Gisteren de eerste werkdag achter de rug en het deed echt deugd om opnieuw aan de slag te gaan. Ik ben graag thuis maar zes weken, zonder zelfstandig ons gezellig dorpje te kunnen verlaten, is mij teveel. Natuurlijk wachte mij er een berg achterstallige post en mails en pas deze middag heb ik mij door de stapel heen kunnen werken. Vanaf nu kan ik mij weer volledig op de actualtiteit toespitsen. Nadeel is wel dat ik na zo'n een lange afwezigheid nergens mijn hoofd mag laten zien of ze hebben wel een vraagje of een probleempje maar dit betekent waarschijnlijk dat ik mijn job vrij goed doe (eigen lof mag ook wel eens, hé maar met mate). Nu genoeg over het werk, terug naar ons gezin en dan komen we bijna rechstreeks bij onze twee kadetten.
Zondag zijn we na lange tijd nog eens gaan zwemmen. Voor Noor was het héél lang geleden en voor Stanne was het de eerste keer maar het beviel ze allebei super! Noor wou er niet uit en Stanne voelde zich goed in het water. Als hij maar kon spatten en spartelen met zijn kleine armpjes en beentjes. Hij spatte zo hard dat hij zijn haar en gezicht kletsnat heeft gemaakt. We hebben natuurlijk een paar foto's gemaakt van Stanne in een soort zwemband maar deze zal ik vanavond of morgen op de blog plaatsen. Gisteren is Geike, Noor haar beste vriendin, komen spelen en ze hebben zich zo geamuseerd! Toen ik thuis kwam, was de keueken en living een echte ravage. Overal maar dan ook overal lag er speelgoed, onder de zetels, op de tafels, de grond, in de kasten,...... Ikzelf krijg de kriebels als het een zootje is maar kleine rakkers moet je natuurlijk laten doen. Stanne heeft ook genoten van de capriolen van de twee dames want hij heeft voortdurend zitten kijken en wilde zelfs al mee spelen.
Morgen mag Noortje een ganse dag naar oma en opa zottekonte gaan spelen terwijl Stanne naar de opvang gaat en mama inkopen gaat doen voor school (Sint-Niklaas en de aankopen voor de kerstmarkt waarover later meer). Een verslagje mag je dan ook eerstdaags verwachten.
Inderdaad, vandaag de lang verwachte dag! Ik ben verlost van mijn gips en alles is supergoed. Ik kon onmiddellijk lopen zonder stramheid of pijn. Een heerlijk gevoel, zo na zes weken gips en daarvoor drie maanden voorzichtjes stappen. Het revalidatieschema viel wel wat tegen, moet ik zeggen. De eerste zes weken moet ik mij beperken tot zwemmen, stappen en lichtjes fietsen. Na zes weken mag ik stilletjes beginnen lopen maar voor mijn sport(en), volley en squash (sorry Simon), moet ik nog minimum 4 maanden wachten . Zoals gevreesd is het seizoen reeds gedaan voor mij maar als het een troost mag/kan zijn, ik moet geen kiné hebben. In elke geval, ik ben weer mobiel en dat is het belangrijkste. Maandag kan ik weer gaan werken en is het stil zitten thuis eindelijk voorbij!
Alweer hebben we twee primeurkes te melden van onze Stanne!
Het eerste is dat onze kleine man, voorlopig enkel in mama's auto, niet meer in de maxi-cosi zit maar in zijn eigen autostoel! Jaja, door het koudere weer (dikke jas) en de stijgende groeicurve van Stanne, heeft hij bijna geen plaats meer over in de maxi-cosi waardoor we de autostoel eens geprobeerd hebben. Tot groot jolijt van Stanne zelf. Nu ziet hij veel meer, een nieuwe wereld gaat voor hem open en hij neemt alles op met zijn mooie grote kijkertjes. Deze morgen ging hij met de grote smile in de stoel en als ik nog even ging kijken net voor mama vertrok, keek hij zo gelukkig naar me. Net of hij met z'n ogen wilde zeggen: Nu ben ik geen baby meer,hé!
En de tweede primeur? Wel Stanne gaat samen met zijn zus in bad! Omdat er teveel water in het bad zit voor Stanne (Noor moet al veel water hebben om te kunnen spelen, spatten en te 'zwemmen') hebben we Noor haar 'flipper' nog eens bovengehaald. Voor de leken onder ons, een flipper is een stoeltje dat je in het bad kan plaatsen waardoor baby's en peuters rechtop in het water zitten. Op de foto zie je de flipper met Stanne. Tot slot nog even melden dat morgen het gips er eindelijk af mag. Wat het daarna wordt (pijn, stramheid, revalidatie,...) zal afwachten worden. Morgen meer......
