Gisteren de eerste werkdag achter de rug en het deed echt deugd om opnieuw aan de slag te gaan. Ik ben graag thuis maar zes weken, zonder zelfstandig ons gezellig dorpje te kunnen verlaten, is mij teveel. Natuurlijk wachte mij er een berg achterstallige post en mails en pas deze middag heb ik mij door de stapel heen kunnen werken. Vanaf nu kan ik mij weer volledig op de actualtiteit toespitsen. Nadeel is wel dat ik na zo'n een lange afwezigheid nergens mijn hoofd mag laten zien of ze hebben wel een vraagje of een probleempje maar dit betekent waarschijnlijk dat ik mijn job vrij goed doe (eigen lof mag ook wel eens, hé maar met mate). Nu genoeg over het werk, terug naar ons gezin en dan komen we bijna rechstreeks bij onze twee kadetten.
Zondag zijn we na lange tijd nog eens gaan zwemmen. Voor Noor was het héél lang geleden en voor Stanne was het de eerste keer maar het beviel ze allebei super! Noor wou er niet uit en Stanne voelde zich goed in het water. Als hij maar kon spatten en spartelen met zijn kleine armpjes en beentjes. Hij spatte zo hard dat hij zijn haar en gezicht kletsnat heeft gemaakt. We hebben natuurlijk een paar foto's gemaakt van Stanne in een soort zwemband maar deze zal ik vanavond of morgen op de blog plaatsen. Gisteren is Geike, Noor haar beste vriendin, komen spelen en ze hebben zich zo geamuseerd! Toen ik thuis kwam, was de keueken en living een echte ravage. Overal maar dan ook overal lag er speelgoed, onder de zetels, op de tafels, de grond, in de kasten,...... Ikzelf krijg de kriebels als het een zootje is maar kleine rakkers moet je natuurlijk laten doen. Stanne heeft ook genoten van de capriolen van de twee dames want hij heeft voortdurend zitten kijken en wilde zelfs al mee spelen.
Morgen mag Noortje een ganse dag naar oma en opa zottekonte gaan spelen terwijl Stanne naar de opvang gaat en mama inkopen gaat doen voor school (Sint-Niklaas en de aankopen voor de kerstmarkt waarover later meer). Een verslagje mag je dan ook eerstdaags verwachten.
Inderdaad, vandaag de lang verwachte dag! Ik ben verlost van mijn gips en alles is supergoed. Ik kon onmiddellijk lopen zonder stramheid of pijn. Een heerlijk gevoel, zo na zes weken gips en daarvoor drie maanden voorzichtjes stappen. Het revalidatieschema viel wel wat tegen, moet ik zeggen. De eerste zes weken moet ik mij beperken tot zwemmen, stappen en lichtjes fietsen. Na zes weken mag ik stilletjes beginnen lopen maar voor mijn sport(en), volley en squash (sorry Simon), moet ik nog minimum 4 maanden wachten . Zoals gevreesd is het seizoen reeds gedaan voor mij maar als het een troost mag/kan zijn, ik moet geen kiné hebben. In elke geval, ik ben weer mobiel en dat is het belangrijkste. Maandag kan ik weer gaan werken en is het stil zitten thuis eindelijk voorbij!
Alweer hebben we twee primeurkes te melden van onze Stanne!
Het eerste is dat onze kleine man, voorlopig enkel in mama's auto, niet meer in de maxi-cosi zit maar in zijn eigen autostoel! Jaja, door het koudere weer (dikke jas) en de stijgende groeicurve van Stanne, heeft hij bijna geen plaats meer over in de maxi-cosi waardoor we de autostoel eens geprobeerd hebben. Tot groot jolijt van Stanne zelf. Nu ziet hij veel meer, een nieuwe wereld gaat voor hem open en hij neemt alles op met zijn mooie grote kijkertjes. Deze morgen ging hij met de grote smile in de stoel en als ik nog even ging kijken net voor mama vertrok, keek hij zo gelukkig naar me. Net of hij met z'n ogen wilde zeggen: Nu ben ik geen baby meer,hé!
