Het was hier eerder een nerveuze bedoening.... Philip en Bart hadden geen been (oog) dichtgedaan en zeer slecht geslapen..... Philip had 's nachts nog een wandelingetje gemaakt (waarschijnlijk een verborgen training) en Bart had dan nog zijn wekker gezet op het Belgische uur, een uur te vroeg dus..... We konden toch vroeg vertrekken, het ontbijt stond al klaar van de dag tevoren, om 8u30 zaten we op de fiets.... het werd een mooie tocht, waarvan we geen filmpjes hebben gemaakt (anders waren we nog niet thuis). Geen tijd dus om te stoppen..... doorfietsen ..... maar wel op een rustig tempo... Het werd al snel duidelijk dat Bart veel zou moeten wachten en dat Philip zeer goede benen had. Bij mij liep het ook wel goed maar net dat tikkeltje trager. Via La Santa naar Soo, caletta de famara en dan naar links richting Teguise. Dan de lange beklimming van de Haria (waar Bart al een kwartiertje stond te wachten) op een zeer rustig tempo. De route naar Mirador del Rio was weer prachtig. De kleuren verschillen van dag tot dag en je zou er nooit genoeg van krijgen. Het blauw van de zee was weer anders dan de keer ervoor. Het leek nog intenser.... of misschien had ik gewoon meer afgezien.... Dan volgde een lange afdaling tot in Tahiche waar we even halt hielden aan de bakkerij. Na elk een stukje taart of 2 konden we de rit verder zetten richting porto Del Carmen. Eerst nog een lastig stuk richting Nazaret, dan naar San Bartolomé en eens in Conil kan je je naar beneden laten vallen tot aan de kust. Hier is de start en de finish van de fietsroute in de wedstrijd. Wij waren thuis vertrokken ergens midden in het parcours. Het stuk in Porto del Carmen lieten we over daar het te druk was in de stad en zo lieten we 20km links liggen. Toen begon een zeer lastig stuk, tegen de wind in, met nog heel wat beklimmingen. Bart zou bij ons blijven tot in El Golfo en dan het hazepad kiezen (lees: niet meer wachten). In El Golfo voelden Philip en ik dat de wind zo sterk tegen blaasde dat het mogelijk was om in Bart zijn wiel te blijven. Hij kon beuken als een beest.... ongelofelijk. Zo konden we volgen tot aan de voet van de Timanfaya, de laatste beklimming van de dag, maar wel een zware dobber en vlak tegen de wind. Philip en ik haalden alles uit de kast om dat wiel van Bart te kunnen volgen. En elke trap opnieuw (de beklimming verloopt in een soort trappen) was het aanklampen omdat Bart nog weer harder op zijn trappers ging staan. We konden volgen tot bijna boven maar moesten hem dan toch laten gaan op de voorlaatste trap... Het is een echte topper!!! Aangekomen in Tinajo verorberden we een spaghetti in de Mezza Luna en genoten van welverdiende rust aan het zwembad..... Onze sportdag zat er op.... maar het duurde niet lang of ze begonnen hier al over nog een toertje gaan lopen..... 't zijn geen normale... We liepen dus nog een kleine 11km rond La Santa... een bere sportdag....
Gisteren was eerder een rustig dagje, toch voor Philip en mij. Bart trainde toch nog goed door, het beest.... Het accent lag op de zwemtraining. 's avonds gingen we eten met Leen en Gunter. Ik heb een filmpje gemaakt voor jullie maar door internet problemen zal dat maar later online komen...
Gisteren avond gingen we eten in Las Cadenas, het beste Lanzarotekaans restaurant, samen met Gunter en Leen. Gunter, mijn collega, had mij nog een fikse behandeling gegeven om 20u en om 21u zaten we aan tafel. De gerechten waren heerlijk!!!! De sfeer was weer geweldig.... Leen en Gunter zijn echt toffe mensen!!! Op de foto kan je zien dat de liefde tussen die twee nog elk jaar groeit...
