Whateverdag, 22:30. Ik zit nu in les Saintes Maries de la Mer en ik heb net gedaan met eten. The Temptations op de achtergrond en een wijntje bij de hand. Tijd om nog eens wat bij te schrijven, met andere woorden. Waar had ik jullie verleden keer achter gelaten? Net even gechecked, in Castellane blijkbaar. Wat heb ik sindsdien gedaan? Zoals gepland heb ik de dag nadien nog een klein wandelingetje gemaakt naar een kerkje helemaal bovenaan een losstaande rots. Daar lag ook een cacheke, dus dat was rap meegepakt. Dan ben ik rond de middag vertrokken naar les Saintes Maries de la Mer. Maar wel via een paar heel mooie baantjes in de Gorges du Verdon gereden, oa la Corniche Sublime. Echt wel de moeite! Tegen dat ik in de buurt kwam, begon het harder en harder te waaien. Echt smerig hard zelfs. De Mistral dus, in al zijn glorie. 's Avonds aangekomen in SMdlM en op de camperparking gaan staan a rato 9 EUR per dag! Schandalig! (Btw, nu speelt Purple Rain van Zijne Anderhalvemeterigheid...) Naar het strand getrokken en daar een doucheke gepakt. Een mens moet aan zijn medemens denken, niet waar, en nadien het stadje in. Ik wou naar het centrale plein waar iedereen aan het petanquen is, maar toen ik daarnaar op zoek was kwam ik voorbij een barretje waar een livebandje net "Roots Rock Reggae" aan het spelen was. Stop, pintje, nog een pintje, ... De ochtend nadien was het cache-dag. Ik had gezien dat er een cache-reeks was met de naam "Camargue Rallye". Een reeks van 7 caches en een bonus die je door heel de Camargue leidt. Die dus gedaan en telkens m'n TomTom de kortste route laten kiezen. Da's echt wel zalig hier ze. Tractorwegetjes a volonté Leve den Def! Wat de Mistral betreft: die was vandaag even gaan liggen en zou morgennamiddag terug opduiken. Wat de camperparking betreft: toen ik daar 's avonds aankwam zat er geen manneke meer in het kotteke en stond de slagboom open. Dus gewoon binnengereden. 's Morgens zei ik tegen die gast dat ik laat was aangekomen en dus geen ticket had kunnen kopen. Geen probleem, zei de Frans, en hij deed gewoon de slagboom open. Gratuit et pour rien overnacht maw Heel die dag dus kriskras door de Camargue gecrossed en tegen de avond aan, toen ik terug naar SMdlM reed, plots The Bee Gees op de radio met Staying Alive! Sorry, maar met de ondergaande zon links van u boven het meer gaat zelfs den hardste hardrocker (ja, gij Claessens) dan uit den bol ze! Keizalig. Trouwens, over driving songs gesproken: ook I chase the Devil van Max Romeo is zeer aan te bevelen bij temperaturen van boven de 30°! Verder heb ik vandaag jammer genoeg mijnen digitale spiegelreflex laten vallen en dat is'm niet goed bekomen. Was niet echt voorzien in het budget, maar ook mijn vakantiegeld van 't school niet, dus dat heft mekaar wel op. Nu we toch over stomme stoten bezig zijn. Toen ik daar die ene dag mijn raam helemaal had laten openstaan, was ik ook ergens gaan tanken. Gestopt en gemerkt dat ik daar niet met mijn kaart kon tanken, dus verder gereden. Een uurtje verder nog eens geprobeerd om te merken dat ik mijne naftstop op de vorige plek had laten liggen... Toch niets speciaal gepland, dus terug naar ginderoechter, naftstop van de pomp pakken en terug verder tuffen... Plan voor morgen: eerst te voet de twee resterende caches van de reeks doen waar ik met den auto niet geraakte. Omdat de baan gewoon afgesloten was en er nu stieren stonden, anders geraak ik daar natuurlijk wel met den Dikken Def En nadien de final doen en dan richting Carcasonne bollen. Nadien de Pyreneeën van Middelandse Zee tot Atlantische Oceaan en dan meeting met de Lucas.
