De tijdstippen liggen hier ook helemaal anders (tijdstippen van eten vooral):

- tussen 8h en 9h: el desayona (= ontbijt)

- om 11h: el almuerzo (= tussentijds eten)

- om 14h: el comido (= middageten)

- om 18h: la merienda (= '4'-uurtje)

- om 21h: la cena (= avondeten)

Het is helemaal niet raar als mensen het avondeten rond 23h eet... De restaurants zijn ook open tot 1h ongeveer.

Die tijdstippen van eten heb ik geleerd tijdens mijn eerste les van Spaans (in die intensieve cursus). We zaten met 10 in de klas. Bijna iedereen die daar zat had al een voorkennis van het spaans omdat ze in het middelbaar of in het hoger Spaans gekregen hadden. Voor hen waren deze lessen meer een heropfrissing van hetgeen ze eigenlijk al zouden moeten kennen. Voor mij was het bijna allemaal nieuw, maar ik kon nog goed volgen. De grammatica en de tijden zijn dingen waar we op geoefend hebben. Wanneer die bepaalde tijd gebruiken, hoe vervoegen, de onregelmatige ww'en,...

Af en toe kregen we wat expliciete woordenschat. Dat is mijn grootste zwakte in het Spaans: mijn woordenschat is veel te klein. Het vervoegen valt wel mee. Altijd tijdens de pauze van de lessen gingen we met z'n allen op 'café', een koffie, Cola, pintje,... drinken. In het café waar wij altijd gingen 'La Rosa Negra' kost een warme chocomelk evenveel als een koffie en het kost 1 euro. Een cola of een pintje was 1 euro 90 of duurder.

Dat vond ik wel wat spijtig, dat we in die 3 uren dat we maar hadden, soms een pauze van een half uur namen. Maar voor sommigen was het NODIG . Nuja, door de school werd er in januari ook een intensieve cursus gegeven in Gandia, een stad op 60 km van Valencia City. Aangezien ik examens had in januari kon ik deze cursus niet volgen. Maar ik heb gehoord van mensen die wel naar die cursus zijn geweest dat ze daar echt niets geleerd hebben (van Spaans toch niet...). Al bij al vond ik de cursus geslaagd, we kregen les van een echte Valenciaanse (ze noemt Mercedes, komt da tegen...) die geen Engels kon en dus waren we verplicht van alles in het Spaans te doen. Juist de laatste 3 dagen kregen we een andere lerares (Silvia) maar die bakte er niet veel van... Ze kon het niet goed uitleggen, ze knikte altijd ja, terwijl het verkeerd was, ze bracht verwarring in alles wat we tot dan geleerd hebben. De reden dat we een andere lerares kregen was omdat we Mercedes weggepest hebben. . . Hehe, nee, niet waar ze. Het was omdat ze ook nog als lerares wou werken, en ze kreeg een aanbieding voor een job in een school, maar ze moest wel een soort examen voorbereiden. Vandaar dat ze ons moest verlaten.

Op het einde van de 1e week was er een groot concert georganiseerd door MTV (de grote muziek tv-zender over gans de wereld). Dit concert had een bijzondere locatie, nl. in de 'Ciudad des Artes' (letterlijk vertaald is dat 'kunststad'). Dat zijn de bekende artistieke gebouwen van Valencia. Normaal is er helder water in die kuip. Maar ze hadden dit dus eruit getrokken, en daar was het concert. Redelijk uniek dus. Het hoofdoptreden was van The Arctic Monkeys. Niet dat ik daar veel van ken, maar wel eens leuk om mee te maken, en het beste was dat het gratis was. Ongeveer een 12'000 man (en vrouw) was aanwezig.

Op het einde van die 2 weken snelcursus zijn we met z'n allen gaan eten in een WOK restaurant (All you can Eat and Drink). Veel wok was er eigenlijk niet aan, het is gewoon een chinees restaurant (met sushi, rijst, rare beesten, deserttafel, ...) maar wel goed.