Ondertussen staan wij klaar om te vertrekken voor een rit van 180km, de ironmanroute. Ook hier groeit de liefde elke dag.... sinds ze niet meer bij elkaar slapen kunnen Bart en Philip nog nauwelijks van elkaar blijven....
Ziezo beste mensen, zoals jullie kunnen lezen en volgen verloopt onze stage dit jaar weer optimaal, toen Johan en mezelf Bartje vroegen of hij dit jaar niet zou meegaan was deze direct enthousiast om Lanzarote even te proberen. Het was dan ook belangrijk voor Johan en mezelf Bartje een goeie stage te bieden waar er hard word getraind! Dat Bart over heel wat talent beschikt was ons al bekend maar de manier waarop hij zijn trainingen afwerkt en de manier waarop hij leeft heeft al veel mee van een echte prof. We gunnen hem dan ook zeer hard een overwinning komend seizoen! Voor Johan en mezelf is Lanzarote altijd een mooi moment van hard trainen en tot rust komen, vooral Johan komt hier na een paar dagen altijd terug op zijn positieven. Zijn druk bestaan in Belgie maakt het hem heel vaak moeilijk samen met Charlotje te genieten van de dagelijkse dingen, ook van trainen komt er vaak weinig in huis vandaar dat ik hem hier ieder jaar terug zie openbloeien. Ook voor mezelf eens alleen aan trainen, eten en rusten denken heeft me veel voldoening.Bedankt schat voor het vertrouwen. Morgen doen we de Ironmanroute, dwz 180km beuken, hopend op niet teveel wind maar daar worden we hard van. Vanavond gaan we lekker eten met Gunther en Leen in het beste restaurant op het eiland, ik kijk ernaar uit. Johan zal morgen wat foto,s plaatsen want wij zijn daar geen kraks in! Tot morgen.
De zevende dag van onze stage hier op Lanzarote werd gevuld met een ritje van 96km over de Haria (2x) en Tabayesco, maar daarover konden jullie gisteren al wel iets lezen.
Vandaag begonnen we onze dag met een vetloopje. Om 8u vertrokken we alledrie aan La Santa en liepen er elk naar eigen behoefte en op eigen tempo onze vetloop uit. In La Santa kochten we toen vers brood en we reden naar huis om er te genieten van het ontbijt. Toen we na het ontbijt eventjes op de computer wilden werken merkten we dat ons internet weer uitgevallen was. Toen we aan de woning van de eigenares gingen kijken of onze kabel misschien uitgetrokken was zagen we dat deze gewoon aan flarden gebeten was (en waarschijnlijk nog wel door dat kleine "lieve" hondje dat we elke morgen een lekker schelleke vlees geven.......). De draadloze router werkt hier eigenlijk maar half en half en dus konden we niet verder werken aan onze blog. We moesten ook nog een kort ritje met de fiets afwerken, maar vooraleer we daaraan begonnen deden we nog vlug de nodige inkopen want onze frigo bevatte niet veel soeps meer.... Ook vonden we een computerwinkel waar we onze 75m lange kabel binnendroegen ter herstelling (die man en vrouw keken nogal als we ons verhaal van de hond deden...)
Eens dit alles terug in orde was vertrok ik deze keer alleen met de fiets. Johan en Philip fietsten samen iets rustiger en korter. Ik reed via San Bortolomé, Arrecife, Guïme, Montana Blanca, Uga, Yaiza door het Parque de Timanfaya terug naar Tinajo. Dankzij de deskundige uitleg van Johan en Philip op de kaart begin ik hier ook reeds mijn weg te kennen. Ik kwam terug aan bij het huisje na 60km en kon nog twee uurtjes genieten van de zon aan ons zwembadje.
We sloten onze dag sportief af met een zwemtraining van 5km in La Santa. Een superzwembad, 50m lang en in openlucht, maar verdorie stukken zwaarder zwemmen dan thuis......
Straks gaan we nog een hapje eten samen met Gunter en Leen (vrienden van Johan en Philip). Morgen zijn we van plan om de Ironman-route van 180 te fietsen. Normaal staat er voor mij maar 130km op de planning, maar ik zal zien hoe ik me voel en eigenlijk zou ik deze rit toch wel volledig rijden...