En de tweede primeur? Wel Stanne gaat samen met zijn zus in bad! Omdat er teveel water in het bad zit voor Stanne (Noor moet al veel water hebben om te kunnen spelen, spatten en te 'zwemmen') hebben we Noor haar 'flipper' nog eens bovengehaald. Voor de leken onder ons, een flipper is een stoeltje dat je in het bad kan plaatsen waardoor baby's en peuters rechtop in het water zitten. Op de foto zie je de flipper met Stanne. Tot slot nog even melden dat morgen het gips er eindelijk af mag. Wat het daarna wordt (pijn, stramheid, revalidatie,...) zal afwachten worden. Morgen meer......
Zoals beloofd hier een foto van Stanne die zijn eerste koekje "zelfstandig" eet! Momenteel is er een probleempje om de foto's in slideshow op onze blog te plaatsen maar er wordt aan gewerkt!
Eindelijk had ik deze morgen onze fotocamera ter beschikking zodat ik wat foto's hebben kunnen maken van Noor haar kunstwerkjes. Jaja, in mama haar klas wordt heel flink gewerkt met snippers, verf, klei,.... In de slideshow aan de rechtse kant van onze blog kan je een aantal van haar werkjes bekijken. Het betreft hier werkjes rond de thema's fruit en handjes. Er is een peer gekleurd met snippers, vier soorten fruit 'ingekleurd' met de juiste kleur, sinaasappels gestempeld met proppen krantenpapier, een mandje vol met appels van klei en Noor haar eigen handjes die ze eigenhandig heeft ingekleurd.
Ben benieuwd met wat Noor vanavond naar huis zal komen want ze heeft me verteld dat ze heel veel geverfd heeft deze week en aan haar en mama's kleren te zien, klopt dit ook! Mijn dames zijn deze week ook naar het bos gegaan met de ganse school en ook dat zullen ze geweten hebben in het Drongengoed. Blijkbaar hebben de kleuters zich vastgelopen in de modder, wat resulteerde in een broek met modder tot aan de knieën (toch bij mama). Maar ze doen niet liever die twee, als ze maar kunnen ravotten en zot doen. En Stanne? Wel meneer werd een paar keer wakker deze week rond een uur of vier in de morgen en was klaar wakker. Hij begon dan maar spontaan te zingen en te vertellen..... Tot grote vreugde van mama...
Maar voor de rest is hij, samen met zijn zus, heel flink geweest deze week. Noor is hét voorbeeld voor Stanne. Alles wat ze doet bekijkt hij vol bewondering en overal wil hij al meedoen. Zondag maakte hij zich zelfs boos als Noor in bad zat. Hij wou en zou meespelen in dat water, wat nog gebeurde ook.....
Vrijdag trouwden Christophe(mijn neef) en Mieke op een originele manier. In de voormiddag huwden ze voor de wet en 's avonds was er de trouw met 'rent a priest' in de Paterskerk waarna in diezelfde kerk het avondfeest plaatsvond. Aangezien Kelly geen verlof kon krijgen voor het huwelijk van een aangetrouwde neef (jaja, ook het onderwijs heeft zijn nadelen) moest ik ons gezinnetje de hele dag vertegenwoordigen. Om 11uur was iedereen van de familie reeds verzameld aan het stadhuis te Eeklo waar het burgerlijk huwelijk werd voltrokken. Nadien werd de beide families verwacht in den Douanier te Eede voor het feestdiner. Iedereen was vol spanning hierover want Christophe en Mieke hebben eigen ideeën en niemand had al in de Douanier gegeten. De verdeling van de tafels was heel origineel opgevat. Iedereen kreeg bij het binnenkomen een kaartje met zijn eigen naam en een bijnaam. Die bijnaam verwees naar een animatiefilm en zo kon je nagaan aan welke tafel je moest gaan plaatsnemen. Al de neven en nichten zaten samen aan de Monster Inc tafel (ik had als bijnaam zelfs Mike Wasowski), wat al direct een aangename tafel bleek te zijn maar dat kan ook niet anders