Giftige woorden

Inhoud blog

	Eindelijk terug thuis
	Zijn mobieltje
	Mijn beste vriendin
	Mijn dood
	Mijn negentiende verjaardag

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Giftige woorden

Maite Carranza

24-03-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Zijn mobieltje

Nadat hij de deur eenmaal achter zich dichttrok om 8u30, heb ik niet ontbeten of mij aangekleed of een boek gelezen. Neen, ik was helemaal over mijn toeren. Hij was zijn mobieltje vergeten. Maar wat als hij terugkomt? schoot het door mijn hoofd. Ik verstopte het vliegensvlug onder het kussen en wachtte tot ik zijn auto hoordde wegrijden.
Ik hou hem stevig vast met trillende handen en loop heen en weer, en ik hoop ineens een streepje te zien verschijnen op het klein schermpje. Hier misschien, vermoed ik een paar keer. Maar tevergeefs. Nee, ik kan het niet geloven! Ik heb geen bereik! Ik begin tegen de muur te stampen uit woede en bots mijn hoofd zo hard mogelijk tegen de tafel. Ik raak bewusteloos met het mobieltje in mijn handen. Bij het wakker worden kijk ik naar het schermpje. Ik kan het niet geloven. Ik zie een streepje. Ik heb bereik! Wat doe ik? Bel ik? En als hij komt net als ik aan het bellen ben? Nee, ik wil de zon zien, ik wil hier uit. Wie zal ik bellen?
Ik denk weer aan Eva. Ik ken alleen haar telefoonnummer. Met vaste hand toets ik Eva's nummer in, zonder het toetstelletje te bewegen. En opeens hoor ik een stem. 'Ja?'...'Hallo'... 'Met wie spreek ik?' Het is Eva. 'Ik ben het, Barbara!' schreeuw ik. 'Help me!'
'Barbara?' vraagt Eva ontzet. 'Waar ben je?' En ik kan niet voorkomen dat ik impulsief het mobieltje oppak en bij mijn oor houd. Maar aan de andere kant is er al niets meer te horen. De verbinding is verbroken. Het streepje is helemaal weg.
Meteen besef ik dat ik iets doms heb gedaan: ik heb de doos van Pandora geopend. Deze keer zal hij geen medelijden hebben. Ik ben bang. Heel erg bang. Maar ik zal dapper zijn en de dood onder ogen zien.

Geef hier uw reactie door