Weet u welke benen van Philip, Bart en Johan zijn. Laat het ons zo snel mogelijk weten. Er is ook een schiftingsvraag: hoeveel fietskilometers zullen Philip, Johan en Bart afgelegd hebben op deze vakantie (samengeteld).
Foto A:
Foto B:
Foto C:
De winnaar krijgt een mooie drinkbus met 2 energy gels......
Ritje naar Mirador del Rio en terug over Tabayesco
Deze morgen even consternatie bij het opstaan.... Philip was uit zijn kamer verdwenen.... We hebben even moeten zoeken maar hij lag gewoon in de woonkamer.... het snurken was blijkbaar te erg geworden..... Wel kan ik zeggen dat ik ook opgeschrikt werd door een luide (natte) droom van één van de gasten.... Na een stevig ontbijt (met toch steeds meer chocolade) vertrokken we voor een ritje richting Mirador del Rio. De bedoeling was een rustige 75km. Het werd de rit met het meeste aantal hoogtemeters. We reden over de Haria naar Mirador del Rio en in het terugkeren namen we nog eens de Haria mee via Tabayesco.... prachtige landschappen.... het was echt genieten. Er stond ook zeer weinig wind en de zon was op de afspraak. Om jullie mee te laten genieten hebben we weer een filmpje gemaakt maar het duurt altijd een hele tijd voor we dat online kunnen zetten. Dus dit komt later nog!!!!! Na het fietsen genoten we van een stevig maal en wat baden in de zon. Om 5u gingen we zwemmen in La Santa. Een 4km met WC in (Weerstand-Capaciteit), wat dat ook moge zijn.... in ieder geval een pittige training. Dat was nodig want we zwommen met de Nederlandse Sonja ?????? in de baan (zij werd in oktober 4de in Barcelona). Nu gaan we eten en dan kunnen jullie van ons een filmpje verwachten Philip, Bart en Johan
PS: Jonas.... je moet altijd oppassen hé met je fiets en al dat jumpen..... even goed rusten en alles komt wel goed... je hebt dan tijd om een groot paasei voor mij uit te kiezen
PS 2: het doet ons deugd te zien dat onze vrienden van ITC ook meevolgen op onze blog.
PS 3: dank aan de papa van Bart dat hij morgen het gras zal zaaien...... (we zoeken nog iemand om het later af te rijden.... u kan zich melden op deze blog)
Verder wil ik laten weten dat ik mijn nichtje Ineke heel erg mis.... bijna zo erg als ik Charlotje mis....... en ik heb in mijn dromen vannacht 500km gefietst aan één stuk. Ik ga dus bij Jonas een paasei halen.......en het helemaal zelf opeten.......hmmmmm Ze spreken hier Lanzarotekaans...... wij spreken het alle drie al perfect..... maar niemand die ons begrijpt.... zeer raar.... neen: ze spreken hier Spaans.....
Dag 6 is een zogenaamde rustdag. Deze morgen eerst een lekker ontbijt verorberen en dan ons kot eens opkuisen..... heel wat werk..... Om 11u stond er een duurloop op het programma. Bart en Philip liepen een 23km, Johan 15. Daarna lekker genieten van een Ironmanshake en wat zonnebaden aan het zwembad. De zon schoeperde ons eigenlijk helemaal weg... alle 3 verbrand..... Philip en Johan kregen nog een lekkere sportmassage en daarna hebben we nog een kilometertje gezwommen in de laguna met de wetsuit... Hier zie je al wat foto's en er komt nog een filmpje..... eerst gaan we eten.... We zien dat er veel mensen de blog en de filmpjes bekijken...... Wees niet bang om te reageren!!!! het kan onder de berichten zelf en in het gastenboek.... een reactie doet ons altijd deugd......