met zo'n mooi select gezelschap samen (jaja in tegenstelling tot vele andere families misschien zijn de Piepers nog altijd een hechte familie). Bovendien hadden we geluk een eigen topkok in ons midden te hebben (mijn nicht Sarah is immers samen met Kevin, die als kok werkt in De Réserve te Knokke en nu voorlopig, wegens de werken aan de Réserve in een ander toprestaurant met twee michelin sterren te Knokke werkt ). Zo wisten we direct wat er allemaal op ons bord lag en of het in orde was. Ik vond het diner in elke geval heel lekker en ook Kevin kon dit volgens mij beamen op enkele aantekeningen niet te nagesproken. Rond 16 uur was het diner te einde en ging iedereen nog even uitrusten voor het avondfeest. Ik zelf ging snel terug naar Kelly en de kids. Omdat we een oppas nodig hadden konden we pas om 20u in de Paterskerk te Eeklo zijn en hebben daardoor maar een klein stukje van de plechtigheid gezien maar mijn ouders zeiden me nadien dat het een heel mooie viering was. Nadien konden de meer dan 190 genodigden genieten van een buffet met oosterse gerechten en nadien een rijkelijk gevuld dessertbuffet. Nadien barstte het avondfeest pas echt goed los in de pittoreske Paterskerk. Ikzelf kon weinig dansen maar Kelly heeft dat zeker goedgemaakt want ze was amper van de dansvloer te houden. Rond 2 uur moesten we er tegen onze zin een einde aan maken want rond 7 uur zijn onze kids weer alive en kicking en 4 uurtjes slaap waren meer dan welkom. Gisteren was dus een zwaar dagje maar vandaag zijn de batterijen alweer opgeladen!
Oef oef oef, Anderlecht stoot door naar de poules van de Uefa-cup! Gisteren toch héél wat stress gehad tijdens de wedstrijd. Ze hebben de wedstrijd volledig in handen, komen verdient voor (supergoal van Serhat) en vergeten dan te blijven voetballen, met gevolg dat het bibberen was tot de laatste seconde. Maar voorlopig is de crisis toch weer (even) afgewend.
Wie al de berichtjes al eens gelezen heeft weet dat we regelmatig schrijven dat we zo'n twee schatten van kindjes hebben en dat ze beiden héél veel lachen. Wel om dit toch even te bewijzen heb ik een foto bijgevoegd van Stanne (morgen komt er dan wel eentje van Noor). Onze Stanne lacht het meest. Van zodra je tegen dat baasje iets zegt, hem een kusje geeft of even aait begint hij al te lachen. Bovendien heeft hij ook al heel wat kriebeltjes wat hem nog meer doet lachen. Wat kriebeltjes betreft moet zijn zus zeker niet onder doen, je moet nog maar doen alsof en ze is al aan het lachen. Na een aanpassingsperiode heeft Noor ook haar ritme en weg weer gevonden in de kleuterklas. Met mama als juffrouw dacht ze dat de klas ook van haar was en begon ze ook juffrouw te spelen maar dit is nu gelukkig voorbij en omdat ze deze week zo flink was in de klas, gaan we vanavond lekkere frietjes met een hamburger eten in de MC Donalds (Noor haar favoriete plekje voor frietjes met kippevingers)! Wie Noor en mama hun belevenissen, in de rupsjesklas, wil volgen moet maar eens klikken op de link op deze blog.
Met mijn voet gaat het ook heel goed. Geen pijn alleen maar die verdomde gips maar door dat voetje kan ik toch wat stappen. Bijgevolg kan ik dus stofzuigen, stof af doen, de afwas doen en eten klaar maken. Jaja mijn mooi leventje van de voorbije twee weken (krantje lezen, pc, playstation, rusten, aperitiefje drinken,....) is wel degelijk voorbij...... (als mama dit leest: grapje en het wordt tijd dat ik eens wat begin terug te doen na al jou goede zorgen)
Het weekend is alweer achter de rug en een nieuwe werkweek, voor Kelly tenminste, is alweer begonnen.