Voila, bij deze zijn jullie weer helemaal bij. Tot de volgende! P
Hoi, hoi. Het is weer eens een tijdje geleden dat ik jullie geupdated heb (geloof het of niet, maar zo moet je dat blijkbaar schrijven), dus we zullen ons best nog eens doen. Momenteel zit ik in een piepklein dorpje (een huis of vijf) in de Pyreneeën. Ik zit IN de auto want buiten is het redelijk aan het regenen. Ik wist eerst niet goed meer wat het was, maar toen herinnerde ik het me. Maar al bij al heb ik nog geluk gehad, want ik was buiten mijn potje aan het koken toen het serieus begon dicht te trekken. En net toen ik de spaghetti aan het afgieten was, gingen de sluizen open. God beschermt zijn idioten, blijkbaar... Verleden keer zat ik nog in les Saintes Maries de la Mer. De dag nadien ben ik, zoals gepland, eerst te voet nog een cacheke gaan zoeken. Jammer genoeg niet gevonden, maar da's eigenlijk niet zo erg. De wandeling heb ik toch gehad, en daar is'm het om te doen uiteindelijk. Nadien ben ik vertrokken richting Carcasonne. Een dikke 20 Km ervoor ben ik gestopt in een klein dorpje, Puichéric. Een fleske wijn ingeslagen, eten gemaakt, boekske gelezen, ... Chillen, gelijk de jeugd pleegt te zeggen. Het enige wat wat minder chill was, was het feit dat het weer serieus was beginnen waaien. Zo hard zelfs dat m'n brood gewoon van tafel waaide als ik het niet vasthield en dat m'n stoel telkens omverblies als ik er af ging. 's Avonds ging die wind gelukkig toch wat liggen zodat ik nog rustig heb kunnen slapen. De dag nadien Carcasonne bezocht. Een prachtige vestingstad. Echt de moeite! Als je daar ooit in de buurt komt, het is de moeite om een omweg voor te maken. En dat te bedenken dat ik daar een jaar of 10 geleden gewoon ben doorgereden tijdens een andere Ronde van Frankrijk zonder te beseffen wat een schat dat daar was... Na mijn bezoek aan Carcasonne doorgereden naar een klein campingske in de Pyreneeën dat mij was aanbevolen door collega Karo. Via een prachtige weg (Gorge de St Georges) daarnaartoe gereden: een weg op de bodem van een kloof die kronkelend de rivier volgde. Maar op het laatst moest ik te veel tegen de zon in rijden, wat ik redelijk vermoeiend vond. Dus ben ik maar gestopt ergens op die weg (in Gesse) aan een petanqueveldje dat niet gebruikt werd. Voordeel: petanqueveldjes liggen meestal perfect horizontaal De dag nadien (we zijn zaterdag ondertussen) ben ik dan doorgereden naar het gezellig campingske. Gestopt in St-Louis om inkopen te doen. Bleek ook een leuk vestingsstadje te zijn. Rond de middag dan aangekomen aan de camping. En Karo had inderdaad gelijk: een zalig plekske gewoon. Gesticht ergens in de jaren '70 door een overgewaaide Belg (een Wouters blijkbaar ) in volle hippie-periode. Ze maken geen reclame dus iedereen die daar is, die heeft het van iemand gehoord. Het zit er vol Belgen maar "vol" is reletief. Ik denk dat er slechts een tiental tentjes op de wei stonden. Diezelfde avond kookten de zussen/eigenaars paella en ben ik rustig mee aan tafel geschoven. Nog kennis gemaakt met een tof Zwitsers koppel: Marcus en Reinhilde, die al een maand of twee onderweg waren met een omgebouwd VW-busje. Heel toffe mensen weeral. De dag nadien op de camping gebleven. Ik was m'n Petzl al een paar dagen kwijt en ik besloot om de auto eens helemaal ondersteboven te halen om dat ding te zoeken. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om er ineens eens met de vod door te gaan. Ons moeder zou fier zijn... Auto gekuist, Petzl gevonden en dan was het terug chill-tijd. Op een uurtje van de camping liggen natuurlijke warmwaterbronnen. Dus ik daar naartoe met de bedoeling om het er eens goed van te pakken. Mooi wandelingtje door het bos, met een paar ferm vergezichten ondertussen. Tijdens de wandeling kwam er ineens een jonge roofvogel (merk en type onbekend) over mij over vliegen. Hij had me niet gezien en landde in een boom op slechts een meter of vijf van mij! Een tijd op blijven staan kijken, en toen ik uiteindelijk mijn camera wou pakken, toen merkte hij me op, strekte zijn vleugels en zweefde weg... Show! Aan de bronnen aangekomen, en daar zat een ouden hippie. Rond de 60 blijkbaar maar hard geleefd want hij zag er minstens 70 uit. Maf: zo een oude vent die daar in zijne pure rondloopt, nen joint rolt en beleefd aanbiedt, die nen boom begint te knuffelen, ... Maar de mens leek zich goed te amuseren. Goei stuff in den joint waarschijnnlijk Toen begon het ineens te overtrekken en hoorde ik het donderen. Het kwam maar dichter en dichter en omdat ik een uur van de camping afzat, heb ik dan maar rap m'n biezen gepakt. Het onweer is tenslotte uitgebleven, maar er kwam wel een serieuze mist opzetten vanuit de zee. Temperatuur een flink pak naar beneden, zelfs wat regen er bij... DIe avond tijdens het koken in de gemeenschappelijke keuken nog een fijn Belgisch koppel leren kennen: Brecht en Ellen, uit Deurne. Die avond is geëindigd met een kampvuur, veel verbroedering en veel wijn... De ochtend nadien (zonder koppijn, de kwaliteit van de wijn was blijkbaar best OK) terug alles ingepakt om verder de Pyreneeën te doen. Richting Andorra gereden, nog steeds in de mist. Er hing bij momenten zelfs zoveel mist in de passen dat je nog maar amper kon zien of het nu naar links of naar rechts was. Dan ben ik maar op't t gemakske achter ne camion blijven hangen. Voorbij steken ging toch niet en die camion was makkelijker te volgen dan de baan Op een gegeven moment een hoge pas overgestoken (2400 m) en nadien zaten de wolken terug op hun juiste hoogte. Het is dan stilaan terug netjes warm beginnen worden. Ik ben ondertussen namelijk zo ver dat ik nen dikke frak aandoe als het onder de 25 graden komt. Op het eind van de dag gestopt ergens in het boerengat waar ik nu zit, beginnen koken, en de rest weet je dus...
OK, het vorige postje heb ik nog steeds niet online kunnen zetten, maar toch begin ik al aan het volgende. Plan: zodadelijk Reinosa (SP) binnenrijden en zien of het internetcafé dat gisteren gesloten was, vandaag open is. De dag na het koken-vlak-voor-de-regenbui zag mijn plan er als volgt uit: rijden richting Picos tot ongeveer 15:00 en dan rustig de voeten omhoog met een boekske. Strak plan! Al zeg ik het zelf. Rond 15:00 was het echter serieus aan het waaien. Zat ik weer in een trekgat tussen 2 bergketens? In alle geval, ik dacht bij mezelf: ik rij even door tot het gedaan is met waaien. Rond 18:00 ben ik dan uiteindelijk toch maar gestopt terwijl het nog steeds serieus aan het waaien was. Weer van het niveau: de stoel waait weg als ik er niet op zit. De eerste eventuele slaapplaats die ik checkte, had te weinig bescherming tegen de wind. Maar toen zag ik plots een gier voor mij vliegen. Ik volgde hem omhoog en ik zat begot in een kolonie!!! I kid you not: overal rond mij waren zeker 50 gieren aan het rondvliegen op zoek naar voedsel. Ongelooflijk zicht!!! Toch maar iets verder gereden. Een mens wil zijn eten niet riskeren, die beesten zijn tenslotte groot. Iets verder gestopt op ongeveer een kleine kilometer van de weg, in de vlakte van Aragon, op ongeveer 20 Km van het dichtsbijzijnde dorp. Helemaal alleen op de vlakte! Gekookt en genoten van de zonsondergang. 's Nachts geslapen zonder mijn verduistering op te hangen, er was toch niets of niemand in de buurt, en zo kon ik de sterren nog mooi zien ook. 's Ochtens wakker geworden bij zonsopgang. Redelijk indrukwekkend. Slaapplaats: Santacara, of Santaclara, dat wil ik kwijt zijn. Die dag was weer een rijdag richting Picos. Het rijden was best fijn en het weer was toch niet geweldig dus ik heb eigenlijk een pak meer kilometers gemaakt dan de bedoeling was. Gestopt ergens halverwege een berg tussen Reinosa en de Pico de tres mares. Nu op zoek naar een internetcafé, dan de Pico bezoeken en dan verder naar Potes waar ik afgesproken heb met de Lucas.