vandaag was een eerder rustige dag. Vanmorgen lekker ontbijt en vertrekken voor een 75km lange fietstocht helemaal op 't gemak. Ik kon voor nen keer eens mee met de gasten. We sloten af met een spaghetti in de Mezza Luna waar we ook reserveerden voor deze avond. Na wat uurtjes in de zon gingen we nog een 4,5km zwemmen. Wilt u onze rit eens meebeleven: http://www.youtube.com/watch?v=sGsjI0TObXA
Toen we deze morgen onze oogjes openden (en oortjes) hoorden we de fluitende wind alweer fel tekeer gaan.Nochtans gaan we s,avonds altijd windstil slapen, (met uitzondering van de scheten van Bart en Johan). 90 km valt best mee en daarna 9km lopen, tegen 15 uur kunnen we afsluiten om daarna rustig wat te bakken in de zon. Maar het draaide weer anders uit, een klein beetje onze route onderschat en ietwat teveel km gereden. De 90km werden er 120km, met de craizy wind erbij was het al gauw 16 uur zonder het loopje. Maar wel genoten van de prachtige rit, mooie natuur en niks geforceerd. Gelukkig maar want ik zit hier stukkapot en snak naar mijn bedje. Vanavond zijn we nog iets gaan eten naar La Santa, Johan en mezelf hebben een steak met frieten gegeten en onzen Bart een lekkere spaghetti, wat kan het leven van een topsporter toch hard zijn!! Morgen gaan we 80 km fietsen en daarna 5km zwemmen. Ik kijk er al naar uit, vooral naar het zwemmen, het fietsen zal afwachten zijn hoe de beentjes zullen aanvoelen, ze zijn een massage gewend na de inspanning van vandaag maar de masseur, coath en verzorger is jammer genoeg thuis gebleven. Slaapwel xxx
Vandaag stond er een koppeltraining op het programma. Bedoeling was 90km te fietsen en daarna 9km te lopen waarvan de eerste 4km vlot. Johan en Philip besloten samen te rijden en stippelden via de kaart een route voor mij uit. Eerst plaatsten we de loopschoenen aan de piste in La Santa. Ik had ieder dorpje dat ik moest passeren op een briefje geschreven en op mijn bovenbuis geplakt. Via Soo, Caletta de Famara, Teguise en Guatiza kwam ik in Orzola op het verste punt van de route. Ik stopte in een plaatselijke supermarkt om mijn bidons bij te vullen. Daar ontmoette ik de Duitse Peter en we besloten om samen onze weg verder te zetten naar Mirador del Rio. Man, wat was dat een zwaar stukje, zeg. Dat bleef maar klimmen en waaien. Het ultieme lusje naar Mirador lieten we rechts liggen en we stampten verder tegen de wind naar de Haria. Hier kreeg ik het effentjes moeilijk en ik moest mijn Duitste kompaan laten gaan. Mijn achterstand was echter niet zo groot en Peter stond me boven vriendelijk op te wachten. Samen gingen we nog een eindje verder tot ik afdraaide naar Mozaga en onze wegen splitsten. Helaas was de wind gedraaid en de gehoopte vlotte afdaling naar La Santa werd beuken tegen de wind in. Vlug gewisseld van schoenen en ik besloot mijn eerste 4 km op de piste te lopen om mijn fiets niet uit het oog te verliezen. De tweede helft van mijn lopen kon ik gelukkig afwerken rondom La Santa samen met Philip, die ondertussen samen met Johan gearriveerd was. Kapot maar voldaan genoten we nog van een club La Santa sandwich en een Ironman shake
De terugweg naar ons huisje was nog een zware 7km omhoog. Moe maar voldaan ploften we in onze zetel na alweer een schitterende trainingsdag met de 125km op de fietsteller en de 9km loop
Het beloofde een eerder rustige dag te worden. 90 km fietsen en daarna wat lopen. We zouden klaar zijn kort na de middag en dan nog van de rest van onze dag genieten. Ik twijfelde even om er vandaag een rustdag van te maken. Het volume van training ligt hier voor mij in één keer zeer veel hoger dan de voorbije maanden. Het is dus opletten geblazen. Philip beloofde me er een rustige rit van te maken en hij hield woord. Het werd een zeer mooie rit, in totaal wel 120km maar ik genoot met volle teugen. We reden aan een zeer traag tempo door berg en dal, door zand en steen, kortom door prachtige landschappen. Ik ben er nooit op uitgekeken. Elke dag, elke rit, elk moment optimaal genieten..... dat is wat ik geleerd heb... er is maar één moment waar je gelukkig kan zijn en dat is NU...... Als je iets ouder wordt moet je toegeven dat het niet allemaal meer gaat als vroeger.... "Het leven is één grote oefening in het loslaten" wist mijn goede vriend, loopmaat en ploegarts van de TTR mij ooit eens te zeggen en dat is me bijgebleven.... Ik heb vandaag genoten van de wind langs mijn lichaam, het zweet in mijn ogen, mijn handen op het stuur, de spieren in mijn benen..... een hele dag lang... het was dus één van de mooiste dagen uit mijn leven.....