In het weekend is er niet zoveel gebeurd behalve dat onze Stanne zijn EERSTE TANDJE heeft gekregen en dit op de leeftijd van 5 maanden. Noor was acht maanden toen haar eerste tandje te voorschijn kwam. Net zoals bij Noor heeft ook Stanne geen last gehad van dit eerste tandje. We doen wel wat Teejel op zijn tandvleesje maar dat manneke blijft maar lachen, echt ongelofelijk!
Voor de rest zijn we zaterdagavond naar tante Christa en nonkel Alex geweest voor een verjaardagsdrink en het mag gezegd worden, onze twee bengels waren super flink!
Misschien nog wat sportnieuws? De Sletjes Aalter zijn het nieuwe seizoen in derde vobog uitstekend begonnen met een 5 op 5. Op dit elan behalen we zonder problemen onze doelstelling namelijk promoveren naar tweede vobog en liefst nog als kampioen zonder één nederlaag.
En wat voetbal betreft, blijven hopen dat het tij keert voor RSC Anderlecht. Alhoewel het gedrag van de spelers na de wedstrijd tegen Charlerloi allesbehalve was, is gelukkig Zitka nog een speler die weet dat ze enkel hun hobby kunnen uitoefenen op professionele basis dankzij de supporters!
Gisteren is de kermis op den oudeman afgesloten met een ganse dag kaarten, bobbelen, biljarten voor hanebillen. Aangezien ik de andere dagen kalm thuis gebleven ben (met een gips aan je been, kan je toch niet veel uitsteken), heb ik gisteren toch een kaartje gelegd bij Romain. De komende weken hoeven we geen kipje meer te gaan kopen want ik heb 9 mooie hanebillen gewonnen.
Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gang. Kelly is naar school samen met Noor en Stanne is met oma en opa naar de markt in Oostburg. Als Kelly deze middag boodschappen moet doen ga ik mee want ik begin het hier toch al stilletjes beu te worden in huis. Sinds vorige week dinsdag ben ik nog geen 300 m van ons huis weg geweest.
Eindelijk nog eens een berichtje. Ik ben ganse dagen thuis en toch geen tijd om even wat te typen.... Even snel een weekoverzichtje geven met de belangsrijkste gebeurtenissen.
Maandag was het kermismarkt in Sint-Laureins en naar jaarlijkse gewoonte staat het oudercomité van de Regenboogschool (waar Kelly de peuters en kleuters onder haar hoede heeft en onze Noor bij haar mama zit) dan met een standje en als kersvers voorzitter was het meteen mijn vuurdoop. Zoals andere jaren verkochten we opnieuw broodjes met beenhesp die lekker gebakken was op de Oklahoma Joe(speciale BBQ) van Paul. Het ziet ernaar uit dat de opbrengst iets minder zal zijn dan vorig jaar maar dat was dan ook een topjaar omdat het net gemeenteverkiezingen waren en alle kandidaten hun ronde deden en overal halt hielden om reclame te maken.
Woensdag mocht ik naar dr Groessens voor een nieuwe gips. De dokter bevestigde nogmaals dat de operatie goed geslaagd was maar dat de gewrichtsbanden echt wel totaal versleten waren. De wonde geneest mooi (de 12 draadjes zijn er al uitgehaald) en ik heb een loopgips gekregen voor de komende 4 weken. Op 24 oktober mag ik uit het gips en proberen te stappen. Ik kijk er al enorm naar uit. Ik kan me wel goed bezig houden tijdens de week maar het zal toch leuker zijn om opnieuw te gaan werken, te sporten en vooral te ravotten met de kids!
Gisteren waren we uitgenodigd op een trouwparty. We waren zonder veel enthousiasme vertrokken. Het was een vriedin van Kelly die trouwde maar verder zouden we daar niemand kennen. Dit bleek te kloppen behalve dat ook de voorzitter van het feestcomité van den Oudeman daar was. Rond 1 uur waren we thuis en het was toch nog een leuke avond geworden, gewoon omdat we voor het eerst in maanden eens met ons tweetjes alleen waren. We zien onze kids doodgraag maar af en toe heb je toch echt wel eens behoefte om iets te doen enkel met ons tweetjes.