Om mijn kamer wat in te richten moest ik wat inkopen gaan doen. Je gaat dan best naar de Chino's. Iedereen kent ze zo. Dat zjn winkels uitgebaat door Chinezen en ze hebben echt ALLES. ik had er al eens van gehoord, maar ik geloofde niet dat ze echt alles konden hebben. Maar het is dus wel waar. Strijkijzer, wasrek, papier voor school, nachtlampkes, matjes, toiletbrillen, schroevendraaier, vishengels, kapstokken, dekentjes, hondenhokken, kledij,... Alles wat niet te veel geld kost, kan je daar kopen. De prijzen zijn ook laag, maar de kwaliteit is ook niet dat natuurlijk.

Tijdens de Spaanse lessen zijn we ook gestart met een groepke met voetballen. ondertussen hebben we een Facebookpagina met ongeveer 40 leden. Als we een wedstrijdje willen organiseren, melden we dat op die facebookpagina. En iedereen die kan, zegt dat hij aanwezig is, en zo weten we op voorhand ongeveer met hoeveel we zijn. We spelen voorlopig nog op beton (een voetbalterreintje met verlichting). Gelijk waar je gaat of staat, binnen een omtrek van 400 meter heb je zeker een voetbalterreintje.

De stad wordt goed verzorgd en proper gehouden. Nog enkele dingen die me hier opvalden van de spanjaarden: de spanjaarden rijden normaal vind ik, maar het is wel een drukke stad. Om over te steken, let niemand op de lichten voor voetgangers. Zelfs oudere mensen die normaal de verkeersregels volgen, steken te pas en te onpas over. Gewoon kijken of er geen auto's aankomen en oversteken. De lichten doen er helemaal niet toe...

Dubbelparkeren wordt ook dikwijls gedaan. Ze zetten de auto achter een andere, maar zetten de handrem niet op. De persoon die wegwil, moet dan maar de auto wegduwen. ik heb ooit eens iemand 7 auto's zien verduwen om uit zijn parkeerplaats te geraken. Het steekt allemaal zo nauw niet. Met de ene auto duwen ze de andere voort, enz...

Op school: het maakt niet uit wanneer je naar de les gaat. Of je nu binnenkomt voor de les, 10 minuten te laat, 30 minuten te laat, 5 minuten voor einde,... het maakt niet uit. Ook kan je gaan en staan waar je wilt tijdens de les. Moet je naar het toilet, krijg je telefoon, wil je een sigaret roken,... gewoon even uit de les gaan. Niemand zal raar kijken en de prof doet gewoon verder.

De testen die ik tot nu toe heb gemaakt, de practica waren goed begeleid. Vandaag (5 maart) heb ik een practicum samen met een Spaanse gedaan. De leraar geeft echt de oplossing bijna altijd van de oefening. Op het einde van de les moet je dan je papier indienen (per 2 ofzo). We hadden 10 oefeningen en we hebben er 8 van gemaakt. Ik vraag haar, waarom doen we die laatste 2 niet? Ze zegt 'no pasa nada' (= da geeft ni...), ze wees naar de andere 8 en ze zegt: tzal ni op die 2 oefeningen steken. Echt super los. Maar niet alles is super los, maar grotendeels is het wel zo.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb in mijn blog, sorry daarvoor. De tijd vliegt en mijn dagen zitten stampevol. Er is altijd wel iets te doen. Ik heb het me nog geen moment beklaagd dat ik hier zit in Valencia. Het leuke is (ook al zijn mijn kotgenoten niet veel thuis) dat ik nooit alleen ben. Altijd heb ik mensen/maten/vrienden bij mij. Ik denk er nog niet aan, maar ik denk wel dat als ik terug in België ga zijn, dat ik in een zwart gat ga vallen omdat opeens al dat sociaal contact wegvalt. En natuurlijk omdat het weer in België minder goed gaat zijn. Al elke dag heb ik bij mezelf gedacht: 'het is hier echt paradijs'. Nuja, niet voor het weer, want het is een slechte periode nu. Het is 'uitzonderlijk' dat we in vLC al zoveel regen hebben gehad de voorbije dagen. Zoals bijvoorbeeld vandaag: vanochtend regent het nog, maar vanaf de middag schijnt de zon en merk je niet meer dat het geregend heeft. Wel heerst er altijd een sterke wind.