Zoals beloofd hier een foto van Stanne die zijn eerste koekje "zelfstandig" eet! Momenteel is er een probleempje om de foto's in slideshow op onze blog te plaatsen maar er wordt aan gewerkt!
Eindelijk had ik deze morgen onze fotocamera ter beschikking zodat ik wat foto's hebben kunnen maken van Noor haar kunstwerkjes. Jaja, in mama haar klas wordt heel flink gewerkt met snippers, verf, klei,.... In de slideshow aan de rechtse kant van onze blog kan je een aantal van haar werkjes bekijken. Het betreft hier werkjes rond de thema's fruit en handjes. Er is een peer gekleurd met snippers, vier soorten fruit 'ingekleurd' met de juiste kleur, sinaasappels gestempeld met proppen krantenpapier, een mandje vol met appels van klei en Noor haar eigen handjes die ze eigenhandig heeft ingekleurd.
Ben benieuwd met wat Noor vanavond naar huis zal komen want ze heeft me verteld dat ze heel veel geverfd heeft deze week en aan haar en mama's kleren te zien, klopt dit ook! Mijn dames zijn deze week ook naar het bos gegaan met de ganse school en ook dat zullen ze geweten hebben in het Drongengoed. Blijkbaar hebben de kleuters zich vastgelopen in de modder, wat resulteerde in een broek met modder tot aan de knieën (toch bij mama). Maar ze doen niet liever die twee, als ze maar kunnen ravotten en zot doen. En Stanne? Wel meneer werd een paar keer wakker deze week rond een uur of vier in de morgen en was klaar wakker. Hij begon dan maar spontaan te zingen en te vertellen..... Tot grote vreugde van mama...
Maar voor de rest is hij, samen met zijn zus, heel flink geweest deze week. Noor is hét voorbeeld voor Stanne. Alles wat ze doet bekijkt hij vol bewondering en overal wil hij al meedoen. Zondag maakte hij zich zelfs boos als Noor in bad zat. Hij wou en zou meespelen in dat water, wat nog gebeurde ook.....
Vrijdag trouwden Christophe(mijn neef) en Mieke op een originele manier. In de voormiddag huwden ze voor de wet en 's avonds was er de trouw met 'rent a priest' in de Paterskerk waarna in diezelfde kerk het avondfeest plaatsvond. Aangezien Kelly geen verlof kon krijgen voor het huwelijk van een aangetrouwde neef (jaja, ook het onderwijs heeft zijn nadelen) moest ik ons gezinnetje de hele dag vertegenwoordigen. Om 11uur was iedereen van de familie reeds verzameld aan het stadhuis te Eeklo waar het burgerlijk huwelijk werd voltrokken. Nadien werd de beide families verwacht in den Douanier te Eede voor het feestdiner. Iedereen was vol spanning hierover want Christophe en Mieke hebben eigen ideeën en niemand had al in de Douanier gegeten. De verdeling van de tafels was heel origineel opgevat. Iedereen kreeg bij het binnenkomen een kaartje met zijn eigen naam en een bijnaam. Die bijnaam verwees naar een animatiefilm en zo kon je nagaan aan welke tafel je moest gaan plaatsnemen. Al de neven en nichten zaten samen aan de Monster Inc tafel (ik had als bijnaam zelfs Mike Wasowski), wat al direct een aangename tafel bleek te zijn maar dat kan ook niet anders met zo'n mooi select gezelschap samen (jaja in tegenstelling tot vele andere families misschien zijn de Piepers nog altijd een hechte familie). Bovendien hadden we geluk een eigen topkok in ons midden te hebben (mijn nicht Sarah is immers samen met Kevin, die als kok werkt in De Réserve te Knokke en nu voorlopig, wegens de werken aan de Réserve in een ander toprestaurant met twee michelin sterren te Knokke werkt ). Zo wisten we direct wat er allemaal op ons bord lag en of het in orde was. Ik vond het diner in elke geval heel lekker en ook Kevin kon dit volgens mij beamen op enkele aantekeningen niet te nagesproken. Rond 16 uur was het diner te einde en ging iedereen nog even uitrusten voor het avondfeest. Ik zelf ging snel terug naar Kelly en de kids. Omdat we een oppas nodig hadden konden we pas om 20u in de Paterskerk te Eeklo zijn en hebben daardoor maar een klein stukje van de plechtigheid gezien maar mijn ouders zeiden me nadien dat het een heel mooie viering was. Nadien konden de meer dan 190 genodigden genieten van een buffet met oosterse gerechten en nadien een rijkelijk gevuld dessertbuffet. Nadien barstte het avondfeest pas echt goed los in de pittoreske Paterskerk. Ikzelf kon weinig dansen maar Kelly heeft dat zeker goedgemaakt want ze was amper van de dansvloer te houden. Rond 2 uur moesten we er tegen onze zin een einde aan maken want rond 7 uur zijn onze kids weer alive en kicking en 4 uurtjes slaap waren meer dan welkom. Gisteren was dus een zwaar dagje maar vandaag zijn de batterijen alweer opgeladen!