Voila dat was het zo een beetje. Ik hoor net mama en haar twee bengels thuiskomen van de boodschappen dus ga ik maar eens kijken.....
Bijna terug weekend. Wat gaat de tijd toch relatief snel. Ik zit nu al bijna 10 dagen thuis met dat leuke gips rond de voet.
Gisteren had Kelly een infoavond in haar peuter- en eerste kleuterklas. Tijdens deze infoavond wordt de dagindeling overlopen, de werkwijze in de klas toegelicht, de bedoeling van het heen-en weerschriftje uitgelegd, koek drankje enz.... Op die manier weten de ouders wat hun rakker zoal de hele dag uitspookt en dat het niet zomaar spelen is dat ze doen. Om 22uur was Kelly thuis en het viel meteen op dat de avond succesvol was.
Ikzelf heb naar de voetbal gekeken en 't was weer niet veel soeps. Eerst naar Brugge gekeken en wat was me dat??? Als dat europees voetbal moet voorstellen...... Gelukkig scoren ze nog in de 85 minuut want voor de rest trok het op niks (wat de kranten ook beweren deze morgen). En dan RSCA, mijn team. Het voetbal was al een stuk beter (vlottere combinaties, veel minder werken met de lange bal, minder balverlies,..) maar dat had ook wel te maken met een sterkere tegenstander dan Brann Bergen. Enkel scoren lukt totaal niet. Alweer 5 tot 6 open kansen de nek omgewrongen en dan weet je en voel je dat het noodlot zal toeslaan en jawel hoor 81 minuut 2de kans voor Rapid en de vrije trap krult heerlijk (het mag gezegd worden) in doel.
Alle RSCA -fans moeten dringend beginnen bidden voor de snelle terugkeer van Frutos want anders is alles al verloren nog voor de winterstop.
Pijnstillers voor de pijn die nog moet komen??? Hmm, ik voel niks, nada, nothing. Dr.Groessens moet echt wel dé specialist zijn op het gebied van enkeltrauma's want mocht ik het zelf niet gezien hebben, ik zou zeggen dat ik niet geopereerd ben.
Van de huisarts moet ik zoveel mogelijk bewegen maar absoluut niet steunen op de rechtervoet. Verder moet ik elke dag, zolang ik in het gips zit, een spuitje hebben tegen flubitis (bloedklonters). Om de mensen van de thuisverpleging de rit naar den Oudeman te besparen, spuit ik mezelf dagelijks in. Voila zie, dat was een korte up-date. Ik ga nu lekker naar de brievenbus pikkelen om wat brieven te posten.
Nog even terug naar dinsdag. De operatie is vlot verlopen en voor de criticasters op het AZ Alma slecht nieuws. Zowel het onthaal, de verzorging, de operatie, nazorg, eten enz.. was perfect!
Nu de operatie. Om 11 uur moest ik aanwezig zijn en om 12u30 lag ik al klaar (plaatselijk verdooft, vol met sensoren voor hartslag en bloeddruk, lekker onder een verwarmingsdeken) in operatiekamer 4. De operatie zelf heeft 1 uur geduurd en door een reflectie van de enorme operatielamp op haar eigen bevestigingskap in het plafond, heb ik alles live kunnen volgen. Van insnijden tot opkuisen en van oplappen tot dichtnaaien. Super! In tegenstelling tot wat ik verwacht had, was het OK totaal niet intimiderend en van stress was al totaal geen sprake.
Het resultaat lag ik de lijn der verwachtingen namelijk de buitenste ligamenten totaal gerupteerd en het losmaken van de periostflap van de fibula was onvermijdelijk om nieuwe ligamenten te kunnen maken. In verstaanbaar nederlands (gevraagd aan de assistenten van Dr.Groessens) komt het erop neer dat de gewrichtsbanden volledig versleten waren en het vlies van het kuitbeen is gebruikt om nieuwe gewrichtsbanden te maken. Dinsdagavond mocht ik alweer naar huis, beladen met pijnstillers voor de pijn die nog moet komen, aldus de verpleegsters. Dat beloofde!!!
