In tegenstelling tot de vorige berichtjes is dit weer een echt online berichtje. Ik zit nu thuis, en het regent begot! En ik heb besloten om het laatste berichtje van mijn vakantieblog vandaag te schrijven. Toen ik jullie verleden keer achterliet, was ik op weg naar de Picos waar ik met de Lucas had afgesproken om wat te gaan bergwandelen.
Zo gezegd, zo gedaan. En in Potes zijn we mekaar tegengekomen. Wel grappig eigenlijk. De eerste dag van mijn vakantie was ik hem toevallig nog tegengekomen toen ik in Herentals de autostrade opdraaide richting Oostenrijk en een paar weken later zien we mekaar terug
Vlak voor ik vertrok ben ik trouwens nog naar een skigebied gereden en daar met den auto even over de pisten gereden Het stomme was wel dat ik van Punta la Reina, waar ik zat, ongeveer 150 Km moest rondrijden naar Potes, waar we hadden afgesproken omdat daar blijkbaar geen wegen tussen lagen...
De dag nadien was het plan om rustig in te wandelen, maar het zijn uiteindelijk toch nog 20 Km geworden. De dag daarna, zaterdag dan, wilden we naar Fuente Dé rijden om daar de kabellift naar boven te nemen en dan via de wandelwegen terug naar beneden. Maar ik moest nog langs de dokter en de apotheek voor antibiotica (mijn tandontsteking begon weer op te spelen) en toen we uiteindelijk in de namiddag aan de kabellift aankwamen, bleek daar dat we nog eens ongeveer 2 uur zouden moeten wachten vooraleer we naar boven konden. Daar de 4 uur terugtocht nog eens bij en het zou te laat worden. Dus zijn we maar in het dal gebleven en hebben we een andere tocht gedaan. Toch nog 25 Km gedaan die dag.
De dag des heren is een rustdag, en zo ook voor ons. Maar halverwege de namiddag kregen we toch weer de kriebels en zijn we naar een abdij gewandeld die we konden zien liggen vanaf de camping. Onderweg zagen we een wegwijzer naar de Héremitage van San Pedro en zeg nu zelf, met zo'n naam, dat kan je niet laten liggen he Maar die San Pedro was toch een goede klimmer want op 700 horizontale meters hebben we er ongeveer 350 verticale gedaan. Reken zelf maar uit!
Maandag dan zijn we vroeg vertrokken naar de kabellift in Fuente Dé en nu was er geen wachttijd. Het was wel zeer bewolkt in het dal, maar de kabellift bracht ons tot boven de wolken. PRACHTIG zicht
Dinsdag zijn we naar een nieuw stukje van de Picos gereden en hebben we een lange tocht door een vallei gedaan. Ongeveer 3 uur heen en 3 uur terug. De terugweg stond aangegeven 3h25 te duren, maar we hebben er nogal stevig de pas in gezet (afdalen a la randori ;-)) en we waren op minder dan 2h terug
Woensdag tenslotte hebben we eindelijk ons plan eens kunnen volgen en hebben we rustig uitgewandeld. De toeristische route, zeg maar. Maar dat deed wel eens deugd, eerlijk gezegd.
Donderdag zijn onze wegen terug gesplists en zijn we huiswaarts vertrokken. Die nacht is het trouwens enorm beginnen regenen, waardoor het wandelen toch voorbij was. Die dag ben ik tot in de Landes gereden waar ik op een truckstop ben blijven slapen. 's Avonds stond ik daar zo goed als alleen, en toen ik 's nachts wakker werd stond het daar ineens bomvol. Weird! Vrijdag dan heb ik echt heel de dag gereden, van 0930 tot 2400. Ik was zelfs van plan om ineens door te steken tot thuis, maar door Parijs te mijden zat ik in het midden van het platteland en het is daar zo donker als ik-weet-niet-wat! Dus toch maar richting autostrade gereden kwestie van iets te zien. Na verloop van tijd op de autostrade aangekomen maar na ongeveer een uurtje toch beseft dat ik veel te moe was om door te rijden. Op die ene dag zou het ook niet meer aankomen. Dus weer overnacht op een truckstop en de dag nadien, zaterdag, ben ik dan rond halfnegen vertrokke en rond twee uur 's middag eindelijk thuis gekomen na 45 dagen
Toen ik een tijdje thuis was, wou ik een glas pakken om mezelf wat drinken in te schenken en ik moest begot nadenken waar ik m'n glazen had staan