Oef oef oef, Anderlecht stoot door naar de poules van de Uefa-cup! Gisteren toch héél wat stress gehad tijdens de wedstrijd. Ze hebben de wedstrijd volledig in handen, komen verdient voor (supergoal van Serhat) en vergeten dan te blijven voetballen, met gevolg dat het bibberen was tot de laatste seconde. Maar voorlopig is de crisis toch weer (even) afgewend.
Wie al de berichtjes al eens gelezen heeft weet dat we regelmatig schrijven dat we zo'n twee schatten van kindjes hebben en dat ze beiden héél veel lachen. Wel om dit toch even te bewijzen heb ik een foto bijgevoegd van Stanne (morgen komt er dan wel eentje van Noor). Onze Stanne lacht het meest. Van zodra je tegen dat baasje iets zegt, hem een kusje geeft of even aait begint hij al te lachen. Bovendien heeft hij ook al heel wat kriebeltjes wat hem nog meer doet lachen. Wat kriebeltjes betreft moet zijn zus zeker niet onder doen, je moet nog maar doen alsof en ze is al aan het lachen. Na een aanpassingsperiode heeft Noor ook haar ritme en weg weer gevonden in de kleuterklas. Met mama als juffrouw dacht ze dat de klas ook van haar was en begon ze ook juffrouw te spelen maar dit is nu gelukkig voorbij en omdat ze deze week zo flink was in de klas, gaan we vanavond lekkere frietjes met een hamburger eten in de MC Donalds (Noor haar favoriete plekje voor frietjes met kippevingers)! Wie Noor en mama hun belevenissen, in de rupsjesklas, wil volgen moet maar eens klikken op de link op deze blog.
Met mijn voet gaat het ook heel goed. Geen pijn alleen maar die verdomde gips maar door dat voetje kan ik toch wat stappen. Bijgevolg kan ik dus stofzuigen, stof af doen, de afwas doen en eten klaar maken. Jaja mijn mooi leventje van de voorbije twee weken (krantje lezen, pc, playstation, rusten, aperitiefje drinken,....) is wel degelijk voorbij...... (als mama dit leest: grapje en het wordt tijd dat ik eens wat begin terug te doen na al jou goede zorgen)
Het weekend is alweer achter de rug en een nieuwe werkweek, voor Kelly tenminste, is alweer begonnen.
In het weekend is er niet zoveel gebeurd behalve dat onze Stanne zijn EERSTE TANDJE heeft gekregen en dit op de leeftijd van 5 maanden. Noor was acht maanden toen haar eerste tandje te voorschijn kwam. Net zoals bij Noor heeft ook Stanne geen last gehad van dit eerste tandje. We doen wel wat Teejel op zijn tandvleesje maar dat manneke blijft maar lachen, echt ongelofelijk!
Voor de rest zijn we zaterdagavond naar tante Christa en nonkel Alex geweest voor een verjaardagsdrink en het mag gezegd worden, onze twee bengels waren super flink!
Misschien nog wat sportnieuws? De Sletjes Aalter zijn het nieuwe seizoen in derde vobog uitstekend begonnen met een 5 op 5. Op dit elan behalen we zonder problemen onze doelstelling namelijk promoveren naar tweede vobog en liefst nog als kampioen zonder één nederlaag.
En wat voetbal betreft, blijven hopen dat het tij keert voor RSC Anderlecht. Alhoewel het gedrag van de spelers na de wedstrijd tegen Charlerloi allesbehalve was, is gelukkig Zitka nog een speler die weet dat ze enkel hun hobby kunnen uitoefenen op professionele basis dankzij de supporters!
Gisteren is de kermis op den oudeman afgesloten met een ganse dag kaarten, bobbelen, biljarten voor hanebillen. Aangezien ik de andere dagen kalm thuis gebleven ben (met een gips aan je been, kan je toch niet veel uitsteken), heb ik gisteren toch een kaartje gelegd bij Romain. De komende weken hoeven we geen kipje meer te gaan kopen want ik heb 9 mooie hanebillen gewonnen.
Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gang. Kelly is naar school samen met Noor en Stanne is met oma en opa naar de markt in Oostburg. Als Kelly deze middag boodschappen moet doen ga ik mee want ik begin het hier toch al stilletjes beu te worden in huis. Sinds vorige week dinsdag ben ik nog geen 300 m van ons huis weg geweest.