Hierbij nog eens een hartelijk dan aan Dr.Groessens en team voor de goede operatie en zorg.
Vlug even mij verhaaltje doen en dan hopen dat Nick morgen eens kan inpikken. dinsdag moest ons ventje onder het mes, blijkbaar live-show volgens Nick, 't was plaatselijke verdoving, maar daar ga ik totaal NIET over uitwijken( brrr) Na een uurtje trekken en.... was het voetje weer dicht en om half 8 's avonds lag hij al te rusten op de zetel... Wonder boven wonder; nergens pijn of last van.. ben blij.. Buiten de spuit die hij zichzelf elke dag moet geven. Dikke pluim, het zou niet voor mij zijn!!! zo zit onze nick hier al twee daagskes thuis, vandaag al veel actiever dan gisteren, meneer kon al in de plaatselijke horeca zijn verhaaltje gaan doen...hihi, 'k gun het hem wel hoor. Want als het half 5 begin te worden, is de rust verdwenen in den oudeman.. wervelwind Noor komt thuis, samen met broer Stanne en mama-juf... Dan is het actie om het eten klaar te maken, wasmachines à volonté te draaien, de beestjes niet te vergeten, ons klein mannen in bad steken en in bed.. en dan na een half uurtje 'rust' terwijl het Thuis is, begint het werk voor school tot 22.30u.... Tja, druk, druk...
't Was wel D-day zulle!! Niet dat ik stress had maar enige beving aan de handen liet toch weten dat het niet zomaar een werkdagje was voor mij. 'k Was zo blij toen ik alle ouders terug zag aan te poort.. de reacties en blikken van die mensen, geven mij telkens een goed gevoel.. De kleutertjes die nog altijd naar mij toe lopen, ook al zitten ze niet meer bij mij.. ZALIG!! Dit is mijn leven, dit is mijn droomjob... Dus vandaag een nieuwe start, samen met ons Noor.. 't meisje weet nog altijd niet wat ze gaat zeggen in de klas tegen mij, ' juffrouw mama, mama juffrouw Kelly, ...." 't was vandaag gewoon ' mama'.. De nieuwe kleintjes keken wel eens op ... maar zolang ze niet allemaal ' mama " beginnen te zeggen... We zijn gestart met een zalige 11 kleintjes. 10 eerste kleuterklassertjes en 1 peutertje. Noor start haar 1e kleuterklas-jaar... terwijl ik ... toch nog een aantal jaartje zal dubbelen in mijn peuter- en eerste kleuterklasje.....'k zit daar goed, 'k ga daar blijven ( Voor 't geval mijn directeur dit leest... je weet het hé) We zijn eigenlijk allemaal goed gestart.. 'k ben trots op ons schooltje, klein maar o zo dapper... niet teveel tralala's maar gewoon spontaan, warm, gezellig.. en dat voelen de kinderen maar ook de ouders...
Ook bij ons was de spanning reeds van gisteren te voelen, in aanloop naar die eerste schooldag. Na een jaar onderbreking mocht ook Kelly opnieuw haar boekentas klaarmaken. Aangezien ze ook regelmatig middagtoezicht heeft, blijven mijn twee dames op school tijdens de middag. Dit betekent dat er twee boterhamdoosjes moesten klaar gemaakt worden, twee koekjes voor Noor, tussendoortje voor mama en natuurlijk de drankjes. Kortom er stond een behoorlijk arsenaal aan doosjes klaar voor deze morgen. Voor mama was het een dubbele beproefing deze morgen want na vier maand samen moesten mama en Stanne voor een ganse dag afscheid nemen van elkaar. Maar Stanne gaat deze week naar oma en opa zottekonte (dat is Noor haar benaming voor mijn ouders) en we hebben er alle vertrouwen in dat onze kleine spruit daar in goede handen is. Noor was al vanaf zeven uur in vorm. Ze kwetterde er reeds volop op los, haar mondje stond , naar goede gewoonte, weer niet stil. Van enige stress, om met mama samen in de klas te zitten, was geen sprake. Hoe die eerste klasdag is verlopen zal mama zelf wel even neerpennen van zodra ze even tijd heeft.