Ondertussen waren enkele TTRers aan het werk in de veloopzwem in De Haan. We zijn benieuwd naar de resultaten. De lenteloop, georganiseerd door "de rode lopers" ten voordele van Kom op tegen kanker, werd ondersteund door de TTR. De club betaalde het inschrijvingsgeld van zijn leden die deelnamen aan dit mooie project. We hoorden al dat het een gezellige bedoening was daar...
Gisteren was dus wel een prachtige dag.. iedereen was klaar voor een mooie rit. Pinketje had een "Alzheimerdagje". We waren nog niet helemaal vertrokken en ik zag, terugdenkend aan vorig jaar, dat Philip zijn drinkbussen niet bij had. Hij wou ze koelen door in de frigo te zetten en daar stonden ze nog. Terugkeren was de boodschap. We deden de beklimming van de Haria via Tabayesco. Een prachtige beklimming met een ongelofelijk uitzicht.... Iedereen reed zijn eigen tempo. Bartje was al snel uit ons vizier verdwenen en Philip deed het iets kalmer aan. We hadden aan Bart uitgelegd dat hij op het einde van de weg naar links moest afdraaien richting "de Haria" (de beklimming). Aan het kruispunt stond echter een bord "Haria" naar rechts (het stadje Haria). Bart liet zich dus glijden in de vallei maar in de verkeerde richting. Toen hij het door had was het al te laat. Pinketje was al bijna boven en Bart kon hem net niet meer bijbenen. Ik kon gelukkig met een Duitse Dame rustig naar boven fietsen. Na de rit was het even uitrusten aan het zwembad (en een filmpje maken: hoe onnozel kan men zijn, dachten we zelf de hele tijd) en weer de loopschoenen aantrekken om een loopje te doen rond La Santa. Onze 2 auto's komen goed van pas want de 2 gasten lopen 4 rondjes (16km) terwijl ik al blij ben met 2. 's Avonds hadden we afgesproken met Wouter om in het dorpje waar hij verblijft te gaan eten. Toen we hier vertrokken stapten we allemaal in de auto, wilden vertrekken, maar we (Philip) hadden de sleutels bij van de verkeerde auto. Je had ons moeten zien zitten. Wij uitstappen en naar de andere auto..... wat een luxe.... Toen we een goede 20 km verder waren begon Philip te bedenken dat hij onze pot had laten liggen in de deur van onze eerste auto....... Het werd toch een gezellige avond waarvan u later zeker nog foto's krijgt (onderaan ziet u de visschotel al). We aten vis voor 6 personen met z'n vieren. We hebben er hartelijk gelachen... Vandaag een ritje van 90km en 9km lopen aansluitend. We zijn met onze gedachten bij de lentelopers en de TTRers in de Haan. (en de gebroken vice)
Een zwarte dag in Lanzarote: Phil klopt Bart op Haria
Beste vrienden,
het valt hier niet mee..... Er is iets vreselijks gebeurd..... We deden
vandaag een ritje van een 85km over de Haria.... geen wedstrijd, alleen
training... maar toen was Phil plots de eerste boven op de Haria....
Bart was verslagen... het scheelde nochtans niet veel....
Maar de sfeer is hier helemaal zoek.... er kan niet meer gelachen
worden... ieder gaat zijn eigen gang...
Op de foto kan je zien hoe de sfeer nu is.
){kind=link}
){kind=link}