Ik zal proberen verder te vertellen op mijn vorige verhaal. De eerste dagen was hard had zoeken naar een appartement. Ik heb in het totaal een stuk of 25 appartementen gezien. Overal was er wel iets mis mee. Ofwel te duur, ofwel te vuil, ofwel de kotgenoten en de sfeer die er hing, ofwel te donker, ofwel ... Ik wou graag een appartement met een balkon (met zeezicht? voor een keer dat ik aan de zee woon...), dat gewoon niet te ouderwets was en waar ik me kan thuisvoelen. Dan moet je ook nog geluk hebben dat jij het appartement krijgt. Ik had bijvoorbeeld een leuk appartement gevonden, ik ben naar de eigenaar gegaan en heb gezegd dat ik geïnteresseerd was. Ze zegt dan dat ik 's avonds eens moet bellen. ik doe dat, maar niemand pakt op, ik stuur een bericht. De dag erna bel ik opnieuw, en zo nog 2 dagen. Dan stuurt ze een bericht: "het appartement is al ingenomen." zulke dingen... en uiteindelijk heb ik een appartement dat ik wel wou, maar helaas zonder balkon. De roommates zijn allemaal spaans, en het uitzicht vanuit mijn kamer is prachtig. Ik kan een mooi stuk Valencia zien. De lokatie is goed gelegen,...

Ik ben nu al een maand ver en mijn spaans is nog niet echt in orde. Dat komt omdat ik veel omga met andere erasmussers vanwie hun spaans ook gene vetten is. nuja, de kotgenoten vallen wel mee. Ze zijn wel niet zoveel thuis. Eén jongen is van Murcia, één van Valencia en dan een meisje van Cordoba. Ze zitten veel op school of gaan ergens naartoe (naar huis, naar de vriendin, op een trip, studeren op school,...). Het meisje van Cordoba zit hier wel ganse dagen. Ze loopt meestal nog rond in pyjama met een deken rond haar omdat ze het koud heeft. Ze houdt niet echt van feesten... op zich is ze dus een beetje een saaie omdat ze niet veel doet ganse dagen, buiten films kijken op haar kamer, naar realitytv kijken in de zetel, of een handdoekske brijen in de zetel. Ze studeert Oceanografie wat op zich wel wijs is denk ik. Alledrie de kotgenoten zitten in hun laatste jaar en zijn minstens 1 jaar ouder. Hier in Spanje is het de gewoonte om enkele jaren meer over je studies te doen... Je kan soms mensen van 26 jaar in een klas hebben waar normaal 21 jarigen inzitten. Op school zie je dus ook verschillende types mensen.

De eerste weken waren op schoolvlak heel pover. Ik heb vanaf als ik een kot heb, mij ingeschreven in een Spaanse snelcursus georganiseerd door 'ErasmusValencia', een organisatie die vanalles organiseert voor de Erasmus-studenten in VLC. De cursus duurt 2 weken en is elke dag van 15 tot 18 uur. De rest van de dag gebruikte ik om naar school te gaan en dingen op orde te brengen, infodagen bijwonen, naar de winkel te gaan, mijn kamer op te kuisen, af te spreken met mensen,...