Nu jullie al weten hoe ons gezinnetje is samengesteld, kunnen we iets meer vertellen over onze beroepssituatie. Ik ben van opleiding Licentiaal in de Criminologische Wetenschappen. Ondanks mijn diploma van criminoloog, heb ik een vijftal jaar mijn tijd verdaan in de Colruyt. ik kon daar beginnen als kandidaat-gerant maar had al snel door dat ook daar alles via "vriendjespolitiek" verloopt. Na lang zoeken kon ik dan eindelijk mijn diploma ten gelde maken bij de stad Eeklo, mijn geboortestad nota bene. Eeklo heeft in 2002 een veiligheids-en preventiecontract afgesloten met de FOD Binnenlandse Zaken en dit contract moet uitgewerkt worden door een criminoloog en hier paste ik perfect in het plaatje aldus het stadsbestuur. Binnen Eeklo en (deels)de politiezone Meetjesland Centrum ben ik verantwoordelijk voor drugpreventie(samen met de jeugddienst), inbraak-, fietsdiefstal-, gauwdiefstalpreventie, sociale overlast en intrafamilaal geweld. Daarnaast heb ik dit jaar ook nog de functie van ambtenaar noodplanning bij gekregen. Dit houdt in dat wanneer er een noodsituatie, zeg maar ramp gebeurd, ik de multidisciplinaire aanpak moet helpen coördineren, zorgen dat er opvang is voor slachtoffers, er indien nodig een telefooninformatiecentrum kan opgestart worden, er een perscentrum is, de nodige instanties verwittigd worden enz.... Dir zijn twee uiteenlopende taken , die een enorme uitdaging vormen en waar ik me dagelijks kan in uitleven. Kelly is van opleiding kleuteronderwijzeres en neemt die taak ongelofelijk ernstig. Hiermee bedoel ik dat ze heel erg begaan is met haar klasje en met haar peuters en kleuters. Het afgelopen jaar moest ze noodgedwongen aan de zijlijn toekijken (wegens de zwangerschap van onze Stanne) maar ook dan was ze al bezig met een nieuwe indeling van de klas, nieuwe kalender, daglijn enz.. Maandag mag ze eindelijk weer haar kleutertjes ontvangen in haar herschikt maar heel gezellig klasje. De kleinste ukjes van de regenboogschool zullen niet weten wat hen overkomt maandag met zo'n enthousiaste juf! Wil je Kelly haar belevenissen in de klas volgen surf dan gerust eens naar de regenboogschool afdeling Sint-Laureins
Als we een blog maken over ons gezin, onze belevenissen, ervaringen enz.. is het natuurlijk aangenaam ons even voor te stellen. Ikzelf ben een 33 jarige Eeklonaar die een vijftal jaar geleden, zonder spijt overigens, uitgeweken is naar het pittoreske Waterland-Oudeman. Den Oudeman (in de volksmond) is een deelgemeente van Sint-Laureins maar daarover zeker later meer. 17 augustus laatsleden heb ik mijn houten bruiloft gevierd met mijn lief vrouwtje Kelly. Kelly haar roots liggen in Maldegem. Samen hebben we twee schatten van kinderen. Noor is met haar 3 en half jaar de oudste en grote zus van Stanne, die vier maanden oud is. Verder hebben we nog een pak huisdieren zoals daar zijn onze geiten (Jutje, Beetle, Trees, Nel), poezen (Rambo, Trees, Lapje), konijnen(2), cavia's(4), kippen (3)en een haan. Al deze diertjes, behalve onze poezen, leven allemaal samen in een groot afgebakend deel van de tuin. Morgen lichten we nog een tipje van de sluier over ons gezin...
