet meer ontspannen nadat hij met zijn achterwerk een rots heeft getoucheerd,
maar amuseert zich niettemin. Mama ook, op haar manier, want zij heeft een
rotsje gevonden om te zonnebaden. Ten slotte springen Tristan en Estée vanop
een trede in hun zwemband, een voorbeeld dat enkele andere aanwezigen volgen.
Om 16.00 trekken we huiswaarts, maar de waterpret is niet over: Tristan en
Estée gaan verder in het zwembad: in de zwemband, duiken, zwemmen, enz.
Ondertussen beginnen mama en papa al op te ruimen voor de dag erop en zich
klaar te maken voor een avondje uit, want op vrijdag zijn er de vendredis de
Die, waar er op verschillende plaatsen in de stad evenementen zijn. Eerst is
er acrobatie/theater aan de kathedraal, daarna gaan we een hapje eten een
straat verderop (papa droge frieten met entrecote zonder saus!!, mama ravioles
met zalm, hét plaatselijke gerecht). de landlopers passeren er, en ze zijn
werkelijk in vol ornaat en dronken. Daarna gaan we terug naar de kathedraal
waar om 22.00 een modedéfilé loopt, maar het verveelt ons al snel. We lopen verder naar de Place st Marcel, daar
is een optreden aan de gang en sommige omstaanders gaan uit de bol (dansen en
dansen): ook Estée en mama dansen, maar dan wordt Estée moe. We besluiten nog
iets te drinken aan de Irish Pub en trekken dan huiswaarts.
Traditiegetrouw pikken we een marktje mee en die staat
vandaag op het programma. De hemel is niet zo blauw als andere dagen, maar het
is daarom niet minder warm. Het is niet zon grote markt, maar het is er wel op
de koppen lopen aan de kathedraal. Veel kraampjes met voeding, niet zo typisch
provencaals als we gewoon zijn. Beiden willen een armbandje, Tristan moet
natuurlijk een paar worsten hebben en Estée, die laat zich een nieuwe coupe
aanmeten. Ondertussen maken de wolken plaats voor zonnestralen en loopt de
temperatuur op tot boven de 30°. We drinken nog iets in de winkelstraat en keren
dan huiswaarts. s namiddags willen we op de Drôme kayakken, maar bij de 2
startplaatsen vangen we bot: ofwel zijn we te laat, of moet je reserveren. Dan
maar plan B: een avonturenpark. We belanden even voor Châtillon in Menglon, in
Arbo Magic: een Accroparc, op maat van de kleintjes: te makkelijk voor Tristan,
maar Estée heeft zich moeten inspannen. Maar ze doet het goed. Tristan legt het
parcours 3x af, want de eerste keer had hij pech: een kleintje was niet zon
durver en hield de hele hoop, Tristan incluis, op. Ze hebben hem (die kleine)
er uiteindelijk afgehaald. Daarna luieren we nog een beetje in de hangmatten
(waar Tristan bij de eerste poging uit dondert natuurlijk) en dan terug naar
huis. Een duik in het frisse nat, eten en naar bed.
Noot: We zitten dicht bij de Drôme en dat betekent
campings en dat betekent op zijn beurt veel Nederlanders. Overal duiken ze
op, met of zonder caravan. En in hun beste Frans! en als dat niet lukt, in
hun beste Nederlands, die Fransen begrijpen dat wel. Het gaat zelfs zover dat
Estée nu en dan Hollands tegen ons praat; Miljaar.
Vandaag vertrekken we voor een eerste tocht langs
verschillende dorpjes. We vertrekken rond 11.00 en rijden eerst naar
Châtillon-en-Diois. Dit dorpje wordt omschreven als middeleeuws en botanisch.
