Vorige week is er niet zoveel bijzonder gebeurd. Ik heb mij voornamelijk bezig gehouden om mijn visum in orde te krijgen. Het was een heel gedoe. Na drie dagen een bezoek te brengen aan de dienst migratie ben ik sinds vrijdag eindelijk een soort van Ecuadoriaan. Best wel handig want nu kan ik deelnemen aan toeristische acties aan Ecuadoriaanse prijs. De foto is afschuwelijk ik lijk wel een gevangene op de foto van mijn paspoort.

Vrijdag-avond ben ik met Thomas naar “La Ronda” gegaan. De hoofdstad van het oude gedeelte van Quito. Het was Carnaval dus iedereen liep de straat kareoke (schuimspuitbussen) met verschillende geurtjes. Het was onmogelijk om het schuim te ontwijken. We hebben iets gedronken in een bar en hebben we wat locals ontmoet. Nadien wouden we iets anders opzoeken om iets te gaan drinken maar leidde tot een kareoke-oorlog tussen ons en die groep locals. Toen we naar huis gingen waren we helemaal nat. Gelukkig verkochten ze daar geen “huovos de harina” je kan het vergelijken met paaseieren gevuld met bloem die ze dan samen met water op kareoke op je gooien.

Zaterdag ben ik Lucas gaan opzoeken. Hij is mijn projectcoordinator hij is van Engeland en woont momenteel in Tumbaco een gehucht van Quito. Het is het gehucht van de avocado’s en de citrussen. Hij woont te midden in de citrus-bomen. Op een plaats waar het ergste gevecht plaatsgevonden zou hebben tussen de plaatselijke stammen en Spanjaarden. Het zou de plaats zijn waar de Spanjaarden een serieuze nederlaag gehad hebben. Van deze gebeurtenis is er niets meer te vinden. S’avonds zijn we naar een soort van een sjamaan gegaan voor een rituele reiniging van lijf en ziel. Er werd een groot vuur gemaakt in een soort van tippie. In het vuur lagen stenen op te warmen. De stenen waren de voorouders van de mens. Er werd gezongen om de voorvaders te eren. Later werden we geleid naar een platte tippie waar we in moesten kruipen met het woor “metiaquiste” dat is qichua voor ‘ik ben een van jullie” vervolgens werden de gloeiende stenen binnen gebracht en het werd stilaan warmer. Op de stenen werden kruiden gegooid om het hoofd, het hart en de buik te zuiveren. Er werden voortdurend liedjes gezongen in spaans, qichua en andere indigenas talen. Na ongeveer 2 uur mochten we uit die “sauna” eindelijk. Mijn huid voelde wel heel zacht maar van de zielreiniging voelde ik niets. Ik sliep in het huis van Lucas en zijn ex-vriendin Vane.

6:45 opstaan om te vertrekken naar de jungle. Eerst naar Vane haar ouders om de Jeep en haar moeder. We reden door de Parano een unieke vegetatie die enkel voorkomt op een hoogte van meer dan 4000m en enkel in Ecuador, Bolivia en een heel klein stukje in Peru. De vegetatie bestaat uit pampasgras een ander soort gras en Olilepsis een den die enkel daar voorkomt en vermoedelijk de enige den die oorspronkelijk van ecuador is. Voorts waren er nog wat lagere planten. We bereiken het gebied van Papajact bekent om de warmwatermeren, de grootste waterval van Ecuador en de ingang van de jungle. We stopten een enkele meren maar geen van hen waren warm. De warme meren zouden zo warm zijn dat het niet mogelijk is om er in te zwemmen en je zou er een ei zacht gekookt in krijgen. Een uur verder rijden kwamen we aan San Rafael of de grootste waterval van Ecuador echt. We moesten nog een half uur stappen voor we aan het uitzicht kwamen op de waterval. Echt indrukwekkend zo’n massa water die naar beneden stort. We wilden dichterbij komen dus besloten ik en Lucas om naar beneden te gaan de jungle in. Op. een gegeven moment geraakte we niet meer verder. Teleurgesteld probeerde we weer te keren. Het was een zeer vermoeiende tocht door de vochtigheid en de hoogte die we op moesten. Spijtig genoeg geen indrukwekkende dieren ontmoet maar het is zelden dat je er een tegenkomt daar. Nadien heb ik de beste forel gegeten in mijn leven (waarschijnlijk deels door de grote honger die ik had). We hoorden mensen praten over een andere grote waterval in de buurt dus besloten we die te zoeken. Het was echt niet ver en zeker even imposant als de San Rafael vooral omdat je heel dicht bij kon gaan als je wou kon je eronder gaan staan. Nadien zijn we een hotel gaan zoeken. Een mooi hotel met zeer vriendelijke mensen.

Maandag: het plan is om naar de thermaalbaden in Papajacta te gaan maar door het immense volk dat daar was kon dat niet doorgaan. Dus besloten we helemaal terug te keren. Rond een uur of 6 was ik weer thuis. Blij maar uitgeput.

Dinsdag: vandaag had ik een hele dag les om gisteren in te halen. Nadien werd ik door het gastgezin verrast door speciaal voedsel voor mijn verjaardag. Ik was niet echt onder de indruk van het eten. De soep was best lekker met choclos (kolfmais) yuca wortelen en vlees. Het dessert wat normaal een sap van een of andere vrucht is was deze keer een cake van sinaasappel. Echt verrukkelijk!!! Zehebben gezongen voor mijn verjaardag.

Komende vrijdag vertrek ik naar de kust. Ik vertrek vrijdag naar Canoa en zondag zal ik naar mijn eerste project reizen.

Een hele boterham deze brief. Mijn laatste dagen Quito zijn geteld eindelijk ook al heb ik mij hier niet zoveel verveeld zeker niet in de weekends.

Groetjes Pieter

Foto’s zijn te bezichtigen op Face book

09-03-2011, 17:13 geschreven door Pieter