Wat school betreft is het goed dat ik niet in die eerste weken naar veel lessen ben geweest, want ik doe toch maar 1 vak van alle vakken die ik NORMAAL moest doen. Ik heb gans mijn lessenrooster moeten uitpluizen en examenrooster en al mijn vakken moeten veranderen, laten goedkeuren, handtekeningen verzamelen, dubbelchecken,... En op het einde van de rit kan ik echt wel zeggen dat ik de mensen van de oficina internacional (Internationaal Office) van mijn school (ETSII) echt wel verschrikkelijk vind (om niet te zeggen dat ik ze haat). Ze spreken hun eigen tegen, ze zeggen altijd dat het niet gaat, terwijl het wel gaat,ze werken übertraag,... Vandaag (8 maart 2010, dus EEN MAAND na mijn aankomst) is nog niet alles in orde. ik wou eindelijk mijn kaart halen voor het school, mijn studentenkaart, want ik heb die nodig voor vanalles en nog wat, en gewoon voor mij die kaart te geven, ben ik 3uur30min bezig geweest. Ze sturen me van links naar rechts, weten niet wat ze eigenlijk moeten doen,...

Het was en is 1 grooooote soep geworden. Echt verschrikkelijk en dat heeft echt superveel tijd, energie en fun afgepakt! Ik kan nog lang doorgaan over deze oficina internacional, maar ik ga het niet doen, omdat ik me hier zit op te jagen dan :).

Dus dat is eindelijk min of meer (nog niet helemaal) in orde. Verder is het leven hier in VLC wel leuk. Het is leuk om constant sociaal contact te hebben. Maar ik heb VLC soms meer 's nachts gezien dan overdag. De uren liggen hier ook helemaal anders (tijdstippen van eten vooral).

Ik ga morgen verderdoen want ik moet nog eten, en nog ergens naartoe. Hasta luego!

Het is 6 uur, tijd om op te staan. 3 februari, de dag waarop ik de komende 5 maanden in het buitenland zal verblijven. De dagen ervoor waren superhectisch, want ik mocht zeker niets vergeten meenemen naar daar. En zorgen dat alles hier in België ook klaar is voor mijn vertrek (mensen die ik nog wil zien, zien; skype installeren op wat pc's; valies in orde maken; ...).

De treinrit naar de luchthaven duurde wat langer dan voorzien. Ik had me extra dik gekleed (want de kleren die ik aanhad, moesten dan al niet mee met mijn bagage = gewichtsbesparing). Maar toch had ik geen koud. Lang leve het Belgische frisse weer. Ik was ook nogal 'koel' over de hele situatie, dus misschien heeft dat er ook mee te maken.

Ik zat enkele kilo's boven mijn gewicht en had de verkeerde incheck-balie gekozen, want de mevrouw zei dat ik kon kiezen tussen: "bijbetalen voor de extra kilo's of bijbetalen voor de extra kilo's". Aangezien ik niet iemand ben, die me aan de gestelde opties houdt, heb ik toch niet bijbetaald voor extra kilo's, maar kon ik gelukkig een deel van mijn bagage bij een kennis van ma steken, die ook op dezelfde vlucht zat.

Samen met die mevrouw ben ik dan naar het vliegtuig gegaan. Onderweg heb ik nog vlug mijn proximus-abonnement opgezecht via de klantendienst 6000. De spanning van mijn vertrek was er nog altijd niet. Pas toen ik neerzat in de vlieger, dacht ik eens na. Wat deed ik daar? Helemaal alleen in de vlieger. Voor mij 3 vriendinnen die een city-trip doen naar Valencia, links daarvan nog 3 vriendinnen die een erasmusstudente gingen bezoeken. En ik... die gans alleen naar Spanje ging, niet wetende of ik daar wel iets zinvol zou kunnen doen. Nuja, dat gevoel duurde maar heel even, want zodra we begonnen te vliegen, was mijn aandacht gevestigd op het uitzicht (ik had een stoel aan het venster). We vlogen redelijk laag, want zodra de wolken wat verdwenen, kon ik heel de rit uitkijken over stukken van Frankrijk en Spanje. De vlucht duurde nog behoorlijk lang naar mijn gevoel. Ik ben zelfs even in slaap gevallen denk ik, en dat in een heel oncomfortabele houding dankzij de weinige beenruimte.

mixen.