Dat middeleeuwse hebben we gezien, dat botanische uit zich vooral in het
weelderige onkruid dat welig tierde. Het karakteristieke van Châtillon zijn de
viols, typische kleine straatjes. Heel leuk. Wat heel welkom is, zijn de
fonteintjes die je ook her en der tegenkomt. Verder bereidt het dorpje zich
voor op het Festival des arts et des vins: in de straatjes bevinden zich
talrijke galeries, waar de kunstenaars waarschijnlijk aan het werk zullen
zijn. Er is ook een marktje aan de gang, van potterie. geen spek voor onze bek.
We vinden wel enkele mooie bloembakken, pareltjes zoals die van de voorbije
dagen (Ahum). Ondertussen brandt de zon op onze hoofden, met temperaturen tot
30°. Aan mooi weer ontbreekt het ons geenszins in de Drôme. Van daaruit trekken
we naar Archiane, een eindje verderop, met le Rocher dArchiane (1664 m). We
maken daar een wandeling, althans de mannen. De vrouwen beslissen na een goede
20 minuten rechtsomkeert te maken en nestelen zich aan het riviertje, waar even
later een paar wandelaars met hun honden zich komen verfrissen. En die laatste
worden natuurlijk Estées vrienden. Ondertussen zwoegen Tristan en papa verder
op de wandeling Carnets dArchiane, met als decor een cirkel van kliffen
(cirque de falaises). Het eerste half uur is doorbijten, met de loodzware hitte
en een serieus stijgingspercentage op een pad van grote keien en stenen, maar
eenmaal de Belvédère bereikt (1070m) gaat het door het bos en brengt de schaduw
enige verfrissing. Tristan wil kapituleren (en zeuren, OMG), maar papa sleurt
hem erdoor en samen bereiken ze terug het dorp. Daar nuttigen mama en Estée een
drankje, Estée is omgeven door haar vrienden (de 3 honden). De thermometer in
de auto geeft 31° aan: een bakoven dus. We besluiten om nog naar Luc-en-Diois
te rijden en houden halt aan de site du Claps, een rotsmassa met aan de voet
een baadplaats. Estée (die zelfs in badpak stijlvol blijft met haar
muisjesschoenen) en papa wagen het erop, maar het water is heel koud en de
zwempartij duurt dan ook niet lang. Tristan merkt er niks van, die is zijn
nieuwste record op zijn Nintendo aan het breken. We keren dan ook terug langs
de wegen door le Pays Diois met zijn vele huisjes met lavendelkleurige ramen.
s Avonds staan er mosselen op het menu, maar eerst is er de obligate duik in
het zwembad. Estée moet ook de poes nog even knuffelen (een half uur). Dan nog
wat spelletjes (mama en Estée) en dan naar bed (23.30).
't is zomer, 't is vakantie en we leven op een ietsje trager ritme. En met het supermooie weer hier blijft de PC onaangeroerd en kan het dat het blognieuws ietsje later zal komen dit jaar. Maar de eerste drie dagen staan er nu toch op, eerste dag staat onderaan, dus best eerst die lezen.
We hebben ons gsm-abonnement donderdag veranderd, zondag is ons contract met Proximus afgelopen, maar Telenet is een beetje traag, dus voorlopig zijn we niet bereikbaar. Dus als je eventueel al een sms'je zou gestuurd hebben, we hebben het nog niet kunnen lezen.