In tegenstelling tot de vorige berichtjes is dit weer een echt online berichtje. Ik zit nu thuis, en het regent begot! En ik heb besloten om het laatste berichtje van mijn vakantieblog vandaag te schrijven. Toen ik jullie verleden keer achterliet, was ik op weg naar de Picos waar ik met de Lucas had afgesproken om wat te gaan bergwandelen.
Zo gezegd, zo gedaan. En in Potes zijn we mekaar tegengekomen. Wel grappig eigenlijk. De eerste dag van mijn vakantie was ik hem toevallig nog tegengekomen toen ik in Herentals de autostrade opdraaide richting Oostenrijk en een paar weken later zien we mekaar terug
Vlak voor ik vertrok ben ik trouwens nog naar een skigebied gereden en daar met den auto even over de pisten gereden Het stomme was wel dat ik van Punta la Reina, waar ik zat, ongeveer 150 Km moest rondrijden naar Potes, waar we hadden afgesproken omdat daar blijkbaar geen wegen tussen lagen...
De dag nadien was het plan om rustig in te wandelen, maar het zijn uiteindelijk toch nog 20 Km geworden. De dag daarna, zaterdag dan, wilden we naar Fuente Dé rijden om daar de kabellift naar boven te nemen en dan via de wandelwegen terug naar beneden. Maar ik moest nog langs de dokter en de apotheek voor antibiotica (mijn tandontsteking begon weer op te spelen) en toen we uiteindelijk in de namiddag aan de kabellift aankwamen, bleek daar dat we nog eens ongeveer 2 uur zouden moeten wachten vooraleer we naar boven konden. Daar de 4 uur terugtocht nog eens bij en het zou te laat worden. Dus zijn we maar in het dal gebleven en hebben we een andere tocht gedaan. Toch nog 25 Km gedaan die dag.
De dag des heren is een rustdag, en zo ook voor ons. Maar halverwege de namiddag kregen we toch weer de kriebels en zijn we naar een abdij gewandeld die we konden zien liggen vanaf de camping. Onderweg zagen we een wegwijzer naar de Héremitage van San Pedro en zeg nu zelf, met zo'n naam, dat kan je niet laten liggen he Maar die San Pedro was toch een goede klimmer want op 700 horizontale meters hebben we er ongeveer 350 verticale gedaan. Reken zelf maar uit!
Maandag dan zijn we vroeg vertrokken naar de kabellift in Fuente Dé en nu was er geen wachttijd. Het was wel zeer bewolkt in het dal, maar de kabellift bracht ons tot boven de wolken. PRACHTIG zicht
Dinsdag zijn we naar een nieuw stukje van de Picos gereden en hebben we een lange tocht door een vallei gedaan. Ongeveer 3 uur heen en 3 uur terug. De terugweg stond aangegeven 3h25 te duren, maar we hebben er nogal stevig de pas in gezet (afdalen a la randori ;-)) en we waren op minder dan 2h terug
Woensdag tenslotte hebben we eindelijk ons plan eens kunnen volgen en hebben we rustig uitgewandeld. De toeristische route, zeg maar. Maar dat deed wel eens deugd, eerlijk gezegd.
Donderdag zijn onze wegen terug gesplists en zijn we huiswaarts vertrokken. Die nacht is het trouwens enorm beginnen regenen, waardoor het wandelen toch voorbij was. Die dag ben ik tot in de Landes gereden waar ik op een truckstop ben blijven slapen. 's Avonds stond ik daar zo goed als alleen, en toen ik 's nachts wakker werd stond het daar ineens bomvol. Weird! Vrijdag dan heb ik echt heel de dag gereden, van 0930 tot 2400. Ik was zelfs van plan om ineens door te steken tot thuis, maar door Parijs te mijden zat ik in het midden van het platteland en het is daar zo donker als ik-weet-niet-wat! Dus toch maar richting autostrade gereden kwestie van iets te zien. Na verloop van tijd op de autostrade aangekomen maar na ongeveer een uurtje toch beseft dat ik veel te moe was om door te rijden. Op die ene dag zou het ook niet meer aankomen. Dus weer overnacht op een truckstop en de dag nadien, zaterdag, ben ik dan rond halfnegen vertrokke en rond twee uur 's middag eindelijk thuis gekomen na 45 dagen
Toen ik een tijdje thuis was, wou ik een glas pakken om mezelf wat drinken in te schenken en ik moest begot nadenken waar ik m'n glazen had staan