In Valencia kon ik vanuit de vlieger nog veel sfeerfoto's van uit de lucht trekken van de stad. De zee zag er hemels blauw uit, en de straten enorm zuiders. Mijn eerste gedacht over de stad vanuit de hoogte was dat het er toch zuiders uitzag dan ik me had voorgesteld. De palmbomen sieren de straten en de zon piekte al in mijn ogen nog voor we geland waren. Het uitstappen ging bijzonder vlot, en de bagage kwam heel snel. De luchthaven werkt daar heel vlot. Natuurlijk moest mijn valies als één van de laatste op de band komen. Eventjes dacht ik 'valiesloos' te zijn, maar gelukkig had ik nog mijn handbagage en de enkele kledingstukken en handdoek die ik bij die ene mevrouw in de valies had gestoken.

In de arrival-hall stonden 2 Spaanse meisjes op mij te wachten: blonde Laura Molina Jotel (mijn mentor, aangewezen vanuit de UPV) en haar bruinharige vriendin Maria José (een naam die verdacht veel voorkomt in het Spaanse...). Ik nam afscheid van een andere erasmusstudent die ook op mijn vlieger zat. Hij zat op de vlieger bij het lief van een vriend van hem die ook op erasmus zit in VLC. Het trio ging samen voort met de metro, terwijl ik, met de 2 spaanse meeging naar hun auto. We communiceren in het Frans, ik en Laura. Maria José kende ik nog niet, maar zij praat enkel Spaans en Valenciaans. onder elkaar praten Laura en Maria Valenciaans, een mengeling van Frans/Spaans/Italiaans/Catalaans.

We reden met de auto richting de campus van de UPV. Onderweg praatten we wat, voor zover communiceren ging. Mijn Frans is zo heel schitterend niet meer. Ik verstond wel nog veel van hun gebrabbel in het Valenciaans. Vooral enkele losse woorden die ik herkende.

We rijden de universiteit-campus binnen (een aparte ondergrondse parking in een volledig afgezet Campus-gebied). Vervolgens toonde ze me waar ik 's middags kan eten, waar ik fotokopiën kan nemen, waar ik kan studeren, waar de ingang is van de campus en waar de verschillende afdelingen liggen alsook waar het atletiekstadium ligt. We hebben gegeten met wat vrienden van haar (die tussen haakjes geen andere talen kunnen). Een menu van 4euro50 van penne (die pastarollekes met wat kaas als voorgerecht), koude frieten met koude garnaalkroketten (als hoofdgerecht; dat beide koud waren, is niet de bedoeling), een flesje water en een appelsien als desert (dat je er gratis bijkrijgt).

Na het eten, vertrokken we naar mijn jeugdherberg om mij in te checken. Het was al 15uur. Ze eten hier trouwens middageten tussen 14uur en 16uur. Ondertussen verstond ik toch al een groot stuk van sommige gesprekken tussen de meisjes. Op den duur probeer ik dan ook links en rechts wat spaanse woordjes erin te mixe, wat me bijzonder wel goed lukt. Vlug leer ik bij, maar niet voor lang. Want ik vang te veel op, en ik begin dan te missen. Nuja, dat zal wel komen.

We nemen mijn valies uit de koffer en met pak en zak trekken we naar de jeugdherberg een 2tal kilometer verderop. We maken gebruik van de tram en de metro. Ik koop ook direct een 10beurtenkaart van 7.5euro, zodat ik ook met de tram en metro kan reizen. In de jeugdherberg check ik me in en ga ik de kamer verkennen. Gelukkig dat j op zulke momenten slotjes op de valiezen hebt zitten. Want je zit met een 10tal mensen in zo een kamer (5 stapelbedden in een zeer fancy en flashy interieur). Ik heb wel een locker genomen ook waarin ik mijn waardevolle spullen kan achterlaten (laptop, harde schijven, washandjes ,...).