We hebben niet echt een zware planning, dus het is nog
een beetje koffiedik kijken.We staan
laat op (gisteren pas om middernacht in bed), ontbijten (papa gaat brood halen in Le
Touron, het restaurant in het dorp waar je je brood kan bestellen. Mama gelooft
niet dat hij te voet is geweest, want hij is te snel terug) en gaan nog eens
inkopen doen naar Intermarché. Bij terugkomst nodigt het zwembad ons opnieuw
uit en we slaan niet af. We eten laat, maar haasten ons dan naar le Col du
Rousset, in de winter gastheer voor menig skiër, waar we met de stoeltjeslift
naar het hogergelegen plateau gaan om van daar de descente te beginnen met
een Trottinherbe, een soort uit de kluiten gewassen step: papa en Tristan,
mama en Estée, dat zijn de duos. Maar die wisselen nu en dan, en dat heeft
vooral te maken met het gebrek aan durf bij de vrouwen. De afdaling valt wel in
de smaak bij de mannelijke helft van het gezin en een tweede afdaling dringt
zich op. We beslissen wel om eerst een wandeling te maken op het plateau, naar
le Collet du Sapiau, waar we een prachtig uitzicht hebben op de omringende cols
en bergflanken (oa de Montagne de Glandasse, die ons van s morgens tot s
avonds toelacht). 2 vautours fauves (gieren) komen ons gedag zeggen. Dan
vatten Tristan en papa de tweede afdaling aan (en de snelheid ligt hoger dan de
eerste keer), Estée en mama houden het rustiger op de stoeltjeslift. We
nuttigen nog een drankje en keren dan huiswaarts. We nemen nog een plons in het zwembad en met een BBQ en Uno ronden we de dag af.
Het weer laat ons alleszins niet in de steek vandaag.
Het wordt heel warm, tot 30°. We staan laat op, omstreeks 09.30. We ontbijten,
waarbij het probleem van de vliegen zich stelt: die zetten zich bij, ze zijn met
veel en zijn heel vervelend als ze voortdurend op je eten, gezicht, benen, enz
zitten. We gebruiken de vliegenmepper (= water naar de zee dragen), zwaaien met de armen en hangen ook een
vliegenvanger. Daarna gaan we naar Die (gelieve niet op zijn Engels uit te spreken), het stadje vlakbij (6.5km naar
beneden): plan was om naar office de tourisme te gaan en dan inkopen te doen,
maar aangezien de eerste ook deze namiddag open is, besluiten we eerst inkopen
te doen. We gaan terug, verorberen ons middageten met onze trouwe tafelgenoten (de
vliegen en een nieuwe vriend, de hagedis) en duiken dan het zwembad in: Pipo, die we gemakshalveTristan
noemen en Estée duiken de Gogos op, het is stralend weer, dus een frisse duik is meer
dan welkom. Daarna etenstijd en op naar Die: tweede poging bij de Office du
Tourisme. We verzamelen traditiegetrouw onze info en verkennen Die aan de hand
van een wandeling. Het is een leuk stadje. Er was precies een samenscholing van
landlopers, maar we hebben die links laten liggen. We hebben onze wandeling
afgesloten op het gezellige terras van de Irish Pub. Terug aan het huis het avondeten, nog wat spelletjes en om middernacht naar bed!!
Deze morgen vertrekken we vol goede verwachtingen
zuidwaarts. Het goede weer wenkt, de vooruitzichten op twee weken ontspanning
stemmen ons welgezind. We klokken af op 07.30 als we van onze oprit rijden met
bestemming De zon. We hopen met dit late vertrekuur na de files te komen,
dit weekend staat immers als heel druk gecatalogeerd. Wanneer we in Kortrijk
de E19 richting Lille nemen, bevinden we ons plots tussen veel Nederlanders en
denken we dat ons plan in het water zal vallen, maar nee: de reis verloopt heel
voorspoedig, we ondervinden geen enkele hinder. We vrezen enkele keren voor een
Quillan-scenario (aankomen in de regen, want in Palais idéal, op een goede
100km, zijn we uitgeregend), maar het is integendeel heel warm wanneer we onze
auto aan Les Portes du Vercors parkeren. Er staat een handige kar om onze
bagage te vervoeren. Wipo, die we hier voor de handigheid Estée noemen, raakt al onmiddellijk bevriend met de poes. Het is
een ruime gîte, maar een kleine reorganisatie dringt zich al snel op. We laten
de kinderen beneden slapen in plaats van op hun kamer (te warm en de trap is te
steil als ze s nachts naar het toilet moeten). Mama en papas bed is net te
klein, papas voeten hangen uit het bed. Maar voor de rest is alles naar onze zin!!! We gaan er een leuke week van maken.