Eens daar gesettled kan onze tocht verder gezet worden. Laura zit te bellen zoals een zot, voor een afspraak te maken voor de appartementen. We zijn in totaal 3 appartementen gaan bekijken. Elk hun eigen voordelen en nadelen. Geen één waarvan ik direct verkocht was. Alledrie liggen ze dicht bij de UPV. 

- Het eerste was enorm ruim (heel ruime kamer met dubbelbed, grote bureau en tv) en modern. Nadeel: de 3 andere bewoners zijn Spanjaarden die waarschijnlijk gaan samenklikken en waar ik dan niet thuis zal zijn. Dit appartement is ook het duurste van de 3.

- Het tweede viel al meteen niet in de smaak. Op het 7e verdiep (zonder lift) op de hoek van een drukke straat. Er sliepen 6 mensen in een kleine kamer, een kleine keuken, en een nog kleinere eetzaal. Het zag er niet gezellig uit. Maar terwijl ik daar was, was iemand anders die juist mijn plaats kwam afpakken. Hij heeft het contract ondertekend en dus was dit appartement niet meer vrij. Ik zat er helemaal niet mee in, want ik moest het toch niet.

- Het derde was ook zo een ouderwets iets op de eerste verdieping. De medebewoners zijn 2 studerende spanjaarden, alsook een werkende spaanse vrouw. De ene spanjaard die me de rondleiding gaf zag ter maar nen drogen uit. De kamer was niet groot, maar ik had wel een eigen toilet. De keuken was geschikt voor maximum 2 mensen en de was moest je buiten hangen, op een plaats waar de zon nooit schijnt. De living was, buiten het feit dat ze ouderwets was, wel best groot. Dit appartement ligt in een straat van een drukke boulevard. Vlakbij een fitness, een supermarkt, enkele bars,... De prijs ligt ook gevoelig lager dan de eerste flat waarover ik het had.

Na de laatste flat hebben we ernaast in de supermercado wat inkopen gedaan (een bruin brood, schellekes salami, wat worsten, chocomelk en fanta).

Nergens mijn goesting gevonden qua flats, wel zere voeten gekregen en een behoorlijk goede band met de 2 spanjaarden die me de ganse namiddag rondgeleid hebben. We liepen terug naar de UPV, waar ze me met de auto dan naar de jeugdherberg voerden.

Toen ik mijn kamer in de jeugdherberg binnenkwam, lag er een koppeltje gezellig te wezen in het bed naast het mijne. Ik heb vlug mijn boelke gepakt en de twee ongestoord gelaten. Hopelijk hebben ze niet overgerold naar mijn bed! Nu zit ik al heel lang in de jeugdherberg, in de gemeenschappellijke zaal. Bijna iedereen zit op de laptop. Het internet hier kan wel beter. Ik heb proberen skypen, maar mijn stem kon onmogelijk triomferen op het geroep en gelach hier in de internationale zaal. Hier zitten mensen van Duitsland, Slovakije, Italië, Canada, Australië,... Ik zit nu al even met mensen van Italië aan tafel, die me wat geholpen hebben bij het maken van een afspraak voor een appartement te gaan bezichtigen.

Voor morgen op mijn programma staan 3 appartementen bezoeken, een gsm kaart kopen, en verder appartementen zoeken. Het is nu 0uur25 en ik ben met deze tekst begonnen om 21uur15. De tijd vliegt dus hier en ik begin stilaan te zweten van mijn inspanningen. Een beetje slaap zal mij deugd doen, en hopelijk is morgen een even drukke en sociale dag als vandaag.

Saludos